Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μίκης: Θέλουν να μας μετατρέψουν σε προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ



Tην παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για «να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσης κυβέρνησης», ή ακόμη και την παραίτησή του ζητεί ο Μίκης Θεοδωράκης σε δήλωση του στην Ελευθεροτυπία. Ο Μίκης εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης η οποία -όπως σημειώνει χαρακτηριστικά -θέλει να μαετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ! Η δήλωση Θεοδωράκη:


Tο Οχι του 1940 είναι μία από τις ιερότερες παρακαταθήκες του ελληνικού έθνους. Ενα ιδεώδες που θα πρέπει να το σεβόμαστε, όχι μόνο με γιορτές και παράτες, αλλά με την καθημερινή μας στάση και συμπεριφορά και που κυρίως θα πρέπει να το σέβεται και να το τιμά με τη στάση της και κάθε της πράξη η εξουσία. Το Οχι είναι κανόνας ζωής για τους κοινούς θνητούς και μέτρο αξίας και εντιμότητας για τους αξιωματούχους. Κυρίως όταν πρόκειται για θέματα και περιπτώσεις που αφορούν την τιμή και τα συμφέροντα του λαού.

Οχι στην εξαπάτηση του λαού.
Οχι στο ψέμα και στη διαφθορά.
Οχι στην ατιμωρησία υπουργών και άλλων ισχυρών.
Οχι στην παραβίαση του Συντάγματος.
Οχι στην εθελοντική παράδοση μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας σε ξένους.
Οχι στην εξόντωση των εργαζομένων.
Οχι στην ερήμωση της χώρας.
Οχι στο πρόσφατο «Ναι σε όλα», που καθιστά τη χώρα υποτελή, αναγκασμένη να ξεπουλήσει τον εθνικό μας πλούτο.
Και τέλος,
Οχι στην προσβολή ενός ολόκληρου λαού. Γιατί προσβολή είναι το να τολμούν να του λένε «σε πήραμε από το 120% του ΑΕΠ και αφού σου αλλάξαμε τα φώτα, σε ρεζιλέψαμε στους ξένους, σε φτωχύναμε, σε διαλύσαμε και σε εξοντώσαμε ολοκληρωτικά, μετά είπαμε το Ναι στη Μέρκελ, γιατί υποτίθεται ότι θα μας βοηθήσει να σε οδηγήσουμε στο σημείο απ' όπου σε παραλάβαμε, δηλ. στο 120% του ΑΕΠ».

Δηλαδή σε βασανίζουμε δώδεκα ολόκληρα χρόνια (κι αν τελικά θα είναι δώδεκα), χωρίς κανένα λόγο. Εκτός φυσικά κι αν μέσα σ' αυτό το διάστημα καταφέρουν να μας ξεπουλήσουν και πάλι ολοκληρωτικά και να μας μεταβάλουν στο υπ' αριθμόν 1 προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ. Μας τύλιξαν μέσα σε ένα «Μηδενικό», για ποιο λόγο; Ασφαλώς αυτοί και τα αφεντικά τους θα γνωρίζουν το λόγο, όμως δεν μας τον λένε, με την ελπίδα ότι έως τότε θα μας έχουν μεταβάλει σε φυτά...

Οχι, κύριε Πρόεδρε, να ανέχεστε να μας κυβερνά και να δεσμεύει το μέλλον της χώρας μια ομολογουμένως κυβερνητική μειοψηφία. Και εάν ακόμα το Σύνταγμα, μετά την αναθεώρησή του από τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν σας δίνει το δικαίωμα να διαλύσετε τη Βουλή και να προκηρύξετε εκλογές, εν τούτοις έχετε το ηθικό - προσωπικό σας ανάστημα και λόγω του ανωτάτου αξιώματος που κατέχετε και λόγω της προσωπικής σας ιστορίας, να παρέμβετε για να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσας κυβέρνησης. Και στο κάτω κάτω, ως έσχατη λύση, υπάρχει πάντα ο έντιμος δρόμος της παραίτησης, που θα ήταν ένα ηχηρότατο ράπισμα στο πρόσωπο όλων αυτών που καταστρατηγούν το Σύνταγμα οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή της.

Πώς είναι δυνατόν να ζητούν οι σημερινοί κυβερνώντες να τους σεβαστεί ένας λαός που περιμένει το παράδειγμά τους, όταν όλοι ανεξαιρέτως οι υπεύθυνοι για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος και του κράτους αρνούνται να εφαρμόσουν και να επιβάλουν το ζωτικό Οχι σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή και την τιμή του λαού και του έθνους; Οταν τον εμπαίζουν έχοντας καταντήσει αυτό το μεγάλο Οχι μια τυπική φιέστα, όταν η καθημερινή τους συμπεριφορά βρίσκεται σε μια συνεχή διάσταση μαζί του;

Σέβομαι τους θεσμούς, όταν και εκείνοι σέβονται τα ιερά και τα όσια του λαού αναγνωρίζοντάς τον -με πράξεις και όχι μόνο με λόγια- ως υπέρτατη αξία ανώτερη κι από τον ανώτατο αξιωματούχο. Και ο λαός θέλει ειδικά οι κυβερνήτες του να είναι πιστοί θεματοφύλακες της εθνικής τιμής και ακεραιότητας και όχι φορείς τού Ναι και της υποταγής που μας επιβάλλεται εδώ και δύο χρόνια. Οσοι δεν κατάλαβαν ακόμα ότι αυτοί είναι οι λόγοι που μας κατεβάζουν στους δρόμους, θα είναι άξιοι της τύχης τους.

Η οργή του λαού οφείλεται στο γεγονός ότι η στάση τους απέναντι στα συμφέροντα του λαού και του έθνους βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το νόημα τού Οχι.

Εκείνοι τότε είπαν Οχι αψηφώντας τις θυσίες και το θάνατο. Αυτοί σήμερα υποτάσσονται με δειλία και ανικανότητα στο Ναι. Επομένως δεν έχουν σχέση με το Οχι του λαού των γενναίων αλλά εκφράζουν το Ναι των δειλών και των συμβιβασμένων.

Εκείνοι αρνήθηκαν να δώσουν έστω και ένα τετραγωνικό εκατοστό ελληνικής γης. Αυτοί τους προσφέρουν το σύνολο της εθνικής επικράτειας.
Ανήκουν στο Ναι και όχι στο Οχι.
Το Οχι ανήκει στους ελεύθερους και ανεξάρτητους Ελληνες.

Αθήνα, 29.10.2011

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μανώλης Γλέζος: Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου Η δήλωση του Μανώλη Γλέζου για την διακοπή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη



Στην Θεσσαλονίκη σήμερα αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση υποχρέωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποσυρθεί, δηλαδή το επίσημο κράτος αποσύρθηκε, αυτοκαταλύθηκε και οι πολιτικοί λαϊκοί φορείς παρελαύνουν μπροστά στον ίδιο τον λαό. Το νόημα της 28ης Οκτωβρίου αποκαθίσταται. Πριν από 71 χρόνια ο λαός μας είπε όχι στην προσπάθεια κατάλυσης της ελευθερίας του λαού μας και σήμερα ο ελληνικός λαός λέει όχι στην μετατροπή της χώρας μας σε προτεκτοράτο. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα και όχι όλα αυτά τα οποία έχουν ξαφνιάσει όσους δεν έχουν κατανοήσει τι έπρεπε να γίνεται στις παρελάσεις και πως διαστρεβλώνεται. Ο λαός, τα στρατεύματα του λαού η μαθητική νεολαία παρελαύνει μπροστά σε τι; Ποιους τιμούμε; Το κράτος το σημερινό και τις κυβερνήσεις; Ή τιμούμε αυτούς που θυσιαστήκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Είχε διαστρεβλωθεί το νόημα και ο ελληνικός λαός το αποκαθιστά σήμερα στην Θεσσαλονίκη. Συγχαρητήρια στον λαό της Θεσσαλονίκης που υποχρέωσε την κυβέρνηση να αποσυρθεί από τις επίσημες τελετές και όπως βλέπετε στην παρέλαση, τους πολιτικούς φορείς, τους εκφραστές του λαού παρελαύνουν και τους τιμά ο λαός. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη

Η πάνδημη και αυθόρμητη παρέμβαση του λαού της Θεσσαλονίκης προς τους επίσημους εκπροσώπους της κυβέρνησης ακύρωσε την στρατιωτική παρέλαση για τον φετινό εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Το μήνυμα ήταν σαφές να σταματήσει η εξόντωση της κοινωνίας, να σταματήσει ο κατήφορος της πατρίδας μας, να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπεια μας .

Η μετατροπή τελικά της παρέλασης σε μια αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση ιερής αγανάκτησης και οργής είναι αντάξια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας για εθνική αξιοπρέπεια , κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Οι σημερινές αυθόρμητες λαϊκές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοηθούν . Αποτελούν το καλύτερο φόρο τιμής σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για αυτό το τόπο . Η κυβέρνηση έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες .

To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ.

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής αποτελεί ένα ακόμα βήμα στο κενό για την ευρωζώνη, ένα ακόμα καρφί στο σταυρό του μαρτυρίου για τον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παντελώς απούσα από τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις, προσπαθεί τώρα να μας παρουσιάσει ως παράδεισο όλα όσα επί δύο χρόνια ξόρκιζε ως κόλαση.

Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι όλες της οι επιλογές ήταν εγκληματικές και μας οδήγησαν τελικά στην ουσιαστική χρεοκοπία.

Το 2010 αποφάσισαν να μας βάλουν στο μνημόνιο και να προσφέρουν ως αντίδοτο στην κρίση χρέους τη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση.

Μας είπαν ότι το μνημόνιο της λιτότητας θα μας σώσει από τη χρεοκοπία.

Αποδείχτηκε τελικά ότι μας βύθισε βαθιά μέσα σε αυτήν.

Μας είπαν ότι θα είναι πρόσκαιρη η επιτροπεία και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Αποδείχτηκε ότι θα είναι μόνιμη και μακράς διάρκειας.

Μας έβαλαν σε αυτή την εθνική περιπέτεια με χρέος περίπου στο 115% του ΑΕΠ.

Τώρα, στην καλύτερη περίπτωση, και μετά από 10 χρόνια θα μας βγάλουν φτωχούς, ταπεινωμένους, διαλυμένους και με χρέος 120% του ΑΕΠ.

Και ποιος να τους εμπιστευτεί όμως ότι ακόμα και σ΄ αυτές τις προβλέψεις τους θα πέσουν μέσα;

Όταν μόνο μέσα σε ενάμισι χρόνο εφαρμογής του μνημονίου έχουν πέσει έξω πάνω από πέντε φορές στις προβλέψεις τους για την ύφεση.

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής δεν μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμο δρόμο την ελληνική οικονομία γιατί βασίζεται στη λάθος συνταγή.

Βασίζεται στη συνταγή της λιτότητας που γεννά την ύφεση και πολλαπλασιάζει το χρέος.

Η διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία, αλλά ως μέσο για την υλοποίηση μιας άλλης πολιτικής, μιας πολιτικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Είναι όμως δώρον άδωρον, αν πρόκειται να συνεχιστεί μια πολιτική ύφεσης και κοινωνικής κατεδάφισης.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όχι μόνο δεν έσωσε κανέναν, αλλά έδωσε πολύτιμο χρόνο στους δανειστές και στις τράπεζες για να σώσουν αυτοί σημαντικό μέρος των κεφαλαίων τους.

Τώρα αφήνει εκτεθειμένα τα ασφαλιστικά ταμεία και μας εγκαθιστά μια μόνιμη επιτροπεία, που θα οδηγήσει τη χώρα, μέσα από μέτρα σκληρής λιτότητας, στην κοινωνική ερήμωση, στην έκρηξη της ανεργίας και στη μαζική μετανάστευση της νέας γενιάς.

Αυτή η απόφαση, αυτή η συμφωνία δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό.

Ο πρωθυπουργός είπε σήμερα ότι δεν του αρέσει να έρχεται η τρόικα κάθε τρεις μήνες και να κάνει ένα σόου. Ότι προτιμά να βρίσκεται μόνιμα στη χώρα μας.

Μήπως να σκεφτόταν τελικά να ρωτήσει και τις Ελληνίδες και τους Έλληνες για το τι προτιμούν και τι επιλέγουν;

Ο πρωθυπουργός δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να καταργεί την εθνική μας κυριαρχία.

Δεν έχει καμία νομιμοποίηση να παρακάμπτει τη δημοκρατία και να καταλύει τη λαϊκή κυριαρχία.

Ήρθε η ώρα ο ελληνικός λαός, στο όνομα όλων των λαών της Ευρώπης, να πει ένα μεγάλο όχι στην εξόντωση της Ελλάδας και στη διάλυση της Ευρώπης.

Ένα όχι στη λιτότητα, ένα όχι στην επιτροπεία, ένα όχι στη μεγάλη απειλή της εξαθλίωσης των λαών της Ευρώπης προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Ήρθε η ώρα ο ίδιος ο λαός μας να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και να επιβάλει τη κυριαρχία του.

Να επιβάλει τη μόνη δημοκρατική διέξοδο από την κρίση, να επιβάλει την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

To Γραφείο Τύπου

Δήλωση του Γιάννη Μηλιού, υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ, εν όψει των αποφάσεων της συνόδου κορυφής

Η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ. Με τις πολιτικές λιτότητας και αντιδραστικής αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου που ακολούθησε οδήγησε το δημόσιο χρέος στο 160% του ΑΕΠ και το κατέστησε απολύτως μη διαχειρίσιμο. Ταυτόχρονα βύθισε την οικονομία στην ύφεση και τους εργαζόμενους στην ανέχεια και την ανασφάλεια.

Στην εξελισσόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, με την «απραξία» της, άφησε να εμφανίζεται ως μοναδική ελληνική θέση αυτή των Ελλήνων τραπεζιτών, ότι η μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν έπρεπε να υπερβεί σε ποσοστό το 21%, όπως προέβλεπε η προηγούμενη Σύνοδος Κορυφής της 21/7. Σήμερα, ετοιμάζεται να «πανηγυρίσει» τη διαγραφή του δημόσιου χρέους που κατέχουν ιδιώτες κατά 50%, μέσα από την οποία εξαγγέλλεται ο «περιορισμός» του συνολικού δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020!

Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι στόχος των αντιδραστικών πολιτικών δεν ήταν η χαλιναγώγηση του δημόσιου χρέους αλλά η καθυπόταξη των εργαζομένων και της κοινωνίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των τραπεζών.

Η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη. Είναι επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό! Η ανατροπή της μαζί με τα Μνημόνια, «αναθεωρημένα» ή μη, είναι προϋπόθεση για μια εναλλακτική πορεία που θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στους καταναγκασμούς του κέρδους και στα συμφέροντα του συσσωρευμένου πλούτου.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Η επέτειος του "ΟΧΙ" στην εποχή του “ναι” - Ποια είναι η πατρίδα μας;



του Χρήστου Κάτσικα

Γνωρίζω πολύ καλά, αναπνέοντας την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες 25 χρόνια ως εκπαιδευτικός και άλλα 12 ως μαθητής, ότι πολλές φορές οι σχολικές γιορτές για αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές και εκπαιδευτικούς, είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν. Ίσως γιατί η κυρίαρχη πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν. Ίσως γιατί στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ΄ ένα παρόν που θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα. Ίσως και γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουμε να μας μιλάνε σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία» αυτοί που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την ελληνική γη και φτωχοποιούν το λαό. Ίσως δεν αντέχουμε πια να μας μιλάνε σε κάθε επέτειο για «τα περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» οι ίδιοι που καταδικάζουν τη νεολαία στην ανεργία και στα μεροκάματα πείνας, σε ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, ενώ την ίδια στιγμή υπογράφουν τον γρήγορο θάνατο των πατεράδων και των μανάδων μας που βγήκαν στη σύνταξη.

Ίσως για κάποιους από αυτούς τους λόγους να κοιτάμε, δάσκαλοι και μαθητές, συχνά τα ρολόγια μας πότε θα τελειώσει κι αυτή η σχολική γιορτή. Κι όμως, οφείλω να σας πω ότι στην πρώτη επέτειο του ΟΧΙ, το 1941, στα πιο μαύρα χρόνια της φασιστικής κατοχής, χιλιάδες απλοί άνθρωποι, με κίνδυνο της ζωής τους ξεχύθηκαν στους δρόμους της σιδηρόφρακτης Αθήνας για να τιμήσουν την ίδια τους την ιστορία.

Γιατί αγαπητοί μου αυτή η ιστορία μας ανήκει. Ανήκει στον εργαζόμενο λαό μας, αυτόν που παράγει με τα χέρια του και το μυαλό του τα μύρια αγαθά ενώ την ίδια ώρα γεύεται πείνα και ανασφάλεια. Ανήκει σε αυτούς που αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση γιατί κάτι σαν και αυτούς τόλμησαν πριν από εβδομήντα χρόνια να πούνε ΟΧΙ στην σκλαβιά την ίδια ώρα που το σύνολο της άρχουσας τάξης, των πλουσίων, των κομμάτων που εξουσίαζαν, οι πολιτικοί πρόγονοι αυτών που σήμερα μιλάνε στις τηλεοράσεις για ανεξαρτησία και δημοκρατία, είτε έφευγαν στο εξωτερικό είτε συγκυβερνούσαν με τον κατακτητή στα μαύρα χρόνια 1940-1944.
Ήταν αυτοί που έγραφαν το 1941 για τη νύχτα που κατέβηκε η Σβάστικα από το Μανόλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα τα παρακάτω: «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο πράξιν. Και είναι βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματός της περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».
(Eφημερίδα «Βραδυνή», 2/6/1941).

ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Αγαπητοί φίλοι και φίλες την Ιστορία μας τη φόρτωσαν χρόνια τώρα με ψέματα ή μαλάματα και έκρυψαν το πρόσωπό της. Και είναι καιρός να αποκαλύψουμε το αληθινό της πρόσωπο. Εμείς οι δάσκαλοι πρώτοι από όλους οφείλουμε να αφήσουμε τα παραμύθια και να δώσουμε στο δράκο το πραγματικό του όνομα, να δείξουμε με το χέρι τους κακούς, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια, να ξεσαβανώσουμε τους νεκρούς μας και να τους βάλουμε μπροστά οδηγούς στη δράση μας.

Να πούμε την αλήθεια. Αυτή που κρύβουν επιμελώς οι σύγχρονοι φαναριώτες, ο καλός κόσμος των σαλονιών, οι δούκες και οι βαρώνοι, το κηφηναριό με τα άσπρα κολάρα, που θέλουν το λαό μας, εμάς τους ίδιους να κοιμόμαστε βαθιά την ώρα που μας γδύνουν. Να πούμε την αλήθεια:

• Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

• Ότι τα πραγματικά αίτια του πολέμου ήταν το μοίρασμα του κόσμου απ΄ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος.

• Ότι οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, ήταν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ – ότι αυτοί ξεσήκωσαν τον κόσμο και αυτοί σήκωσαν το βάρος της αντίστασης.

• Ότι το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα, καθώς η πλειονότητα από τους πολιτικούς που κυβερνούσαν τη χώρα έφυγαν στην Αίγυπτο ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που στελέχωσαν τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, χτυπώντας μαζί με τους κατακτητές τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη.

Εξάλλου, από τη Νίκαια της Γαλλίας, όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο αστός πολιτικός Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)» Να σημειωθεί ότι αυτό το γράμμα στάλθηκε την 21 Απρίλη 1941, κι ενώ οι Γερμανοί είχαν περάσει τη Λάρισα και κατέβαιναν προς την Αθήνα.
Λίγους μήνες πριν, στις 31 Οκτωβρίου 1940 μέσα από τις φυλακές της Κέρκυρας ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γ.Γ. του ΚΚΕ με το γράμμα του προς τον ελληνικό λαό τόνιζε:
«Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ…Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της»

Και τότε αίφνης ξαναζωντάνεψαν οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Ανδρούτσοι, οι Κολοκοτρωναίοι και οι Καραϊσκάκηδες και πιάστηκαν χέρι με χέρι με τους μαυροσκούφηδες του Άρη, με τα παλικάρια της Καισαριανής και της Κοκκινιάς και ενώθηκε ο λαός και οργανώθηκε ο λαός και αγωνίστηκε ο λαός

Αλήθεια δεν θα έπρεπε να υπάρχει τίποτε πιο λυτρωτικό στη σημερινή βαρβαρότητα από μια σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου!

Από τον καιρό εκείνο, την εποχή των παππούδων και των πατεράδων μας πέρασαν 71 χρόνια. Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ΄ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους του υπουργείου πολιτισμού ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ΄ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Xιλιάδες οι άνεργοι, η βιομηχανία και η μεταποίηση πέφτει σαν τραπουλόχαρτο και οικονομικά τζάκια, αφού ξεζούμισαν τον εργάτη, το μετανάστη, τον ελαστικό τετραωρίτη μεταφέρουν σαν ύαινες που οσμίζονται το αίμα τα εργοστάσιά “τους” στις διπλανές χώρες των φτηνών χεριών.

Και εμείς; Τι περιμένουμε;
Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν
κι οι αχόρταγοι κάτι θε να μας δώσουν;
Ότι οι λύκοι θα μας ταΐσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν;
Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρη
να της βγάλουμε τα δόντια;
Τέτοια περιμένουμε;
Μπ. Μπρέχτ
Σ’ αυτήν την περίοδο, όπου η κρίση φτάνει με τη μορφή της κόλασης και άρχισε να ανάβει τις φωτιές των θυσιαστηρίων, για να κάψει δικαιώματα και κατακτήσεις, πρέπει να σκεφτούμε πολλαπλά και καίρια. Όταν το κυρίαρχο σύστημα ετοιμάζει για μας και τα παιδιά μας το κολαστήριο της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών μισθών και συντάξεων, τότε πρέπει ν’ αντιδράσουμε! Να σκεφτούμε πώς δε θα παραδώσουμε ένα κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό καθεστώς χειρότερο απ’ ότι παραλάβαμε. Να αναλύσουμε την κατάσταση με «νου παγερό» και «φλογερή καρδιά», με «μάτι φώσφορο» και «κουμάντο γερό», έτσι ώστε ο φόβος να μένει μονάχος του και κανείς να μην αισθάνεται μόνος.

Πολλοί άνθρωποι υπήρξαν πάντοτε στην πολιτική τ’ αφελή θύματα των άλλων εφ’ όσον δεν θα ‘χουν μάθει, πίσω από τις φράσεις, τις διακηρύξεις και τις υποσχέσεις, ηθικές, θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές, να διακρίνουν τα συμφέροντα αυτών ή των άλλων τάξεων.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ
Να το καταλάβουμε. Η μια πατρίδα μας ταξιδεύει στα ελβετικά σαλέ, παίρνει μίζες από τις Siemens, αγοράζει κάμερες που φωτογραφίζουν το λαό, έχει εφεύρει δεκάδες τρόπους για να θωρακίζει το «είναι» και το «αντέχειν» της από τον εσωτερικό εχθρό της. Η άλλη πατρίδα τρέχει για το μεροκάματα, ζει με 500 ευρώ, πεθαίνει στην ανεργία και στην αλλότρια εργασία, αναγκάζεται να πληρώνει τις θηλιές των τραπεζών που βλέπουν τα αμύθητα κέρδη τους να αυξάνονται.
Αυτές οι δύο πατρίδες συγκρούονται. Άτυπα και φανερά.. Υπόγεια και στους δρόμους. Άλλοτε δυνατά κι άλλοτε αδύναμα. Αλλά συγκρούονται. Ο ένας κόσμος δεν έχει τίποτε κοινό με τον άλλον. Στη Ρώμη, το χειρότερο μαρτύριο ήταν όταν έδεναν ένα υγιές κορμί με ένα σαπισμένο ώσπου να σαπίσει και αυτό. Οφείλουμε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο γιατί αν συνηθίσουμε το κακό, θα του μοιάσουμε!

Ε, λοιπόν να το καταλάβουν: η δική μας πατρίδα δεν είναι οι εντολές των τοκογλύφων! Η δική μας πατρίδα δεν είναι οι κυβερνητικοί εντολοδόχοι της οικονομικής ολιγαρχίας και της τρόικας που κάνοντας την ανομία «νόμο», ψήφισαν και επικύρωσαν τους προσυμφωνημένους όρους των ξένων κηδεμόνων. Η δική μας πατρίδα δεν είναι αυτοί που το λίπος γουργουρίζει ακόμη και στη φωνή τους την ίδια στιγμή που ο γιατρός διέγνωσε υποσιτισμό των μαθητών μας. Η δική μας πατρίδα δεν είναι αυτοί που φέρνουν τα κοινωνικά δικαιώματα στο απόσπασμα, την ελληνική οικονομία ανέκκλητα στη χρεοκοπία και τη χώρα στη νεοαποικιακή υποδούλωση και λεηλασία.

Δεκάδες φορές ως τώρα στην Ιστορία τον μονόδρομο προς τα Τάρταρα τον έχουν φράξει τα οδοφράγματα. Kάθε Mινώταυρος και κάθε Λαβύρινθος μπορεί να αντιμετωπιστεί!

Μόνη προοπτική για τον εργαζόμενο λαό, είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα των αγώνων του. Ας δώσουμε ενεργητικά τη συμβολή μας γι’ αυτό το σκοπό. Κάτω η αντιλαϊκή και ξενόδουλη κυβερνητική πολιτική. Όλοι στον αγώνα.
Όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων, γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά, παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες των ανθρώπων.

ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Γ.Δραγασάκης: 'Οχι «κούρεμα» στα σκοτεινά


Αποτελεί θετική εξέλιξη το επικείμενο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων;

Προσωπικά δεν περιμένω τίποτα θετικό από μία αδιαφανή διαδικασία η οποία γίνεται ερήμην του ελληνικού λαού και με την κυβέρνηση απούσα, όπως όλα δείχνουν. Η διαγραφή μέρους του χρέους είναι μια αναγκαία κίνηση, το αποτέλεσμα της οποίας εξαρτάται πάρα πολύ από τους όρους με τους οποίους θα γίνει και από το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα ενταχθεί.

Το πρώτο θέμα είναι το μέγεθος της διαγραφής:

Ένα «κούρεμα» 50% για το χρέος απέναντι στους ιδιώτες δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη, διότι μεγάλο μέρος του χρέους πια δεν βρίσκεται καν στα «χέρια» των ιδιωτών.

Το δεύτερο ζήτημα είναι οι συνέπειες στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία:

Τα τελευταία δεν μπορούν να τεθούν με ελλείμματα τα οποία θα οδηγήσουν σε νέα μείωση των συντάξεων. Έπρεπε ήδη -το έχουμε πει από πέρυσι ενόψει αυτού του γεγονότος το οποίο ήταν εξαρχής αναπόφευκτο- να έχουν εξαιρεθεί από αυτή τη διαδικασία, κατά τη γνώμη μου τόσο τα ελληνικά όσο και τα ξενά ασφαλιστικά ταμεία, αν και οι πληροφορίες λένε ότι τα τελευταία δεν είναι τόσο εκτεθειμένα, ωστόσο θα έπρεπε αυτό να γίνει έστω για λόγους συμβολικούς, ώστε να μην τεθεί θέμα ζημίας γι’ αυτόν τον νευραλγικό τομέα. Μια άλλη λύση θα ήταν να αντικατασταθούν τα ομόλογα από άλλα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, αλλά αυτό είναι ένα θέμα το οποίο απαιτεί μια ειδικότερη συζήτηση και από τα ίδια τα ταμεία και τους ενδιαφερόμενους. Πάντως, αν τα ταμεία δεχθούν πλήγμα με τη διαφαινόμενη διαγραφή μέρους του χρέους αυτό θα «μεταφραστεί» στη φερεγγυότητα των ταμείων και στο ύψος των συντάξεων.

Όσον αφορά στις τράπεζες, εφόσον δοθεί δημόσιο χρήμα, είτε ελληνικό είτε ευρωπαϊκό, αυτό θα πρέπει να συνδεθεί με μέτρα που θα διασφαλίζουν το δημόσιο έλεγχο πάνω στη χρήση αυτού του χρήματος και επομένως πάνω στις τράπεζες. Διότι μπορεί να υπάρξει κάποια διαδικασία «ψευδοκρατικοποίησης», σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες θα τεθούν υπό τον έλεγχο του κράτους απλώς για να απορροφηθεί το κόστος τους και στη συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθούν εκ νέου. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει και μια παγκόσμια διαμάχη γύρω από το μέλλον των τραπεζών, τον τρόπο λειτουργίας τους από εδώ και στο εξής, κ.ο.κ., ζητήματα για τα οποία μέχρι σήμερα ουσιαστικά δεν έχει γίνει τίποτα, παρά το γεγονός ότι η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες.

Η πιο σημαντική παράμετρος, όμως, είναι ότι σύμφωνα με τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας και δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος του πλούτου έχει «φυγαδευτεί» στο εξωτερικό, η όποια ρύθμιση του χρέους πρέπει να συνοδεύεται από μία «αιμοδότηση» της οικονομίας:

Επειδή είθισται να χρησιμοποιείται ο όρος ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προσωπικά θα μιλήσω για ανακεφαλαιοποίηση της οικονομίας. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη. Το ζητούμενο δεν είναι η ρύθμιση του χρέους ως αυτοσκοπού αλλά ως μέσου για να στηριχθεί ένα πρόγραμμα το οποίο θα βάλει τέλος στην ύφεση, θα φέρει κάποια ανάκαμψη και θα δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να μπορέσουμε ως κοινωνία να συζητήσουμε επιτέλους τα βαθύτερα αίτια αυτής της κρίσης, με απώτερο στόχο ένα μεσομακροχρόνιο πρόγραμμα το οποίο θα μας βγάλει από το αδιέξοδο στο οποίο μας έχει φέρει η σημερινή πολιτική. Αυτά, λοιπόν, εγώ δεν τα βλέπω να γίνονται. Η κατεύθυνση είναι σε λογικές μεγαλύτερου ελέγχου, αυστηρότερης εποπτείας κ.ο.κ. Θα πρέπει, όμως, να δούμε και τα πραγματικά γεγονότα.

Απ’ ό,τι αντιλαμβάνεστε, το όποιο περαιτέρω «κούρεμα» θα είναι εθελοντικό;

Αν δεν είναι εθελοντικό, θα οδηγηθούμε σε μια τεράστια διεθνή κρίση. Αυτή τη στιγμή, έτσι κι αλλιώς, ζούμε μια δευτερογενή κρίση των τραπεζών η οποία οφείλεται πια όχι στα «τοξικά» ομόλογα αλλά στην ύφεση και στην αδυναμία πληρωμής - εξυπηρέτησης των δανείων. Άρα, η κατάσταση είναι ήδη επισφαλής και στην Ευρώπη και διεθνώς. Αν μέσα σε αυτό το κλίμα σημειωθεί και μια υποχρεωτική διαγραφή χρέους, αυτή θα χαρακτηριστεί πιστωτικό γεγονός και θα προκαλέσει μια τεράστια παγκόσμια αναταραχή και ενδεχομένως μια νέα κρίση.

Είναι δυνατή η άσκηση οποιασδήποτε αναπτυξιακής πολιτικής υπό τις σημερινές συνθήκες;

Ακριβώς αυτή είναι μία παράμετρος την οποία δεν μπορούμε να αγνοούμε. Λόγω της ελλειμματικότητας της οικονομίας, η οποία δεν αφορά μόνο το δημοσιονομικό έλλειμμα αλλά και το εξωτερικό έλλειμμα, και λόγω της μεγάλης διαρροής όχι μόνο καταθέσεων αλλά συνολικά πλούτου της χώρας, κατά την προσωπική μου άποψη στην πρώτη φάση για να έχουμε ανάκαμψη θα χρειαστούμε εξωτερική χρηματοδότηση. Δηλαδή, μέχρι να υπάρξουν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν να ελεγχθεί η εσωτερική συσσώρευση, η εσωτερική αποταμίευση, και να μπορέσει αυτή να διοχετευτεί παραγωγικά, θεωρώ ότι δίχως μια εξωτερική χρηματοδότηση είναι ανέφικτη η ανάκαμψη, χωρίς νέες αιματηρές θυσίες και -καταστροφικές αυτή τη φορά- εξελίξεις. Αυτή η εξωτερική χρηματοδότηση μπορεί να διεκδικηθεί και να διασφαλιστεί στο πλαίσιο της Ευρώπης. Όλο αυτό, άλλωστε, δεν είναι κάτι καινούριο. Ιστορικά, όλες οι κρίσεις χρέους έχουν ξεπεραστεί είτε με μια ανάκαμψη η οποία χρηματοδοτείται με πόρους -κατά κανόνα- μη δανειακούς, είτε με έναν υψηλό πληθωρισμό, είτε με διαγραφή των χρωστούμενων, είτε με λίγο απ’ όλα αυτά.

Εν τέλει, πότε και πού βλέπετε να καταλήγει αυτή η κρίση;

Όσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι θετικό. Όπως έχει αποδειχθεί, μέσω της λιτότητας αυξάνεται η ύφεση και επομένως συνεχίζεται ένας φαύλος κύκλος προς τα κάτω, μια πορεία οπισθοδρόμησης. Πρέπει αυτή η πολιτική να αντικατασταθεί από μία πολιτική η οποία να αρχίζει από τα αυτονόητα, δηλαδή να σταματάει την ύφεση, να φέρνει ανάκαμψη και να αρχίζει να δημιουργεί κάποια απασχόληση η οποία θα σηματοδοτήσει την αλλαγή πορείας. Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι η κοινωνία θα ανακτήσει τη δυνατότητα να αποφασίζει, θα ανακτήσει την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά της, θα αποκατασταθεί η δημοκρατία η οποία στην πράξη τώρα δεν λειτουργεί. Όταν δεν έχουμε απάντηση στο ερώτημα: «ποιος αποφασίζει για εμάς;» ή ακούμε ότι... κάπου έξω αποφασίζουν και για εμάς, αυτό σημαίνει ότι στην πράξη η δημοκρατία μας δεν λειτουργεί. Από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε.

Συνέντευξη Δ.Βίτσα, Γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ στο Ρ/Σ «105,5 Στο Κόκκινο»



- Θέλω να ξεκινήσω από αυτό που προσωπικά θεωρώ μείζον γεγονός και το οποίο δεν ανατρέπεται από οτιδήποτε άλλο, ήταν οι τεράστιες διαδηλώσεις, η τεράστια συμμετοχή στην απεργία σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα για δύο ημέρες, για 48 ώρες, και το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν που, δεν ξέρω, νομίζω πως η επόμενη ημέρα δεν είναι ίδια πια, ανεξαρτήτως αν πέρασε το νομοσχέδιο ή δεν πέρασε. Αν πήρε 153 ή 154 ... Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας άποψη..

Πρέπει να είναι κάποιος τυφλός, κουφός, άλαλος, όπως είναι η κυβέρνηση σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας και με την ίδια την κοινωνία, για να μη βλέπει ότι εκφράστηκε αυτές τις δύο ημέρες και η οργή και η αγανάκτηση σε ένα νέο επίπεδο συνειδητότητας, όχι για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά για να φύγει αυτή η κυβέρνηση, για να υπάρξει πραγματική δημοκρατία στον τόπο. Εκατομμύρια Έλληνες σε όλη τη χώρα διαδήλωσαν ενάντια σε αυτή την πολιτική. Εκατομμύρια Έλληνες καταλαβαίνουν πως αυτά τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Και όχι πλέον έκπληκτοι. Γιατί απέκτησαν αυτό το επίπεδο συνειδητότητας. Είδε ο Ελληνικός λαός την ελαστικότητα της συνείδησης της κοινοβουλευτικής σήμερα πλειοψηφίας, η οποία βεβαίως, την επόμενη μέρα το πρωί θα βρέθηκε έκπληκτη μπροστά στην ανακοίνωση – γιατί κάποιοι την ξέρανε από τα πριν – ότι την Κυριακή δεν θα ληφθούν τελικές αποφάσεις. Ότι τα πραγματικά προβλήματα υπερβαίνουν τις επικοινωνιακές και πολιτικές ανάγκες της ίδιας της κυβέρνησης και ότι η ίδια η κυβέρνηση όχι απλώς ταυτίζεται με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Επιδίωξη τους δεν είναι το ΄΄βιώσιμο χρέος΄΄. Δεν είναι τα μέτρα μέσο, είναι σκοπός. Η κυβέρνηση αφού τόλμησε επιτέλους να έρθει στο φως η περίφημη επιστολή του κ. Βενιζέλου προς την Λαγκάρντ, ανακαλύψαμε ότι το άρθρο 37 δεν υπήρχε, ήταν δική τους πρωτοβουλία.

- Είναι από την καλή τους την καρδιά που λέμε..να δώσουμε και κάτι παραπάνω. Αντιθέτως ανακαλύψαμε τη δέσμευση για απεριόριστες απολύσεις στο δημόσιο, στα αγγλικά μάλιστα, για όσες χρειαστεί και χωρίς τέλος…..δηλαδή δεν είναι μόνο οι 30 χιλιάδες….

Προειδοποιήσαμε ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι τελικά. Μπορεί οι διάφοροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να έβγαιναν και να λέγανε για τελευταία φορά – θυμίζει άλλα πράγματα αυτό το «για τελευταία φορά» - αλλά φαίνεται ότι τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Γιατί ο στόχος είναι να ισοπεδωθεί η κοινωνία και τα δικαιώματά της.

- Πιστεύετε ότι μπορεί αυτή η κυβέρνηση να σταθεί πλέον με αυτά; Δηλαδή, ακόμα και οι δικοί τους βουλευτές λένε από Δευτέρα πρωτοβουλίες…μπορεί να σταθεί το ΠΑΣΟΚ, να συνεχίσει;…

Έχει ένα εύστοχο τίτλο η Αυγή σήμερα που λέει ότι «το νομοσχέδιο πέρασε, η κυβέρνηση καταρρέει». Όση αναλγησία και να έχουν, όσο αυταρχισμό και να επιδείξουν απέναντι στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους άνεργους, δεν θα έχουν καλό τέλος.

- Θέλω να πάμε λίγο στα χθεσινά γεγονότα που ήταν πολύ θλιβερά και κατέληξαν, δυστυχώς, με έναν νεκρό συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, οικοδόμο, άνεργο, 53 ετών, νεότατο άνθρωπο και βέβαια χθες είχαμε την επίθεση των κουκουλοφόρων στο ΠΑΜΕ, είχαμε την αντίδραση του ΠΑΜΕ, είχαμε επίθεση και στον ΣΥΡΙΖΑ, βρήκε αφορμή τέλος πάντων η κα Παπαρήγα, δεν ξέρω ποιο είναι το σχόλιό σας για όλα αυτά;

Θα ήθελα να πω το εξής. κατ’ αρχήν έχουμε οργή μέσα μας γι’ αυτό που έγινε. Οργή, αγανάκτηση και, βεβαίως, εκφράζουμε και τα πιο βαθειά συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού, αλλά και στο ΠΑΜΕ, για τον νεκρό, ο οποίος πρέπει σας πω ότι ήταν και γνωστός και είχε όλο το σεβασμό μας για την δράση του παρόλο ότι ήταν σε έναν άλλο πολιτικό χώρο. Και θεωρούμε, βεβαίως, ότι εκείνο που πρέπει να μείνει δεν είναι το που, πως, πότε, γιατί, αλλά το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ξεκίνησε το πρωί από το σπίτι του να πάει με ειρηνικό και μαχητικό τρόπο, να εκφράσει τη δική του ιδεολογία και λογική, να πάρει μέρος σε μια διαδήλωση ενάντια στην κυβέρνηση και δεν γύρισε. Αυτό είναι το ένα ζήτημα.

- Να πούμε ότι είναι ο Δημήτρης Κοτζαρίδης.

Είναι ο Δημήτρης Κοτζαρίδης, 53 χρονών, οικοδόμος από το Βύρωνα, γραμματέας του ΠΑΜΕ του Βύρωνα. Και θέλω να τονίσω το εξής. όταν το λαϊκό κίνημα με τις πιο ογκώδεις διαδηλώσεις, με τις πιο ογκώδεις πορείες, παίρνει στα χέρια του την κατάσταση, αυτό είναι το βασικό. Θεωρούμε ότι ήταν εγκληματική η επίθεση ενάντια στο ΠΑΜΕ, αντικειμενικά προβοκατόρικη και βεβαίως από την άλλη μεριά θεωρούμε ότι είναι ιδεολογική αγκύλωση, αν δεν είναι κάτι χειρότερο, η προσπάθεια που κάνουν από χθες το βράδυ στελέχη του ΚΚΕ, να επιρρίψουν ευθύνες σε άλλους αριστερούς χώρους, προσπαθώντας να διαμορφώσουν τι; Τείχη που έσπασαν, τείχη που έπεσαν μέσα από μεγαλειώδης συγκεντρώσεις. Από εκεί και πέρα εμείς πρέπει να επιμείνουμε στην ίδια λογική, την ανάπτυξη του κινήματος, την πολιτικοποίησή του, τη δράση του, τη δημοκρατικότητά του. Άλλωστε και σήμερα γίνονται γενικές συνελεύσεις σε πάρα πολλούς χώρους με τεράστια συμμετοχή, για το πώς θα συνεχίσουμε τους αγώνες. Βεβαίως, μέσα στη χθεσινή διαδικασία καταρρίφτηκαν και διάφοροι μύθοι. Ο μύθος ότι οι «λαϊκοί στρατοί» ή ο μύθος ότι οι «επαναστατικές πρωτοπορίες» θα δίνουν λύση ερήμην, είτε δια της περιφρούρησης είτε δια της εγκληματικής επίθεσης είτε δια του πετροπόλεμου με τα ΜΑΤ κλπ, θα δίνουν λύσεις στα προβλήματα του λαϊκού κινήματος. Αυτά δεν υπάρχουν. Συγχρόνως, πρέπει να πούμε ότι για άλλη μια φορά τη βασική ευθύνη την παίρνει η κυβέρνηση, η κυβέρνηση που χρειάζεται τον πιο έντονο και ένοπλο πια αυταρχισμό για να περάσει αυτή την πολιτική της.

- Το κλίμα το δημιουργεί η κυβέρνηση, αυτό είναι αλήθεια. Όταν η κυβέρνηση δημιουργεί το κλίμα αυτό, δηλαδή όταν εξωθεί τον κόσμο στα άκρα, δημιουργεί κλίμα βίας, που την συμφέρει κυρίως….

Η κυβέρνηση με την πολιτική της είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη πηγή βίας.

- Δεν πρέπει να χάνουμε το στόχο αυτό είναι το θέμα.

Η βία υπάρχει στο τραπέζι, στην κουζίνα κάθε οικογένειας, μόλις θα έρθουν και οι λογαριασμοί…

- …γιατί υπάρχει πιο μεγάλη βία από το να κόψουμε το ρεύμα ενός ανθρώπου και να τον αφήσεις στο σκοτάδι, υπάρχει μεγαλύτερη βία από αυτό; Μπορεί να του κοστίσει ακόμα και τη ζωή του. Αυτό το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες είναι βία.

Θα έλεγε κανένας, ότι δύσκολα μπορεί να βρει παραδείγματα μεγαλύτερης βίας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από τον πατέρα και τη μητέρα που ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν και δεν μπορούν να πάνε τα στοιχειώδη στην οικογένειά τους. Το είπατε εύστοχα, ότι «υπάρχει μεγαλύτερη βία από το να κόψουν το ρεύμα;». Και μια σειρά άλλα θέματα. Δηλαδή, πρέπει να βλέπουμε αυτή τη βία, την οποία εξασκεί στην κυβέρνηση, για να καλύψει, για να περιφρουρήσει αυτή τη βία χρησιμοποιεί και άλλου είδους βία. Δηλαδή, τη βία της αστυνομικής καταστολής, και μέσα σε αυτό το κλίμα πάντοτε ευδοκιμούν θύλακες παρακρατικοί, οι οποίοι πάνε να εκμεταλλευτούν για να δημιουργήσουν τρόμο και φόβο. Δεν θα τους περάσει.

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ 48ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ


Καλούμε τους εργαζόμενους/ες σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στην 48ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία, αλλά και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας την ερχόμενη Τετάρτη και Πέμπτη 19/20 Οκτωβρίου.

Το απεργιακό αυτό διήμερο πρέπει να σταματήσουν όλα στους χώρους εργασίας. Κανείς και καμιά δεν πρέπει να εργαστεί. Κανείς και καμιά δεν πρέπει να μείνει στο σπίτι του.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ να είμαστε στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στους δρόμους. Στην Αθήνα να πάμε με πορεία στο Σύνταγμα και να μείνουμε εκεί όσο χρειαστεί περικυκλώνοντας τη Βουλή.

Αγωνιζόμαστε για:

• Να διώξουμε την τρόικα και να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου αλλά και το δικομματικό πολιτικό κατεστημένο

• Να πάρουμε πίσω ότι μας έκλεψαν τα 2 τελευταία χρόνια σε μισθούς, συντάξεις, θέσεις εργασίας και δικαιώματα

• Να ανοίξουμε το δρόμο για μια άλλη πορεία της χώρας μας και για θετική για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα διέξοδο από την κρίση με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ευρωζώνης, ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων και ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος του κεφαλαίου.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες στους δρόμους των αγώνων.

Μπορούμε και πρέπει να τους ανατρέψουμε.

Τετάρτη, 19/10 προσυγκέντρωση 10:30π.μ. στο Μουσείο και πορεία στο Σύνταγμα

Πέμπτη, 20/10 ολοήμερη, και ολονύχτια αν χρειαστεί, παραμονή στο Σύνταγμα και περικύκλωση της Βουλής.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΙΓΜΕ-ΕΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (10.10.2011)

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΙΓΜΕ-ΕΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Περιοδεία της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Η. Διώτη στην Πρέβεζα

Με τους εργαζομένους του παραρτήματος Πρέβεζας του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), καθώς υπάρχει από το Υπουργείο Περιβάλλοντος συζήτηση να κλείσει, όπως και όλα τα περιφερειακά παραρτήματα, συγχωνεύοντας ταυτόχρονα το ΙΓΜΕ με το ΚΑΠΕ και το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης κάτω από ένα ενιαίο οργανισμό, βρέθηκε το πρωί της Παρασκευής στην Πρέβεζα η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη με κλιμάκιο της Τοπικής Οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το εν λόγω παράρτημα του ΙΓΜΕ λειτουργεί σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις, με ένα άριστα εξοπλισμένο και πιστοποιημένο χημείο έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της περιοχής ευθύνης του (Ήπειρο, Ιόνια Νησιά και Δυτική Ελλάδα) και κυρίως στους τομείς του περιβάλλοντος και των υδάτων. Οι εργαζόμενοι εξέφρασαν στη βουλευτή την αντίθεσή τους στα σχέδια του ΥΠΕΚΑ, καθώς η συγχώνευση του ΙΓΜΕ και το κλείσιμο των παραρτημάτων θα οδηγήσει σε μείωση έως και 50% του προσωπικού αλλά και θα ακυρώσει το χαρακτήρα και το έργο του ΙΓΜΕ που είναι κύρια η έρευνα.

Το μεσημέρι η βουλευτής συναντήθηκε με τους εργαζομένους και τη διοίκηση της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πρεβέζης για τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει η Ένωση, αλλά και για τις πιέσεις που ασκούνται το τελευταίο διάστημα για «εκποίηση» των περιουσιακών στοιχείων της. Οι 110 εργαζόμενοι επιρρίπτουν σοβαρότατες ευθύνες στην διοίκηση της ΑΤΕ και δήλωσαν αποφασισμένοι να παλέψουν με κάθε τρόπο τα σχέδια για κλείσιμο-συρρίκνωση της ΕΑΣ Πρεβέζης, το ξεπούλημα της Δωδώνης και την απαξίωση των αγροτοκτηνοτρόφων. Ακόμη, έθεσαν το θέμα του νέου επιχειρησιακού σχεδίου της ΕΑΣ, επισημαίνοντας την αναγκαιότητα να το συνδιαμορφώσουν οι εργαζόμενοι, από κοινού με τους αγρότες και τη διοίκηση της Ένωσης.
Μετά τις δηλώσεις της το ίδιο μεσημέρι στα τοπικά ΜΜΕ, η Η. Διώτη είχε συνάντηση με εκπροσώπους της Περιβαλλοντικής Εταιρείας Πρέβεζας, οι οποίοι της έθεσαν το θέμα του προγράμματος μείωσης της νιτρορύπανσης και του προβλήματος της υφαλμύρινσης των υπόγειων υδροφόρων που ταλαιπωρεί την πεδιάδα Άρτας-Πρέβεζας, καθώς και ζητήματα που άπτονται της προστασίας του Αμβρακικού κόλπου (ιχθυοκαλλιέργειες, δεξαμενές καυσίμων, ρύπανση, ανοξικές μάζες κλπ.).

Συνεδρίαση Γραμματείας του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο»


Την Κυριακή 9-10-2011 στην Πρέβεζα συνεδρίασε η Πανηπειρωτική Γραμματεία της περιφερειακής παράταξης «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο», συζήτησε τις εξελίξεις στην Αυτοδιοίκηση και στην Περιφέρεια Ηπείρου και αξιολόγησε την παρουσία της παράταξης μέχρι σήμερα.
Η Γραμματεία εκτιμάει ότι η εφαρμογή του «Καλλικράτη» εντάσσεται οργανικά στη σημερινή συγκυρία της πρωτοφανούς ταξικής επίθεσης της κυβέρνησης και της τρόϊκας στο βιοτικό επίπεδο και στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Θεωρούμε ότι η προεκλογική θέση της παράταξης ότι «ο Καλλικράτης είναι το μνημόνιο στην Αυτοδιοίκηση» έχει επιβεβαιωθεί πλήρως, ότι έχει αναδειχθεί ο αυταρχικός και συγκεντρωτικός χαρακτήρας της μεταρρύθμισης, το στραγγάλισμα της Αυτοδιοίκησης και η αποδυνάμωση των υπηρεσιών της, ιδιαίτερα των αποκεντρωμένων, όπως και όλων των κοινωνικών δομών. Γι’ αυτό και το αίτημα της ανατροπής αυτής της πολιτικής αναδεικνύεται σε κύριο πολιτικό καθήκον και για τις αυτοδιοικητικές παρατάξεις.
Σε αυτά τα δεδομένα πλαίσια η αιρετή Περιφερειακή Αρχή της Ηπείρου αναδεικνύει τα δικά της χαρακτηριστικά : την αδιαφάνεια και τον συγκεντρωτισμό, τον χαμηλό βαθμό αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού και την ασάφεια στην κατανομή αρμοδιοτήτων, την επιμονή στην ασύδοτη λειτουργία του ιδιωτικού κεφαλαίου και τον «αναπτυξιακό» λαϊκισμό.
Επιχειρείται βεβαίως η ωραιοποίηση αυτής της κατάστασης και δεν λείπουν οι κορώνες περί «πρωτοπόρας Περιφέρειας», με πιο πρόσφατη την τοποθέτηση του κ. Περιφερειάρχη στην Επιτροπή Διαβούλευσης ότι η Ήπειρος είναι η πρώτη μεταξύ των Περιφερειών της χώρας στην απορρόφηση κονδυλίων από το ΠΕΠ. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Όπως προκύπτει από την πρόσφατη απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε σχετική ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, η συγκριτικά υψηλή απορροφητικότητα του ΠΕΠ Θεσσαλίας, Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας οφείλεται κατά κύριο λόγο στις επιδόσεις της τελευταίας. Ειδικότερα, σύμφωνα με την απάντηση του αρμόδιου για θέματα Περιφερειακής Ανάπτυξης Επιτρόπου κ. Χαν, στον Άξονα Υποδομές – Προσπελασιμότητα η Στερεά Ελλάδα εμφανίζει απορρόφηση 38 %, η Θεσσαλία 19 % και η Ήπειρος 16 % ενώ στον Άξονα Αειφόρος Ανάπτυξη – Ποιότητα Ζωής τα αντίστοιχα ποσοστά είναι Στερεά Ελλάδα 49 %, Ήπειρος 23 % και Θεσσαλία 21 %. Συνεπώς οι αυτάρεσκοι ισχυρισμοί περί «πρωτοπορίας» δεν περιορίζονται στα όρια της γραφικότητας αλλά αποκτούν και χαρακτήρα εξαπάτησης των πολιτών της Ηπείρου.
Αρνητική είναι και η εικόνα της λειτουργίας των συλλογικών σωμάτων, του Περιφερειακού Συμβουλίου και των Επιτροπών του, τα οποία η πλειοψηφούσα παράταξη προσπαθεί να περιορίσει σε διακοσμητικό ρόλο, με απουσία συζήτησης πολλών μεγάλων προβλημάτων, πλημμελή προετοιμασία και παραβίαση ακόμη και αυτών των διατάξεων του Κανονισμού.
Σχετικά με το «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο», η Γραμματεία κρίνει θετική την παρουσία της παράταξης στο Περιφερειακό Συμβούλιο παρά την περιορισμένη αριθμητική εκπροσώπηση και εκτιμάει ότι έχει γίνει καθαρό το πολιτικό της στίγμα και έχει αναδειχθεί ένας μάχιμος αντιπολιτευτικός λόγος, όχι μόνο υπεράσπισης γενικών αρχών και αμφισβήτησης του σημερινού νεοφιλελεύθερου μοντέλου αλλά ταυτόχρονα και αλλαγής των συσχετισμών δύναμης και υπέρβασης των ισορροπιών του συστήματος. Ωστόσο η Γραμματεία επισημαίνει τις αδυναμίες της παράταξης έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο και τα προβλήματα στη λειτουργία των τοπικών Γραμματειών και εκτιμάει ότι πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για εκδηλώσεις στις πρωτεύουσες των περιφερειακών ενοτήτων.
Η Γραμματεία εκφράζει για μια ακόμη φορά τη στήριξή της στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» και υπέρ του κοινωνικού της ρόλου και του συνεταιριστικού της χαρακτήρα με στήριγμα ένα ανασυγκροτημένο συνεταιριστικό κίνημα και διαδικασίες δημοκρατικής αυτο-οργάνωσης των παραγωγών ενώ παράλληλα συζήτησε και δύο προβλήματα της περιοχής, τα οποία όμως έχουν σημασία για ολόκληρη την Ήπειρο.
Ειδικότερα :
- Το «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» καταγγέλλει την επιχειρούμενη αύξηση της δυναμικότητας των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στον Αμβρακικό Κόλπο, τη στιγμή που επείγει η άμεση απομάκρυνσή τους, καθώς καταστρέφουν και την οικολογική ισορροπία της θαλάσσιας περιοχής αλλά και δεκάδες θέσεις εργασίας στην αλιεία. Καλεί τον Περιφερειάρχη Ηπείρου να μην επιδεικνύει ανέξοδη περιβαλλοντική ευαισθησία για προβλήματα του Αμβρακικού εκτός των ορίων της Περιφέρειας (λ.χ. για τις δεξαμενές καυσίμων στην Αμφιλοχία) αλλά να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στα επιστημονικά δεδομένα και στην κραυγή αγωνίας των συλλογικών φορέων της περιοχής. Οι δυνάμεις της παράταξης, που έτσι κι’ αλλιώς έχουν πρωτοστατήσει στις παλιότερες μεγάλες κινητιποιήσεις για τον Αμβρακικό, θα συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργειών και όλων των πηγών ρύπανσης και υποβάθμισης.
- Η παράταξη επισημαίνει επίσης τις μεγάλες καθυστερήσεις στην προώθηση του οδικού άξονα Θεσπρωτικό -Τύρια και θα επιδιώξει τη μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση για τις αιτίες των καθυστερήσεων αυτών.
10-10-2011

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

«ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

11.10.2011
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά σε πρωτοφανείς και δραματικές εξελίξεις. Διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της ως ανεξάρτητης και βιώσιμης χώρας. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα της είναι σήμερα πρόβλημα επιβίωσης. Πρόβλημα εθνικό και όχι απλώς πρόβλημα χρέους.
Η απαίτηση των δανειστών να οδηγηθεί η χώρα σε συντεταγμένη χρεοκοπία με στόχο την αδιάκοπη πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων, και με συνέπεια τη στάση πληρωμών στο εσωτερικό, σε συνδυασμό με την απαίτηση να τους δοθεί ως αντιπαροχή ο δημόσιος πλούτος, υποθηκεύει την ανεξαρτησία της χώρας και την επιβίωση του ελληνικού λαού.
Εμείς, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αναλογιζόμενοι τις ιστορικές στιγμές που περνάει η χώρα μας, συναντηθήκαμε στην Αθήνα και συμφωνήσαμε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται σήμερα υπό στρατιωτική κατοχή, εντούτοις, 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, βρίσκεται ξανά μπροστά σε αντίστοιχου ιστορικού μεγέθους τραγωδία. Σήμερα διακυβευέται η εθνική ανεξαρτησία, καταπατείται το Σύνταγμα και υποθηκεύεται η επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, απέναντι σε εκείνους που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, αλλά και απέναντι στον εαυτό μας, απευθυνόμαστε στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που ελπίζουν σε ένα διαφορετικό μέλλον από το ζοφερό του Μνημονίου και καλούμε σε κοινόν αγώνα με στόχο:
* την άμεση απεμπλοκή της χώρας από το Μνημόνιο και την εκδίωξη της Τρόικας.
* την ανάκτηση και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας.
* την αναδιανομή του πλούτου υπέρ αυτών που τον δημιουργούν και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
* τον ριζικό γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της χώρας μας.
Κατά συνέπεια:
Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες να απεγκλωβιστούν από τον δογματισμό και την καταστροφική πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας, τα οποία είναι δέσμια της πολιτικής μας εξάρτησης και των συμφερόντων του ελληνικού και του ξένου κεφαλαίου.
Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες που συναισθάνονται την ευθύνη και την ανάγκη για κοινό αγώνα για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας από τη λαίλαπα της Τρόικας και του Μνημονίου, σε αγωνιστική συνεργασία με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Μνημονίου και την αλλαγή των συσχετισμών και πολιτικών δυνάμεων, ώστε η λαϊκή πλειοψηφία να επιβάλει την αλλαγή της διακυβέρνησης και της πορείας της χώρας. Καλούμε σε αγώνα για μια κυβέρνηση σωτηρίας της πατρίδας. Για μια κυβέρνηση που θα φέρει το λαό στην εξουσία.
Αθήνα, 11 Οκτωβρίου 2011
Βαρδινογιάννης Βαρδής, Γλέζος Μανώλης, Γουργιώτης Νίκος, Δαμιανάκου Βούλα, Θανασέκου Βάσω, Θεοδωράκης Μίκης, Καλλίνος Θόδωρος, Καραγιώργη Μαρία, Κατερίνης Παναγιώτης, Μπενά Ελένη, Μπενάς Τάκης, Μπιτσάκης Ευτύχης, Τσαπόγας Γιώργος».

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Mίκης Θεοδωράκης: Αναγκαία η Συγκρότηση Εθνικού Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης


Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη


Η συγκρότηση ενός ενιαίου Εθνικού Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης και Σωτηρίας το οποίο θα "καθοδηγήσει την οργανωμένη δύναμη της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων" στην "αντιπαράθεση με το σημερινό, διεθνές και εγχώριο, Σύστημα Εξουσίας" είναι για τον Μίκη Θεοδωράκη "ο μοναδικός δρόμος" που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση! Ο Μίκης των αγώνων της αριστεράς στους χαλεπούς καιρούς του παρελθόντος, αναγνωρίζει σήμερα ότι "η δύναμη της αριστεράς μέσα στον λαό μπορεί να γίνει καταλυτική" υπό την προϋπόθεση ότι θα "αποφασίσει να εγκαταλείψει τα εξαπτέρυγα και να οδηγήσει τους οπαδούς της στην καρδιά της νέας παλλαϊκής αντίστασης όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται" όπως λέει αφήνοντας σαφείς αιχμές για το δογματικό κομμάτι της και επισημαίνοντας τον ανασταλτικό παράγοντα της πολυδιάσπασής της. Χαρακτηρίζει "τραγωδία" το τρίπτυχο "ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και τρόικα" και ταυτόχρονα επισημαίνει ότι το παρόν πολιτικό σύστημα "πρέπει να χτυπηθεί μετωπικά και να εξουδετερωθεί". Μερικές ημέρες πριν, άλλωστε, η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, απ' όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας, επέλεξε να αναφερθεί μόνο στον Μίκη. Για τον Θεοδωράκη, ωστόσο, σήμερα "η σημασία του καινούργιου αγώνα μπορεί να συγκριθεί μόνο με 'κείνον της γερμανικής κατοχής".

Χειμαρρώδης ο λόγος, εμφανής η αγωνία του για το μέλλον. "Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας" λέει και μιλά για όλα. Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος, για την ανάγκη αντίστασης, για το πολιτικό σύστημα, για την κοινωνία, για τη νεολαία, για την αριστερά. "Λίγοι λαοί στον κόσμο εμπιστεύτηκαν την αριστερά όσο ο δικός μας. Θεωρώ λοιπόν και ελπίζω ότι και μόνο η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας ίσως οδηγήσει τους σημερινούς υπεύθυνους να ξαναγίνουν αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης". Παραδέχεται ότι για τον ίδιο "η δημιουργία της Κίνησης Αδέσμευτων Πολιτών" ήταν ένα χρέος και συγχρόνως μια προσωπική τραγωδία" και τονίζει ότι "η ΚΑΠ θα κατέβει στις επόμενες εκλογές "υπό έναν όρο: ότι θα νικήσουμε, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε την απελευθέρωσή μας από την ξένη εξάρτηση και να στερεώσουμε την παλλαϊκή εξουσία ξεκινώντας από τη συντακτική εθνοσυνέλευση".

Γνώρισε και γνωρίζει τη λατρεία πολιτών όλου του πλανήτη. Αυτονόητο! Το όνομά του έχει περάσει πλεόν στη σφαίρα του μύθου. Όταν τον ρωτάς πώς αισθάνεται με τις θερμές εκδηλώσεις που τον υποδέχεται ο κόσμος, απαντά μονολεκτικά και κατηγορηματικά: "Ευθύνη". Αυτονόητο! Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στα 86 του χρόνια σήμερα, παρ' ό,τι υποβασταζόμενος από τους οικείους του και άμεσα εξαρτημένος από τη βοήθεια του μπαστουνιού του, αποστρέφεται τη βολή του καναπέ του, οργώνει την Ελλάδα προκειμένου να σπείρει ζιζάνια αντίστασης. Όση ώρα μιλάμε, οι χειρονομίες του ως μπαγκέτα κατευθύνουν τις λέξεις. Πού και πού στρέφει το βλέμμα του στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, απέναντι από την πολυθρόνα του. Δείχνει με το δάχτυλο. Φωτογραφίες και μικρές προτομές του Μαρξ, του Λένιν, του Τσε, του Μάο, ακόμα και του Στάλιν... "Το εικονοστάσι μου" λέει. Η μικρή Σπίθα, η σκυλίτσα του, καθισμένη τόση ώρα στα πόδια του, σηκώνεται, κουνάει παιχνιδιάρικα την ουρά και εγκαταλείπει αυτάρεσκα το δωμάτιο. Αυτή η σπίθα όμως στο βλέμμα του Μίκη... αμετακίνητη!



* Το φανταζόσασταν ότι στα 86 χρόνια σας θα χρειαζόταν να ετοιμαστείτε πάλι για πόλεμο;

Δεν σκέφτομαι τον εαυτό μου. Εκείνο που με απασχολεί, με προβληματίζει και με στεναχωρεί είναι το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός σχεδόν στο σύνολό του γνωρίζει πια πολύ καλά τους εχθρούς του και είναι έτοιμος να τους πολεμήσει, όμως βρίσκεται σε αδυναμία να το κάνει, γιατί δεν υπάρχει η ηγετική δύναμη που θα τον οδηγήσει στον νέο αγώνα του. Σκόρπιες φωνές υπάρχουν, από δω και από κει, όμως δεν αρκούν. Γιατί ο λαός, πολύ σωστά, εκτιμά ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα πρόβλημα ιστορικού μεγέθους. Και δεν πρόκειται να εμπιστευτεί παρά μόνο όταν πειστεί ότι υπάρχει η ανάλογη ηγεσία και οργάνωση με την ανάλογη δύναμη και σοβαρότητα, με το ανάλογο κύρος, θέληση, ικανότητα και αποφασιστικότητα για να αναλάβει αυτόν τον καινούργο αγώνα που η σημασία του μπορεί να συγκριθεί μόνο με κείνον της γερμανικής κατοχής.


* Το πώς φτάσαμε εδώ είναι λίγο πολύ γνωστό. Ωστόσο ποιος θεωρείτε ότι υπήρξε ο καταλύτης για την κατάσταση την οποία βιώνουμε;

Η διάσπαση του ΚΚΕ (1968) και η διάλυση της Ενωμένης Αριστεράς (1974). Εάν δεν συνέβαινε αυτό, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική. Ακολούθησε η διάλυση της Ένωσης Κέντρου και η δημιουργία και άνοδος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου ο ρόλος ήταν να αφαιρέσει από τον ελληνικό λαό τα δύο κύρια αμυντικά του όπλα απέναντι στην προσπάθεια της διεθνούς αντίδρασης με κέντρο τις ΗΠΑ, να μεταβάλει την Ελλάδα σε πειθήνιο όργανό τους: την αριστερά και το προοδευτικό κοινωνικό και πολιτιστικό μαζικό κίνημα. Από κει και πέρα, με τον εκμαυλισμό ενός μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων και τη συνειδητή υπερχρέωση της χώρας, ο δρόμος ήταν πια ανοιχτός όχι απλώς στην πλήρη υποταγή αλλά και στο ξεπούλημα της χώρας.


* Κατά τη γνώμη σας πώς μπορούμε να βγούμε απ' αυτή τη μεγάλη κρίση;

Ο μοναδικός δρόμος είναι η αντιπαράθεση στο σημερινό σύστημα εξουσίας (διεθνές και εγχώριο) της οργανωμένης δύναμης της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων κάτω από την καθοδήγηση ενός ενιαίου Εθνικού Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης και Σωτηρίας.



* Το παρόν πολιτικό σύστημα μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ασφαλές λιμάνι;

Αυτό ακριβώς το σύστημα θα πρέπει να χτυπηθεί μετωπικά και να εξουδετερωθεί.



* Πώς θα χαρακτηρίζατε την ελληνική κυβέρνηση;

Συνειδητό όργανο των δυνάμεων που στοχεύουν στον εκμηδενισμό μας.



* Έχετε μιλήσει πολύ αυστηρά για τον πρωθυπουργό. Τελικά τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ;

Τελικά θα μείνουν στο ΠΑΣΟΚ ως το τέλος μόνο όσοι συνειδητά συμφωνούν με τον αρνητικό ρόλο που διαδραματίζει ο πρωθυπουργός και η ομάδα που τον στηρίζει.



* Σαμαράς αντί Παπανδρέου; Θα μπορούσε να δώσει λύση και πάλι η εναλλαγή των κομμάτων που ευθύνονται για τη σημερινή κρίση;

Από το 1985 ήδη οι ΗΠΑ επέλεξαν τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον βασικό πυλώνα της πολιτικής τους. Οπότε ο ρόλος της δεξιάς ήταν άλλοτε συμπληρωματικός και άλλοτε... ενοχλητικός στα σχέδιά τους (βλ. εκπαραθύρωση του Μητσοτάκη για το Γιουγκοσλαβικό και του Καραμανλή για το Μπουργκάς κ.λπ.). Ο Σαμαράς, όπως και οι προκάτοχοί του, μόνο εμπόδια θα φέρει στις προσπάθειες των τροϊκανών. Κι αυτό γιατί η τυχόν παρουσία του σε κυβερνητικό ρόλο θα σπάσει το σημερινό αρραγές μέτωπο (ΜΜΕ, συνδικάτα κ.λπ.) που τους υποστηρίζει μέσω του Γιώργου Παπανδρέου. Εκτός και αν ο Αντώνης Σαμαράς προσχωρήσει ανοιχτά 100% στην πολιτική του ΓΑΠ και της ομάδας του. Στην περίπτωση όμως αυτή δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσοι νεοδημοκράτες θα τον ακολουθήσουν.



* Αν ο καθένας μόνος του δεν μπορεί, οι δύο αποτυχίες (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) σε ένα ενιαίο κυβερνητικό σχήμα μπορούν να δημιουργήσουν επιτυχία;

ΠΑΣΟΚ συν Ν.Δ. συν Τρόικα, ίσον η απόλυτη τραγωδία.



* Η αριστερά είναι σε θέση να προσφέρει κλειδιά προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πολλαπλή κρίση στην οποία έχουμε περιέλθει;

Μόνη της όχι, αφού μάλιστα εξακολουθεί να είναι διασπασμένη. Αντίθετα, η δύναμή της μέσα στον λαό μπορεί να γίνει καταλυτική, αν αποφασίσει να εγκαταλείψει τα εξαπτέρυγα και να οδηγήσει τους οπαδούς της στην καρδιά της νέας παλλαϊκής αντίστασης όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται.



* Σε άλλες εποχές, που κρινόταν ξανά η εθνική και κοινωνική επιβίωση, η αριστερά βρήκε τρόπους συνεννόησης και ενέπνευσε τον λαό. Τώρα;

Λίγοι λαοί στον κόσμο εμπιστεύτηκαν την αριστερά όσο ο δικός μας. Θεωρώ λοιπόν και ελπίζω ότι και μόνο η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας ίσως οδηγήσει τους σημερινούς υπεύθυνους να ξαναγίνουν αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης.



* Πώς εξηγείτε τη σαστιμάρα της ελληνικής κοινωνίας; Θα διαρκέσει, θαρρείτε, πολύ;

Ένας επί πλέον λόγος για να επανορθώσουν οι υπεύθυνοι της αριστεράς τα λάθη τους. Γιατί όχι μόνο δεν είδαν έγκαιρα τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ, αλλά αντίθετα το βοήθησαν να μας φέρει στο σημερινό αδιέξοδο. Έχουν χρέος απέναντι στον λαό και τώρα είναι πια η τελευταία ευκαιρία για να εξοφλήσουν. Και θα 'λεγα ακόμα ότι για τη «σαστιμάρα της ελληνικής κοινωνίας» η ευθύνη της αριστεράς είναι εξίσου μεγάλη με την ευθύνη των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ.


* Την άνοιξη τεθήκατε υπέρ των “αγανακτισμένων” πολιτών. Κινήσεις και δράσεις όπως αυτή των πλατειών είναι ικανές τον χειμώνα, που αναμένεται ιδιαίτερα σκληρός, και μετά τη βίαιη καταστολή τους από τις κρατικές δυνάμεις να αποδειχτούν πιο αποτελεσματικές;

"Το Κίνημα των Αγανακτισμένων σίγουρα εμπνεύστηκε από τις ιδέες μας. Όμως εμείς ως οργανωμένο κίνημα αποφύγαμε να πάρουμε ενεργό μέρος, δεδομένου ότι η γενική τάση ήταν να παραμείνει αυθόρμητο. Φυσικά, τα μέλη και τα στελέχη μας συμμετείχαν. Όλα όμως έγιναν γρήγορα, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν οι ίδιοι να αναδείξουν μια στοιχειώδη οργανωτική δομή, με αποτέλεσμα να μην αντέξουν στη βίαιη επίθεση των ΜΑΤ της κυβέρνησης. Φυσικά η δεξαμενή των αγανακτισμένων υπάρχει και διογκώνεται καθημερινά. Και θέλω να πιστεύω ότι αν κάποτε δημιουργηθεί το μέτωπο των δυνάμεων που προανέφερα, θα βρουν μέσα σ’ αυτό τις απαντήσεις στα ερωτήματα και στις ελπίδες τους.



* “Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή ”... Τι πρέπει να κάνουμε, τι προτείνετε στους Έλληνες πολίτες;

Όλα όσα πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα προσπάθησα να τα εκθέσω σε μια σειρά δημόσιες ομιλίες μου που κυκλοφόρησαν σε βιβλίο πρόσφατα. Έχει σημασία να τις διαβάσει κανείς, γιατί αποτελούν το καταστάλαγμα μιας πείρας πολλών ετών. Με λίγα λόγια, προσπαθώ να σας πω με ποιον τρόπο θα απαλλαγούμε από την ξένη εξάρτηση και πού θα βασιστούμε για να οικοδομήσουμε την Ελλάδα της νέας εποχής.



* Πριν από λίγο καιρό ζητήσατε εκλογές. Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση θα προσφύγει άμεσα στις κάλπες;

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όπως είπα, στόχος μας πρέπει να είναι να συντρίψουμε το παρόν σύστημα εξουσίας που είναι γέννημα - θρέμμα της ξένης εξάρτησης. Επομένως το θέμα των εκλογών το αντιμετωπίζουμε υπό έναν όρο: ότι θα νικήσουμε, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε την απελευθέρωσή μας από την ξένη εξάρτηση και να στερεώσουμε την παλλαϊκή εξουσία ξεκινώντας από τη συντακτική εθνοσυνέλευση. Όμως για να νικήσουμε, προϋπόθεση είναι η δημιουργία ενός πλειοψηφικού Πανεθνικού Παλλαϊκού Μετώπου. Και προς την κατεύθυνση αυτή εργαζόμαστε σήμερα.



* Σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η “Σπίθα” θα συμμετέχει;

Φυσικά, κάτω από τις προϋποθέσεις που προανέφερα. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται σήμερα οι δυνάμεις της Σπίθας".


* Στους 10 μήνες ύπαρξής της η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών ανταποκρίνεται στους ιδρυτικούς της στόχους και στον οραματισμό σας;

Την πραγματική δύναμη και ακτινοβολία της Σπίθας πρέπει να τη μετρήσετε με τα πλήθη που συρρέουν στις συγκεντρώσεις μας: Προπύλαια, Θεσσαλονίκη, Νάουσα, Ηράκλειο, Χανιά. Μην ξεχνάτε ότι η Σπίθα είναι προπαντός ένα ιδεολογικό κίνημα, που ήδη έχει βάλει την σφραγίδα του. Βλέπε, λ.χ., το Κίνημα των Αγανακτισμένων. Καταφέραμε να εκλαϊκεύσουμε τις θέσεις μας και πιστεύω ότι συμβάλαμε πρώτον να δει ο λαός μας την αληθινή φύση των γεγονότων και δεύτερον να διανοίξουμε μια προοπτική για την έξοδό μας από την κρίση. Και το πιο σπουδαίο: επιβάλαμε δύο μεγάλες ιδέες, την αντίσταση και την ανυπακοή στην αλόγιστη βία της εξουσίας. Για μένα η δημιουργία του ΚΑΠ ήταν ένα χρέος και συγχρόνως μια προσωπική τραγωδία. Αν το αλφάβητο έχει εικοσιτέσσερα γράμματα, σε ποιο ακριβώς γράμμα νομίζετε ότι έχουν φτάσει οι σημερινοί εκπρόσωποι της ελληνικής Αριστεράς; Στο γάμα, στο δέλτα; Υπάρχουν όμως ορισμένοι που ζουν ακόμα και που έχουν κατορθώσει (δεν θα πω εγώ πώς) να διαβάσουν, να βιώσουν και να θεμελιώσουν και τα 24 γράμματα της αλφαβήτου της αριστεράς των Αγώνων και των θυσιών. Όταν οι συνθήκες και οι σύντροφοί σου σε αναγκάζουν στα 86 σου χρόνια να ξαναρχίσεις από το άλφα, αυτό δεν αποτελεί απλά μια τραγωδία -για όλους- αλλά κάτι ακόμα χειρότερο: την επιβεβαίωση ενός μεγάλου λάθους που επιμένουμε να διατηρούμε ακόμα και μπροστά στην απέραντη δυστυχία του λαού μας.


* Από δω και πέρα ποιες δράσεις έχετε κατά νου;

Όταν με το καλό πραγματοποιηθεί η ενότητα του λαού με τη δημιουργία του Εθνικού Παλλαϊκού Μετώπου, θα στραφούμε προς τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου με επιδίωξη να συντονίσουμε τον βηματισμό μας με τους Λαούς που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με μας. Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία έχουν ήδη γίνει ή πρόκειται να γίνουν στο άμεσο μέλλον θύματα της επίθεσης που με όπλα την οικονομική τρομοκρατία και τις μεθόδους του «Σοκ και Δέος» εκπορεύονται από τον νεο-φετιχισμό της σύγχρονης διεθνούς εξουσίας. Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε ο θανάσιμος ιός να σταματήσει με κάθε θυσία, πριν εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Για να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η Ευρώπη των λαών, του πολιτισμού και της ειρήνης.



Η νεολαία και οι καλλιτέχνες...

* Λίγες μέρες πριν τη συναυλία στο Ελληνικό αναρωτηθήκατε πού είναι η νεολαία. Τι νομίζετε ότι συμβαίνει με τη νεολαία;

Η φοιτητική και μαθητική νεολαία υπήρξε έως σήμερα το μεγαλύτερο θύμα των ιδεολογικών παραισθησιογόνων, που, όπως ήταν φυσικό, την κούρασαν, την απογοήτευσαν και σε έναν μεγάλο βαθμό την εξουδετέρωσαν. Δεν ξέρω αν αυτό προέκυψε μόνο από τα φανατικά κομματικά ιερατεία ή μήπως παράλληλα έβαλαν το χέρι τους και οι ξένες και ντόπιες δυνάμεις που από τις τελευταίες δεκαετίες σχεδίαζαν την εξουθένωση και εξουδετέρωση του ελληνικού λαού με ιδιαίτερη προτίμηση σε ό,τι θεωρούσαν περισσότερο προοδευτικό και επομένως επικίνδυνο για τα σχέδιά τους.



* Ψέξατε επίσης τους καλλιτέχνες. Γιατί κατά τη γνώμη σας “σφυρίζουν αδιάφορα”;

Δεν μπορώ ειλικρινά να καταλάβω τι συμβαίνει. Πολλά λέγονται και γίνονται, πολλές υποθέσεις. Πάντως το φαινόμενο αυτό συναντάται για πρώτη φορά στην Ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Και είναι άκρως επικίνδυνο.


* Μια χώρα η οποία λεηλατείται και η εθνική της κυριαρχία παραδίδεται στα χέρια των δανειστών της, όπως έχετε πει, μια χώρα στην οποία τα παιδιά στο σχολείο δεν έχουν βιβλία, αλλά φωτοτυπίες, όπου οι εργασιακές κατακτήσεις κατεδαφίζονται, το κράτος αποδομείται, έχει μέλλον;

Σας ανέφερα ήδη ότι ευελπιστώ ότι δεν θα αργήσει η δημιουργία του μετώπου αντίστασης που θα τα αλλάξει όλα. Όμως και αν -ό μη γένοιτο- δεν συμβεί κάτι τέτοιο, είμαι βέβαιος πως ό,τι και να συμβεί, «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Σ’ αυτό συμφωνούσα πάντα, ακόμα και όταν το άκουγα σε συνθήκες που με έκαναν να νατριχιάζω... Όσο για τους Έλληνες, γι’ αυτό δυστυχώς δεν είμαι βέβαιος".



* Πολύ συχνά γίνεται εμφανές ότι η μνήμη είναι είδος εν ανεπάρκεια σ' αυτό τον τόπο. Σας δημιουργείται κι εσάς αυτή η εντύπωση;

Δεν μπορεί να μην υπάρχει... Όμως πιο συχνά τη σκεπάζει ο φόβος, το συμφέρον και ο φθόνος.


* Τι φοβάστε περισσότερο, αυτή την εποχή;

Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας. Έχουμε πάρει τόσα από τους προγόνους μας, από τους γονείς μας... Οφείλουμε να τους το εξασφαλίσουμε.


* Ποιο τραγούδι δεν έχετε γράψει ακόμα;

Αυτό που θα γράψω στη νέα μου ζωή...