1.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ψήφιση του ασφαλιστικού - εργασιακού νόμου ολοκληρώνει μια πρώτη σειρά μέτρων με τα οποία επιχειρεί να προσαρμόσει την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας στις απαιτήσεις του διαβόητου μνημονίου. Με αυτό τον τρόπο προωθεί το πρόγραμμα που από κοινού με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ επέλεξε. Πρόγραμμα που μειώνει δραματικά τα εισοδήματα των εργαζομένων (μισθοί, συντάξεις), οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, ανατρέπει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, περικόπτει ονομαστικά -με προοπτική την ακόμα μεγαλύτερη μείωση πραγματικά- τις κοινωνικές δαπάνες, ιδιωτικοποιεί και κατεδαφίζει κάθε έννοια κοινωνικής ασφάλισης.
Συνέχεια εδώ
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010
Συνάντηση της «Πρωτοβουλίας για το βήμα διαλόγου της Αριστεράς» και του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα
Πραγματοποιήθηκε σήμερα συνάντηση της «Πρωτοβουλίας για το βήμα διαλόγου της Αριστεράς» με αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, αποτελούμενη από τους πανεπιστημιακούς-επιστήμονες, Ευτ.Μπιτσάκη, Γ.Μανιάτη και Σ.Δημητρίου. Από την πλευρά του ΣΥΝ, στη συνάντηση συμμετείχαν ο Πρόεδρος του κόμματος, Αλ. Τσίπρας, ο Γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Δημ.Βίτσας, το μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, Κ.Ήσυχος και τα μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Γ.Τόλιος και Γρ.Καλομοίρης.
Μεταξύ των δυο πλευρών πραγματοποιήθηκε πλούσιος διάλογος όπου έγινε γόνιμη ανταλλαγή απόψεων γύρω από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τα αντιλαϊκά και νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η επιτακτική ανάγκη να ληφθούν άμεσες κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις για το σύνολο της ελληνικής αριστεράς.
Από την πλευρά της Πρωτοβουλίας έγινε ενημέρωση γύρω από τους στόχους και τις δράσεις που προγραμματίζει το επόμενο διάστημα, οι προγραμματισμένες συναντήσεις της με το σύνολο των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς χωρίς εξαιρέσεις. Τονίστηκε με έμφαση ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία σε καμιά περίπτωση δεν φιλοδοξεί να μετατραπεί σε πολιτικό σχήμα ή οργανισμό αλλά να επιμείνει στο να χτιστούν «γέφυρες» επικοινωνίας και κοινής δράσης με τη συμβολή και της επιστημονικής τεκμηρίωσης σε μια σειρά από θέσεις και προβλήματα.
Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του τόνισε ότι θα στηρίξει τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας και την ανάγκη το πλαίσιο κοινής δράσης να επικεντρωθεί στη μάχη κατά του μνημονίου, του μηχανισμού στήριξης ώστε οι πιο πλατιές αριστερές και αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια. Συμφώνησε δε στην ανάγκη επιστημονικής τεκμηρίωσης σε μια σειρά ανοιχτών και σύνθετων προβλημάτων για την αριστερά. Τέλος, τονίστηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΝ ότι το κόμμα θα στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του μια τόσο ελπιδοφόρα, αναγκαία και επίκαιρη προσπάθεια που θα δώσει μήνυμα ανάτασης και ελπίδας στον ελληνικό λαό.
To Γραφείο Τύπου
Μεταξύ των δυο πλευρών πραγματοποιήθηκε πλούσιος διάλογος όπου έγινε γόνιμη ανταλλαγή απόψεων γύρω από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τα αντιλαϊκά και νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η επιτακτική ανάγκη να ληφθούν άμεσες κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις για το σύνολο της ελληνικής αριστεράς.
Από την πλευρά της Πρωτοβουλίας έγινε ενημέρωση γύρω από τους στόχους και τις δράσεις που προγραμματίζει το επόμενο διάστημα, οι προγραμματισμένες συναντήσεις της με το σύνολο των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς χωρίς εξαιρέσεις. Τονίστηκε με έμφαση ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία σε καμιά περίπτωση δεν φιλοδοξεί να μετατραπεί σε πολιτικό σχήμα ή οργανισμό αλλά να επιμείνει στο να χτιστούν «γέφυρες» επικοινωνίας και κοινής δράσης με τη συμβολή και της επιστημονικής τεκμηρίωσης σε μια σειρά από θέσεις και προβλήματα.
Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του τόνισε ότι θα στηρίξει τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας και την ανάγκη το πλαίσιο κοινής δράσης να επικεντρωθεί στη μάχη κατά του μνημονίου, του μηχανισμού στήριξης ώστε οι πιο πλατιές αριστερές και αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια. Συμφώνησε δε στην ανάγκη επιστημονικής τεκμηρίωσης σε μια σειρά ανοιχτών και σύνθετων προβλημάτων για την αριστερά. Τέλος, τονίστηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΝ ότι το κόμμα θα στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του μια τόσο ελπιδοφόρα, αναγκαία και επίκαιρη προσπάθεια που θα δώσει μήνυμα ανάτασης και ελπίδας στον ελληνικό λαό.
To Γραφείο Τύπου
Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010
Ερώτηση Ε.Αμμανατίδου, Ηρ.Διώτη: Να μην ιδιωτικοποιηθεί η γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη»
Προς τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων - Οικονομικών
Στη διαδικασία του πλειστηριασμού και της πώλησης της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» προχωρεί η Αγροτική Τράπεζα σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Διοικητή.
Η γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη» ως γνωστόν ιδρύθηκε από τους κτηνοτρόφους για να στηρίξει την κτηνοτροφία και την οικονομία της Ηπείρου και πρόκειται για μια υγιή και εύρωστη επιχείρηση.
Ως δικαιολογία για την πώληση από την ΑΤΕ προβάλλεται το ότι τον προσεχή Σεπτέμβριο το ΔΝΤ θα κάνει ελέγχους στην Αγροτική Τράπεζα, και επειδή η τράπεζα έχει δημόσιο χαρακτήρα δεν έχει το δικαίωμα να διαθέτει δικές της επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσει όλες τις βιομηχανίες που έχει στο χαρτοφυλάκιο της, όσον αφορά δε τη «Δωδώνη» θα πρέπει να πουλήσει το 70% των μετοχών που διαθέτει μέχρι σήμερα.
Κατόπιν τούτου, οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί είναι ανάστατοι διότι βλέπουν την εταιρεία να χάνει τον συνεταιριστικό της χαρακτήρα και να περιέρχεται σε χέρια ιδιωτών. Από την πλευρά των συνεταιρισμών δεν υπάρχει δυνατότητα να αγοράσουν κάποιο ποσοστό της Δωδώνης, ενώ οι ΕΑΣ Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρέβεζας δηλώνουν την κατηγορηματική αντίθεσή τους στην πώληση και ζητούν να μεταβιβαστεί στους φυσικούς της φορείς, δηλώνουν όμως αδυναμία να αγοράσουν κάποιο ποσοστό.
Επειδή η γαλακτοβιομηχανία ανήκει στους παραγωγούς και εκεί πρέπει να παραμείνει, άρα απαιτείται πολιτική παρέμβαση για να συνεχίσει να λειτουργεί προς το συμφέρον των παραγωγών, των καταναλωτών και εν γένει προς το συμφέρον της οικονομίας της Ηπείρου,
ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
• Πώς σκοπεύουν, στην κρίσιμη αυτή περίοδο για τη γαλακτοβιομηχανία και τους παραγωγούς κτηνοτρόφους, να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και τι προτίθενται να κάνουν ώστε να μην ιδιωτικοποιηθεί η εταιρεία «Δωδώνη»;
Οι ερωτώσες βουλευτές
Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
Ηρώ Διώτη
Στη διαδικασία του πλειστηριασμού και της πώλησης της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» προχωρεί η Αγροτική Τράπεζα σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Διοικητή.
Η γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη» ως γνωστόν ιδρύθηκε από τους κτηνοτρόφους για να στηρίξει την κτηνοτροφία και την οικονομία της Ηπείρου και πρόκειται για μια υγιή και εύρωστη επιχείρηση.
Ως δικαιολογία για την πώληση από την ΑΤΕ προβάλλεται το ότι τον προσεχή Σεπτέμβριο το ΔΝΤ θα κάνει ελέγχους στην Αγροτική Τράπεζα, και επειδή η τράπεζα έχει δημόσιο χαρακτήρα δεν έχει το δικαίωμα να διαθέτει δικές της επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσει όλες τις βιομηχανίες που έχει στο χαρτοφυλάκιο της, όσον αφορά δε τη «Δωδώνη» θα πρέπει να πουλήσει το 70% των μετοχών που διαθέτει μέχρι σήμερα.
Κατόπιν τούτου, οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί είναι ανάστατοι διότι βλέπουν την εταιρεία να χάνει τον συνεταιριστικό της χαρακτήρα και να περιέρχεται σε χέρια ιδιωτών. Από την πλευρά των συνεταιρισμών δεν υπάρχει δυνατότητα να αγοράσουν κάποιο ποσοστό της Δωδώνης, ενώ οι ΕΑΣ Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρέβεζας δηλώνουν την κατηγορηματική αντίθεσή τους στην πώληση και ζητούν να μεταβιβαστεί στους φυσικούς της φορείς, δηλώνουν όμως αδυναμία να αγοράσουν κάποιο ποσοστό.
Επειδή η γαλακτοβιομηχανία ανήκει στους παραγωγούς και εκεί πρέπει να παραμείνει, άρα απαιτείται πολιτική παρέμβαση για να συνεχίσει να λειτουργεί προς το συμφέρον των παραγωγών, των καταναλωτών και εν γένει προς το συμφέρον της οικονομίας της Ηπείρου,
ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
• Πώς σκοπεύουν, στην κρίσιμη αυτή περίοδο για τη γαλακτοβιομηχανία και τους παραγωγούς κτηνοτρόφους, να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και τι προτίθενται να κάνουν ώστε να μην ιδιωτικοποιηθεί η εταιρεία «Δωδώνη»;
Οι ερωτώσες βουλευτές
Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
Ηρώ Διώτη
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
Να μην προχωρήσει η εξαγορά του μεριδίου του δημοσίου στο ΤΤ και ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς.
Ανακοινώθηκε σήμερα η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για ταυτόχρονη εξαγορά του 77% της Αγροτικής Τράπεζας και του 33% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που κατέχει το Δημόσιο. Για εξαγορά δηλαδή του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου που ελέγχει το ελληνικό δημόσιο έναντι 701 εκατομμυρίων ευρώ.
Η κίνηση αυτή αν μετουσιωθεί σε πράξη μηδενίζει τη συμμετοχή του δημοσίου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα προκαλέσει τεράστιες ανακατατάξεις στον τραπεζικό χάρτη και θα έχει σημαντικότατες δυσμενείς συνέπειες στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και συνολικά της οικονομίας.
Σε αντίθεση με τις κοινές επιχειρήσεις, οι τράπεζες δεν αξιοποιούν μόνο τα κεφάλαια των μετόχων τους αλλά και τις αποταμιεύσεις των πολιτών και συνολικά της κοινωνίας. Επίσης, από τη λειτουργία των τραπεζών επηρεάζονται οι όροι λειτουργίας της οικονομίας. Οι τράπεζες λειτουργούν ως μια «υποδομή» για την υπόλοιπη οικονομία, γι’ αυτό δεν μπορούν ακόμη και στις σημερινές συνθήκες να αντιμετωπίζονται ως κοινές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.
Οι τράπεζες, επομένως, ασκούν μια κοινωνικά αναγκαία λειτουργία κατά παραχώρηση. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία θα έπρεπε να ορίζει πώς θα λειτουργούν οι τράπεζες και όχι οι τράπεζες πώς πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία.
Η σημερινή κρίση απέδειξε τη χρεοκοπία των πολιτικών και πεποιθήσεων του νεοφιλελευθερισμού: ότι το κράτος είναι «κακό επειδή είναι ανίκανο» και οι αγορές «καλές γιατί είναι και ικανές και αποτελεσματικές». Τα κράτη σήμερα δρουν ως εγγυητές της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, προσφέροντας τεράστια πακέτα δημόσιας χρηματοδότησης και εγγυήσεων για την κεφαλαιακή τους επάρκεια.
Ένα μέρος του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών μετατρέπεται έτσι σε δημόσιο, με σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την κοινωνία.
Η θέση του συνεδρίου μας «να τεθούν υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, των εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας, με άμεση διεκδίκηση τη διαμόρφωση του πυλώνα των τριών τραπεζών» είναι μία θέση επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ.
Η κυβέρνηση, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, δεν νομιμοποιείται να εφαρμόζει ή να στηρίζει εξελίξεις τις οποίες δεν έθεσε προγραμματικά στο λαό καθώς και στους εργαζόμενους στις τράπεζες, που οι μαζικοί τους φορείς στηρίζουν τη θέση για δημόσιο πυλώνα στις τράπεζες.
15/07/2010
Ανακοινώθηκε σήμερα η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για ταυτόχρονη εξαγορά του 77% της Αγροτικής Τράπεζας και του 33% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που κατέχει το Δημόσιο. Για εξαγορά δηλαδή του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου που ελέγχει το ελληνικό δημόσιο έναντι 701 εκατομμυρίων ευρώ.
Η κίνηση αυτή αν μετουσιωθεί σε πράξη μηδενίζει τη συμμετοχή του δημοσίου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα προκαλέσει τεράστιες ανακατατάξεις στον τραπεζικό χάρτη και θα έχει σημαντικότατες δυσμενείς συνέπειες στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και συνολικά της οικονομίας.
Σε αντίθεση με τις κοινές επιχειρήσεις, οι τράπεζες δεν αξιοποιούν μόνο τα κεφάλαια των μετόχων τους αλλά και τις αποταμιεύσεις των πολιτών και συνολικά της κοινωνίας. Επίσης, από τη λειτουργία των τραπεζών επηρεάζονται οι όροι λειτουργίας της οικονομίας. Οι τράπεζες λειτουργούν ως μια «υποδομή» για την υπόλοιπη οικονομία, γι’ αυτό δεν μπορούν ακόμη και στις σημερινές συνθήκες να αντιμετωπίζονται ως κοινές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.
Οι τράπεζες, επομένως, ασκούν μια κοινωνικά αναγκαία λειτουργία κατά παραχώρηση. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία θα έπρεπε να ορίζει πώς θα λειτουργούν οι τράπεζες και όχι οι τράπεζες πώς πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία.
Η σημερινή κρίση απέδειξε τη χρεοκοπία των πολιτικών και πεποιθήσεων του νεοφιλελευθερισμού: ότι το κράτος είναι «κακό επειδή είναι ανίκανο» και οι αγορές «καλές γιατί είναι και ικανές και αποτελεσματικές». Τα κράτη σήμερα δρουν ως εγγυητές της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, προσφέροντας τεράστια πακέτα δημόσιας χρηματοδότησης και εγγυήσεων για την κεφαλαιακή τους επάρκεια.
Ένα μέρος του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών μετατρέπεται έτσι σε δημόσιο, με σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την κοινωνία.
Η θέση του συνεδρίου μας «να τεθούν υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, των εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας, με άμεση διεκδίκηση τη διαμόρφωση του πυλώνα των τριών τραπεζών» είναι μία θέση επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ.
Η κυβέρνηση, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, δεν νομιμοποιείται να εφαρμόζει ή να στηρίζει εξελίξεις τις οποίες δεν έθεσε προγραμματικά στο λαό καθώς και στους εργαζόμενους στις τράπεζες, που οι μαζικοί τους φορείς στηρίζουν τη θέση για δημόσιο πυλώνα στις τράπεζες.
15/07/2010
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα για το ασφαλιστικό
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ζούμε ταυτόχρονα τραγικές αλλά και ιστορικές στιγμές.
Με το παρόν νομοσχέδιο η κυβέρνηση έρχεται να θεσμοθετήσει τη κοινωνική βαρβαρότητα.
Θέλετε ένα δύο παραδείγματα για το τι πάτε να κάνετε;
Πρώτον. Γυναίκα στο Δημόσιο με ανήλικο παιδί, πρωτοασφαλισμένη από το 1983 μέχρι το 1992, που θεμελιώνει δικαίωμα το 2013, με το παλιό σύστημα μπορεί να φύγει στο 50ο έτος.
Με το καινούργιο σύστημα φεύγει στα 65. Τρώει 15 χρόνια στο κεφάλι.
Δεύτερον. Οι Έλληνες καταφέρνουν να μαζεύουν κατά μέσο όρο περί τα 7500 ένσημα. Είναι τελευταίοι στην Ευρώπη λόγω ανεργίας και μαύρης εργασίας.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; 26% ποσοστό αναπλήρωσης, που μαζί με τη βασική σύνταξη πάει στο 45% ή στο 50% του συντάξιμου μισθού ο οποίος τώρα υπολογίζεται σε όλο τον εργασιακό βίο.
Δηλαδή σύνταξη παρακάτω από τη μισή απ ότι θα έπαιρνε .
Με το παρόν νομοσχέδιο έρχεστε να καταργήσετε κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Να ξεμπερδέψετε με την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και να υιοθετήσετε το πυρήνα της νεοφιλελεύθερης σκέψης που είναι η έννοια της ατομικής ευθύνης.
Και το οξύμωρο είναι ότι όλα αυτά τα υπερασπίζεστε όχι μόνο βάση των επιταγών του μνημονίου, που κατά τα άλλα είναι έξω από την ιδεολογία σας, αλλά τα υπερασπίζεστε ως αναγκαίες και δίκαιες επιλογές για τη κοινωνία και αναρωτιέμαι :
Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η ιδεολογική σας μετάλλαξη κύριε υπουργέ;
Πόση απόσταση τελικά μπορεί να έχει ο σοσιαλισμός από τη βαρβαρότητα;
Υποστηρίξατε κ. υπουργέ ότι φταίει η γήρανση του πληθυσμού και μας επιτίθεστε κιόλας. Φταίει δηλαδή η έλλειψη εργατικού δυναμικού.
Σοβαρευτείτε. Ή έλλειψη εργατικού δυναμικού υπάρχει ή ένα εκατομμύριο μετανάστες.
Εσείς δεν ήσασταν που λέγατε στο υπουργικό συμβούλιο ότι η ανεργία θα πάει στο 18 και στο 20 τα εκατό και κοίταγαν οι άλλοι να σας μαζέψουν;
Που την είδατε λοιπόν την έλλειψη εργατικού δυναμικού;
Άκουσα επίσης να μας κάνετε κριτική επειδή τάχα μου υπερασπιζόμαστε ένα σύστημα το οποίο κατέρρευσε.
Ήξερα ότι δεν ντρέπεστε, από τις τηλεοπτικές σας εμφανίσεις.
Αλλά ότι θα φτάνατε να κατηγορείτε εμάς για το ότι διαλύσατε το ασφαλιστικό σύστημα δεν το περίμενα.
Το σύστημα κατέρρευσε από πολιτική επιλογή. Εσείς και η ΝΔ το μαδήσατε.
Με την κλοπή των αποθεματικών. Με το χρηματιστήριο. Με τα δομημένα ομόλογα.
Θα το πούμε άλλη μια φορά και ας μαλλιάσει η γλώσσα μας: Το πρόβλημα του συστήματος αυτού δεν είναι ότι δίνει πολλά. Είναι ότι μαζεύει λίγα.
Δεν είναι πρόβλημα παροχών. Είναι πρόβλημα εισφορών.
Το έχουν πει εδώ και μια δεκαετία οι μελέτες του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και εσείς επιμένετε να μην ακούτε και να στέλνετε τον κόσμο στην ιδιωτική αγορά.
Το μόνο που μπορείτε να εγγυηθείτε είναι ότι θα έχουμε όλοι την τύχη της ΑΣΠΙΣ πρόνοια.
Θα μείνετε στην ιστορία ως η κυβέρνηση που διέλυσε τη κοινωνική ασφάλιση και το όποιο κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.
Είναι πρωτοφανή, νεοφιλελεύθερα και αντισυνταγματικά τα μέτρα.
Έχουμε αλλαγή της δομής και του χαρακτήρα του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και κατά συνέπεια τη μετάλλαξη της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική-ιδιωτική.
Αντικατάσταση της κατώτερης σύνταξης κατά το μεγαλύτερο μέρος της από τη λεγόμενη βασική σύνταξη επιπέδου ΟΓΑ.
Αυτό όμως δεν είναι σύνταξη, αλλά επίδομα πρόνοιας.
Απόσυρση του κράτους από τη συνταγματική του υποχρέωση για τριμερή χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Δραστική μείωση των συντάξεων.
Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Πλήρη διάλυση και κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων.
Κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων να προσφεύγουν μονομερώς στην Διαιτησία.
Μας επιστρέφετε πίσω στη δεκαετία του 1920.
Με ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα που αφορά τρεις γενιές.
Καταθέτω στα πρακτικά της Βουλής τον νόμο 2112 του 1920.
Αυτόν τον νόμο δεν τον ακούμπησαν, στον πολυτάραχο αιώνα που ακολούθησε, καμία κυβέρνηση, καμία δικτατορία, καμία κατοχή.
Και τολμάτε εσείς να τον ανατρέψετε και να απελευθερώσετε τις απολύσεις και να μειώσετε τις αποζημιώσεις.
Επιτίθεστε στο σκληρό πυρήνα των εργασιακών σχέσεων.
Ανατρέπετε το περιεχόμενο δύο πυλώνων του εργατικού δικαίου, τις απολύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η ευθεία παρέμβαση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις με την ουσιαστική κατάργηση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, η αύξηση του ορίου των απολύσεων, η μείωση της αποζημίωσης λόγω απόλυσης και η καταβολή της όχι άμεσα αλλά σε δόσεις, είναι πολιτική Θάτσερ.
Είναι κατεδάφιση της κοινωνίας και δεν σας σώζουν οι μικρές διαφοροποιήσεις που κάνατε.
Όπως αποδεικνύεται τόσο από τον υπολογισμό των συντάξεων από το ΙΚΑ όσο και από την τεκμηρίωση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, το τελικό ποσό της ανταποδοτικής - αναλογικής σύνταξης που η κυβέρνηση προσδιορίζει στο 48%, μετά από 40 χρόνια εργασίας, πέφτει στο 40%.
Και μάλιστα 40% του συντάξιμου μισθού ο οποίος υπολογίζεται σε όλο τον εργάσιμο βίο.
Ποιος λοιπόν θα έχει συντάξιμο 1200 ευρώ κ. Υπουργέ; Αυτό το παράδειγμα φέρνετε διαρκώς και παραπλανητικά.
Σας καταθέτω στα πρακτικά τις παρατηρήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το χειρότερο είναι πως τις αντικοινωνικές σας επιλογές τις προωθείτε τσαλαπατώντας το Σύνταγμα της χώρας, αλλοιώνοντας τη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε λέσχη συζητήσεων εξουσιοδοτώντας εν λευκώ τον υπουργό των οικονομικών να υπογράφει ότι νομίζει και εσχάτως αδιαφορείτε για την αντισυνταγματικότητα των νόμων που φέρνετε προς ψήφιση.
Και πρέπει να μας απαντήσετε αναγνωρίζετε το Σύνταγμα της χώρας ή μήπως θεωρείται ότι το μνημόνιο που υπογράψατε με τη τρόικα είναι υπέρτατο του Συντάγματος;
Γιατί προχθές η Κομισιόν στη προσπάθειά της να σας βοηθήσει, απεφάνθη ότι το μνημόνιο είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο, υπεράνω των εθνικών συνταγμάτων, μιας και αποτελεί διεθνή σύμβαση.
Αν, όμως, όντως είναι τέτοια, καλείστε να μας απαντήσετε γιατί πέρασε από την ελληνική Βουλή με απλή πλειοψηφία, να μας απαντήσετε γιατί για πολλοστή φορά αγνοήσατε το Σύνταγμα.
Η δικά μας αριστερά- όλη η αριστερά- έδωσε μάχες για να υπάρχει Σύνταγμα. Για να διευρυνθεί η δημοκρατία.
Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τη Συνταγματική νομιμότητα.
• Οι δικαστές και το Ελεγκτικό Συνέδριο έκριναν αντισυνταγματικές πολλές από τις διατάξεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Ενστάσεις και για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο από την επιστημονική επιτροπή της Βουλής.
• Το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής έκρινε αντισυνταγματικές διατάξεις του νομοσχεδίου για την εργασιακή ανασφάλεια.
• Η Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου έκρινε αντισυνταγματικό το προεδρικό διάταγμα που ετοιμάζατε για τις εργασιακές σχέσεις.
Σας το καταθέτω στα πρακτικά της Βουλής.
Τρίποντο αντισυνταγματικότητας κύριε υπουργέ.
Τρία στα τρία νομοσχέδια και προεδρικά διατάγματα που φέρατε αντισυνταγματικά.
Καθόλου καλή επίδοση για ένα υπουργό -συνταγματολόγο, δεν νομίζετε;
Μην ανησυχείτε όμως κύριε Λοβέρδε. Σας ξεπέρασε ο Πρωθυπουργός της χώρας στην συνέντευξη που έδωσε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.
Δήλωσε πως «Δεν είναι προφανές για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές άλλες χώρες.»
Για το σύνταγμα, τον καταστατικό χάρτη της χώρας, μιλάτε κύριε πρωθυπουργέ!
Μην το απαξιώνετε μην το κάνετε κουρελόχαρτο.
Μπορείτε να αλλάξετε χώρα, όπου θα ισχύουν αυτά που εδώ το σύνταγμα δεν επιτρέπει να ισχύουν.
Το ελληνικό Σύνταγμα όμως θα το σέβεστε, αλλιώς θα βρεθείτε μπροστά σε μία νέα γενιά μετά αυτή του 114, την γενιά του 120.
Αν λοιπόν εσείς καταργείτε το Σύνταγμα, εμείς θα το επικαλούμαστε συνεχώς.
Για δεύτερη φορά, λοιπόν, μέσα σε δύο χρόνια, για το ίδιο θέμα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, επικαλούμαστε το άρθρο 44 του Συντάγματος, παράγραφος 2, εδάφιο 2, δηλαδή ζητάμε δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Απευθυνόμαστε στα κόμματα της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση καθώς και στους ανεξάρτητους βουλευτές που έπραξαν το ίδιο. Απευθυνόμαστε όμως και ειδικότερα στους βουλευτές της συμπολίτευσης που σήμερα έρχονται σε αντίθεση με τη συνείδησή τους και τους ζητούμε μέχρι την ψήφιση του νόμου να μας απαντήσουν αν αποδέχονται την πρότασή μας.
Σύμφωνα με το άρθρο 44 αυτό, δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα εκτός από τα δημοσιονομικά- εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των 2/5 του συνόλου κι όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και ο νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.
Και θα ήθελα να υπενθυμίσω, ιδιαίτερα προς τους συναδέλφους της συμπολίτευσης, προτού βιαστούν να αντιδράσουν, ότι την αντίστοιχη πρότασή μας πριν δύο χρόνια βρήκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συμφώνησαν.
Σας παραπέμπουμε στα πρακτικά της Βουλής τότε, όπου χειροκροτήσατε την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα καλείστε για ένα εκατό φορές χειρότερο σε ρυθμίσεις νομοσχέδιο να ψηφίσετε με μισή ή καθόλου καρδιά.
Πριν δύο χρόνια, ακόμα και ο σημερινός πρωθυπουργός διαδήλωνε με υψωμένη τη γροθιά.
Σήμερα καταδικάζει την ελληνική κοινωνία στην ανασφάλεια, στην ανεργία, στη φτώχεια.
Δεν έχετε το δικαίωμα να το κάνετε αυτό.
Δεν έχετε το δικαίωμα απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπείτε, που σας τίμησαν με τη ψήφο τους, με την εντολή να προστατεύσετε τις συντάξεις και την εργασία και τώρα έρχεστε να τα κατεδαφίσετε.
Τουλάχιστον δώσετε το δικαίωμα στους ίδιους τους πολίτες να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Έξω είναι 6 εκατομμύρια εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, σαν αυτή τη μητέρα-εργαζόμενη που έστειλε επιστολή στις 51 ελληνίδες βουλευτίνες και ρωτά γιατί εκδικείστε την μητρότητα.
Αυτή η γυναίκα σε μία χώρα χωρίς πρόνοια, χωρίς υποδομές, χωρίς δωρεάν παιδεία και υγεία, πρέπει να δουλέψει ακόμα 15 χρόνια, χωρίς καμία προειδοποίηση.
• Δώστε της την ευκαιρία με δημοψήφισμα να απαντήσει αν αποδέχεται το νομοσχέδιο, το μνημόνιο και όλα τα μέτρα εργασιακού μεσαίωνα που παίρνετε.
• Δώστε την ευκαιρία να εκφράσει την άποψη του ένας νέος που αντί εργασία του υπόσχεστε μαθητεία.
• Δώστε τον λόγο στους ιδιωτικούς και δημόσιους υπάλληλους.
• Δώστε τον λόγο Στους ήδη συνταξιούχους που θα δουν συντάξεις να κόβονται.
Καλούμε λοιπόν όλους τους βουλευτές και ειδικά αυτούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Τους καλούμε πάνω από όλα να ψηφίσουν με την καρδιά και τη συνείδηση τους. Έχοντας στο νου όχι τις πιέσεις που δέχτηκαν στα κομματικά γραφεία αλλά τη πίεση της κοινωνίας που αγωνιά.
Του κόσμου που θέλει να ζει με αξιοπρέπεια και τούτη την ώρα ζητάει και περιμένει από τους εκπροσώπους να τον υπερασπιστούν.
Ζούμε ταυτόχρονα τραγικές αλλά και ιστορικές στιγμές.
Με το παρόν νομοσχέδιο η κυβέρνηση έρχεται να θεσμοθετήσει τη κοινωνική βαρβαρότητα.
Θέλετε ένα δύο παραδείγματα για το τι πάτε να κάνετε;
Πρώτον. Γυναίκα στο Δημόσιο με ανήλικο παιδί, πρωτοασφαλισμένη από το 1983 μέχρι το 1992, που θεμελιώνει δικαίωμα το 2013, με το παλιό σύστημα μπορεί να φύγει στο 50ο έτος.
Με το καινούργιο σύστημα φεύγει στα 65. Τρώει 15 χρόνια στο κεφάλι.
Δεύτερον. Οι Έλληνες καταφέρνουν να μαζεύουν κατά μέσο όρο περί τα 7500 ένσημα. Είναι τελευταίοι στην Ευρώπη λόγω ανεργίας και μαύρης εργασίας.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; 26% ποσοστό αναπλήρωσης, που μαζί με τη βασική σύνταξη πάει στο 45% ή στο 50% του συντάξιμου μισθού ο οποίος τώρα υπολογίζεται σε όλο τον εργασιακό βίο.
Δηλαδή σύνταξη παρακάτω από τη μισή απ ότι θα έπαιρνε .
Με το παρόν νομοσχέδιο έρχεστε να καταργήσετε κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Να ξεμπερδέψετε με την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και να υιοθετήσετε το πυρήνα της νεοφιλελεύθερης σκέψης που είναι η έννοια της ατομικής ευθύνης.
Και το οξύμωρο είναι ότι όλα αυτά τα υπερασπίζεστε όχι μόνο βάση των επιταγών του μνημονίου, που κατά τα άλλα είναι έξω από την ιδεολογία σας, αλλά τα υπερασπίζεστε ως αναγκαίες και δίκαιες επιλογές για τη κοινωνία και αναρωτιέμαι :
Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η ιδεολογική σας μετάλλαξη κύριε υπουργέ;
Πόση απόσταση τελικά μπορεί να έχει ο σοσιαλισμός από τη βαρβαρότητα;
Υποστηρίξατε κ. υπουργέ ότι φταίει η γήρανση του πληθυσμού και μας επιτίθεστε κιόλας. Φταίει δηλαδή η έλλειψη εργατικού δυναμικού.
Σοβαρευτείτε. Ή έλλειψη εργατικού δυναμικού υπάρχει ή ένα εκατομμύριο μετανάστες.
Εσείς δεν ήσασταν που λέγατε στο υπουργικό συμβούλιο ότι η ανεργία θα πάει στο 18 και στο 20 τα εκατό και κοίταγαν οι άλλοι να σας μαζέψουν;
Που την είδατε λοιπόν την έλλειψη εργατικού δυναμικού;
Άκουσα επίσης να μας κάνετε κριτική επειδή τάχα μου υπερασπιζόμαστε ένα σύστημα το οποίο κατέρρευσε.
Ήξερα ότι δεν ντρέπεστε, από τις τηλεοπτικές σας εμφανίσεις.
Αλλά ότι θα φτάνατε να κατηγορείτε εμάς για το ότι διαλύσατε το ασφαλιστικό σύστημα δεν το περίμενα.
Το σύστημα κατέρρευσε από πολιτική επιλογή. Εσείς και η ΝΔ το μαδήσατε.
Με την κλοπή των αποθεματικών. Με το χρηματιστήριο. Με τα δομημένα ομόλογα.
Θα το πούμε άλλη μια φορά και ας μαλλιάσει η γλώσσα μας: Το πρόβλημα του συστήματος αυτού δεν είναι ότι δίνει πολλά. Είναι ότι μαζεύει λίγα.
Δεν είναι πρόβλημα παροχών. Είναι πρόβλημα εισφορών.
Το έχουν πει εδώ και μια δεκαετία οι μελέτες του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και εσείς επιμένετε να μην ακούτε και να στέλνετε τον κόσμο στην ιδιωτική αγορά.
Το μόνο που μπορείτε να εγγυηθείτε είναι ότι θα έχουμε όλοι την τύχη της ΑΣΠΙΣ πρόνοια.
Θα μείνετε στην ιστορία ως η κυβέρνηση που διέλυσε τη κοινωνική ασφάλιση και το όποιο κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.
Είναι πρωτοφανή, νεοφιλελεύθερα και αντισυνταγματικά τα μέτρα.
Έχουμε αλλαγή της δομής και του χαρακτήρα του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και κατά συνέπεια τη μετάλλαξη της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική-ιδιωτική.
Αντικατάσταση της κατώτερης σύνταξης κατά το μεγαλύτερο μέρος της από τη λεγόμενη βασική σύνταξη επιπέδου ΟΓΑ.
Αυτό όμως δεν είναι σύνταξη, αλλά επίδομα πρόνοιας.
Απόσυρση του κράτους από τη συνταγματική του υποχρέωση για τριμερή χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Δραστική μείωση των συντάξεων.
Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Πλήρη διάλυση και κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων.
Κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων να προσφεύγουν μονομερώς στην Διαιτησία.
Μας επιστρέφετε πίσω στη δεκαετία του 1920.
Με ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα που αφορά τρεις γενιές.
Καταθέτω στα πρακτικά της Βουλής τον νόμο 2112 του 1920.
Αυτόν τον νόμο δεν τον ακούμπησαν, στον πολυτάραχο αιώνα που ακολούθησε, καμία κυβέρνηση, καμία δικτατορία, καμία κατοχή.
Και τολμάτε εσείς να τον ανατρέψετε και να απελευθερώσετε τις απολύσεις και να μειώσετε τις αποζημιώσεις.
Επιτίθεστε στο σκληρό πυρήνα των εργασιακών σχέσεων.
Ανατρέπετε το περιεχόμενο δύο πυλώνων του εργατικού δικαίου, τις απολύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η ευθεία παρέμβαση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις με την ουσιαστική κατάργηση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, η αύξηση του ορίου των απολύσεων, η μείωση της αποζημίωσης λόγω απόλυσης και η καταβολή της όχι άμεσα αλλά σε δόσεις, είναι πολιτική Θάτσερ.
Είναι κατεδάφιση της κοινωνίας και δεν σας σώζουν οι μικρές διαφοροποιήσεις που κάνατε.
Όπως αποδεικνύεται τόσο από τον υπολογισμό των συντάξεων από το ΙΚΑ όσο και από την τεκμηρίωση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, το τελικό ποσό της ανταποδοτικής - αναλογικής σύνταξης που η κυβέρνηση προσδιορίζει στο 48%, μετά από 40 χρόνια εργασίας, πέφτει στο 40%.
Και μάλιστα 40% του συντάξιμου μισθού ο οποίος υπολογίζεται σε όλο τον εργάσιμο βίο.
Ποιος λοιπόν θα έχει συντάξιμο 1200 ευρώ κ. Υπουργέ; Αυτό το παράδειγμα φέρνετε διαρκώς και παραπλανητικά.
Σας καταθέτω στα πρακτικά τις παρατηρήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το χειρότερο είναι πως τις αντικοινωνικές σας επιλογές τις προωθείτε τσαλαπατώντας το Σύνταγμα της χώρας, αλλοιώνοντας τη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε λέσχη συζητήσεων εξουσιοδοτώντας εν λευκώ τον υπουργό των οικονομικών να υπογράφει ότι νομίζει και εσχάτως αδιαφορείτε για την αντισυνταγματικότητα των νόμων που φέρνετε προς ψήφιση.
Και πρέπει να μας απαντήσετε αναγνωρίζετε το Σύνταγμα της χώρας ή μήπως θεωρείται ότι το μνημόνιο που υπογράψατε με τη τρόικα είναι υπέρτατο του Συντάγματος;
Γιατί προχθές η Κομισιόν στη προσπάθειά της να σας βοηθήσει, απεφάνθη ότι το μνημόνιο είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο, υπεράνω των εθνικών συνταγμάτων, μιας και αποτελεί διεθνή σύμβαση.
Αν, όμως, όντως είναι τέτοια, καλείστε να μας απαντήσετε γιατί πέρασε από την ελληνική Βουλή με απλή πλειοψηφία, να μας απαντήσετε γιατί για πολλοστή φορά αγνοήσατε το Σύνταγμα.
Η δικά μας αριστερά- όλη η αριστερά- έδωσε μάχες για να υπάρχει Σύνταγμα. Για να διευρυνθεί η δημοκρατία.
Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τη Συνταγματική νομιμότητα.
• Οι δικαστές και το Ελεγκτικό Συνέδριο έκριναν αντισυνταγματικές πολλές από τις διατάξεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Ενστάσεις και για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο από την επιστημονική επιτροπή της Βουλής.
• Το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής έκρινε αντισυνταγματικές διατάξεις του νομοσχεδίου για την εργασιακή ανασφάλεια.
• Η Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου έκρινε αντισυνταγματικό το προεδρικό διάταγμα που ετοιμάζατε για τις εργασιακές σχέσεις.
Σας το καταθέτω στα πρακτικά της Βουλής.
Τρίποντο αντισυνταγματικότητας κύριε υπουργέ.
Τρία στα τρία νομοσχέδια και προεδρικά διατάγματα που φέρατε αντισυνταγματικά.
Καθόλου καλή επίδοση για ένα υπουργό -συνταγματολόγο, δεν νομίζετε;
Μην ανησυχείτε όμως κύριε Λοβέρδε. Σας ξεπέρασε ο Πρωθυπουργός της χώρας στην συνέντευξη που έδωσε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.
Δήλωσε πως «Δεν είναι προφανές για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές άλλες χώρες.»
Για το σύνταγμα, τον καταστατικό χάρτη της χώρας, μιλάτε κύριε πρωθυπουργέ!
Μην το απαξιώνετε μην το κάνετε κουρελόχαρτο.
Μπορείτε να αλλάξετε χώρα, όπου θα ισχύουν αυτά που εδώ το σύνταγμα δεν επιτρέπει να ισχύουν.
Το ελληνικό Σύνταγμα όμως θα το σέβεστε, αλλιώς θα βρεθείτε μπροστά σε μία νέα γενιά μετά αυτή του 114, την γενιά του 120.
Αν λοιπόν εσείς καταργείτε το Σύνταγμα, εμείς θα το επικαλούμαστε συνεχώς.
Για δεύτερη φορά, λοιπόν, μέσα σε δύο χρόνια, για το ίδιο θέμα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, επικαλούμαστε το άρθρο 44 του Συντάγματος, παράγραφος 2, εδάφιο 2, δηλαδή ζητάμε δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Απευθυνόμαστε στα κόμματα της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση καθώς και στους ανεξάρτητους βουλευτές που έπραξαν το ίδιο. Απευθυνόμαστε όμως και ειδικότερα στους βουλευτές της συμπολίτευσης που σήμερα έρχονται σε αντίθεση με τη συνείδησή τους και τους ζητούμε μέχρι την ψήφιση του νόμου να μας απαντήσουν αν αποδέχονται την πρότασή μας.
Σύμφωνα με το άρθρο 44 αυτό, δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα εκτός από τα δημοσιονομικά- εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των 2/5 του συνόλου κι όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και ο νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.
Και θα ήθελα να υπενθυμίσω, ιδιαίτερα προς τους συναδέλφους της συμπολίτευσης, προτού βιαστούν να αντιδράσουν, ότι την αντίστοιχη πρότασή μας πριν δύο χρόνια βρήκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συμφώνησαν.
Σας παραπέμπουμε στα πρακτικά της Βουλής τότε, όπου χειροκροτήσατε την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα καλείστε για ένα εκατό φορές χειρότερο σε ρυθμίσεις νομοσχέδιο να ψηφίσετε με μισή ή καθόλου καρδιά.
Πριν δύο χρόνια, ακόμα και ο σημερινός πρωθυπουργός διαδήλωνε με υψωμένη τη γροθιά.
Σήμερα καταδικάζει την ελληνική κοινωνία στην ανασφάλεια, στην ανεργία, στη φτώχεια.
Δεν έχετε το δικαίωμα να το κάνετε αυτό.
Δεν έχετε το δικαίωμα απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπείτε, που σας τίμησαν με τη ψήφο τους, με την εντολή να προστατεύσετε τις συντάξεις και την εργασία και τώρα έρχεστε να τα κατεδαφίσετε.
Τουλάχιστον δώσετε το δικαίωμα στους ίδιους τους πολίτες να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Έξω είναι 6 εκατομμύρια εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, σαν αυτή τη μητέρα-εργαζόμενη που έστειλε επιστολή στις 51 ελληνίδες βουλευτίνες και ρωτά γιατί εκδικείστε την μητρότητα.
Αυτή η γυναίκα σε μία χώρα χωρίς πρόνοια, χωρίς υποδομές, χωρίς δωρεάν παιδεία και υγεία, πρέπει να δουλέψει ακόμα 15 χρόνια, χωρίς καμία προειδοποίηση.
• Δώστε της την ευκαιρία με δημοψήφισμα να απαντήσει αν αποδέχεται το νομοσχέδιο, το μνημόνιο και όλα τα μέτρα εργασιακού μεσαίωνα που παίρνετε.
• Δώστε την ευκαιρία να εκφράσει την άποψη του ένας νέος που αντί εργασία του υπόσχεστε μαθητεία.
• Δώστε τον λόγο στους ιδιωτικούς και δημόσιους υπάλληλους.
• Δώστε τον λόγο Στους ήδη συνταξιούχους που θα δουν συντάξεις να κόβονται.
Καλούμε λοιπόν όλους τους βουλευτές και ειδικά αυτούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Τους καλούμε πάνω από όλα να ψηφίσουν με την καρδιά και τη συνείδηση τους. Έχοντας στο νου όχι τις πιέσεις που δέχτηκαν στα κομματικά γραφεία αλλά τη πίεση της κοινωνίας που αγωνιά.
Του κόσμου που θέλει να ζει με αξιοπρέπεια και τούτη την ώρα ζητάει και περιμένει από τους εκπροσώπους να τον υπερασπιστούν.
Ανακοίνωση Τμήματος Παιδείας του ΣΥΝ - Οι προτάσεις Διαμαντοπούλου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Η υπουργός Παιδείας μίλησε επιτέλους για τα θέματα της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα όσα είπε στην 64η Σύνοδο των Πρυτάνεων, όμως, διόλου δεν μας εξέπληξαν γιατί αφενός εγγράφονται στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και αφετέρου, γιατί τις λεπτομέρειες αυτής της πολιτικής μας τις είχαν προδιαγράψει οι άνθρωποι της κ Διαμαντοπούλου, είτε πρυτάνεις είναι αυτοί, είτε συνδικαλιστικά στελέχη της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, είτε, τέλος, στελέχη άλλων πολιτικών κομμάτων.
Η υπουργός, φανατική οπαδός της Μπολόνια, πιστεύει ότι η εκπαίδευση είναι ένα κοινό εμπόρευμα όπως όλα τα άλλα που κυκλοφορούν στις αγορές. Γι’ αυτό και αναζήτησε στην εισήγησή της, τους προσφορότερους τρόπους για να παράγεται και να πουλιέται το εμπόρευμα-εκπαίδευση.
Για τη διεύθυνση της επιχείρησης-πανεπιστήμιο προτείνεται το «Συμβούλιο Διοίκησης». Το όργανο αυτό περιλαμβάνει στους κόλπους του μεγαλοπαράγοντες της οικονομίας οι οποίοι θα έχουν αποφασιστικό λόγο όχι μόνον για το στρατηγικό σχεδιασμό του πανεπιστημίου αλλά ακόμη και για το…ύψος των μισθών των πανεπιστημιακών δασκάλων. Με άλλα λόγια το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου – κατάκτηση αιώνων ακαδημαϊκής εμπειρίας- εγκαταλείπεται προς δόξαν της αγοράς.
Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα εξαρτάται του λοιπού από τις επιδόσεις τους. Μόνον που οι επιδόσεις τους δεν θα σταθμίζονται με ακαδημαϊκά κριτήρια αλλά με κριτήρια αγοράς: προσέλκυση επενδυτών-χορηγών, απορροφησιμότητα των πτυχίων τους κ.ά. Πόσο πιο φτωχή θα γίνει η κοινωνία μας χωρίς τμήματα φιλολογίας, ιστορίας, φιλοσοφίας κ.ά εφόσον με βάση τα παραπάνω κριτήρια, τα τμήματα αυτά θα είναι υποχρεωμένα να κλείσουν.
Η φοιτητική μέριμνα περιορίζεται μέχρι ουσιαστικής κατάργησης, έτσι ώστε το «εμπόρευμα» Παιδεία να παρέχεται ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός.
Όσον αφορά τον πανεπιστημιακό «Καλλικράτη». Παρά τη ρητά δημόσια εκφρασμένη αντίθεση του «Συνασπισμού» αλλά και ενός σημαντικού τμήματος της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι προκάτοχοι της κ. Διαμαντοπούλου επιδόθηκαν σε ένα ασύλληπτο όργιο ίδρυσης νέων τμημάτων. Τα κριτήρια που πρυτάνευσαν στην ίδρυσή τους ήσαν σε μια πρώτη περίοδο η «τακτοποίηση» των «ημέτερων» καθηγητών και σε μια δεύτερη, η εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών έτσι όπως τις όριζαν κομματάρχες και δήμαρχοι. Στη σημερινή κρίσιμη οικονομική συγκυρία και με δεδομένες τις επιταγές του ΔΝΤ, η κ. υπουργός, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να απολογηθεί για την κατασπατάληση πόρων που έχει προηγηθεί, προτίθεται να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Είμαστε σίγουροι ότι τα κριτήρια της μόνον ακαδημαϊκά δεν θα είναι.
Κοινός παρανομαστής όλων των εξαγγελιών της κ. Διαμαντοπούλου αποτελεί η προσπάθεια να μεταλλαχθεί η δημόσια και ακαδημαϊκή δωρεάν εκπαίδευση σε μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία θα καταρτίζει αντί να μορφώνει ανθρώπους, η οποία θα αποκλείει τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών τάξεων και θα οδηγεί σε μια γενικευμένη πολιτισμική ένδεια εφόσον κύριος στόχος της εκπαίδευσης γίνεται η κερδοφορία και η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και όχι η διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών.
Ο «Συνασπισμός» διαβεβαιώνει την κυβέρνηση, την κ. υπουργό αλλά και τους ανθρώπους της, οι οποίοι περιφέρονται στα φιλόξενα γι’ αυτούς ΜΜΕ προετοιμάζοντας κάθε φορά το έδαφος για την επέλαση των νεοφιλελεύθερων μέτρων και την εφαρμογή των επιταγών του ΔΝΤ ότι θα μας βρουν απέναντι τους.
Και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα είμαστε μόνοι…
Τμήμα Παιδείας ΣΥΝ
Η υπουργός, φανατική οπαδός της Μπολόνια, πιστεύει ότι η εκπαίδευση είναι ένα κοινό εμπόρευμα όπως όλα τα άλλα που κυκλοφορούν στις αγορές. Γι’ αυτό και αναζήτησε στην εισήγησή της, τους προσφορότερους τρόπους για να παράγεται και να πουλιέται το εμπόρευμα-εκπαίδευση.
Για τη διεύθυνση της επιχείρησης-πανεπιστήμιο προτείνεται το «Συμβούλιο Διοίκησης». Το όργανο αυτό περιλαμβάνει στους κόλπους του μεγαλοπαράγοντες της οικονομίας οι οποίοι θα έχουν αποφασιστικό λόγο όχι μόνον για το στρατηγικό σχεδιασμό του πανεπιστημίου αλλά ακόμη και για το…ύψος των μισθών των πανεπιστημιακών δασκάλων. Με άλλα λόγια το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου – κατάκτηση αιώνων ακαδημαϊκής εμπειρίας- εγκαταλείπεται προς δόξαν της αγοράς.
Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα εξαρτάται του λοιπού από τις επιδόσεις τους. Μόνον που οι επιδόσεις τους δεν θα σταθμίζονται με ακαδημαϊκά κριτήρια αλλά με κριτήρια αγοράς: προσέλκυση επενδυτών-χορηγών, απορροφησιμότητα των πτυχίων τους κ.ά. Πόσο πιο φτωχή θα γίνει η κοινωνία μας χωρίς τμήματα φιλολογίας, ιστορίας, φιλοσοφίας κ.ά εφόσον με βάση τα παραπάνω κριτήρια, τα τμήματα αυτά θα είναι υποχρεωμένα να κλείσουν.
Η φοιτητική μέριμνα περιορίζεται μέχρι ουσιαστικής κατάργησης, έτσι ώστε το «εμπόρευμα» Παιδεία να παρέχεται ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός.
Όσον αφορά τον πανεπιστημιακό «Καλλικράτη». Παρά τη ρητά δημόσια εκφρασμένη αντίθεση του «Συνασπισμού» αλλά και ενός σημαντικού τμήματος της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι προκάτοχοι της κ. Διαμαντοπούλου επιδόθηκαν σε ένα ασύλληπτο όργιο ίδρυσης νέων τμημάτων. Τα κριτήρια που πρυτάνευσαν στην ίδρυσή τους ήσαν σε μια πρώτη περίοδο η «τακτοποίηση» των «ημέτερων» καθηγητών και σε μια δεύτερη, η εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών έτσι όπως τις όριζαν κομματάρχες και δήμαρχοι. Στη σημερινή κρίσιμη οικονομική συγκυρία και με δεδομένες τις επιταγές του ΔΝΤ, η κ. υπουργός, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να απολογηθεί για την κατασπατάληση πόρων που έχει προηγηθεί, προτίθεται να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Είμαστε σίγουροι ότι τα κριτήρια της μόνον ακαδημαϊκά δεν θα είναι.
Κοινός παρανομαστής όλων των εξαγγελιών της κ. Διαμαντοπούλου αποτελεί η προσπάθεια να μεταλλαχθεί η δημόσια και ακαδημαϊκή δωρεάν εκπαίδευση σε μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία θα καταρτίζει αντί να μορφώνει ανθρώπους, η οποία θα αποκλείει τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών τάξεων και θα οδηγεί σε μια γενικευμένη πολιτισμική ένδεια εφόσον κύριος στόχος της εκπαίδευσης γίνεται η κερδοφορία και η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και όχι η διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών.
Ο «Συνασπισμός» διαβεβαιώνει την κυβέρνηση, την κ. υπουργό αλλά και τους ανθρώπους της, οι οποίοι περιφέρονται στα φιλόξενα γι’ αυτούς ΜΜΕ προετοιμάζοντας κάθε φορά το έδαφος για την επέλαση των νεοφιλελεύθερων μέτρων και την εφαρμογή των επιταγών του ΔΝΤ ότι θα μας βρουν απέναντι τους.
Και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα είμαστε μόνοι…
Τμήμα Παιδείας ΣΥΝ
Κάλεσμα στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 8/7
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες σε παλλαϊκή συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 8/7.
Το κυβερνητικό ασφαλιστικό εργασιακό νομοσχέδιο που γυρίζει το ρολόι της ιστορίας στη χώρα μας 100 χρόνια πίσω και επιβάλλει τον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα δεν πρέπει να περάσει. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Όλοι και όλες στους δρόμους!
* Συγκέντρωση Πρέβεζας: 9.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Το κυβερνητικό ασφαλιστικό εργασιακό νομοσχέδιο που γυρίζει το ρολόι της ιστορίας στη χώρα μας 100 χρόνια πίσω και επιβάλλει τον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα δεν πρέπει να περάσει. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Όλοι και όλες στους δρόμους!
* Συγκέντρωση Πρέβεζας: 9.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ στις εργασίες του 6ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ με θέμα: «Ποιά πολιτική απάντηση στην κρίση;»
Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 44%. Στο διάστημα αυτό, η κερδοφορία του κεφαλαίου εκτινάχθηκε στα ύψη. Οι φορολογικοί συντελεστές πάνω στα κέρδη του κεφαλαίου και την μεγάλη περιουσία μειώθηκαν από 45%-40% (το 1981) στο 25% με στόχο το 20%. Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις αυτής της περιόδου, κυβερνήσεις είτε της Δεξιάς είτε της Σοσιαλδημοκρατίας, ακολούθησαν μια πολιτική φοροαπαλλαγών, που μείωσε ακόμα περισσότερο τα δημόσια έσοδα.
Αποτέλεσμα της ραγδαίας μείωσης στην φορολογία του κεφαλαίου, ήταν η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Παράλληλα, τόσο η εργασία, όσο και η κοινωνική ασφάλιση υπέστησαν μια συστηματική πίεση, και έγιναν στόχος αντικοινωνικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Τόσο η ανεργία, όσο και οι κοινωνικές ανισότητες αυξήθηκαν δραματικά. Το αδιέξοδο της πολιτικής αυτής καλύφθηκε με μια επιθετική πολιτική δημόσιου και ιδιωτικού δανεισμού. Μέχρι την στιγμή που η πολιτική αυτή, η οποία εγκωμιάστηκε διεθνώς ως υπόδειγμα αναπτυξιακής στρατηγικής, ήρθε αντιμέτωπη με την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η σημερινή κρίση στην Ελλάδα, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. ΤΑ θύματα της ανάπτυξης, καλούνται σήμερα να γίνουν τα θύματα της κρίσης. Και η στρατηγική που ακολουθείτο εν ονόματι της ανάπτυξης, δηλαδή η μείωση των εισοδημάτων, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, επανέρχεται σήμερα, ακόμα πιο επιθετικά, ως στρατηγική για να αντιμετωπιστεί η κρίση.
Το προηγούμενο διάστημα, η Ελληνική οικονομία βρέθηκε κάτω από μια πρωτοφανή πίεση, που άσκησαν συντονισμένα οι δυνάμεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι υπαρκτά, αλλά σε καμία περίπτωση αντίστοιχα με την κατάσταση η οποία τελικά διαμορφώθηκε. Οι χρηματαγορές στοιχημάτισαν συντονισμένα πάνω στην χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας και αυτό λειτούργησε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σήμερα, με αφορμή την κατάσταση που διαμορφώθηκε, στην Ελλάδα διεξάγεται η πιο σκληρή και κυνική επίθεση απέναντι σε εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Και ακόμα μια βίαιη και απροκάλυπτη επιχείρηση αναδιανομής, εις βάρος των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σήμερα ως εργαστήριο για την προώθηση αυτής της πολιτικής και σε υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Όσα δεν κατάφερε να απαλλοτριώσει το κεφάλαιο στις εποχές της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης, θα επιχειρήσει να τα απαλλοτριώσει τώρα εν ονόματι της κρίσης, Υπό την έννοια αυτή, ο αγώνας αντίστασης που διεξάγουν σήμερα οι έλληνες εργαζόμενοι, είναι ένας αγώνας για λογαριασμό των δυνάμεων της εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
**
Το πρώτο πεδίο στο οποίο διεξάγεται ο αγώνας αυτός, είναι το ιδεολογικό. ΟΙ μηχανισμοί εξουσίας και ιδεολογικής χειραγώγησης επιχειρούν να επιβάλλουν την δική τους ερμηνεία για την κρίση. Κύριο επιχείρημά τους είναι ότι για την κρίση φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η άρνησή τους να δουλέψουν παραγωγικά. Φταίνε τα δίκτυα πελατειακών σχέσεων, τα οποία συγκροτήθηκαν με ευθύνη της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας και τα οποία λειτούργησαν υπονομεύοντας το κοινό όφελος. Αλλά το πιο ισχυρό επιχείρημα είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος. Για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης είναι επιβεβλημένη η συρρίκνωση του εισοδήματος που παράγεται από την εργασία, η επιβολή μιας πολιτικής που θα οδηγήσει σε μόνιμη ύφεση και εκτίναξη της ανεργίας και βέβαια η οριστική διάλυση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος. Η υποτίθεται σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας, ισχυρίζεται ότι μια τέτοια πολιτική είναι αντίθετη στην ιδεολογία της, αλλά επιβάλλεται από τις πραγματικές συνθήκες.
Πρόκειται για αναίσχυντη και απροκάλυπτη υποκρισία. Για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο επιχείρημα, η στρατηγική της σοσιαλδημοκρατίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, είχε πάντα ως σημαία της την απορρύθμιση του κοινωνικού συμβολαίου. Απλώς τώρα η ελληνική κυβέρνηση κρύβεται πίσω από μια κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει ως αντικειμενική. Και το κάνει για να αποφύγει όσο μπορεί το πολιτικό κόστος. Δεύτερον, δίκτυα πελατειακών σχέσεων υπήρξαν, και υπήρξαν με ευθύνη των ίδιων των κυβερνήσεων, προκειμένου να εξισορροπηθεί μια πολιτική που ευνοούσε σκανδαλωδώς την κερδοφορία του κεφαλαίου και υπονόμευε κάθε αναπτυξιακή προοπτική. Και τρίτον, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι μια τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικής εικόνας αφήνει έξω από κάθε συζήτηση το κεφάλαιο και τις δικές του ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο. Πέρα από όλα αυτά, οι έλληνες εργαζόμενοι οφείλουν αν συνειδητοποιήσουν ότι τα μέτρα τα οποία προωθούνται σήμερα, δεν πρόκειται να έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα απέναντι στα σημερινά προβλήματα. Η πολιτική που ακολουθείται θα επιδεινώσει τα σημερινά προβλήματα, ειδικά το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων, και θα υπονομεύσει κάθε προοπτική ανάκαμψης, βυθίζοντας την Ελλάδα στην ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια. Δικαιούμαστε λοιπόν να διατυπώσουμε την άποψη ότι δεν πρόκειται για μια στρατηγική εξόδου από την κρίση, αλλά για μια κυνική επίθεση λεηλασίας, προκειμένου να διασφαλιστεί για λίγο ακόμα η υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου στην χώρα μας. Στο τέλος αυτής της περιπέτειας, οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει δικαιώματα δεκαετιών ενώ η κατάσταση θα είναι ακόμα πιο δύσκολη από ότι είναι σήμερα. Και τότε θα απαιτηθούν νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Στην ουσία πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο κοινωνικής οπισθοδρόμησης, που θα μας εγκλωβίσει για πάντα στα σημερινά αδιέξοδα.
***
Υπάρχει λοιπόν εναλλακτική διέξοδος; Η δική μας απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι.
Το πρώτο πράγμα που ζητάμε είναι η δυνατότητα δανεισμού από την ΕΚΤ με 1% ακριβώς όπως έγινε και με τις εμπορικές τράπεζες που δανείστηκαν με αυτό το επιτόκιο και στην συνέχεια δάνεισαν το ελληνικό με 5% και παραπάνω. Κάτι τέτοιο σημαίνει ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο, καίτοι έχει καταστεί από τις εξελίξεις ανενεργό, τώρα υπάρχει μια προσπάθεια επαναφοράς και σκλήρυνσης του.
Το δεύτερο είναι ο δημόσιος έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με πρώτο βήμα τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα συγκροτημένου από τράπεζες στις οποίες το ελληνικό δημόσιο είναι βασικός μέτοχος. Αξίζει να υπενθυμίζουμε ότι οι τράπεζες έχουν αποσπάσει οικονομική βοήθεια 12 δις και τώρα εκταμιεύουν άλλα 17, χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Με αυτό το ποσό θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να έχει αυτή την στιγμή των έλεγχο όλων των βασικών τραπεζών αν είχαν οι μετοχές που αγοράστηκαν με την διαδικασία αυτή ήταν κοινές και όχι προνομιούχες – κάτι που δεν δίνει δικαίωμα συμμετοχής στην διοίκησή τους.
Τέλος, υπάρχει μια σειρά από προτάσεις που αφορούν το πάγωνα των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, την επιβολή φόρου στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, την έκτακτης εισφοράς στις τράπεζες, την λήψη θεσμικών μέτρων που θα αποτρέπουν τα κερδοσκοπικά χρηματιστηριακά παιχνίδια, την υψηλότερη φορολογία του κεφαλαίου, καθώς και την η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους κάτι που ούτως η άλλως αναμένεται να συμβεί, αφού όμως έχει προωθηθεί προηγουμένως η ολοκληρωτική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος.
***
Οι μηχανισμοί ιδεολογικής χειραγώγησης κατηγορούν την Αριστερά ότι προβάλλει αιτήματα που είναι ανέφικτα. Για μας το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα κάθε φορά είναι στους συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Για να είναι ρεαλιστική η εναλλακτική διέξοδος που προτείνει η αριστερά, όπως περιγράφεται παραπάνω, πρέπει να αμφισβητηθούν οι σημερινοί συσχετισμοί. Και οι συσχετισμοί μπορούν να αμφισβητηθούν μόνο μέσα από την οργάνωση ενός ισχυρού, μαχητικού και αποτελεσματικού κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων.
Η εμπειρία υπάρχει. Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, πολλές φορές η ισχυρή παρουσία των συνδικάτων, των εργαζόμενων, των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων στους δρόμους, ματαίωσε αντικοινωνικά σχέδια και ανέτρεψε δεδομένους συσχετισμούς. Στην Ελλάδα έχει συμβεί επίσης, με προηγούμενα σχέδια ανατροπής του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα, είναι η στιγμή να γίνει πάλι ώστε να ανακοπεί αυτή η σχεδιασμένη αντικοινωνική επίθεση.
Στην βάση αυτή, θεωρούμε ότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα που υπερασπίζονται την κοινωνική αλληλεγγύη και αμφισβητούν την σημερινή πολιτική έχουν τη δυνατότητα να συγκλίνουν σε τέσσερεις βασικούς άξονες δράσεις.
1) Στην απαίτηση να φορολογηθεί το κεφάλαιο. Και να πληρώσουν το κόστος της κρίσης, αυτοί που στο προηγούμενο διάστημα εισέπραξαν το όφελος της ανάπτυξης.
2) Στην υπεράσπιση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, όπως το δικαίωμα στη εργασιακά και την κοινωνική ασφάλιση, χωρίς καμία διαπραγμάτευση πάνω σε αυτό το ζήτημα.
3) Στην διατύπωση ενός εναλλακτικού σχεδίου ανάπτυξης, που δεν θα εξαρτάται από την καλή θέληση και την εμπιστοσύνη του διεθνούς κερδοσκοπικού δικτύου των «αγορών», και
4) Στην γενίκευση του αγώνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να αμφισβητηθούν αποτελεσματικότερα οι σημερινοί συσχετισμοί.
***
Για εμάς το ζήτημα εξόδου από την κρίση είναι πρώτα από όλα πολιτικό και όχι τεχνικό. Με αυτή την έννοια πρέπει να κάνουμε σαφές ότι η έξοδος από την κρίση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έκβαση της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έξοδος από την κρίση σημαίνει ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό. Σημαίνει δηλαδή, μια πολιτική που θα προστατεύει το εργατικό εισόδημα και συνολικά τις εργασιακές κατακτήσεις, θα ακυρώνει την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις, θα προστατεύει τον δημόσιο πλούτο και θα στηρίζεται συνολικά στην ικανοποίηση των αναγκών του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας. Και με αυτή την έννοια, μια νίκη του κινήματος των κοινωνικών αντιστάσεων στην Ελλάδα, είναι καθοριστική, τόσο για το μέλλον της δικής μας χώρας, όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη.
To Γραφείο Τύπου
Αποτέλεσμα της ραγδαίας μείωσης στην φορολογία του κεφαλαίου, ήταν η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Παράλληλα, τόσο η εργασία, όσο και η κοινωνική ασφάλιση υπέστησαν μια συστηματική πίεση, και έγιναν στόχος αντικοινωνικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Τόσο η ανεργία, όσο και οι κοινωνικές ανισότητες αυξήθηκαν δραματικά. Το αδιέξοδο της πολιτικής αυτής καλύφθηκε με μια επιθετική πολιτική δημόσιου και ιδιωτικού δανεισμού. Μέχρι την στιγμή που η πολιτική αυτή, η οποία εγκωμιάστηκε διεθνώς ως υπόδειγμα αναπτυξιακής στρατηγικής, ήρθε αντιμέτωπη με την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η σημερινή κρίση στην Ελλάδα, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. ΤΑ θύματα της ανάπτυξης, καλούνται σήμερα να γίνουν τα θύματα της κρίσης. Και η στρατηγική που ακολουθείτο εν ονόματι της ανάπτυξης, δηλαδή η μείωση των εισοδημάτων, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, επανέρχεται σήμερα, ακόμα πιο επιθετικά, ως στρατηγική για να αντιμετωπιστεί η κρίση.
Το προηγούμενο διάστημα, η Ελληνική οικονομία βρέθηκε κάτω από μια πρωτοφανή πίεση, που άσκησαν συντονισμένα οι δυνάμεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι υπαρκτά, αλλά σε καμία περίπτωση αντίστοιχα με την κατάσταση η οποία τελικά διαμορφώθηκε. Οι χρηματαγορές στοιχημάτισαν συντονισμένα πάνω στην χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας και αυτό λειτούργησε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σήμερα, με αφορμή την κατάσταση που διαμορφώθηκε, στην Ελλάδα διεξάγεται η πιο σκληρή και κυνική επίθεση απέναντι σε εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Και ακόμα μια βίαιη και απροκάλυπτη επιχείρηση αναδιανομής, εις βάρος των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σήμερα ως εργαστήριο για την προώθηση αυτής της πολιτικής και σε υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Όσα δεν κατάφερε να απαλλοτριώσει το κεφάλαιο στις εποχές της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης, θα επιχειρήσει να τα απαλλοτριώσει τώρα εν ονόματι της κρίσης, Υπό την έννοια αυτή, ο αγώνας αντίστασης που διεξάγουν σήμερα οι έλληνες εργαζόμενοι, είναι ένας αγώνας για λογαριασμό των δυνάμεων της εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
**
Το πρώτο πεδίο στο οποίο διεξάγεται ο αγώνας αυτός, είναι το ιδεολογικό. ΟΙ μηχανισμοί εξουσίας και ιδεολογικής χειραγώγησης επιχειρούν να επιβάλλουν την δική τους ερμηνεία για την κρίση. Κύριο επιχείρημά τους είναι ότι για την κρίση φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η άρνησή τους να δουλέψουν παραγωγικά. Φταίνε τα δίκτυα πελατειακών σχέσεων, τα οποία συγκροτήθηκαν με ευθύνη της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας και τα οποία λειτούργησαν υπονομεύοντας το κοινό όφελος. Αλλά το πιο ισχυρό επιχείρημα είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος. Για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης είναι επιβεβλημένη η συρρίκνωση του εισοδήματος που παράγεται από την εργασία, η επιβολή μιας πολιτικής που θα οδηγήσει σε μόνιμη ύφεση και εκτίναξη της ανεργίας και βέβαια η οριστική διάλυση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος. Η υποτίθεται σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας, ισχυρίζεται ότι μια τέτοια πολιτική είναι αντίθετη στην ιδεολογία της, αλλά επιβάλλεται από τις πραγματικές συνθήκες.
Πρόκειται για αναίσχυντη και απροκάλυπτη υποκρισία. Για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο επιχείρημα, η στρατηγική της σοσιαλδημοκρατίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, είχε πάντα ως σημαία της την απορρύθμιση του κοινωνικού συμβολαίου. Απλώς τώρα η ελληνική κυβέρνηση κρύβεται πίσω από μια κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει ως αντικειμενική. Και το κάνει για να αποφύγει όσο μπορεί το πολιτικό κόστος. Δεύτερον, δίκτυα πελατειακών σχέσεων υπήρξαν, και υπήρξαν με ευθύνη των ίδιων των κυβερνήσεων, προκειμένου να εξισορροπηθεί μια πολιτική που ευνοούσε σκανδαλωδώς την κερδοφορία του κεφαλαίου και υπονόμευε κάθε αναπτυξιακή προοπτική. Και τρίτον, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι μια τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικής εικόνας αφήνει έξω από κάθε συζήτηση το κεφάλαιο και τις δικές του ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο. Πέρα από όλα αυτά, οι έλληνες εργαζόμενοι οφείλουν αν συνειδητοποιήσουν ότι τα μέτρα τα οποία προωθούνται σήμερα, δεν πρόκειται να έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα απέναντι στα σημερινά προβλήματα. Η πολιτική που ακολουθείται θα επιδεινώσει τα σημερινά προβλήματα, ειδικά το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων, και θα υπονομεύσει κάθε προοπτική ανάκαμψης, βυθίζοντας την Ελλάδα στην ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια. Δικαιούμαστε λοιπόν να διατυπώσουμε την άποψη ότι δεν πρόκειται για μια στρατηγική εξόδου από την κρίση, αλλά για μια κυνική επίθεση λεηλασίας, προκειμένου να διασφαλιστεί για λίγο ακόμα η υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου στην χώρα μας. Στο τέλος αυτής της περιπέτειας, οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει δικαιώματα δεκαετιών ενώ η κατάσταση θα είναι ακόμα πιο δύσκολη από ότι είναι σήμερα. Και τότε θα απαιτηθούν νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Στην ουσία πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο κοινωνικής οπισθοδρόμησης, που θα μας εγκλωβίσει για πάντα στα σημερινά αδιέξοδα.
***
Υπάρχει λοιπόν εναλλακτική διέξοδος; Η δική μας απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι.
Το πρώτο πράγμα που ζητάμε είναι η δυνατότητα δανεισμού από την ΕΚΤ με 1% ακριβώς όπως έγινε και με τις εμπορικές τράπεζες που δανείστηκαν με αυτό το επιτόκιο και στην συνέχεια δάνεισαν το ελληνικό με 5% και παραπάνω. Κάτι τέτοιο σημαίνει ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο, καίτοι έχει καταστεί από τις εξελίξεις ανενεργό, τώρα υπάρχει μια προσπάθεια επαναφοράς και σκλήρυνσης του.
Το δεύτερο είναι ο δημόσιος έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με πρώτο βήμα τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα συγκροτημένου από τράπεζες στις οποίες το ελληνικό δημόσιο είναι βασικός μέτοχος. Αξίζει να υπενθυμίζουμε ότι οι τράπεζες έχουν αποσπάσει οικονομική βοήθεια 12 δις και τώρα εκταμιεύουν άλλα 17, χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Με αυτό το ποσό θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να έχει αυτή την στιγμή των έλεγχο όλων των βασικών τραπεζών αν είχαν οι μετοχές που αγοράστηκαν με την διαδικασία αυτή ήταν κοινές και όχι προνομιούχες – κάτι που δεν δίνει δικαίωμα συμμετοχής στην διοίκησή τους.
Τέλος, υπάρχει μια σειρά από προτάσεις που αφορούν το πάγωνα των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, την επιβολή φόρου στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, την έκτακτης εισφοράς στις τράπεζες, την λήψη θεσμικών μέτρων που θα αποτρέπουν τα κερδοσκοπικά χρηματιστηριακά παιχνίδια, την υψηλότερη φορολογία του κεφαλαίου, καθώς και την η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους κάτι που ούτως η άλλως αναμένεται να συμβεί, αφού όμως έχει προωθηθεί προηγουμένως η ολοκληρωτική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος.
***
Οι μηχανισμοί ιδεολογικής χειραγώγησης κατηγορούν την Αριστερά ότι προβάλλει αιτήματα που είναι ανέφικτα. Για μας το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα κάθε φορά είναι στους συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Για να είναι ρεαλιστική η εναλλακτική διέξοδος που προτείνει η αριστερά, όπως περιγράφεται παραπάνω, πρέπει να αμφισβητηθούν οι σημερινοί συσχετισμοί. Και οι συσχετισμοί μπορούν να αμφισβητηθούν μόνο μέσα από την οργάνωση ενός ισχυρού, μαχητικού και αποτελεσματικού κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων.
Η εμπειρία υπάρχει. Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, πολλές φορές η ισχυρή παρουσία των συνδικάτων, των εργαζόμενων, των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων στους δρόμους, ματαίωσε αντικοινωνικά σχέδια και ανέτρεψε δεδομένους συσχετισμούς. Στην Ελλάδα έχει συμβεί επίσης, με προηγούμενα σχέδια ανατροπής του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα, είναι η στιγμή να γίνει πάλι ώστε να ανακοπεί αυτή η σχεδιασμένη αντικοινωνική επίθεση.
Στην βάση αυτή, θεωρούμε ότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα που υπερασπίζονται την κοινωνική αλληλεγγύη και αμφισβητούν την σημερινή πολιτική έχουν τη δυνατότητα να συγκλίνουν σε τέσσερεις βασικούς άξονες δράσεις.
1) Στην απαίτηση να φορολογηθεί το κεφάλαιο. Και να πληρώσουν το κόστος της κρίσης, αυτοί που στο προηγούμενο διάστημα εισέπραξαν το όφελος της ανάπτυξης.
2) Στην υπεράσπιση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, όπως το δικαίωμα στη εργασιακά και την κοινωνική ασφάλιση, χωρίς καμία διαπραγμάτευση πάνω σε αυτό το ζήτημα.
3) Στην διατύπωση ενός εναλλακτικού σχεδίου ανάπτυξης, που δεν θα εξαρτάται από την καλή θέληση και την εμπιστοσύνη του διεθνούς κερδοσκοπικού δικτύου των «αγορών», και
4) Στην γενίκευση του αγώνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να αμφισβητηθούν αποτελεσματικότερα οι σημερινοί συσχετισμοί.
***
Για εμάς το ζήτημα εξόδου από την κρίση είναι πρώτα από όλα πολιτικό και όχι τεχνικό. Με αυτή την έννοια πρέπει να κάνουμε σαφές ότι η έξοδος από την κρίση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έκβαση της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έξοδος από την κρίση σημαίνει ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό. Σημαίνει δηλαδή, μια πολιτική που θα προστατεύει το εργατικό εισόδημα και συνολικά τις εργασιακές κατακτήσεις, θα ακυρώνει την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις, θα προστατεύει τον δημόσιο πλούτο και θα στηρίζεται συνολικά στην ικανοποίηση των αναγκών του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας. Και με αυτή την έννοια, μια νίκη του κινήματος των κοινωνικών αντιστάσεων στην Ελλάδα, είναι καθοριστική, τόσο για το μέλλον της δικής μας χώρας, όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη.
To Γραφείο Τύπου
Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στον Λ.Σταυρόπουλο
1. Άλλη μια διάσπαση στον χώρο της Αριστεράς. Άλλο ένα νέο κόμμα της Αριστεράς. Υπάρχει χώρος για την «Δημοκρατική Αριστερά» των πρώην συντρόφων σας;
Χώρος στην πολιτική υπάρχει για όσους εκφράζουν υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες και για όσους απαντούν με σαφήνεια στα πολιτικά επίδικα και διλλήματα κάθε εποχής. Οι πρώην σύντροφοί μας, πολύ σύντομα θα κληθούν να τοποθετηθούν επί της κυρίαρχης, σήμερα, διαχωριστικής γραμμής. Τάσσονται υπέρ της απεμπλοκής από τον οδυνηρό μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ- Ε.Ε. ή θεωρούν τις επιταγές του μνημονίου σκληρές αλλά αναγκαίες; Αν είναι με τη πρώτη απάντηση, όντως δεν υπάρχει χώρος. Πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε κοινούς αγώνες και ίσως η αποχώρησή τους από το κοινό μας σπίτι αποτελέσει μια μικρή παρένθεση. Αν όμως είναι με τη δεύτερη, τότε μάλλον ο χώρος που θα διεκδικήσουν δεν θα είναι κοινός αλλά συμπληρωματικός στα στρατηγικά σχέδια της κυβέρνησης.
2. Πάντως δεν διστάσατε να ρίξετε τα βέλη σας μιλώντας για τα «σενάρια εθνικής σωτηρίας που έρχονται και παρέρχονται αναζητώντας πρόθυμους δεξιώθεν και αριστερώθεν». Την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και τον κ. Φ. Κουβέλη εννοούσατε;
Η κυβέρνηση δεν αντέχει για πολύ με αυτές τις επιλογές και με τη κοινωνία απέναντι. Ο πολιτικός της χρόνος έχει ήδη εξαντληθεί. Αυτό το γνωρίζει και σύντομα θα αναζητήσει στηρίγματα δεξιά και αριστερά. Από τα δεξιά έχει ήδη προσφορές. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα βρεθούν αριστερά στηρίγματα σε αυτή την πολιτική. Σε κάθε περίπτωση η ανακύκλωση του πολιτικού σκηνικού για τη δημιουργία τεχνητών υποστυλωμάτων σε ένα ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα εξουσίας, έχει κοντά ποδάρια. Το παλιό ακόμα κι αν φοράει τη μάσκα του καινούργιου, δεν ξεγελά. Έχει περιορισμένες δυνατότητες και αντοχές.
3. Το ερώτημα που εγείρεται, μετά απ’ όλα όσα έχουν συμβεί στον ΣΥΝ, είναι πώς θα τα βγάλει πέρα. Πώς δηλαδή θα «αντέξετε» ως κόμμα…
Εμείς θα κριθούμε από το κατά πόσο θα είμαστε ο καταλύτης της δημιουργίας του καινούργιου και ελπιδοφόρου συνασπισμού δυνάμεων που θα επιτρέψει στην κοινωνία να βγει από την κρίση όρθια. Πρέπει και εμείς να υπερβούμε τον εαυτό μας για να γίνουμε πρωταγωνιστές. Τα κόμματα δεν αντέχουν λόγω προσωπικών φιλοδοξιών ή μιας γλυκειάς νοσταλγίας της παλιάς καλής καθαρότητας. Αντέχουν όταν απαντούν στα σημερινά προβλήματα.
4. Ακούγοντάς σας να δηλώνετε ότι και να ήθελε ο κ. Παπανδρέου να πάει σε εκλογές δεν πρόκειται να του το επιτρέψει η τρόικα (τουλάχιστον ως το 2013), κάποιοι διερωτήθηκαν μήπως ξορκίζετε τις εκλογές γιατί τις απεύχεστε...
Κάθε άλλο. Η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία θα ήταν μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη με βάση τις σημερινές εξελίξεις. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να εκτελεί τη πολιτική του μνημονίου έχοντας πάρει νωπή εντολή για μια εντελώς αντίθετη πολιτική. Το ζήτημα είναι να ωριμάσουν οι κοινωνικές διεργασίες ώστε από τη κάλπη να προκύψουν εξελίξεις διεξόδου. Δηλαδή μια αληθινά προοδευτική κυβέρνηση που να θέλει και να μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση. Με απεμπλοκή από τον οδυνηρό μηχανισμό στήριξης, με διεκδίκηση αναδιάρθρωσης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τολμηρό πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας και προστασίας της κοινωνίας.
5. Παρά τα όσα έχουν συμβεί δεν κάνετε πίσω από την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. «Ματώσαμε στο συνέδριο για να επιβεβαιώσουμε την επιλογή αυτή», είπατε πρόσφατα. Όμως το εγχείρημα δεν προχωράει. Γιατί επιμένετε;
Η στρατηγική μας επιλογή για την ευρύτερη δυνατή ενότητα των αριστερών δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, δεν αλλάζει. Πόσο μάλλον την ώρα που η κοινωνία στενάζει και ζητά στήριξη από την αριστερά. Ελπίζω την ίδια ευθύνη να συναισθανθούν όλοι και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
6. Την εβδομάδα αυτή θα κριθεί στη Βουλή το ασφαλιστικό/εργασιακό. Καταγγείλατε «μάχη παρασκηνίου» στο ΠαΣοΚ με «απειλές και εκβιασμούς» προς τους βουλευτές του. Πιστεύετε ότι υπάρχει ενδεχόμενο διαφοροποιήσεων;
Ελπίζω πως ναι. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους και όχι αυτή της κομματικής πειθαρχίας. Έχουν ιστορική ευθύνη. Τους καλούμε ανοιχτά να την αναλάβουν. Να μην καταδικάσουν τις επόμενες γενιές και να προστατέψουν το Σύνταγμα.
7. Τι εννοείτε;
Εννοώ ότι πέρα από κοινωνικά άδικο το νομοσχέδιο είναι και αντισυνταγματικό. Και δεν το λέμε εμείς. Το λέει το ελεγκτικό συνέδριο, η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο δικηγορικός σύλλογος. Μήπως και όλοι αυτοί κάνουν στείρα αντιπολίτευση. Προφανώς όχι. Η στάση τους όμως δείχνει ότι ο αγώνας για ανατροπή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου είναι αγώνας για την υπεράσπιση όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και της δημοκρατίας.
8. Σε τι μπορούσε η κυβέρνηση άραγε να είναι ηπιότερη όταν όλα είχαν κριθεί από το Μνημόνιο;
Κατ’ αρχήν η υπογραφή του Μνημονίου είναι συνειδητή επιλογή του οικονομικού επιτελείου και του ίδιου του Πρωθυπουργού. Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το Γενάρη, όταν υπήρχε πολύ μεγάλη ευχέρεια δανεισμού. Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι θεατρινισμοί δεν πείθουν πια κανένα. Δεν μπορεί να λέμε ότι οι αλλαγές είναι άδικες αλλά αναγκαίες. Καμία αδικία δεν είναι αναγκαία. Αν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι όλα έχουν κριθεί, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς παριστάνει.
9. Πιστεύετε ότι υπάρχει περιθώριο να απεμπλακεί η χώρα από τις βαρύτατες δεσμεύσεις του Μνημονίου, όπως ήρθαν τα πράγματα και πώς;
Αν δεν απεμπλακεί, τότε είναι που θα χρεοκοπήσουμε. Το μνημόνιο είναι κατάπτυστο, όμως, όχι μόνο από πολιτική αλλά και από νομική άποψη. Είναι αντισυνταγματικό, λειτουργεί με βάση το αγγλικό δίκαιο το οποίο προστατεύει κυρίως τα δικαιώματα των πιστωτών, αίρει την ασυλία που έχει η δημόσια περιουσία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η προμήθεια και μόνο επιβαρύνει με 400 εκατομμύρια τον ελληνικό λαό. ¨Όσα δηλαδή θα εισπράξει το οικονομικό επιτελείο από τη περικοπή των επιδομάτων. Πρόκειται για κραυγαλέο σκάνδαλο. Έχουμε ζητήσει στοιχεία εδώ και μέρες και περιμένουμε απάντηση. Ποιος καρπούται τα έξοδα του δανείου; Ποια δικηγορικά γραφεία; Πώς επιλέχθηκαν; Ποια η αμοιβή τους; Απάντηση δεν πήραμε. Εύχομαι να μην διαπιστωθεί ότι κάποιοι κερδίζουν εκατομμύρια από το δράμα του ελληνικού λαού.
10. Μήπως συμφωνείτε με τον κ. Σαμαρά.
Η ΝΔ, είναι κατά του μνημονίου, όχι από ιδεολογία αλλά από καιροσκοπισμό. Έχει μια σαφή δεξιά ατζέντα για την έξοδο από την κρίση η οποία έχει σαν αντικειμενικό σκοπό την αποκατάσταση της κερδοφορίας και όχι της απασχόλησης. Θέλει αυστηρούς κανόνες για τους μετανάστες και όχι για τις ασύδοτες επιχειρήσεις. Οι διαφωνίες μας είναι στρατηγικές και η σύγκρουση μας διαρκής
11. Πως θα πάτε στις δημοτικές εκλογές; Με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με άλλες δυνάμεις; Με τους Οικολόγους; Υπάρχει θέμα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ;
Επιδιώκουμε οι δημοτικές εκλογές να στείλουν ένα σαφές μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης. Αυτό απαιτεί τη συγκρότηση ευρύτερων συσπειρώσεων. Και με τις δυνάμεις της αριστεράς και με δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ. Και με τους οικολόγους πράσινους των οποίων οι τελευταίες αποφάσεις ανοίγουν δρόμους συνεύρεσης.
To Γραφείο Τύπου
Χώρος στην πολιτική υπάρχει για όσους εκφράζουν υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες και για όσους απαντούν με σαφήνεια στα πολιτικά επίδικα και διλλήματα κάθε εποχής. Οι πρώην σύντροφοί μας, πολύ σύντομα θα κληθούν να τοποθετηθούν επί της κυρίαρχης, σήμερα, διαχωριστικής γραμμής. Τάσσονται υπέρ της απεμπλοκής από τον οδυνηρό μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ- Ε.Ε. ή θεωρούν τις επιταγές του μνημονίου σκληρές αλλά αναγκαίες; Αν είναι με τη πρώτη απάντηση, όντως δεν υπάρχει χώρος. Πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε κοινούς αγώνες και ίσως η αποχώρησή τους από το κοινό μας σπίτι αποτελέσει μια μικρή παρένθεση. Αν όμως είναι με τη δεύτερη, τότε μάλλον ο χώρος που θα διεκδικήσουν δεν θα είναι κοινός αλλά συμπληρωματικός στα στρατηγικά σχέδια της κυβέρνησης.
2. Πάντως δεν διστάσατε να ρίξετε τα βέλη σας μιλώντας για τα «σενάρια εθνικής σωτηρίας που έρχονται και παρέρχονται αναζητώντας πρόθυμους δεξιώθεν και αριστερώθεν». Την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και τον κ. Φ. Κουβέλη εννοούσατε;
Η κυβέρνηση δεν αντέχει για πολύ με αυτές τις επιλογές και με τη κοινωνία απέναντι. Ο πολιτικός της χρόνος έχει ήδη εξαντληθεί. Αυτό το γνωρίζει και σύντομα θα αναζητήσει στηρίγματα δεξιά και αριστερά. Από τα δεξιά έχει ήδη προσφορές. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα βρεθούν αριστερά στηρίγματα σε αυτή την πολιτική. Σε κάθε περίπτωση η ανακύκλωση του πολιτικού σκηνικού για τη δημιουργία τεχνητών υποστυλωμάτων σε ένα ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα εξουσίας, έχει κοντά ποδάρια. Το παλιό ακόμα κι αν φοράει τη μάσκα του καινούργιου, δεν ξεγελά. Έχει περιορισμένες δυνατότητες και αντοχές.
3. Το ερώτημα που εγείρεται, μετά απ’ όλα όσα έχουν συμβεί στον ΣΥΝ, είναι πώς θα τα βγάλει πέρα. Πώς δηλαδή θα «αντέξετε» ως κόμμα…
Εμείς θα κριθούμε από το κατά πόσο θα είμαστε ο καταλύτης της δημιουργίας του καινούργιου και ελπιδοφόρου συνασπισμού δυνάμεων που θα επιτρέψει στην κοινωνία να βγει από την κρίση όρθια. Πρέπει και εμείς να υπερβούμε τον εαυτό μας για να γίνουμε πρωταγωνιστές. Τα κόμματα δεν αντέχουν λόγω προσωπικών φιλοδοξιών ή μιας γλυκειάς νοσταλγίας της παλιάς καλής καθαρότητας. Αντέχουν όταν απαντούν στα σημερινά προβλήματα.
4. Ακούγοντάς σας να δηλώνετε ότι και να ήθελε ο κ. Παπανδρέου να πάει σε εκλογές δεν πρόκειται να του το επιτρέψει η τρόικα (τουλάχιστον ως το 2013), κάποιοι διερωτήθηκαν μήπως ξορκίζετε τις εκλογές γιατί τις απεύχεστε...
Κάθε άλλο. Η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία θα ήταν μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη με βάση τις σημερινές εξελίξεις. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να εκτελεί τη πολιτική του μνημονίου έχοντας πάρει νωπή εντολή για μια εντελώς αντίθετη πολιτική. Το ζήτημα είναι να ωριμάσουν οι κοινωνικές διεργασίες ώστε από τη κάλπη να προκύψουν εξελίξεις διεξόδου. Δηλαδή μια αληθινά προοδευτική κυβέρνηση που να θέλει και να μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση. Με απεμπλοκή από τον οδυνηρό μηχανισμό στήριξης, με διεκδίκηση αναδιάρθρωσης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τολμηρό πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας και προστασίας της κοινωνίας.
5. Παρά τα όσα έχουν συμβεί δεν κάνετε πίσω από την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. «Ματώσαμε στο συνέδριο για να επιβεβαιώσουμε την επιλογή αυτή», είπατε πρόσφατα. Όμως το εγχείρημα δεν προχωράει. Γιατί επιμένετε;
Η στρατηγική μας επιλογή για την ευρύτερη δυνατή ενότητα των αριστερών δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, δεν αλλάζει. Πόσο μάλλον την ώρα που η κοινωνία στενάζει και ζητά στήριξη από την αριστερά. Ελπίζω την ίδια ευθύνη να συναισθανθούν όλοι και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
6. Την εβδομάδα αυτή θα κριθεί στη Βουλή το ασφαλιστικό/εργασιακό. Καταγγείλατε «μάχη παρασκηνίου» στο ΠαΣοΚ με «απειλές και εκβιασμούς» προς τους βουλευτές του. Πιστεύετε ότι υπάρχει ενδεχόμενο διαφοροποιήσεων;
Ελπίζω πως ναι. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους και όχι αυτή της κομματικής πειθαρχίας. Έχουν ιστορική ευθύνη. Τους καλούμε ανοιχτά να την αναλάβουν. Να μην καταδικάσουν τις επόμενες γενιές και να προστατέψουν το Σύνταγμα.
7. Τι εννοείτε;
Εννοώ ότι πέρα από κοινωνικά άδικο το νομοσχέδιο είναι και αντισυνταγματικό. Και δεν το λέμε εμείς. Το λέει το ελεγκτικό συνέδριο, η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο δικηγορικός σύλλογος. Μήπως και όλοι αυτοί κάνουν στείρα αντιπολίτευση. Προφανώς όχι. Η στάση τους όμως δείχνει ότι ο αγώνας για ανατροπή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου είναι αγώνας για την υπεράσπιση όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και της δημοκρατίας.
8. Σε τι μπορούσε η κυβέρνηση άραγε να είναι ηπιότερη όταν όλα είχαν κριθεί από το Μνημόνιο;
Κατ’ αρχήν η υπογραφή του Μνημονίου είναι συνειδητή επιλογή του οικονομικού επιτελείου και του ίδιου του Πρωθυπουργού. Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το Γενάρη, όταν υπήρχε πολύ μεγάλη ευχέρεια δανεισμού. Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι θεατρινισμοί δεν πείθουν πια κανένα. Δεν μπορεί να λέμε ότι οι αλλαγές είναι άδικες αλλά αναγκαίες. Καμία αδικία δεν είναι αναγκαία. Αν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι όλα έχουν κριθεί, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς παριστάνει.
9. Πιστεύετε ότι υπάρχει περιθώριο να απεμπλακεί η χώρα από τις βαρύτατες δεσμεύσεις του Μνημονίου, όπως ήρθαν τα πράγματα και πώς;
Αν δεν απεμπλακεί, τότε είναι που θα χρεοκοπήσουμε. Το μνημόνιο είναι κατάπτυστο, όμως, όχι μόνο από πολιτική αλλά και από νομική άποψη. Είναι αντισυνταγματικό, λειτουργεί με βάση το αγγλικό δίκαιο το οποίο προστατεύει κυρίως τα δικαιώματα των πιστωτών, αίρει την ασυλία που έχει η δημόσια περιουσία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η προμήθεια και μόνο επιβαρύνει με 400 εκατομμύρια τον ελληνικό λαό. ¨Όσα δηλαδή θα εισπράξει το οικονομικό επιτελείο από τη περικοπή των επιδομάτων. Πρόκειται για κραυγαλέο σκάνδαλο. Έχουμε ζητήσει στοιχεία εδώ και μέρες και περιμένουμε απάντηση. Ποιος καρπούται τα έξοδα του δανείου; Ποια δικηγορικά γραφεία; Πώς επιλέχθηκαν; Ποια η αμοιβή τους; Απάντηση δεν πήραμε. Εύχομαι να μην διαπιστωθεί ότι κάποιοι κερδίζουν εκατομμύρια από το δράμα του ελληνικού λαού.
10. Μήπως συμφωνείτε με τον κ. Σαμαρά.
Η ΝΔ, είναι κατά του μνημονίου, όχι από ιδεολογία αλλά από καιροσκοπισμό. Έχει μια σαφή δεξιά ατζέντα για την έξοδο από την κρίση η οποία έχει σαν αντικειμενικό σκοπό την αποκατάσταση της κερδοφορίας και όχι της απασχόλησης. Θέλει αυστηρούς κανόνες για τους μετανάστες και όχι για τις ασύδοτες επιχειρήσεις. Οι διαφωνίες μας είναι στρατηγικές και η σύγκρουση μας διαρκής
11. Πως θα πάτε στις δημοτικές εκλογές; Με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με άλλες δυνάμεις; Με τους Οικολόγους; Υπάρχει θέμα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ;
Επιδιώκουμε οι δημοτικές εκλογές να στείλουν ένα σαφές μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης. Αυτό απαιτεί τη συγκρότηση ευρύτερων συσπειρώσεων. Και με τις δυνάμεις της αριστεράς και με δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ. Και με τους οικολόγους πράσινους των οποίων οι τελευταίες αποφάσεις ανοίγουν δρόμους συνεύρεσης.
To Γραφείο Τύπου
Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας καλούμε το Σάββατο, 3 Ιουλίου, ώρα 8:00΄ το βράδυ,
στην αίθουσα της πρώην Δημοτικής Αγοράς,
σε πολιτική εκδήλωση με θέμα :
“Καλλικράτης”: Αυτοδιοίκηση και Αριστερά
Ομιλητές:
Ελένη Πορτάλιου,
Δημοτική Σύμβουλος Αθήνας (“Ανοιχτή Πόλη”),
Παναγιώτης Σκούτας,
μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Συντονιστικό Συ.Ριζ.Α. Νομού Πρέβεζας
στην αίθουσα της πρώην Δημοτικής Αγοράς,
σε πολιτική εκδήλωση με θέμα :
“Καλλικράτης”: Αυτοδιοίκηση και Αριστερά
Ομιλητές:
Ελένη Πορτάλιου,
Δημοτική Σύμβουλος Αθήνας (“Ανοιχτή Πόλη”),
Παναγιώτης Σκούτας,
μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Συντονιστικό Συ.Ριζ.Α. Νομού Πρέβεζας
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Συνέντευξη Δημ.Παπαδημούλη στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΝΤΕΝΝΑ»
Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΝΤΕΝΝΑ» (Ν. Βαφειάδης), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Για το ασφαλιστικό:
«Το ασφαλιστικό πέρασε επί της αρχής από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με μια βεβιασμένη συμφωνία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Όλες τις προηγούμενες μέρες, έγινε μια εκστρατεία με επίκληση της κομματικής πειθαρχίας και της απειλής εκλογών, που αποδείχθηκε μπλόφα, καθώς ο Πρωθυπουργός τη διέψευσε.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο μας πηγαίνει δεκαετίες πίσω. Ρίχνει όλα τα βάρη στους ασφαλισμένους, με συντάξεις αργότερα και μικρότερες. Με λιγότερη κοινωνική συμμετοχή και κρατική στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος. Με τη μετατροπή ενός αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με συνδρομή του κράτους, σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που δουλεύει κατά τα πρότυπα των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών.
Αυτό έχει τόση σχέση με αυτά που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ για να γίνει κυβέρνηση, όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «κλωτσούσαν». Ειδικά για τα εργασιακά μέτρα Λοβέρδου –ευκολότερες απολύσεις, μισή αποζημίωση, κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων- είχαν βγει στα κεραμίδια. Έλεγαν, όταν ο Υπουργός είχε επιλέξει τη μορφή προεδρικού διατάγματος, ότι διαφωνούν, ότι είναι αντισυνταγματικό και ότι θα επιμείνουν στη διαφωνία τους. Αυτή την ώρα που οι 157 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα «ακούω τη συνείδησή μου, θυμάμαι αυτά που έλεγα στους ψηφοφόρους μου πριν τις εκλογές ή κάνω το παγώνι για να μην με διαγράψουν, για να μην γίνουν άμεσα εκλογές;», είπαν «ναι» σε μέτρα με τα οποία μέχρι χθες δήλωναν ότι διαφωνούν.»
Για την αριστερά:
«Την ώρα που κόβουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα με τον μπαλτά, η αριστερά πρέπει να ασκείται στην τέχνη της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού και όχι της αφαίρεσης και της διαίρεσης. Δυστυχώς δεν το κάνει. Ειδικότερα η δική μας αριστερά, η σύγχρονη, ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, διότι η αριστερά του ΚΚΕ έχει επιλέξει το δικό της δρόμο.
Προσπαθούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Όμως, είναι πλήγμα για τους εργαζόμενους και δώρο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και το δικομματισμό, το γεγονός ότι η δική μας αριστερά –μιλώ για το κόμμα μου, το Συνασπισμό- έχει μπει σε μια πορεία διάσπασης, διάχυσης των δυνάμεών του, αδυνατώντας να βρει το δρόμο της σύνθεσης των απόψεων, της κοινής λογικής και της συσπείρωσης.
Ο κόσμος μας και πολλοί απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, περιμένει από εμάς ένα αποκούμπι, ένα στήριγμα, μια δύναμη που θα ενώσει τη φωνή της με τη δική τους φωνή για να αλλάξουν κάποια πράγματα. Δυστυχώς καταγράφεται η δική μας αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις των καιρών και του κόσμου και η συλλογική ηγετική μας ανεπάρκεια να ανταποκριθούμε σε αυτά.
Η διάσπαση του Συνασπισμού είναι αρνητική εξέλιξη, είναι λάθος. Θα ήταν άδικο να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στους συντρόφους οι οποίοι προχώρησαν στη δημιουργία ενός καινούργιου κόμματος. Η γιαγιά μου έλεγε «μονός καυγάς δεν γίνεται». Γι’ αυτή τη διάσπαση υπάρχουν ευθύνες και στις δύο μεριές.
Θέλω να πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Είμαι αισιόδοξος. Αν δεν μπορέσαμε να βρεθούμε μαζί στο ίδιο κόμμα, όπως προσπάθησα μέχρι την τελευταία στιγμή, να είμαστε δίπλα στους αγώνες που έρχονται και τους αυτοδιοικητικούς και τους κοινωνικούς, γιατί έχουμε «πολύ μαλλί να ξάνουμε».
Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του χώρου μας, των μελών μας, των φίλων μας, των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων μας, πονάει για αυτή την εξέλιξη, είναι ανήσυχη, προβληματισμένη. Ζητάει τουλάχιστον να αφήσουμε τη ζωή την ίδια να μας οδηγήσει σε νέες διαδικασίες σύνθεσης και συσπείρωσης, όχι μόνο μεταξύ μας αλλά με τον κόσμο που στρέφει προς τα αριστερά η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που δυστυχώς στην Ελλάδα εφαρμόζεται από ένα κόμμα το οποίο έχει στον τίτλο του τον όρο «σοσιαλιστικό».»
To Γραφείο Τύπου
Για το ασφαλιστικό:
«Το ασφαλιστικό πέρασε επί της αρχής από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με μια βεβιασμένη συμφωνία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Όλες τις προηγούμενες μέρες, έγινε μια εκστρατεία με επίκληση της κομματικής πειθαρχίας και της απειλής εκλογών, που αποδείχθηκε μπλόφα, καθώς ο Πρωθυπουργός τη διέψευσε.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο μας πηγαίνει δεκαετίες πίσω. Ρίχνει όλα τα βάρη στους ασφαλισμένους, με συντάξεις αργότερα και μικρότερες. Με λιγότερη κοινωνική συμμετοχή και κρατική στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος. Με τη μετατροπή ενός αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με συνδρομή του κράτους, σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που δουλεύει κατά τα πρότυπα των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών.
Αυτό έχει τόση σχέση με αυτά που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ για να γίνει κυβέρνηση, όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «κλωτσούσαν». Ειδικά για τα εργασιακά μέτρα Λοβέρδου –ευκολότερες απολύσεις, μισή αποζημίωση, κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων- είχαν βγει στα κεραμίδια. Έλεγαν, όταν ο Υπουργός είχε επιλέξει τη μορφή προεδρικού διατάγματος, ότι διαφωνούν, ότι είναι αντισυνταγματικό και ότι θα επιμείνουν στη διαφωνία τους. Αυτή την ώρα που οι 157 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα «ακούω τη συνείδησή μου, θυμάμαι αυτά που έλεγα στους ψηφοφόρους μου πριν τις εκλογές ή κάνω το παγώνι για να μην με διαγράψουν, για να μην γίνουν άμεσα εκλογές;», είπαν «ναι» σε μέτρα με τα οποία μέχρι χθες δήλωναν ότι διαφωνούν.»
Για την αριστερά:
«Την ώρα που κόβουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα με τον μπαλτά, η αριστερά πρέπει να ασκείται στην τέχνη της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού και όχι της αφαίρεσης και της διαίρεσης. Δυστυχώς δεν το κάνει. Ειδικότερα η δική μας αριστερά, η σύγχρονη, ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, διότι η αριστερά του ΚΚΕ έχει επιλέξει το δικό της δρόμο.
Προσπαθούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Όμως, είναι πλήγμα για τους εργαζόμενους και δώρο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και το δικομματισμό, το γεγονός ότι η δική μας αριστερά –μιλώ για το κόμμα μου, το Συνασπισμό- έχει μπει σε μια πορεία διάσπασης, διάχυσης των δυνάμεών του, αδυνατώντας να βρει το δρόμο της σύνθεσης των απόψεων, της κοινής λογικής και της συσπείρωσης.
Ο κόσμος μας και πολλοί απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, περιμένει από εμάς ένα αποκούμπι, ένα στήριγμα, μια δύναμη που θα ενώσει τη φωνή της με τη δική τους φωνή για να αλλάξουν κάποια πράγματα. Δυστυχώς καταγράφεται η δική μας αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις των καιρών και του κόσμου και η συλλογική ηγετική μας ανεπάρκεια να ανταποκριθούμε σε αυτά.
Η διάσπαση του Συνασπισμού είναι αρνητική εξέλιξη, είναι λάθος. Θα ήταν άδικο να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στους συντρόφους οι οποίοι προχώρησαν στη δημιουργία ενός καινούργιου κόμματος. Η γιαγιά μου έλεγε «μονός καυγάς δεν γίνεται». Γι’ αυτή τη διάσπαση υπάρχουν ευθύνες και στις δύο μεριές.
Θέλω να πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Είμαι αισιόδοξος. Αν δεν μπορέσαμε να βρεθούμε μαζί στο ίδιο κόμμα, όπως προσπάθησα μέχρι την τελευταία στιγμή, να είμαστε δίπλα στους αγώνες που έρχονται και τους αυτοδιοικητικούς και τους κοινωνικούς, γιατί έχουμε «πολύ μαλλί να ξάνουμε».
Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του χώρου μας, των μελών μας, των φίλων μας, των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων μας, πονάει για αυτή την εξέλιξη, είναι ανήσυχη, προβληματισμένη. Ζητάει τουλάχιστον να αφήσουμε τη ζωή την ίδια να μας οδηγήσει σε νέες διαδικασίες σύνθεσης και συσπείρωσης, όχι μόνο μεταξύ μας αλλά με τον κόσμο που στρέφει προς τα αριστερά η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που δυστυχώς στην Ελλάδα εφαρμόζεται από ένα κόμμα το οποίο έχει στον τίτλο του τον όρο «σοσιαλιστικό».»
To Γραφείο Τύπου
6o Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, 1-4 Ιουλίου 2010
Μια άλλη Ευρώπη είναι αναγκαία!
6o Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ
Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ θα σχηματίσει το δικό του μπλοκ στη μεγάλη διεθνή διαδήλωση του Σαββάτου 3 Ιουλίου. Με κεντρικό σύνθημα "Να τούς κάνουμε να πληρώσουν την κρίση τους", οι διαδηλωτές και οι διαδηλώτριες θα στείλουν ηχηρό μήνυμα απόρριψης των προγραμμάτων λιτότητας που πλήττουν τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη.
Επιπλέον, το Φόρουμ διοργανώνει και δύο σημαντικά σεμινάρια:
Το πρώτο (Παρασκευή 2 Ιουλίου στις 9:30 το πρωί) αφορά την μείωση των εξοπλισμών σε Ελλάδα και Τουρκία, με τη συμμετοχή σημαντικών τουρκικών και τουρκοκυπριακών οργανώσεων όπως η εργατική συνομοσπονδία DISK, το αριστερό κόμμα ODP, καθώς και η εφημερίδα Yenica.
Το δεύτερο σεμινάριο του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ (Παρασκευή 2 Ιουλίου, 5:30 μμ) αφορά (τι άλλο;) την οικονομική κρίση. Συνδιοργανωτές είναι τα δίκτυα ATTAC και TRANSFORM, η ιταλική ομοσπονδία μετάλλου FIOM, η γερμανική ομοσπονδία μετάλλου IG Metal, τα ιταλικά συνδικάτα βάσης COBAS, καθώς και τα γαλλικά συνδικάτα SUD-Solidaires.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι ακτιβιστές και ακτιβίστριες του Φόρουμ θα παρέμβουν και σε σεμινάρια άλλων οργανώσεων, που αφορούν την εκπαίδευση, το φεμινισμό, την καταστολή, το ρατσισμό, τις δραστηριότητες του συνδικαλιστικού κινήματος.
6o Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ
Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ θα σχηματίσει το δικό του μπλοκ στη μεγάλη διεθνή διαδήλωση του Σαββάτου 3 Ιουλίου. Με κεντρικό σύνθημα "Να τούς κάνουμε να πληρώσουν την κρίση τους", οι διαδηλωτές και οι διαδηλώτριες θα στείλουν ηχηρό μήνυμα απόρριψης των προγραμμάτων λιτότητας που πλήττουν τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη.
Επιπλέον, το Φόρουμ διοργανώνει και δύο σημαντικά σεμινάρια:
Το πρώτο (Παρασκευή 2 Ιουλίου στις 9:30 το πρωί) αφορά την μείωση των εξοπλισμών σε Ελλάδα και Τουρκία, με τη συμμετοχή σημαντικών τουρκικών και τουρκοκυπριακών οργανώσεων όπως η εργατική συνομοσπονδία DISK, το αριστερό κόμμα ODP, καθώς και η εφημερίδα Yenica.
Το δεύτερο σεμινάριο του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ (Παρασκευή 2 Ιουλίου, 5:30 μμ) αφορά (τι άλλο;) την οικονομική κρίση. Συνδιοργανωτές είναι τα δίκτυα ATTAC και TRANSFORM, η ιταλική ομοσπονδία μετάλλου FIOM, η γερμανική ομοσπονδία μετάλλου IG Metal, τα ιταλικά συνδικάτα βάσης COBAS, καθώς και τα γαλλικά συνδικάτα SUD-Solidaires.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι ακτιβιστές και ακτιβίστριες του Φόρουμ θα παρέμβουν και σε σεμινάρια άλλων οργανώσεων, που αφορούν την εκπαίδευση, το φεμινισμό, την καταστολή, το ρατσισμό, τις δραστηριότητες του συνδικαλιστικού κινήματος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)