Είναι πια απολύτως σαφές ότι με πλήρη κυβερνητική κάλυψη εξυφαίνεται μια πρωτοφανής πολιτική σκευωρία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφορμή, η απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και οι αυθόρμητες αντιδράσεις του στην κυβερνητική πολιτική.
Αιτία, το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες έκανε ένα βήμα παραπέρα στον ολισθηρό δρόμο που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Από τα συστηματικά ψεύδη πέρασε στην προαναγγελία προβοκάτσιας. Προβοκάτσια εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, εις βάρος της αριστεράς, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι είμαστε μια αριστερά παντός καιρού για να της αποδίδει όσα δεν αντέχει, πολύ σύντομα θα κατανοήσει ότι δεν είμαστε ο αδύναμος κρίκος της πολιτικής ζωής, ούτε οι πανταχού παρόντες.
Είμαστε μία αριστερά με ιστορία δημοκρατικών αγώνων, που έχει υποστεί τη βία και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί από τις δικαιολογημένες αντιδράσεις και από τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Η βία αποτελούσε πάντοτε το καταφύγιο των πιο σκοτεινών κύκλων εξουσίας όταν αισθάνονται ότι χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Δεν ήταν ποτέ και ούτε είναι επιλογή της αριστεράς. Τη βία την επιλέγουν όλοι όσοι θέλουν τον κόσμο κλεισμένο στο σπίτι του και όχι πρωταγωνιστή.
Καταστούμε λοιπόν σαφές: Δεν πρόκειται να κάνουμε δηλώσεις μετάνοιας για τις μελλοντικές κινητοποιήσεις του λαού, για τις οποίες εργαζόμαστε και επιθυμούμε να καταστούν κόμβοι πολιτικών εξελίξεων και ορόσημα μιας μεγάλης δημοκρατικής αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος.
Κατανοούμε απολύτως ότι η κυβέρνηση, στον πανικό που βρίσκεται, έχει κάθε λόγο να αποτρέψει τη συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας με την εναλλακτική ρεαλιστική πρόταση της αριστεράς. Δεν θα επιτρέψουμε όμως ούτε την κατασυκοφάντηση του χώρου μας, ούτε βέβαια και την πολιτική απομόνωση των πολιτών που αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική. Στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα στους κυβερνητικούς κύκλους που προαναγγέλλουν ευρείας κλίμακας προβοκάτσιες: Να εγκαταλείψετε αμέσως τα σχέδια αυτά. Και καλούμε τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ σε αγωνιστική εγρήγορση. Καλούμε όμως και όλο το δημοκρατικό λαό να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και το μέλλον του με μαζικές ειρηνικές παρεμβάσεις και διαδηλώσεις.
23/3/2011
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τη Λιβύη
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες του λιβυκού λαού για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία και είμαστε ενάντια στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα των πετρελαίων και τη διασφάλιση της ηγεμονίας τους στην περιοχή.
Καταδικάζουμε την πολεμική επιχείρηση ενάντια στη Λιβύη. Η γαλλοβρετανικής εμπνεύσεως συμμαχία με τη συμμετοχή ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δε μπορεί να είναι η απάντηση στην ανάγκη του λιβυκού λαού για δημοκρατία και αυτοδιάθεση, μακριά από τις φρικαλεότητες του καθεστώτος Καντάφι.
Οι χώρες που συμμετέχουν στην επίθεση έχουν συγκεκριμένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα και το δήθεν ανθρωπιστικό τους ενδιαφέρον είναι το προκάλυμμα των ιμπεριαλιστικών τους επιδιώξεων. Ο Καντάφι υπήρξε προνομιακός τους συνομιλητής, έχει δικά τους όπλα και μέχρι πρόσφατα εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην εμπλοκή της Ελλάδας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η Ελλάδα έχει υπογράψει μνημόνιο με το ΝΑΤΟ από το 2009 επί κυβέρνησης ΝΔ και με τη σύμφωνη γνώμη του ΛΑΟΣ, το οποίο δίνει εν λευκώ επιταγή στο ΝΑΤΟ για χρησιμοποίηση των βάσεων στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση εγκρίνει μια νατοϊκή επιχείρηση, και οι επακόλουθες νατοϊκές ενέργειες είναι μόνο στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ και όχι της Ελλάδας. Μέχρι το 2009 απαιτούνταν έγκριση της κάθε νατοϊκής ενέργειας χωριστά. Αυτό καταλύει πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πράγμα για το οποίο το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ τώρα θα το δούμε να εφαρμόζεται και στην πράξη με το ίδιο ως κυβέρνηση.
Σε αυτόν τον πόλεμο η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα σε επικίνδυνους σχεδιασμούς, τόσο για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, όσο και για τον ίδιο το λιβυκό λαό. Το ελληνικό κοινοβούλιο δεν μπορεί απλώς να παρατηρεί τις αποφάσεις της κυβέρνησης για συμμετοχή στους πολεμικούς σχεδιασμούς και το θέμα πρέπει άμεσα να συζητηθεί στη Βουλή.
To Γραφείο Τύπου
Καταδικάζουμε την πολεμική επιχείρηση ενάντια στη Λιβύη. Η γαλλοβρετανικής εμπνεύσεως συμμαχία με τη συμμετοχή ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δε μπορεί να είναι η απάντηση στην ανάγκη του λιβυκού λαού για δημοκρατία και αυτοδιάθεση, μακριά από τις φρικαλεότητες του καθεστώτος Καντάφι.
Οι χώρες που συμμετέχουν στην επίθεση έχουν συγκεκριμένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα και το δήθεν ανθρωπιστικό τους ενδιαφέρον είναι το προκάλυμμα των ιμπεριαλιστικών τους επιδιώξεων. Ο Καντάφι υπήρξε προνομιακός τους συνομιλητής, έχει δικά τους όπλα και μέχρι πρόσφατα εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην εμπλοκή της Ελλάδας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η Ελλάδα έχει υπογράψει μνημόνιο με το ΝΑΤΟ από το 2009 επί κυβέρνησης ΝΔ και με τη σύμφωνη γνώμη του ΛΑΟΣ, το οποίο δίνει εν λευκώ επιταγή στο ΝΑΤΟ για χρησιμοποίηση των βάσεων στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση εγκρίνει μια νατοϊκή επιχείρηση, και οι επακόλουθες νατοϊκές ενέργειες είναι μόνο στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ και όχι της Ελλάδας. Μέχρι το 2009 απαιτούνταν έγκριση της κάθε νατοϊκής ενέργειας χωριστά. Αυτό καταλύει πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πράγμα για το οποίο το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ τώρα θα το δούμε να εφαρμόζεται και στην πράξη με το ίδιο ως κυβέρνηση.
Σε αυτόν τον πόλεμο η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα σε επικίνδυνους σχεδιασμούς, τόσο για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, όσο και για τον ίδιο το λιβυκό λαό. Το ελληνικό κοινοβούλιο δεν μπορεί απλώς να παρατηρεί τις αποφάσεις της κυβέρνησης για συμμετοχή στους πολεμικούς σχεδιασμούς και το θέμα πρέπει άμεσα να συζητηθεί στη Βουλή.
To Γραφείο Τύπου
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μας επιτρέψετε να μη συμμεριστούμε καθόλου την αισιοδοξία που εξέπεμψε η αισιοδοξία του κυρίου Πρωθυπουργού, σε σχέση με τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής. Άποψή μας είναι ότι οι ηγέτες των χωρών-κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άλλη μια φορά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και να δώσουν μια ουσιαστική και ριζική λύση στην κρίση του χρέους που δεν αντιμετωπίζει μονάχα η Ελλάδα, συνολικά η ευρωζώνη, οι χώρες της περιφέρειας και πολύ γρήγορα θα αντιμετωπίζουν και οι χώρες του κέντρου της ευρωζώνης.
Αποφάσισαν στην πραγματικότητα να μην αποφασίσουν, περί αυτού πρόκειται. Είναι σαν να έχουμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό συνδεδεμένο με χρονοδιακόπτη και αυτοί αντί να τον απασφαλίζουν, ανανεώνουν το χρόνο και ταυτόχρονα αυξάνουν και την εκρηκτική ύλη. Αποφάσισαν να βαθύνουν την κρίση και στην πραγματικότητα να μεταθέσουν την επικείμενη χρεοκοπία –ελεγχόμενη τη θέλουν για να πάρουν τα λεφτά τους από τη χώρα μας- πέρα από το 2014 που είχε προδιαγραφεί.
Χωρίς δομικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, καμία επιμήκυνση, κανένας δανεισμός, καμία μικροαλλαγή των όρων του υπάρχοντος δανεισμού δεν πρόκειται να σταματήσει την κρίση.
Θέλω όμως πολύ επιγραμματικά διότι ο χρόνος είναι εξαιρετικά λίγος για να μπορέσει κανείς να αναλύσει τις εξελίξεις αυτές, να αναφερθώ και στη σπουδή του Πρωθυπουργού να αντιμετωπίζει με όρους επικοινωνιακής πολιτικής μια επικείμενη εθνική και κοινωνική καταστροφή. Και αυτό δεν συνάδει με την κρισιμότητα της στιγμής. Τι είδους επιτυχία τόσο μεγάλη για να πανηγυρίζουμε ήταν αυτή της επιμήκυνσης και βεβαίως της δυνατότητας επαναδανεισμού μετά το 2013 που ούτως ή άλλως είχε προαναγγελθεί και από τον κ. Στρος Καν από τον Δεκέμβρη και είχε μπει και στις αποφάσεις του ECOFIN τον Δεκέμβρη; Χωρίς την επιμήκυνση αυτή, η χώρα μας αναγκαστικά θα οδηγείτο σε στάση πληρωμών μετά το 2013. Διότι θα ήταν αναγκασμένη μέσα σε δυο χρόνια το ʼ14 και ʼ15 να αποπληρώσει το σύνολο του δανείου των 110 δισ. μαζί με ένα πολύ μεγάλο εύρος ομολόγων που θα λήξουν το ʼ14-ʼ15 από το συνολικό χρέος, το οποίο το ξεχνάμε των 300 δισ.
Το ίδιο ισχύει και με τη δυνατότητα αγοράς νέων ελληνικών ομολόγων από το EFSF μετά το 2013, από τον μηχανισμό που σημαίνει και στην πραγματικότητα ομολογία ότι το 2013 δεν θα είμαστε σε θέση να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε, άρα τι θα κάνουμε; Θα δανειστούμε ξανά επιπλέον των 110 δισ.
Και όλα αυτά σημαίνουν ταυτόχρονα ότι το μνημόνιο το οποίο πριν από 10 μήνες μας το παρουσιάζατε ως σωτηρία απέναντι στη χρεοκοπία που θα διαρκούσε τρία χρόνια, θα είναι σε διάρκεια τουλάχιστον ως το 2023.
Πανηγυρίζετε κύριε Πρωθυπουργέ, για τα 6 δις. που κερδίσαμε υποτίθεται από την επιμήκυνση. Και εδώ αυτού του είδους οι αλχημείες δεν είναι σοβαρές. Διότι τα 6 δις. τα βγάζετε κάνοντας έναν υπολογισμό σε αυτά που υποτίθεται ότι θα πληρώναμε αν είχαμε εξασφαλίσει την επιμήκυνση στα 10 χρόνια και είχαμε το επιτόκιο 5,2. Γιατί δεν λέτε συνολικά την αύξηση του ποσού που έχουμε να αποπληρώσουμε σε τόκους απʼ αυτή την επιμήκυνση;
Στην πραγματικότητα κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης για να πείτε ότι κερδίσαμε θα έπρεπε να είχαμε κατακτήσει κάτι το οποίο δεν ήθελαν να μας δώσουν. Κερδίζω σε μια διαπραγμάτευση σημαίνει ότι αποσπώ από τον αντίπαλο μέρος, κάτι που εκείνος δεν έχει συμφέρον να δώσει. Υπό αυτή την έννοια νομίζω ότι δεν κερδίσαμε τίποτα ό,τι πήραμε θα μας το έδιναν και να μη το ζητάγαμε, προκειμένου να εξασφαλίσουν τουλάχιστον ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους τόσο γρήγορα.
Και έρχομαι στο πιο ουσιαστικό ζήτημα. Το περίφημο πακέτο το οποίο λέγατε μετά τις συναντήσεις μας, την προηγούμενη εβδομάδα και ειρήσθω εν παρόδω αυτή τη σκλήρυνση της στάσης σας απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες κράτησε μόνο λίγα 24ωρα. Είχαμε εμείς την αίσθηση -αν και είναι πολύ προβλεπόμενες οι κινήσεις σας πια- ότι θα κρατήσετε μια για τα μάτια του κόσμου σκληρή στάση μέχρι τις 25 του Μάρτη, εσείς δεν την κρατήσατε παρά μονάχα δυο, τρία 24ωρα.
Γιατί οι Ιρλανδοί δεν ενέδωσαν από τις 11 του μηνός και τους εγκαλείτε μάλιστα γιʼ αυτό; Γιατί δεν ενέδωσαν να συνυπογράψουν και αυτοί να πουν ότι θα ψηφίσουν το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, το σύμφωνο για το ευρώ; Αγνοείτε βεβαίως -και τους εγκαλείτε- ότι οι Ιρλανδοί το επιτόκιο που δήθεν εμείς κερδίσαμε θα το είχαν ότι ώρα ήθελαν, δεν το έκαναν ακριβώς γιατί δεν βιάστηκαν να παραδοθούν άνευ όρων όπως βιαστήκατε εσείς.
Και έρχομαι στο σκληρό πακέτο. Το πακέτο το οποίο έρχεται ως παρελκόμενο αυτής της συμφωνίας είναι τόσο σκληρό που ο ελληνικός λαός οφείλει να το γνωρίζει. Πρόκειται για νέα μέτρα, σκληρά μέτρα, πρόκειται για το τέλος της διαπραγμάτευσης, διότι το σύμφωνο για το ευρώ πια θα τελειώσει την πολιτική διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν θα υπάρχει ούτε το δικαίωμα του βέτο σε ζητήματα κρίσιμης σημασίας για την οικονομική πολιτική, πρόκειται για 25 δισ. μέχρι το 2015 όταν μέχρι στιγμής έχουμε μέτρα μόλις 8 δισ. και έχουμε στενάξει και γονατίσει, πρόκειται για 4 δισ. επιπλέον μέτρα μέσα στο 2011 γιατί δεν βγαίνει ο λογαριασμός και πρόκειται για 50 δισ. αξιοποίηση λέτε τώρα, αλλά θέλω μια ειλικρινή απάντηση που θα βρείτε 50 δισ. αν δεν πουλήσετε δημόσια γη, δημόσια περιουσία, διότι έχετε δεσμευθεί ότι δεν θα το κάνετε και που θα βρείτε 50 δισ. χωρίς αξιοποίηση ορυκτού και ενεργειακού πλούτου.
Κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης, υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας. Δεν δικαιούστε να πανηγυρίζετε, είναι ύβρις όταν έχουμε μια εθνική τραγωδία μπροστά μας και δεν δικαιούστε να μη λέτε την αλήθεια στον ελληνικό λαό γιατί πρόκειται να πληρώσει. Και κυρίως δεν δικαιούσθε να παίρνετε επιλογές που τόσο ηθικά όσο και χρονικά υπερβαίνουν τα όρια της εντολής που πριν από 1,5 χρόνο λάβατε από τον ελληνικό λαό.
Διότι ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε βεβαίως πριν 15 μήνες τι τον περίμενε, γνωρίζει όμως σήμερα και σεις οφείλετε να ζητήσετε τουλάχιστον την κρίση του για επιλογές που αφορούν όχι εμάς εδώ, τα παιδιά μας, ενδεχομένως και τα εγγόνια μας».
Αποφάσισαν στην πραγματικότητα να μην αποφασίσουν, περί αυτού πρόκειται. Είναι σαν να έχουμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό συνδεδεμένο με χρονοδιακόπτη και αυτοί αντί να τον απασφαλίζουν, ανανεώνουν το χρόνο και ταυτόχρονα αυξάνουν και την εκρηκτική ύλη. Αποφάσισαν να βαθύνουν την κρίση και στην πραγματικότητα να μεταθέσουν την επικείμενη χρεοκοπία –ελεγχόμενη τη θέλουν για να πάρουν τα λεφτά τους από τη χώρα μας- πέρα από το 2014 που είχε προδιαγραφεί.
Χωρίς δομικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, καμία επιμήκυνση, κανένας δανεισμός, καμία μικροαλλαγή των όρων του υπάρχοντος δανεισμού δεν πρόκειται να σταματήσει την κρίση.
Θέλω όμως πολύ επιγραμματικά διότι ο χρόνος είναι εξαιρετικά λίγος για να μπορέσει κανείς να αναλύσει τις εξελίξεις αυτές, να αναφερθώ και στη σπουδή του Πρωθυπουργού να αντιμετωπίζει με όρους επικοινωνιακής πολιτικής μια επικείμενη εθνική και κοινωνική καταστροφή. Και αυτό δεν συνάδει με την κρισιμότητα της στιγμής. Τι είδους επιτυχία τόσο μεγάλη για να πανηγυρίζουμε ήταν αυτή της επιμήκυνσης και βεβαίως της δυνατότητας επαναδανεισμού μετά το 2013 που ούτως ή άλλως είχε προαναγγελθεί και από τον κ. Στρος Καν από τον Δεκέμβρη και είχε μπει και στις αποφάσεις του ECOFIN τον Δεκέμβρη; Χωρίς την επιμήκυνση αυτή, η χώρα μας αναγκαστικά θα οδηγείτο σε στάση πληρωμών μετά το 2013. Διότι θα ήταν αναγκασμένη μέσα σε δυο χρόνια το ʼ14 και ʼ15 να αποπληρώσει το σύνολο του δανείου των 110 δισ. μαζί με ένα πολύ μεγάλο εύρος ομολόγων που θα λήξουν το ʼ14-ʼ15 από το συνολικό χρέος, το οποίο το ξεχνάμε των 300 δισ.
Το ίδιο ισχύει και με τη δυνατότητα αγοράς νέων ελληνικών ομολόγων από το EFSF μετά το 2013, από τον μηχανισμό που σημαίνει και στην πραγματικότητα ομολογία ότι το 2013 δεν θα είμαστε σε θέση να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε, άρα τι θα κάνουμε; Θα δανειστούμε ξανά επιπλέον των 110 δισ.
Και όλα αυτά σημαίνουν ταυτόχρονα ότι το μνημόνιο το οποίο πριν από 10 μήνες μας το παρουσιάζατε ως σωτηρία απέναντι στη χρεοκοπία που θα διαρκούσε τρία χρόνια, θα είναι σε διάρκεια τουλάχιστον ως το 2023.
Πανηγυρίζετε κύριε Πρωθυπουργέ, για τα 6 δις. που κερδίσαμε υποτίθεται από την επιμήκυνση. Και εδώ αυτού του είδους οι αλχημείες δεν είναι σοβαρές. Διότι τα 6 δις. τα βγάζετε κάνοντας έναν υπολογισμό σε αυτά που υποτίθεται ότι θα πληρώναμε αν είχαμε εξασφαλίσει την επιμήκυνση στα 10 χρόνια και είχαμε το επιτόκιο 5,2. Γιατί δεν λέτε συνολικά την αύξηση του ποσού που έχουμε να αποπληρώσουμε σε τόκους απʼ αυτή την επιμήκυνση;
Στην πραγματικότητα κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης για να πείτε ότι κερδίσαμε θα έπρεπε να είχαμε κατακτήσει κάτι το οποίο δεν ήθελαν να μας δώσουν. Κερδίζω σε μια διαπραγμάτευση σημαίνει ότι αποσπώ από τον αντίπαλο μέρος, κάτι που εκείνος δεν έχει συμφέρον να δώσει. Υπό αυτή την έννοια νομίζω ότι δεν κερδίσαμε τίποτα ό,τι πήραμε θα μας το έδιναν και να μη το ζητάγαμε, προκειμένου να εξασφαλίσουν τουλάχιστον ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους τόσο γρήγορα.
Και έρχομαι στο πιο ουσιαστικό ζήτημα. Το περίφημο πακέτο το οποίο λέγατε μετά τις συναντήσεις μας, την προηγούμενη εβδομάδα και ειρήσθω εν παρόδω αυτή τη σκλήρυνση της στάσης σας απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες κράτησε μόνο λίγα 24ωρα. Είχαμε εμείς την αίσθηση -αν και είναι πολύ προβλεπόμενες οι κινήσεις σας πια- ότι θα κρατήσετε μια για τα μάτια του κόσμου σκληρή στάση μέχρι τις 25 του Μάρτη, εσείς δεν την κρατήσατε παρά μονάχα δυο, τρία 24ωρα.
Γιατί οι Ιρλανδοί δεν ενέδωσαν από τις 11 του μηνός και τους εγκαλείτε μάλιστα γιʼ αυτό; Γιατί δεν ενέδωσαν να συνυπογράψουν και αυτοί να πουν ότι θα ψηφίσουν το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, το σύμφωνο για το ευρώ; Αγνοείτε βεβαίως -και τους εγκαλείτε- ότι οι Ιρλανδοί το επιτόκιο που δήθεν εμείς κερδίσαμε θα το είχαν ότι ώρα ήθελαν, δεν το έκαναν ακριβώς γιατί δεν βιάστηκαν να παραδοθούν άνευ όρων όπως βιαστήκατε εσείς.
Και έρχομαι στο σκληρό πακέτο. Το πακέτο το οποίο έρχεται ως παρελκόμενο αυτής της συμφωνίας είναι τόσο σκληρό που ο ελληνικός λαός οφείλει να το γνωρίζει. Πρόκειται για νέα μέτρα, σκληρά μέτρα, πρόκειται για το τέλος της διαπραγμάτευσης, διότι το σύμφωνο για το ευρώ πια θα τελειώσει την πολιτική διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν θα υπάρχει ούτε το δικαίωμα του βέτο σε ζητήματα κρίσιμης σημασίας για την οικονομική πολιτική, πρόκειται για 25 δισ. μέχρι το 2015 όταν μέχρι στιγμής έχουμε μέτρα μόλις 8 δισ. και έχουμε στενάξει και γονατίσει, πρόκειται για 4 δισ. επιπλέον μέτρα μέσα στο 2011 γιατί δεν βγαίνει ο λογαριασμός και πρόκειται για 50 δισ. αξιοποίηση λέτε τώρα, αλλά θέλω μια ειλικρινή απάντηση που θα βρείτε 50 δισ. αν δεν πουλήσετε δημόσια γη, δημόσια περιουσία, διότι έχετε δεσμευθεί ότι δεν θα το κάνετε και που θα βρείτε 50 δισ. χωρίς αξιοποίηση ορυκτού και ενεργειακού πλούτου.
Κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης, υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας. Δεν δικαιούστε να πανηγυρίζετε, είναι ύβρις όταν έχουμε μια εθνική τραγωδία μπροστά μας και δεν δικαιούστε να μη λέτε την αλήθεια στον ελληνικό λαό γιατί πρόκειται να πληρώσει. Και κυρίως δεν δικαιούσθε να παίρνετε επιλογές που τόσο ηθικά όσο και χρονικά υπερβαίνουν τα όρια της εντολής που πριν από 1,5 χρόνο λάβατε από τον ελληνικό λαό.
Διότι ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε βεβαίως πριν 15 μήνες τι τον περίμενε, γνωρίζει όμως σήμερα και σεις οφείλετε να ζητήσετε τουλάχιστον την κρίση του για επιλογές που αφορούν όχι εμάς εδώ, τα παιδιά μας, ενδεχομένως και τα εγγόνια μας».
Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011
Αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Δραγασάκη στην Εναρκτήρια Δημόσια Εκδήλωση στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου:«Δημόσιο Χρέος και Πολιτικές Λιτότητας
«Υπάρχει προοδευτική λύση στο πρόβλημα του χρέους. Όμως η λύση αυτή περνά μέσα από μια διαπραγμάτευση με δύο κυρίως επίδικα θέματα: τη μείωση του χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του και τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης, της ανασυγκρότησης της οικονομίας και της νέας ανάπτυξης» υποστήριξε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης, κατά την ομιλία του στο Διεθνές Συνέδριο «Δημόσιο Χρέος και Πολιτικές Λιτότητας στην Ευρώπη. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς».
Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, το πρόβλημα της δημόσιας και της ιδιωτικής υπερχρέωσης δεν ήταν ένα λάθος αλλά μια συνειδητή και συστημική επιλογή «στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων που κυριάρχησαν, με στόχο την αποκομιδή εύκολων κερδών από τις τράπεζες κυρίως, αλλά όχι μόνο, την πρόσκαιρη συγκάλυψη των κοινωνικών ανισοτήτων και την άμβλυνση των κυκλικών κρίσεων του καπιταλισμού με την πιστωτική επέκταση και με μια μεγέθυνση που γινόταν κυρίως μέσω δανεισμού».
Όπως ανέφερε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα το πρόβλημα του Δημόσιου Χρέους επιτείνεται και από ειδικότερες αιτίες όπως:
α) Η φορολογική ασυλία των ισχυρών, η διάχυτη φοροδιαφυγή και η υστέρηση των φορολογικών εσόδων σε σχέση με τα μέσα επίπεδα της ευρωζώνης.
β) Οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί, που ευθύνονται για το 1/3 περίπου του πριν την κρίση χρέους.
γ) Η απουσία κάθε συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δημόσιων δαπανών και η μετατροπή του δημοσίου σε χώρο ελεύθερης δράσης των ιδιωτικών συμφερόντων, ιδίως μετά την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.
Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, το συσσωρευμένο ελληνικό δημόσιο χρέος αντιπροσωπεύει «μια κατανάλωση που δεν υπάρχει πλέον, εξοπλισμούς οι οποίοι δεν παράγουν εισόδημα, υποδομές που φθείρονται ή κέρδη και φοροκλοπές που και τα δύο έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό». Για το λόγο αυτό «αυτό το αναλωθέν κεφάλαιο δεν μπορεί να αναπαραχθεί, άρα δεν μπορεί να πληρωθεί». Κατά συνέπεια η δίκαιη και βιώσιμη ρύθμιση του συσσωρευμένου χρέους είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη διότι «όσο αυξάνει, μεγαλώνει την επισφάλεια της εργασίας και την πίεση στο κοινωνικό κράτος. Αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης, εκβιασμού και τρομοκράτησης της κοινωνίας».
Ως βασικά σημεία της προοδευτικής ευρωπαϊκής απάντησης στο πρόβλημα του χρέους, όπως αυτά αναδεικνύονται από το δημόσιο διάλογο, ο Γ. Δραγασάκης έθεσε τα εξής:
*
να επιτραπεί ο κατευθείαν δανεισμός και των κρατών από την ΕΚΤ, όπως συμβαίνει και με τις τράπεζες.
*
να δημιουργηθεί κοινός μηχανισμός δανεισμού για την έκδοση ευρωομολόγων που, υπό όρους και προϋποθέσεις, θα μπορούσε να περιορίσει τη δύναμη των αγορών να κερδοσκοπούν με τις διαφορές επιτοκίων.
*
να μετατραπεί μέρος των εθνικών χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος.
*
να γίνει διαγραφή, αδρανοποίηση ή επαναγορά μέρους του χρέους με τους πόρους ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ή και της περιουσίας.
*
να εξασφαλισθεί αναπτυξιακή ώθηση, με αιχμή την απασχόληση, την κοινωνική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη, μέσα από έναν ενισχυμένο προϋπολογισμό και νέους θεσμούς διαφανείς και δημοκρατικά ελεγχόμενους».
Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε την ανάγκη πραγματοποίησης μιας πολυμερούς ευρωπαϊκής διάσκεψης που θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τρόπο ριζικό και συνολικό για όλες τις χώρες με υπερβολικό χρέος, με ενεργή παρουσία του λαϊκού παράγοντα, των συνδικάτων, των προοδευτικών επιστημόνων. Διευκρίνισε, πάντως, πως σε όποια ρύθμιση ορισμένοι δικαιούχοι, όπως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία σε Ελλάδα και Ευρώπη και οι μικροαποταμιευτές, θα πρέπει να εξαιρεθούν από το όποιο κόστος ή να αποζημιωθούν. Επιπλέον «η ρύθμιση του Δημόσιου Χρέους, για να έχει πρακτικό αποτέλεσμα, πρέπει να περιλαμβάνει τη ρύθμιση του χρέους των τραπεζών και μέρος του ιδιωτικού χρέους, ιδίως αυτό των φτωχών νοικοκυριών» όπως σημείωσε.
Αναφέρθηκε στις νομικές και ηθικές διαστάσεις του προβλήματος του χρέους, προτείνοντας «να τροποποιηθεί άμεσα ο Κανονισμός της Βουλής, ώστε στη σχετική επιτροπή για τη διερεύνηση και τον έλεγχο του χρέους, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να συσταθεί, να μπορούν να συμμετάσχουν ως ισότιμα μέλη και εκπρόσωποι συλλογικών φορέων και ειδικοί επιστήμονες».
Παράλληλα όμως επεσήμανε παράλληλα όμως ότι «η ρύθμιση του χρέους από μόνη της, ακόμη κι αν γίνει με τους πλέον ευνοϊκούς όρους, δεν αρκεί για μια επανεκκίνηση της οικονομίας και αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που δημιουργεί το χρέος». Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε ότι η απελευθέρωση από τη θηλιά του χρέους θα είναι αποτέλεσμα μιας βαθιάς συστημικής αλλαγής του τρόπου ανάπτυξης, του τρόπου χρηματοδότησης της οικονομίας και του τρόπου διανομής και αναδιανομής των εισοδημάτων. Αυτό σημαίνει ότι, «ο ριζικός μετασχηματισμός του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, η δίκαιη διανομή και αναδιανομή, ο κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και η άμεση δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα, η εφαρμογή μιας στρατηγικής κοινωνικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τη διεύρυνση της απασχόλησης και την αναβάθμιση της εργασίας είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο μια δίκαιη και βιώσιμη ρύθμιση του συσσωρευμένου χρέους».
Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, το πρόβλημα της δημόσιας και της ιδιωτικής υπερχρέωσης δεν ήταν ένα λάθος αλλά μια συνειδητή και συστημική επιλογή «στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων που κυριάρχησαν, με στόχο την αποκομιδή εύκολων κερδών από τις τράπεζες κυρίως, αλλά όχι μόνο, την πρόσκαιρη συγκάλυψη των κοινωνικών ανισοτήτων και την άμβλυνση των κυκλικών κρίσεων του καπιταλισμού με την πιστωτική επέκταση και με μια μεγέθυνση που γινόταν κυρίως μέσω δανεισμού».
Όπως ανέφερε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα το πρόβλημα του Δημόσιου Χρέους επιτείνεται και από ειδικότερες αιτίες όπως:
α) Η φορολογική ασυλία των ισχυρών, η διάχυτη φοροδιαφυγή και η υστέρηση των φορολογικών εσόδων σε σχέση με τα μέσα επίπεδα της ευρωζώνης.
β) Οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί, που ευθύνονται για το 1/3 περίπου του πριν την κρίση χρέους.
γ) Η απουσία κάθε συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δημόσιων δαπανών και η μετατροπή του δημοσίου σε χώρο ελεύθερης δράσης των ιδιωτικών συμφερόντων, ιδίως μετά την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.
Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, το συσσωρευμένο ελληνικό δημόσιο χρέος αντιπροσωπεύει «μια κατανάλωση που δεν υπάρχει πλέον, εξοπλισμούς οι οποίοι δεν παράγουν εισόδημα, υποδομές που φθείρονται ή κέρδη και φοροκλοπές που και τα δύο έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό». Για το λόγο αυτό «αυτό το αναλωθέν κεφάλαιο δεν μπορεί να αναπαραχθεί, άρα δεν μπορεί να πληρωθεί». Κατά συνέπεια η δίκαιη και βιώσιμη ρύθμιση του συσσωρευμένου χρέους είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη διότι «όσο αυξάνει, μεγαλώνει την επισφάλεια της εργασίας και την πίεση στο κοινωνικό κράτος. Αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης, εκβιασμού και τρομοκράτησης της κοινωνίας».
Ως βασικά σημεία της προοδευτικής ευρωπαϊκής απάντησης στο πρόβλημα του χρέους, όπως αυτά αναδεικνύονται από το δημόσιο διάλογο, ο Γ. Δραγασάκης έθεσε τα εξής:
*
να επιτραπεί ο κατευθείαν δανεισμός και των κρατών από την ΕΚΤ, όπως συμβαίνει και με τις τράπεζες.
*
να δημιουργηθεί κοινός μηχανισμός δανεισμού για την έκδοση ευρωομολόγων που, υπό όρους και προϋποθέσεις, θα μπορούσε να περιορίσει τη δύναμη των αγορών να κερδοσκοπούν με τις διαφορές επιτοκίων.
*
να μετατραπεί μέρος των εθνικών χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος.
*
να γίνει διαγραφή, αδρανοποίηση ή επαναγορά μέρους του χρέους με τους πόρους ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ή και της περιουσίας.
*
να εξασφαλισθεί αναπτυξιακή ώθηση, με αιχμή την απασχόληση, την κοινωνική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη, μέσα από έναν ενισχυμένο προϋπολογισμό και νέους θεσμούς διαφανείς και δημοκρατικά ελεγχόμενους».
Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε την ανάγκη πραγματοποίησης μιας πολυμερούς ευρωπαϊκής διάσκεψης που θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τρόπο ριζικό και συνολικό για όλες τις χώρες με υπερβολικό χρέος, με ενεργή παρουσία του λαϊκού παράγοντα, των συνδικάτων, των προοδευτικών επιστημόνων. Διευκρίνισε, πάντως, πως σε όποια ρύθμιση ορισμένοι δικαιούχοι, όπως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία σε Ελλάδα και Ευρώπη και οι μικροαποταμιευτές, θα πρέπει να εξαιρεθούν από το όποιο κόστος ή να αποζημιωθούν. Επιπλέον «η ρύθμιση του Δημόσιου Χρέους, για να έχει πρακτικό αποτέλεσμα, πρέπει να περιλαμβάνει τη ρύθμιση του χρέους των τραπεζών και μέρος του ιδιωτικού χρέους, ιδίως αυτό των φτωχών νοικοκυριών» όπως σημείωσε.
Αναφέρθηκε στις νομικές και ηθικές διαστάσεις του προβλήματος του χρέους, προτείνοντας «να τροποποιηθεί άμεσα ο Κανονισμός της Βουλής, ώστε στη σχετική επιτροπή για τη διερεύνηση και τον έλεγχο του χρέους, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να συσταθεί, να μπορούν να συμμετάσχουν ως ισότιμα μέλη και εκπρόσωποι συλλογικών φορέων και ειδικοί επιστήμονες».
Παράλληλα όμως επεσήμανε παράλληλα όμως ότι «η ρύθμιση του χρέους από μόνη της, ακόμη κι αν γίνει με τους πλέον ευνοϊκούς όρους, δεν αρκεί για μια επανεκκίνηση της οικονομίας και αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που δημιουργεί το χρέος». Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε ότι η απελευθέρωση από τη θηλιά του χρέους θα είναι αποτέλεσμα μιας βαθιάς συστημικής αλλαγής του τρόπου ανάπτυξης, του τρόπου χρηματοδότησης της οικονομίας και του τρόπου διανομής και αναδιανομής των εισοδημάτων. Αυτό σημαίνει ότι, «ο ριζικός μετασχηματισμός του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, η δίκαιη διανομή και αναδιανομή, ο κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και η άμεση δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα, η εφαρμογή μιας στρατηγικής κοινωνικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τη διεύρυνση της απασχόλησης και την αναβάθμιση της εργασίας είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο μια δίκαιη και βιώσιμη ρύθμιση του συσσωρευμένου χρέους».
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
9.3.11
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Θοδωρής Δρίτσας επισκέφθησαν σήμερα στο γραφείο του, τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο και του επέδωσαν επιστολή με το αίτημα για σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 44 του Κανονισμού της Βουλής, για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους.
Επίσης του έθεσαν εκ νέου το ζήτημα της εκκρεμούσης πρότασης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα: «Οι κρίσιμες εξελίξεις και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25 Μαρτίου» για διεξαγωγή προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στην Ολομέλεια πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής.
Επισυνάπτεται η επιστολή:
«Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής
κ. Φ. Πετσάλνικο
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος της χώρα μας αποτελεί γόρδιο δεσμό για τον ελληνικό λαό, που καλείται να υποβληθεί σε οδυνηρές θυσίες για την αποπληρωμή του.
Ήδη εδώ και αρκετό καιρό, τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και εγώ προσωπικά, έχουμε εκφράσει την εκτίμηση πως το συσσωρευμένο υπέρογκο δημόσιο χρέος είναι σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα της άνισης διανομής και αναδιανομής των εισοδημάτων, της φοροασυλίας των ισχυρών, της διάχυτης φοροδιαφυγής και των ετεροβαρών συμβάσεων.
Αποτελεί σημαντική έκφραση της άρνησης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να επιβάλει ένα στοιχειωδώς δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και μια αποτελεσματική διαχείριση σημαντικών πόρων, εθνικών και ευρωπαϊκών, που είχε στη διάθεσή του όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Και βεβαίως σημαντική συμβολή στη δημιουργία του είχαν και οι επί σειρά ετών υπέρογκες στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες, οι «ύποπτες» υπερτιμολογήσεις στις προμήθειες και στα δημόσια έργα, καθώς και το όργιο σπατάλης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.
Η ουσία όμως είναι πως το δημόσιο χρέος που στο τρέχον έτος αναμένεται να υπερβεί το 160% του ΑΕΠ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο μέσα από μια διαδικασία δίκαιης ρύθμισης του, που θα είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας πολυμερούς διαπραγμάτευσης.
Απαραίτητη διαδικασία που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε μια τέτοια εξέλιξη να είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, είναι η αποσαφήνιση των όρων της δημιουργίας του χρέους, που ενδεχομένως σε σημαντική του έκταση είναι παράνομο και επαχθές.
Σας ζητώ λοιπόν βάσει του άρθρου 44 του Κανονισμού της Βουλής τη σύσταση επιτροπής από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για το εθνικό θέμα του δημόσιου χρέους που θα ασκήσει αυστηρό έλεγχο της προέλευσης και της σύστασης του, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός πως δημιουργήθηκε αυτό και ποιο μέρος του είναι παράνομο, άκυρο και επαχθές, ώστε η Ελλάδα να αρνηθεί την αποπληρωμή του.
Αρμοδιότητα της επιτροπής θα πρέπει να είναι επίσης η διερεύνηση και απόδοση ευθυνών σε όσους εκμεταλλεύτηκαν τις δανειακές συμβάσεις, καθώς και η σαφής αποτύπωση των αιτιών δημιουργίας του χρέους, τόσο στο σκέλος των πραγματοποιούμενων δαπανών όσο και στην υστέρηση των εσόδων.
Παράλληλα σας ενημερώνω πως βρίσκεται σε εξέλιξη μία μεγάλη διεθνής πρωτοβουλία, ώστε να δημιουργηθεί μία Διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους, στα πρότυπα αντίστοιχων επιτροπών που συστήθηκαν για άλλες χώρες, ώστε να ελεγχθεί η νομιμότητα του χρέους.
Θεωρώ πως η Βουλή των Ελλήνων, μέσα στα πλαίσια που καθορίζει ο Κανονισμός της Βουλής, θα πρέπει να συνδράμει στο έργο κάθε έγκυρης επιτροπής ελέγχου, ώστε να συμβάλει αποτελεσματικά σε έναν πλήρη και εξονυχιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους.
Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας
Πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ»
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Θοδωρής Δρίτσας επισκέφθησαν σήμερα στο γραφείο του, τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο και του επέδωσαν επιστολή με το αίτημα για σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 44 του Κανονισμού της Βουλής, για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους.
Επίσης του έθεσαν εκ νέου το ζήτημα της εκκρεμούσης πρότασης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα: «Οι κρίσιμες εξελίξεις και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25 Μαρτίου» για διεξαγωγή προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στην Ολομέλεια πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής.
Επισυνάπτεται η επιστολή:
«Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής
κ. Φ. Πετσάλνικο
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος της χώρα μας αποτελεί γόρδιο δεσμό για τον ελληνικό λαό, που καλείται να υποβληθεί σε οδυνηρές θυσίες για την αποπληρωμή του.
Ήδη εδώ και αρκετό καιρό, τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και εγώ προσωπικά, έχουμε εκφράσει την εκτίμηση πως το συσσωρευμένο υπέρογκο δημόσιο χρέος είναι σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα της άνισης διανομής και αναδιανομής των εισοδημάτων, της φοροασυλίας των ισχυρών, της διάχυτης φοροδιαφυγής και των ετεροβαρών συμβάσεων.
Αποτελεί σημαντική έκφραση της άρνησης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να επιβάλει ένα στοιχειωδώς δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και μια αποτελεσματική διαχείριση σημαντικών πόρων, εθνικών και ευρωπαϊκών, που είχε στη διάθεσή του όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Και βεβαίως σημαντική συμβολή στη δημιουργία του είχαν και οι επί σειρά ετών υπέρογκες στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες, οι «ύποπτες» υπερτιμολογήσεις στις προμήθειες και στα δημόσια έργα, καθώς και το όργιο σπατάλης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.
Η ουσία όμως είναι πως το δημόσιο χρέος που στο τρέχον έτος αναμένεται να υπερβεί το 160% του ΑΕΠ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο μέσα από μια διαδικασία δίκαιης ρύθμισης του, που θα είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας πολυμερούς διαπραγμάτευσης.
Απαραίτητη διαδικασία που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε μια τέτοια εξέλιξη να είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, είναι η αποσαφήνιση των όρων της δημιουργίας του χρέους, που ενδεχομένως σε σημαντική του έκταση είναι παράνομο και επαχθές.
Σας ζητώ λοιπόν βάσει του άρθρου 44 του Κανονισμού της Βουλής τη σύσταση επιτροπής από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για το εθνικό θέμα του δημόσιου χρέους που θα ασκήσει αυστηρό έλεγχο της προέλευσης και της σύστασης του, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός πως δημιουργήθηκε αυτό και ποιο μέρος του είναι παράνομο, άκυρο και επαχθές, ώστε η Ελλάδα να αρνηθεί την αποπληρωμή του.
Αρμοδιότητα της επιτροπής θα πρέπει να είναι επίσης η διερεύνηση και απόδοση ευθυνών σε όσους εκμεταλλεύτηκαν τις δανειακές συμβάσεις, καθώς και η σαφής αποτύπωση των αιτιών δημιουργίας του χρέους, τόσο στο σκέλος των πραγματοποιούμενων δαπανών όσο και στην υστέρηση των εσόδων.
Παράλληλα σας ενημερώνω πως βρίσκεται σε εξέλιξη μία μεγάλη διεθνής πρωτοβουλία, ώστε να δημιουργηθεί μία Διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους, στα πρότυπα αντίστοιχων επιτροπών που συστήθηκαν για άλλες χώρες, ώστε να ελεγχθεί η νομιμότητα του χρέους.
Θεωρώ πως η Βουλή των Ελλήνων, μέσα στα πλαίσια που καθορίζει ο Κανονισμός της Βουλής, θα πρέπει να συνδράμει στο έργο κάθε έγκυρης επιτροπής ελέγχου, ώστε να συμβάλει αποτελεσματικά σε έναν πλήρη και εξονυχιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους.
Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας
Πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ»
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τη λήξη της απεργίας πείνας των μεταναστών
Η θετική έκβαση της απεργίας πείνας των μεταναστών, η επιτυχία ενός αγώνα που διακινδύνευε το υπέρτατο αγαθό της ζωής, έφερε στην ελληνική κοινωνία ικανοποίηση και αισιοδοξία.
Χρειάστηκαν 44 μέρες απεργίας πείνας για να αποφασίσει η κυβέρνηση, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, να δώσει λύση στο πρόβλημα των απεργών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή, στη βάση της αντίληψης ότι δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη ύπαρξη παράνομη, συμπαραστάθηκε έμπρακτα στον αγώνα των απεργών και ενίσχυσε τους πολίτες που οργάνωσαν την αναγκαία αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, αντιμετωπίζοντας με θετικό τρόπο την κινδυνολογία που αναπτύχθηκε από διάφορους κύκλους.
Η επιτυχία αυτή όμως είναι ένας μόνο σταθμός σε έναν αγώνα και μία προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί. Ούτε η Ευρώπη μπορεί να είναι φρούριο, ούτε η Ελλάδα. Οι συμπολίτες μας μετανάστες έχουν σοβαρούς λόγους που εγκαταλείπουν την πατρώα γη και έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
To Γραφείο Τύπου
Χρειάστηκαν 44 μέρες απεργίας πείνας για να αποφασίσει η κυβέρνηση, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, να δώσει λύση στο πρόβλημα των απεργών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή, στη βάση της αντίληψης ότι δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη ύπαρξη παράνομη, συμπαραστάθηκε έμπρακτα στον αγώνα των απεργών και ενίσχυσε τους πολίτες που οργάνωσαν την αναγκαία αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, αντιμετωπίζοντας με θετικό τρόπο την κινδυνολογία που αναπτύχθηκε από διάφορους κύκλους.
Η επιτυχία αυτή όμως είναι ένας μόνο σταθμός σε έναν αγώνα και μία προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί. Ούτε η Ευρώπη μπορεί να είναι φρούριο, ούτε η Ελλάδα. Οι συμπολίτες μας μετανάστες έχουν σοβαρούς λόγους που εγκαταλείπουν την πατρώα γη και έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
To Γραφείο Τύπου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)