ΟΧΙ στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
ΟΧΙ στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος.
Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για μια ασπίδα προστασίας απέναντι στην κρίση.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δρομολόγησε την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» Ε.Ε - ΔΝΤ. Η ενέργεια αυτή οδηγεί την Ελλάδα δέσμια στις επιλογές του ΔΝΤ και το βάζει στην αυλή της Ευρώπης αναδεικνύοντας με τον πιο έντονο τρόπο τα μεγάλα δομικά ελλείμματα της νομισματικής ένωσης ως αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρέτησαν από κοινού τις τελευταίες δεκαετίες οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης και της σοσιαλδημοκρατίας.
Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ βρίσκονται ήδη στη χώρα μας και υπαγορεύουν στο Υπουργείο Εργασίας τα άρθρα και τις διατάξεις του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Είναι σαφές ότι με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης, η χάραξη στρατηγικών οικονομικών επιλογών εκχωρείται σε ένα υπερεθνικό Διευθυντήριο που δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το ΔΝΤ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Υποδεικνύει μέτρα και βοηθάει κυβερνήσεις, που δηλώνουν εξ αρχής την προθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, την ισοπέδωση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων.
Όποια και αν είναι η ασθένεια, το ΔΝΤ έχει ένα και μοναδικό φάρμακο. Περικοπή των μισθών και απαλλοτρίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Και σε κάθε περίπτωση, βασική προϋπόθεση για «βοήθεια» από το ΔΝΤ είναι η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, πράγμα που έχει ήδη δρομολογηθεί για τη χώρα μας. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε την επιβεβαίωση του μεγαλύτερου μέρους της κριτικής μας για τον τρόπο που οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Την αντίθεση μας στο περιεχόμενο των ευρωπαϊκών συνθηκών που δημιούργησαν το σημερινό νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα το οποίο στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις θέτοντας σε δοκιμασία τη συνοχή της Ευρώπης συνολικά. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε τις βαριές ευθύνες του Διευθυντηρίου της Ε.Ε., που σε συμφωνία με την κυβέρνηση Παπανδρέου προωθεί ένα μείγμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κατεδαφίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των γυναικών, της νεολαίας.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε τέτοιου είδους συμφωνίες. Εξελέγη πριν από έξι μήνες με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, και δεν διαθέτει την κοινωνική συναίνεση να λάβει τέτοιου είδους μέτρα. Η μόνη συναίνεση που διαθέτει, είναι από τον ΣΕΒ, τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τους ακραίους νεοφιλελευθέρους κύκλους εντός των δύο κομμάτων εξουσίας, και την ακροδεξιά του κ. Καρατζαφέρη. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της Ν.Δ. που οι κυβερνήσεις της συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία των σημερινών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν και διαμόρφωσαν το μεταπολιτευτικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ευθύνονται για το χρόνιο παραγωγικό έλλειμμα της χώρας. Για την απαξίωση του Δημόσιου Τομέα και για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ταξικός χαρακτήρας των σημερινών ελλειμμάτων.
Στην επιλογή αυτή, μας εξωθούν οι κυρίαρχοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι της ΕΕ. Είναι μια επιλογή που υπηρετεί τον Ευρωατλαντισμό. Ο στόχος τους είναι να επιβάλλουν χωρίς αντίρρηση την αδιέξοδη στρατηγική του μονεταρισμού, μια στρατηγική που αδυνατεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Επιδίωξή τους είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο, πάνω στο οποίο θα εφαρμοστεί η σκληρότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική στην ιστορία της Ευρώπης, έτσι ώστε το μοντέλο αυτό να εξαχθεί και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο λαός δεν έχει πει την γνώμη του, η Βουλή δεν έχει πει την γνώμη της, ενώ ο κ. Παπανδρέου δεν τολμά να συγκαλέσει ούτε καν τα συλλογικά όργανα του κυβερνώντος κόμματος.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κορυφαία επιλογή, που θα αλλάξει τόσο τον διεθνή προσανατολισμό, όσο και τις εσωτερικές ισορροπίες της χώρας. Η επόμενη ημέρα της ανάμειξης του ΔΝΤ στα εσωτερικά μας, θα σημάνει μια εντελώς νέα πραγματικότητα, η οποία θα απομακρύνει την Ελλάδα από κάθε προοπτική οικονομικής και κοινωνικής διεξόδου από την σημερινή κρίση. Με την έννοια αυτή, εγείρεται σοβαρότατο ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης των κυβερνητικών επιλογών.
Απαιτούμε λοιπόν την άμεση προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, για την απεμπλοκή από το μηχανισμό ΔΝΤ - ΕΕ και την νεοφιλελεύθερη τεχνογνωσία του.
Δηλαδή για την απεμπλοκή από μια επιλογή που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας για δεκαετίες και θα δρομολογήσει μια άνευ προηγουμένου κοινωνική οπισθοδρόμηση, μέσα από μέτρα όπως η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, η απελευθέρωση των απολύσεων, οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Διεκδικούμε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να εκφραστεί η λαϊκή ετυμηγορία σχετικά με την ανάμειξη του ΔΝΤ στα εσωτερικά της χώρας με τη μορφή του μηχανισμού ΔΝΤ – ΕΕ.
Απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης να οδηγήσει την χώρα στην απόλυτη κυριαρχία του ΔΝΤ, μέσα από τον μηχανισμό που συγκροτήθηκε με την απόφαση του Eurogroup στις 25 Μαρτίου, και ο οποίος έχει ήδη διασυρθεί από τους κερδοσκόπους, ο ΣΥΝ καταθέτει στον ελληνικό λαό ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση.
Γιατί η επιλογή της κοινωνικής οπισθοδρόμησης, δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Τον δρόμο αυτό, το προτείνουμε στην κοινωνία και την καλούμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλει.
Όλοι και όλες στον Αγώνα
Προϋπόθεση για τον εναλλακτικό αυτό δρόμο, είναι η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Η συγκρότηση ενός μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα αγωνιστεί για να υψώσει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης. Αποφασιστική θα είναι η συμβολή των δυνάμεων της Αριστεράς και των συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων στην συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου. Γιʼ αυτό τους καλούμε να ανταποκριθούν στο ενωτικό μας κάλεσμα.
Άμεσο Εναλλακτικό Πρόγραμμα Προοδευτικής Εξόδου από την Κρίση
1. Απεμπλοκή από την μηχανισμό «στήριξης» που συγκρότησε η ΕΕ και το ΔΝΤ. Επαναδιαπραγμάτευση και διεκδίκηση απ ευθείας δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έκδοσης ευρωομολόγου. Συντονισμός και σταθερή συμμαχία με τις χώρες του Νότου, που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων. Διεκδίκηση αλλαγής των Ευρωπαϊκών συνθηκών. Άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και αντικατάσταση του με ένα Σύμφωνο για την κοινωνική προστασία, την εξασφαλισμένη αξιοπρεπή απασχόληση και την αειφόρο ανάπτυξη.
2. Δημόσιος κοινωνικός έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της πραγματικής οικονομίας. Πρώτο βήμα, η άμεση παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, με την συγκρότηση ενός δημόσιου πυλώνα, καθώς και η εναλλακτική διαχείριση του πακέτου στήριξης.
3. Μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Με στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις, για ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, και με ιδιαίτερη έμφαση στης αγροτική οικονομία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό και τις νέες τεχνολογίες. Διεκδικούμε έναν διαφορετικό δημόσιο τομέα σε αντίληψη και λειτουργία.
4. Πολιτική διεκδίκηση σε διεθνές επίπεδο, με στόχο την διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους και την βελτίωση των όρων αποπληρωμής στα πλαίσια μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του. Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, με αυτή την έννοια διεκδικούμε ένα συνολικό μηχανισμό αλληλεγγύης και αντιμετώπισης του μέσα στα Ευρωπαϊκά πλαίσια.
5. Δημιουργία ΑΣΠΙΔΑΣ κοινωνικής προστασίας. Με ένα πλέγμα άμεσων κοινωνικών παρεμβάσεων, που αποβλέπουν στην καταπολέμηση της ανεργίας και της νέας φτώχειας, καθώς και στην τόνωση της ανάπτυξης, ΟΙ αναγκαίες άμεσες παρεμβάσεις πρέπει να εστιάζουν στα παρακάτω θέματα:
• Φορολογική μεταρρύθμιση, που θα αίρει τις διαχρονικές αδικίες του φορολογικού συστήματος, θα διευρύνει τη φορολογική βάση σε περιοχές πλούτου που φοροδιαφεύγει και ρίχνει τα βάρη στους έχοντες. Φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
• Άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ανάκληση των εκστρατευτικών στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας από το Εξωτερικό.
• Χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και ενίσχυση του δημόσιου, αναδιανεμητικού του χαρακτήρα, σε αντίθεση με την στρατηγική διάλυσης που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση.
• Προστασία των ανέργων και των μακροχρόνια ανέργων. Ειδικά προγράμματα απασχόλησης στον κοινωνικό και παραγωγικό τομέα.
• Άμεση τροποποίηση της εργατικής νομοθεσίας, με στόχο τον περιορισμό των απολύσεων και την προστασία των θέσεων εργασίας.
• Ενίσχυση του κατώτατου μισθού. Θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, καθώς και της εγγυημένης πρόσβασης σε δημόσια αγαθά και βασικές υπηρεσίες της κοινής ωφέλειας.
Το παραπάνω μίνιμουμ πλαίσιο προοδευτικής διεξόδου, εμπεριέχει προτάσεις για την άμεση αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς και για την ανάσχεση της επίθεσης που δέχονται σήμερα οι δυνάμεις της εργασίας και η κοινωνία.
Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να αναπτύξουν δράσεις ενημέρωσης και ενίσχυσης της αντίστασης της κοινωνίας. Με την πρωτοπόρα συμμετοχή στους αγώνες των συνδικάτων, των σωματείων και των κοινωνικών φορέων. Με την ενίσχυση της συγκρότησης πλατειών Επιτροπών Αγώνα στους τόπους κατοικίας και εργασίας ενάντια στα μέτρα και τις επιπτώσεις των μέτρων της κυβέρνησης. Το Κόμμα μας πρέπει έμπρακτα να εκφράσει την αλληλεγγύη σε αυτούς που πλήττονται μέσα από αντίστοιχες πρωτοβουλίες.
Δεδομένου ότι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια δομική κρίση του καπιταλισμού, η πάλη για εναλλακτική προοδευτική διέξοδο, δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τον αγώνα για ριζική ανατροπή του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων, την ριζική αλλαγή της κοινωνίας και τον σοσιαλισμό.
Η εναλλακτική μας πρόταση, πρέπει να γίνει καθαρή στον κόσμο, με αλλεπάλληλες, συστηματικές και διαρκείς παρεμβάσεις. Πρέπει να οργανώσουμε συνεντεύξεις τύπου και δημόσιες παρεμβάσεις βουλευτών και στελεχών του κόμματος, στην επαρχία, καθώς και στις γειτονιές της Αθήνας. Υποχρέωση μας είναι να προτείνουμε στην κοινωνία τον εναλλακτικό δρόμο και να την καλέσουμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλλει.
Kεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όπως ξέρουμε όλοι, από την Παρασκευή το μεσημέρι η χώρα μας έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό στήριξης. Για την ακρίβεια, δεν τον έχει ενεργοποιήσει η χώρα μας. Τον έχει ενεργοποιήσει ο κ. Παπανδρέου προσωπικά.
Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κ. Παπανδρέου έναντι της στήριξης αυτής, δεν είναι σαφείς και ξεκάθαροι στον ελληνικό λαό.
Δεν συζητήθηκαν και δεν πρόκειται να θα συζητηθούν στην Βουλή.
Δεν συζητήθηκαν ούτε καν στο υπουργικό συμβούλιο. Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε άτυπα. Απλώς για να δώσει πράσινο φώς στο κ. Παπανδρέου.
Δεν ζητήθηκε καν η γνώμη της κοινοβουλευτικής ομάδας και των οργάνων του κυβερνώντος κόμματος.
Άκουσα την προχθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού, από το Καστελόριζο. Στη δήλωση αυτή, είναι προφανής η αγωνία του να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις.
«Διεκδικήσαμε και καταφέραμε μία ισχυρή απόφαση της ΕΕ για τον μηχανισμό στήριξης» είπε ο πρωθυπουργός. Ένα μηχανισμό, που όπως ο ίδιος λέει, «από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ».
Περηφανεύεται δηλαδή ότι αυτός ο μηχανισμός, που σπρώχνει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, με τους χειρότερους δυνατούς όρους, και θα μας γυρίσει δεκαετίες πίσω, είναι έργο της δικής του κυβέρνησης.
Στην δήλωσή του για την ενεργοποίηση του μηχανισμού, ο κ. Παπανδρέου δεν αναφέρει καν τις λέξεις «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Είναι πραγματικά ντροπή.
Είναι ντροπή να προσπαθεί ο πρωθυπουργός της χώρας, να πείσει τους πολίτες, ότι η σημερινή κατάσταση, το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται για την οικονομία και την ανάπτυξη αυτού του τόπου, η λεηλασία εργασιακών δικαιωμάτων, η κατεδάφιση του ασφαλιστικού, είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών της κυβέρνησής του να υπερασπιστεί το συμφέρον του τόπου.
Ο κ. Παπανδρέου υποτιμά με εξοργιστικό τρόπο τη νοημοσύνη των πολιτών. Των πολιτών που μόλις πριν έξι μήνες, τον τίμησαν με την πολιτική τους εμπιστοσύνη.
Ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, με το προεκλογικό σύνθημα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Και σήμερα, προσπαθεί να παρουσιάσει την βαρβαρότητα ως εθνική επιτυχία.
Είπε προεκλογικά στους πολίτες: «Λεφτά υπάρχουν». Δεν τους είπε όμως ότι επρόκειτο για τα δικά τους λεφτά.
Υποσχέθηκε προεκλογικά αύξηση μισθών πάνω από τον πληθωρισμό. Υποσχέθηκε τόνωση των χαμηλών εισοδημάτων και ρευστότητα στην αγορά για να βγούμε από την κρίση.
Δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα υπερασπιστεί τον κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικό συστήματος, και ότι θα καταργήσει τον νόμο Πετραλιά. Ύψωσε την σημαία των «τριών όχι» στο συνταξιοδοτικό, για να κερδίσει ψήφους.
Σήμερα, όλες αυτές οι δεσμεύσεις βρίσκονται στα σκουπίδια.
Και κάποιοι έχουν το θράσος απευθυνόμενοι στην αριστερά και στις προτάσεις διεξόδου που καταθέτει να ομιλούν για λαϊκισμό.
Και συνήθως είναι οι ίδιοι που πριν έξι μήνες, μας ζητάγανε να σωπάσουμε όταν διαπιστώναμε ότι παρά τα όσα υπόσχεται ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν θα τα κάνουν πράξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ που έχουμε φτάσει δε χωράνε αβροφροσύνες. Οφείλουμε να αποδώσουμε τα του Καίσαρως τω Καίσαρι.
Βεβαίως για τη κρίση του χρέους ευθύνεται σύσσωμος ο κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός εξουσίας που κυβέρνησε τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά.
Βεβαίως για τα ελλείμματα ευθύνονται οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, η φοροδιαφυγή, η φορολογική ασυλία εφοπλιστών, τραπεζών και εκκλησίας. Οι εξοπλισμοί, η συντήρηση κομματικών στρατών και οι χοντρές μίζες.
Βεβαίως και ευθύνονται οι κυβερνήσεις των δυο κομμάτων εξουσίας που έφτιαξαν ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, στηριζόμενο στην υπερβολική κατανάλωση, στον εύκολο δανεισμό, στο εύκολο τζιράρισμα, στις μεγάλες ιδέες, στη διαπλοκή και στις μίζες.
Και είναι προφανές ότι η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ, αυτό το μοντέλο το έφτασε στα όριά του και έχει τεράστιες ευθύνες.
Αλλά στο σημείο μηδέν, στο χείλος της κοινωνικής χρεοκοπίας, στην αγκαλιά του ΔΝΤ μας οδήγησαν οι άστοχοι χειρισμοί και οι εγκληματικές επιλογές των τελευταίων έξι μηνών της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Επιλογές που «κατάφεραν», γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να βάλουν τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα.
Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη, η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να κάνει, όχι μια προοδευτική ή σοσιαλιστική κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση που έχει στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό.
Στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη ο σημερινός πρωθυπουργός διεκδίκησε τη λαϊκή εντολή δίνοντας εν γνώση του ψεύτικες υποσχέσεις, αφού ήξερε πάρα πολύ καλά την ακριβή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, από τη συνάντησή του με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη.
Και αφού κέρδισε τις εκλογές έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα μας οδηγούσε σε επιτήρηση και έτσι θα δικαιολογούσε την αδυναμία εκπλήρωσης των προεκλογικών του υποσχέσεων.
Έτσι, αρχικά, έπαιξαν με τα ελλείμματα. Σχέδιο παλιό και δοκιμασμένο από το 2004, όταν το έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ με την περίφημη απογραφή.
Αργότερα, αφού είδε ότι η αντίδραση των εταίρων δεν ήταν η συνήθης και ότι η απερίσκεπτη τακτική της κυβέρνησης μας έφερνε στο επίκεντρο μια τεράστιας δημοσιονομικής κρίσης, που απειλούσε μέσω της Ελλάδας ολόκληρη την ευρωζώνη, πήρε προσωπικά επάνω του την ανακοίνωση σκληρών αντικοινωνικών μέτρα, προκειμένου να κατευνάσει τους κερδοσκόπους.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βλέπουμε σήμερα μπροστά μας.
Μίλησε για Τιτανικό και για επικείμενη χρεωκοπία, μόνο και μόνο για να ακουστεί ευχάριστα στους διεθνείς κερδοσκοπικούς κύκλους και στο νεοφιλελεύθερο λόμπι των Βρυξελλών. Για να στείλει το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένος να κάνει ότι του ζητήσουν
Αρνήθηκε να αναζητήσει οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή δανεισμού, έξω από τις περίφημες αγορές.
Αρνήθηκε να διεκδικήσει την έκδοση ευρωομολόγου.
Αρνήθηκε να διεκδικήσει απ ευθείας δανεισμό από την ευρωπαϊκή τράπεζα.
Αρνήθηκε να συμμαχήσει με τις άλλες χώρες του Νότου, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανάλογα με τα δικά μας.
Αρνήθηκε την έκδοση εθνικού ομολόγου, για εσωτερικό δανεισμό.
Και όλα αυτά τα αρνήθηκε δημοσίως και μεγαλόφωνα, λέγοντας περίπου, «εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, εμείς είμαστε και θα είμαστε τα καλά παιδιά των αγορών».
Και να πόσο το εκτίμησαν αυτό οι αγορές.
Είπε ψέματα στον ελληνικό λαό, ότι η επιβολή κοινωνικά άδικων μέτρων θα γλύτωνε την χώρα από κερδοσκοπικές πιέσεις.
Και αφού είδε ότι όσο περισσότερο πρόθυμος έδειχνε να κάνει το χατίρι των αγορών, τόσο περισσότερο τις εξαγρίωνε αντί να τις κατευνάζει, ανακάλυψε τη περίφημη μπλόφα του ΔΝΤ.
Το περίφημο κόλπο της απειλής για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Και τελικά, το κόλπο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Κάποια στιγμή μάλιστα, αν θυμάστε, έβαλαν την ΚΥΠ να ψάχνει αυτούς που κερδοσκοπούν εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου.
Και μόλις προχθές αποκαλύφθηκε ότι η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε τους κερδοσκόπους να ασκούν απροκάλυπτη υποτιμητική κερδοσκοπία εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου, επί μήνες, και με διάφορα τεχνικά κόλπα. Κάνοντας το Τ+3, Τ+10.
Και μέχρι στιγμής δεν έχει βγει κανείς να δώσει μια επαρκή εξήγηση γι αυτό το σκάνδαλο.
Ο πρωθυπουργός που έχει πάρει τη ρομφαία και ως σύγχρονος ιππότης ξιφουλκεί ανά τον κόσμο κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους κερδοσκόπους στο εσωτερικό της χώρας, που με την ανοχή και τις διευκολύνσεις κυβερνητικών υπαλλήλων κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.
Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να εμφανίζει τον εαυτό της ως θύμα των κερδοσκόπων, τη στιγμή που είναι συνένοχη και απολύτως υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση.
Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν οι πολίτες.
Και κυρίως να καταλάβουν ότι η λογική της πλήρους παράδοσης στις αγορές είναι η βασική αιτία που μας έφερε ως εδώ και μπορεί να μας οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες εξελίξεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οφείλουμε να το πούμε ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση έχει ιστορικές ευθύνες γιατί με τους χειρισμούς, τα λάθη αλλά και τις συνειδητές επιλογές της έφερε τη χώρα στη πιο δεινή θέση από τη μεταπολίτευση και μετά.
Και σήμερα δεν έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση να οδηγεί σήμερα την χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Μια καταστροφή πολύ χειρότερη από τις ίδιες τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Υφάρπαξε τη λαϊκή εντολή εξαγγέλλοντας τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτά που έπραξε έξι μήνες τώρα. Και τώρα εκχωρεί μέρος της εντολής αυτής σε υπερεθνικούς οργανισμούς που στο όνομα της υποστήριξής τους θα ορίζουν την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας.
Και το κυριότερο θα απαιτήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα διαλύσουν το κοινωνικό ιστό, θα αλλάξουν την Ελλάδα που μέχρι τώρα γνωρίσαμε.
Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι αντίθετη με αυτές τις επιλογές. Πρόκειται για το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου, για το τέλος της πολιτικής.
Και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει ερήμην του ελληνικού λαού. Να προχωρά η κυβέρνηση σε τόσο σημαντικές επιλογές με μια πλαστή εντολή που υφάρπαξε σε άλλες συνθήκες και με άλλο πρόγραμμα τον περασμένο Οκτώβρη.
Και ο λαός πρέπει να ερωτηθεί για το αν επικυρώνει ή όχι αυτή τη βίαιη μεταπολίτευση. Πρέπει να ερωτηθεί για το αν αποδέχεται ή όχι τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Δεν μπορεί να δοκιμάζεται η Δημοκρατία με τέτοιο τρόπο, ερήμην του ελληνικού λαού.
Είναι τεράστιο πρόβλημα δημοκρατίας, να απαλλοτριώνουν έτσι τα δικαιώματα, το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας. ΝΑ υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και να καταδικάζουν κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση.
Σήμερα, λοιπόν, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ αποτελεί τη μοναδική δημοκρατική διέξοδο για τον τόπο.
Και ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να δώσει με μια ηχηρή απάντηση, διέξοδο.
Να στείλει ένα μήνυμα σε όλους. Και στους ευρωπαίους εταίρους και κυρίως στις αγορές.
Να κάνει ότι δε μπόρεσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Να ορθώσει ανάστημα και να διαμηνύσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν ανέχεται να γίνει το πρώτο θύμα μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Γιατί δεν έχει ο λαός την ευθύνη της κρίσης όπως δεν έχει και την ευθύνη του χρέους. Και ας προσπαθούν κάποιο να δημιουργήσουν αισθήματα συλλογικής ενοχής
Άλλοι το δημιούργησαν το χρέος για λογαριασμό τους, και φορτώσανε τα σπασμένα στο λαό.
Άλλοι το μετέτρεψαν σε δικά τους κέρδη.
Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει σε κανέναν, δεν του αναλογεί μια τέτοια μεταχείριση, δεν του αξίζει ένα τέτοιο μέλλον.
Υπό αυτή την έννοια ας αναλογιστούμε πόσο ουσιαστικό περιεχόμενο θα αποκτά η πρότασή μας το επόμενο διάστημα.
Γιατί πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν : αφού πραγματοποιήθηκε η προσφυγή χωρίς τη παραμικρή δημοκρατική νομιμότητα, τώρα τι νόημα έχει να ζητάμε τη λαϊκή ετυμηγορία.
Το ακριβώς αντίθετο.
Τώρα είναι που έχει νόημα να τη ζητάμε. Και μέρα με τη μέρα, θα αρχίσει να αποκτά ολοένα και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο.
Το επόμενο διάστημα, όσο θα περνάν οι μέρες και θα μας δείχνουν τις άγριες διαθέσεις τους οι διεθνείς μας σωτήρες, θα αρχίσει να αποδεικνύεται, ολοένα και περισσότερο, ως μοναδική διέξοδος η λαϊκή ετυμηγορία.
Γιατί η πρότασή μας δεν είχε έναν αμυντικό χαρακτήρα. Δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Δεν ήταν για να πούμε ένα όχι, χωρίς να δίνουμε καμία προοπτική για την επόμενη μέρα.
Αντιθέτως, η πρότασή μας βασίζεται στην επόμενη μέρα και στον εναλλακτικό δρόμο για μια προοδευτική διέξοδο από τη κρίση για το λαό μας.
Και αυτή η διέξοδος προϋποθέτει τη λαϊκή κινητοποίηση, προϋποθέτει την ισχυρή λαϊκή ετυμηγορία.
Δείτε το παράδειγμα της Ισλανδίας.
Η κυβέρνηση της Ισλανδίας επιχείρησε να περάσει νόμο που υποχρέωνε το δημόσιο να πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι μεγαλομέτοχοι μιας τράπεζας από αυτές που θα λέγαμε αεροπλανάκι.
Το ενέκρινε η βουλή, το ανέπεμψε ο πρόεδρος της δημοκρατίας και το συνέτριψε ο λαός της Ισλανδίας με ένα χαστούκι του 93%.
Γιατί λοιπόν εδώ να είναι μονόδρομος η λαιμητόμος;
Γιατί υπό την απειλή των υψηλών επιτοκίων να οδηγηθούμε σε πολυετή ύφεση;
Γιατί να κάψουμε τις δύο επόμενες γενιές που θα μπουν στην αγορά εργασίας;
Το ζήτημα του δημόσιου χρέους δεν είναι ελληνική μόνο υπόθεση. Είναι ζήτημα πανευρωπαϊκό, είναι παγκόσμιο.
Εάν δεν υπάρξει μια νέα διεθνής ρύθμιση για τη διαχείριση του θα πρέπει να συντριβούν οι κοινωνίες.
Εάν δεν διαγραφεί ένα μέρος του, εάν δεν βελτιωθούν οι όροι αποπληρωμής του θα πνιγούν τα δημόσια οικονομικά σε διεθνές επίπεδο.
Η πρότασή μας βεβαίως για δημοψήφισμα, δεν είναι, όπως προείπα, πρόταση άρνησης αλλά προοπτικής. Γι αυτό και τη συνοδεύουμε από ένα άμεσο εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση.
Το κόμμα μας από το προγραμματικό του συνέδριο με το πρόγραμμα που ψηφίσαμε και ο ΣΥΡΙΖΑ με το εκλογικό του πρόγραμμα αλλά και με τις παρεμβάσεις μας στη βουλή, έχουμε ήδη περιγράψει μια εναλλακτική κατεύθυνση, άμεσα βήματα που θα μπορούσαν να δώσουν προοδευτική διέξοδο στο λαό και στο τόπο.
Μιλήσαμε για την ανάγκη ισχυρής διαπραγμάτευσης στην ΕΕ, με στόχο την ουσιαστική κοινοτική αλληλεγγύη που δικαιούται η χώρα μας ως χώρα της ευρωζώνης.
Ζητήσαμε να μη γίνει αποδεκτός ο μηχανισμός της 25ης Μάρτη γιατί ανοίγει τη κερκόπορτα του ΔΝΤ στα χωράφια της ευρωζώνης και παραδίδει την ελληνική κοινωνία στην άβυσσο.
Ζητήσαμε συμμαχίες και συντονισμό με τις χώρες του ελλειμματικού Νότου για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, για τον απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την έκδοση ευρωομολόγου.
Πήραμε πρωτοβουλίες μαζί το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και συντονίζουμε τα βήματα μας.
Είπαμε ότι δικαιούμαστε την αλληλεγγύη, είπαμε ότι η ιδέα της Ευρώπης κρίνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Είπαμε ότι όλοι οι λαοί της Ευρώπης απειλούνται από το ίδιο κύμα λιτότητας, όπως υπογράμμισε και η γαλλική Humanite.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να ασκηθεί αποτελεσματικός έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που σήμερα μπορεί να καταδικάζει χώρες σε μια ύφεση χωρίς τέλος.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, πού σήμερα λειτουργεί ως δούρειος ίππος των κερδοσκόπων.
Μιλήσαμε γα την ανάγκη να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας. Με πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και με ιδιαίτερη έμφαση στην ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό και τις νέες τεχνολογίες.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας προς τους κοινωνικά αδύναμους. Μέσα από μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση, την προάσπιση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, την προστασία των ανέργων, την στήριξη των μισθών και των εισοδημάτων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Οι προτάσεις αυτές συνιστούν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από την σημερινή κρίση.
Κάποιοι θα πουν, ότι το πρόγραμμα αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Τα ίδια άλλωστε μας λένε ένα χρόνο τώρα που η κρίση έχει κάνει την εμφάνισή της και απαιτεί εναλλακτικές πολιτικές από αυτές που μας οδήγησαν σε αυτήν.
Ορίστε λοιπόν τα κατορθώματα του κυρίαρχου ρεαλισμού. Η ισχυρή Ελλάδα, η ισχυρή οικονομία της ΟΝΕ και των ολυμπιακών ένα βήμα πριν τη πτώχευση και στις αγκαλιές του ΔΝΤ.
Το ρεαλιστικό και το ανέφικτο όμως αλλάζουν όρους – και έχει αποδειχτεί ιστορικά- υπό μια προϋπόθεση : Να διεκδικήσει ο λαός όσα του ανήκουν. Να διεκδικήσει το δίκιο του.
Με τον κόσμο στους δρόμους, να υπερασπίζεται το δίκιο του, μια τέτοια διέξοδος είναι απόλυτα ρεαλιστική. Είναι η πολιτική κατεύθυνση που υπερασπίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη.
Γι’ αυτό, σήμερα, το μήνυμα που πρέπει να περάσει η Αριστερά, είναι «όλοι στους στους δρόμους γιατί δικαιούμαστε να έχουμε γνώμη».
Όλοι στους δρόμους γιατί η παρουσία μας και η παρέμβασή μας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα
Και τώρα είναι η ώρα να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας γιατί μόνο αυτό μπορεί να τους τρομάξει, μόνο αυτό μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
Ακούστε τι μεταδόθηκε προχθές από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, την ημέρα της προσφυγής στον μηχανισμό.
«Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ φαίνεται ότι ανησυχούν ιδιαίτερα για τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα υπάρξουν στις προτάσεις τους και στα μέτρα που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση. Το κλίμα αυτό έχουν ήδη μεταφέρει στην έδρα του Ταμείου στην Ουάσιγκτον…»
Να λοιπόν η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος. Αυτό που τρέμουν και η κυβέρνηση, και το ΔΝΤ και η Ευρώπη : Η λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα τεράστιο όχι, σε πολιτικές επιλογές που θα φέρουν την Ελλάδα πίσω στη δεκαετία του 50.
Μια τέτοια εκδήλωση μαζικής κοινωνικής αντίστασης, μπορεί να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Να υπερασπιστεί την εργασία και το κοινωνικό κράτος. ΝΑ επιβάλλει εναλλακτικές διεξόδους, κοινωνικά δίκαιες, μέσα από την φορολόγηση του κεφαλαίου. Και να ανοίξει έναν εναλλακτικό δρόμο για την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη της χώρας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
ΟΙ ώρες αυτές, είναι ώρες μεγάλης ευθύνης για την αριστερά.
Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί ένα μέτωπο λαϊκής ενότητας απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένας κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα υπερβαίνει τα σημερινά πολιτικά σχήματα, καθώς και τις άγονες και αδιέξοδες εσωτερικές αντιπαραθέσεις.
Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί σήμερα κιόλας, ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα οργανώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Που θα προβάλλει ώριμα και δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα συσπειρώσει γύρω του την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.
Η δική μας ευθύνη, απέναντι στην σημερινή κατάσταση, είναι μεγάλη. Και πρώτα από όλα μας επιβάλλει να υπερβούμε την σημερινή εικόνα που παρουσιάζουμε. Την εικόνα κατακερματισμού και αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων στο δημόσιο χώρο.
Θα είμαι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρος. Δεν είναι εικόνα κόμματος αυτή που εκπέμπουμε σε αυτές τις κρίσιμες για το λαό μας στιγμές.
Και οφείλουμε επιτέλους να γίνουμε κόμμα, όχι άθροισμα τάσεων συνιστωσών και προσβεβλημένων τηλεοπτικών στελεχών .
Κόμμα της αριστεράς, αντίστοιχο με τις ανάγκες των περιστάσεων.
Κόμμα που σέβεται την δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα κόμμα ενεργό και αποτελεσματικό στην παρέμβασή του.
Κόμμα που υλοποιεί την στρατηγική του για την ενότητα της Αριστεράς, χωρίς να εγκλωβίζει τις αριστερές δυνάμεις σε άγονους τακτικισμούς, ανταγωνισμούς και εσωστρέφεια.
Γι’ αυτό δεν θα μιλήσω περισσότερο σε αυτή την εισήγηση. Θεωρώ ότι μέσα στα άμεσα καθήκοντά μας, είναι η υπέρβαση των σημερινών αδυναμιών και η κομματική ανασυγκρότηση, μέσα από την συνεδριακή διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.
Η διαδικασία αυτή, πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με την μαζική δουλειά μας και να εμπλουτιστεί από αυτή.
Το Συνέδριό μας είναι μια ευκαιρία για όλους μας, με αίσθηση ευθύνης, να δώσουμε απαντήσεις διεξόδου σε αυτή τη κρίσιμη, ιστορική συγκυρία που περνά ο τόπος και ο λαός.
Οι απαιτήσεις σήμερα μας ξεπερνάνε,. Και με βάση τις απαιτήσεις αυτές, το Συνέδριο μας οφείλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις και στη πολιτική μας κατεύθυνση και στα οργανωτικά μας προβλήματα.
Κυρίως όμως να χαράξει μια ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση που θα μας δώσει τη δυνατότητα να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία, να ξεκαθαρίσουμε την στρατηγική μας και να σταθούμε αντίστοιχοι των απαιτήσεων στο πεδίο των σημερινών και αυριανών κοινωνικών αγώνων.
Αυτή είναι η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών μας και είμαι αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε θετικά.
To Γραφείο Τύπου
Όπως ξέρουμε όλοι, από την Παρασκευή το μεσημέρι η χώρα μας έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό στήριξης. Για την ακρίβεια, δεν τον έχει ενεργοποιήσει η χώρα μας. Τον έχει ενεργοποιήσει ο κ. Παπανδρέου προσωπικά.
Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κ. Παπανδρέου έναντι της στήριξης αυτής, δεν είναι σαφείς και ξεκάθαροι στον ελληνικό λαό.
Δεν συζητήθηκαν και δεν πρόκειται να θα συζητηθούν στην Βουλή.
Δεν συζητήθηκαν ούτε καν στο υπουργικό συμβούλιο. Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε άτυπα. Απλώς για να δώσει πράσινο φώς στο κ. Παπανδρέου.
Δεν ζητήθηκε καν η γνώμη της κοινοβουλευτικής ομάδας και των οργάνων του κυβερνώντος κόμματος.
Άκουσα την προχθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού, από το Καστελόριζο. Στη δήλωση αυτή, είναι προφανής η αγωνία του να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις.
«Διεκδικήσαμε και καταφέραμε μία ισχυρή απόφαση της ΕΕ για τον μηχανισμό στήριξης» είπε ο πρωθυπουργός. Ένα μηχανισμό, που όπως ο ίδιος λέει, «από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ».
Περηφανεύεται δηλαδή ότι αυτός ο μηχανισμός, που σπρώχνει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, με τους χειρότερους δυνατούς όρους, και θα μας γυρίσει δεκαετίες πίσω, είναι έργο της δικής του κυβέρνησης.
Στην δήλωσή του για την ενεργοποίηση του μηχανισμού, ο κ. Παπανδρέου δεν αναφέρει καν τις λέξεις «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Είναι πραγματικά ντροπή.
Είναι ντροπή να προσπαθεί ο πρωθυπουργός της χώρας, να πείσει τους πολίτες, ότι η σημερινή κατάσταση, το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται για την οικονομία και την ανάπτυξη αυτού του τόπου, η λεηλασία εργασιακών δικαιωμάτων, η κατεδάφιση του ασφαλιστικού, είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών της κυβέρνησής του να υπερασπιστεί το συμφέρον του τόπου.
Ο κ. Παπανδρέου υποτιμά με εξοργιστικό τρόπο τη νοημοσύνη των πολιτών. Των πολιτών που μόλις πριν έξι μήνες, τον τίμησαν με την πολιτική τους εμπιστοσύνη.
Ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, με το προεκλογικό σύνθημα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Και σήμερα, προσπαθεί να παρουσιάσει την βαρβαρότητα ως εθνική επιτυχία.
Είπε προεκλογικά στους πολίτες: «Λεφτά υπάρχουν». Δεν τους είπε όμως ότι επρόκειτο για τα δικά τους λεφτά.
Υποσχέθηκε προεκλογικά αύξηση μισθών πάνω από τον πληθωρισμό. Υποσχέθηκε τόνωση των χαμηλών εισοδημάτων και ρευστότητα στην αγορά για να βγούμε από την κρίση.
Δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα υπερασπιστεί τον κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικό συστήματος, και ότι θα καταργήσει τον νόμο Πετραλιά. Ύψωσε την σημαία των «τριών όχι» στο συνταξιοδοτικό, για να κερδίσει ψήφους.
Σήμερα, όλες αυτές οι δεσμεύσεις βρίσκονται στα σκουπίδια.
Και κάποιοι έχουν το θράσος απευθυνόμενοι στην αριστερά και στις προτάσεις διεξόδου που καταθέτει να ομιλούν για λαϊκισμό.
Και συνήθως είναι οι ίδιοι που πριν έξι μήνες, μας ζητάγανε να σωπάσουμε όταν διαπιστώναμε ότι παρά τα όσα υπόσχεται ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν θα τα κάνουν πράξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ που έχουμε φτάσει δε χωράνε αβροφροσύνες. Οφείλουμε να αποδώσουμε τα του Καίσαρως τω Καίσαρι.
Βεβαίως για τη κρίση του χρέους ευθύνεται σύσσωμος ο κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός εξουσίας που κυβέρνησε τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά.
Βεβαίως για τα ελλείμματα ευθύνονται οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, η φοροδιαφυγή, η φορολογική ασυλία εφοπλιστών, τραπεζών και εκκλησίας. Οι εξοπλισμοί, η συντήρηση κομματικών στρατών και οι χοντρές μίζες.
Βεβαίως και ευθύνονται οι κυβερνήσεις των δυο κομμάτων εξουσίας που έφτιαξαν ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, στηριζόμενο στην υπερβολική κατανάλωση, στον εύκολο δανεισμό, στο εύκολο τζιράρισμα, στις μεγάλες ιδέες, στη διαπλοκή και στις μίζες.
Και είναι προφανές ότι η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ, αυτό το μοντέλο το έφτασε στα όριά του και έχει τεράστιες ευθύνες.
Αλλά στο σημείο μηδέν, στο χείλος της κοινωνικής χρεοκοπίας, στην αγκαλιά του ΔΝΤ μας οδήγησαν οι άστοχοι χειρισμοί και οι εγκληματικές επιλογές των τελευταίων έξι μηνών της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Επιλογές που «κατάφεραν», γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να βάλουν τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα.
Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη, η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να κάνει, όχι μια προοδευτική ή σοσιαλιστική κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση που έχει στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό.
Στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη ο σημερινός πρωθυπουργός διεκδίκησε τη λαϊκή εντολή δίνοντας εν γνώση του ψεύτικες υποσχέσεις, αφού ήξερε πάρα πολύ καλά την ακριβή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, από τη συνάντησή του με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη.
Και αφού κέρδισε τις εκλογές έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα μας οδηγούσε σε επιτήρηση και έτσι θα δικαιολογούσε την αδυναμία εκπλήρωσης των προεκλογικών του υποσχέσεων.
Έτσι, αρχικά, έπαιξαν με τα ελλείμματα. Σχέδιο παλιό και δοκιμασμένο από το 2004, όταν το έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ με την περίφημη απογραφή.
Αργότερα, αφού είδε ότι η αντίδραση των εταίρων δεν ήταν η συνήθης και ότι η απερίσκεπτη τακτική της κυβέρνησης μας έφερνε στο επίκεντρο μια τεράστιας δημοσιονομικής κρίσης, που απειλούσε μέσω της Ελλάδας ολόκληρη την ευρωζώνη, πήρε προσωπικά επάνω του την ανακοίνωση σκληρών αντικοινωνικών μέτρα, προκειμένου να κατευνάσει τους κερδοσκόπους.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βλέπουμε σήμερα μπροστά μας.
Μίλησε για Τιτανικό και για επικείμενη χρεωκοπία, μόνο και μόνο για να ακουστεί ευχάριστα στους διεθνείς κερδοσκοπικούς κύκλους και στο νεοφιλελεύθερο λόμπι των Βρυξελλών. Για να στείλει το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένος να κάνει ότι του ζητήσουν
Αρνήθηκε να αναζητήσει οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή δανεισμού, έξω από τις περίφημες αγορές.
Αρνήθηκε να διεκδικήσει την έκδοση ευρωομολόγου.
Αρνήθηκε να διεκδικήσει απ ευθείας δανεισμό από την ευρωπαϊκή τράπεζα.
Αρνήθηκε να συμμαχήσει με τις άλλες χώρες του Νότου, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανάλογα με τα δικά μας.
Αρνήθηκε την έκδοση εθνικού ομολόγου, για εσωτερικό δανεισμό.
Και όλα αυτά τα αρνήθηκε δημοσίως και μεγαλόφωνα, λέγοντας περίπου, «εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, εμείς είμαστε και θα είμαστε τα καλά παιδιά των αγορών».
Και να πόσο το εκτίμησαν αυτό οι αγορές.
Είπε ψέματα στον ελληνικό λαό, ότι η επιβολή κοινωνικά άδικων μέτρων θα γλύτωνε την χώρα από κερδοσκοπικές πιέσεις.
Και αφού είδε ότι όσο περισσότερο πρόθυμος έδειχνε να κάνει το χατίρι των αγορών, τόσο περισσότερο τις εξαγρίωνε αντί να τις κατευνάζει, ανακάλυψε τη περίφημη μπλόφα του ΔΝΤ.
Το περίφημο κόλπο της απειλής για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Και τελικά, το κόλπο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Κάποια στιγμή μάλιστα, αν θυμάστε, έβαλαν την ΚΥΠ να ψάχνει αυτούς που κερδοσκοπούν εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου.
Και μόλις προχθές αποκαλύφθηκε ότι η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε τους κερδοσκόπους να ασκούν απροκάλυπτη υποτιμητική κερδοσκοπία εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου, επί μήνες, και με διάφορα τεχνικά κόλπα. Κάνοντας το Τ+3, Τ+10.
Και μέχρι στιγμής δεν έχει βγει κανείς να δώσει μια επαρκή εξήγηση γι αυτό το σκάνδαλο.
Ο πρωθυπουργός που έχει πάρει τη ρομφαία και ως σύγχρονος ιππότης ξιφουλκεί ανά τον κόσμο κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους κερδοσκόπους στο εσωτερικό της χώρας, που με την ανοχή και τις διευκολύνσεις κυβερνητικών υπαλλήλων κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.
Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να εμφανίζει τον εαυτό της ως θύμα των κερδοσκόπων, τη στιγμή που είναι συνένοχη και απολύτως υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση.
Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν οι πολίτες.
Και κυρίως να καταλάβουν ότι η λογική της πλήρους παράδοσης στις αγορές είναι η βασική αιτία που μας έφερε ως εδώ και μπορεί να μας οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες εξελίξεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οφείλουμε να το πούμε ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση έχει ιστορικές ευθύνες γιατί με τους χειρισμούς, τα λάθη αλλά και τις συνειδητές επιλογές της έφερε τη χώρα στη πιο δεινή θέση από τη μεταπολίτευση και μετά.
Και σήμερα δεν έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση να οδηγεί σήμερα την χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Μια καταστροφή πολύ χειρότερη από τις ίδιες τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Υφάρπαξε τη λαϊκή εντολή εξαγγέλλοντας τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτά που έπραξε έξι μήνες τώρα. Και τώρα εκχωρεί μέρος της εντολής αυτής σε υπερεθνικούς οργανισμούς που στο όνομα της υποστήριξής τους θα ορίζουν την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας.
Και το κυριότερο θα απαιτήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα διαλύσουν το κοινωνικό ιστό, θα αλλάξουν την Ελλάδα που μέχρι τώρα γνωρίσαμε.
Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι αντίθετη με αυτές τις επιλογές. Πρόκειται για το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου, για το τέλος της πολιτικής.
Και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει ερήμην του ελληνικού λαού. Να προχωρά η κυβέρνηση σε τόσο σημαντικές επιλογές με μια πλαστή εντολή που υφάρπαξε σε άλλες συνθήκες και με άλλο πρόγραμμα τον περασμένο Οκτώβρη.
Και ο λαός πρέπει να ερωτηθεί για το αν επικυρώνει ή όχι αυτή τη βίαιη μεταπολίτευση. Πρέπει να ερωτηθεί για το αν αποδέχεται ή όχι τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Δεν μπορεί να δοκιμάζεται η Δημοκρατία με τέτοιο τρόπο, ερήμην του ελληνικού λαού.
Είναι τεράστιο πρόβλημα δημοκρατίας, να απαλλοτριώνουν έτσι τα δικαιώματα, το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας. ΝΑ υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και να καταδικάζουν κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση.
Σήμερα, λοιπόν, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ αποτελεί τη μοναδική δημοκρατική διέξοδο για τον τόπο.
Και ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να δώσει με μια ηχηρή απάντηση, διέξοδο.
Να στείλει ένα μήνυμα σε όλους. Και στους ευρωπαίους εταίρους και κυρίως στις αγορές.
Να κάνει ότι δε μπόρεσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Να ορθώσει ανάστημα και να διαμηνύσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν ανέχεται να γίνει το πρώτο θύμα μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Γιατί δεν έχει ο λαός την ευθύνη της κρίσης όπως δεν έχει και την ευθύνη του χρέους. Και ας προσπαθούν κάποιο να δημιουργήσουν αισθήματα συλλογικής ενοχής
Άλλοι το δημιούργησαν το χρέος για λογαριασμό τους, και φορτώσανε τα σπασμένα στο λαό.
Άλλοι το μετέτρεψαν σε δικά τους κέρδη.
Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει σε κανέναν, δεν του αναλογεί μια τέτοια μεταχείριση, δεν του αξίζει ένα τέτοιο μέλλον.
Υπό αυτή την έννοια ας αναλογιστούμε πόσο ουσιαστικό περιεχόμενο θα αποκτά η πρότασή μας το επόμενο διάστημα.
Γιατί πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν : αφού πραγματοποιήθηκε η προσφυγή χωρίς τη παραμικρή δημοκρατική νομιμότητα, τώρα τι νόημα έχει να ζητάμε τη λαϊκή ετυμηγορία.
Το ακριβώς αντίθετο.
Τώρα είναι που έχει νόημα να τη ζητάμε. Και μέρα με τη μέρα, θα αρχίσει να αποκτά ολοένα και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο.
Το επόμενο διάστημα, όσο θα περνάν οι μέρες και θα μας δείχνουν τις άγριες διαθέσεις τους οι διεθνείς μας σωτήρες, θα αρχίσει να αποδεικνύεται, ολοένα και περισσότερο, ως μοναδική διέξοδος η λαϊκή ετυμηγορία.
Γιατί η πρότασή μας δεν είχε έναν αμυντικό χαρακτήρα. Δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Δεν ήταν για να πούμε ένα όχι, χωρίς να δίνουμε καμία προοπτική για την επόμενη μέρα.
Αντιθέτως, η πρότασή μας βασίζεται στην επόμενη μέρα και στον εναλλακτικό δρόμο για μια προοδευτική διέξοδο από τη κρίση για το λαό μας.
Και αυτή η διέξοδος προϋποθέτει τη λαϊκή κινητοποίηση, προϋποθέτει την ισχυρή λαϊκή ετυμηγορία.
Δείτε το παράδειγμα της Ισλανδίας.
Η κυβέρνηση της Ισλανδίας επιχείρησε να περάσει νόμο που υποχρέωνε το δημόσιο να πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι μεγαλομέτοχοι μιας τράπεζας από αυτές που θα λέγαμε αεροπλανάκι.
Το ενέκρινε η βουλή, το ανέπεμψε ο πρόεδρος της δημοκρατίας και το συνέτριψε ο λαός της Ισλανδίας με ένα χαστούκι του 93%.
Γιατί λοιπόν εδώ να είναι μονόδρομος η λαιμητόμος;
Γιατί υπό την απειλή των υψηλών επιτοκίων να οδηγηθούμε σε πολυετή ύφεση;
Γιατί να κάψουμε τις δύο επόμενες γενιές που θα μπουν στην αγορά εργασίας;
Το ζήτημα του δημόσιου χρέους δεν είναι ελληνική μόνο υπόθεση. Είναι ζήτημα πανευρωπαϊκό, είναι παγκόσμιο.
Εάν δεν υπάρξει μια νέα διεθνής ρύθμιση για τη διαχείριση του θα πρέπει να συντριβούν οι κοινωνίες.
Εάν δεν διαγραφεί ένα μέρος του, εάν δεν βελτιωθούν οι όροι αποπληρωμής του θα πνιγούν τα δημόσια οικονομικά σε διεθνές επίπεδο.
Η πρότασή μας βεβαίως για δημοψήφισμα, δεν είναι, όπως προείπα, πρόταση άρνησης αλλά προοπτικής. Γι αυτό και τη συνοδεύουμε από ένα άμεσο εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση.
Το κόμμα μας από το προγραμματικό του συνέδριο με το πρόγραμμα που ψηφίσαμε και ο ΣΥΡΙΖΑ με το εκλογικό του πρόγραμμα αλλά και με τις παρεμβάσεις μας στη βουλή, έχουμε ήδη περιγράψει μια εναλλακτική κατεύθυνση, άμεσα βήματα που θα μπορούσαν να δώσουν προοδευτική διέξοδο στο λαό και στο τόπο.
Μιλήσαμε για την ανάγκη ισχυρής διαπραγμάτευσης στην ΕΕ, με στόχο την ουσιαστική κοινοτική αλληλεγγύη που δικαιούται η χώρα μας ως χώρα της ευρωζώνης.
Ζητήσαμε να μη γίνει αποδεκτός ο μηχανισμός της 25ης Μάρτη γιατί ανοίγει τη κερκόπορτα του ΔΝΤ στα χωράφια της ευρωζώνης και παραδίδει την ελληνική κοινωνία στην άβυσσο.
Ζητήσαμε συμμαχίες και συντονισμό με τις χώρες του ελλειμματικού Νότου για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, για τον απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την έκδοση ευρωομολόγου.
Πήραμε πρωτοβουλίες μαζί το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και συντονίζουμε τα βήματα μας.
Είπαμε ότι δικαιούμαστε την αλληλεγγύη, είπαμε ότι η ιδέα της Ευρώπης κρίνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Είπαμε ότι όλοι οι λαοί της Ευρώπης απειλούνται από το ίδιο κύμα λιτότητας, όπως υπογράμμισε και η γαλλική Humanite.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να ασκηθεί αποτελεσματικός έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που σήμερα μπορεί να καταδικάζει χώρες σε μια ύφεση χωρίς τέλος.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, πού σήμερα λειτουργεί ως δούρειος ίππος των κερδοσκόπων.
Μιλήσαμε γα την ανάγκη να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας. Με πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και με ιδιαίτερη έμφαση στην ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό και τις νέες τεχνολογίες.
Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας προς τους κοινωνικά αδύναμους. Μέσα από μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση, την προάσπιση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, την προστασία των ανέργων, την στήριξη των μισθών και των εισοδημάτων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Οι προτάσεις αυτές συνιστούν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από την σημερινή κρίση.
Κάποιοι θα πουν, ότι το πρόγραμμα αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Τα ίδια άλλωστε μας λένε ένα χρόνο τώρα που η κρίση έχει κάνει την εμφάνισή της και απαιτεί εναλλακτικές πολιτικές από αυτές που μας οδήγησαν σε αυτήν.
Ορίστε λοιπόν τα κατορθώματα του κυρίαρχου ρεαλισμού. Η ισχυρή Ελλάδα, η ισχυρή οικονομία της ΟΝΕ και των ολυμπιακών ένα βήμα πριν τη πτώχευση και στις αγκαλιές του ΔΝΤ.
Το ρεαλιστικό και το ανέφικτο όμως αλλάζουν όρους – και έχει αποδειχτεί ιστορικά- υπό μια προϋπόθεση : Να διεκδικήσει ο λαός όσα του ανήκουν. Να διεκδικήσει το δίκιο του.
Με τον κόσμο στους δρόμους, να υπερασπίζεται το δίκιο του, μια τέτοια διέξοδος είναι απόλυτα ρεαλιστική. Είναι η πολιτική κατεύθυνση που υπερασπίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη.
Γι’ αυτό, σήμερα, το μήνυμα που πρέπει να περάσει η Αριστερά, είναι «όλοι στους στους δρόμους γιατί δικαιούμαστε να έχουμε γνώμη».
Όλοι στους δρόμους γιατί η παρουσία μας και η παρέμβασή μας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα
Και τώρα είναι η ώρα να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας γιατί μόνο αυτό μπορεί να τους τρομάξει, μόνο αυτό μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
Ακούστε τι μεταδόθηκε προχθές από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, την ημέρα της προσφυγής στον μηχανισμό.
«Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ φαίνεται ότι ανησυχούν ιδιαίτερα για τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα υπάρξουν στις προτάσεις τους και στα μέτρα που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση. Το κλίμα αυτό έχουν ήδη μεταφέρει στην έδρα του Ταμείου στην Ουάσιγκτον…»
Να λοιπόν η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος. Αυτό που τρέμουν και η κυβέρνηση, και το ΔΝΤ και η Ευρώπη : Η λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα τεράστιο όχι, σε πολιτικές επιλογές που θα φέρουν την Ελλάδα πίσω στη δεκαετία του 50.
Μια τέτοια εκδήλωση μαζικής κοινωνικής αντίστασης, μπορεί να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Να υπερασπιστεί την εργασία και το κοινωνικό κράτος. ΝΑ επιβάλλει εναλλακτικές διεξόδους, κοινωνικά δίκαιες, μέσα από την φορολόγηση του κεφαλαίου. Και να ανοίξει έναν εναλλακτικό δρόμο για την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη της χώρας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
ΟΙ ώρες αυτές, είναι ώρες μεγάλης ευθύνης για την αριστερά.
Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί ένα μέτωπο λαϊκής ενότητας απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένας κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα υπερβαίνει τα σημερινά πολιτικά σχήματα, καθώς και τις άγονες και αδιέξοδες εσωτερικές αντιπαραθέσεις.
Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί σήμερα κιόλας, ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα οργανώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Που θα προβάλλει ώριμα και δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα συσπειρώσει γύρω του την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.
Η δική μας ευθύνη, απέναντι στην σημερινή κατάσταση, είναι μεγάλη. Και πρώτα από όλα μας επιβάλλει να υπερβούμε την σημερινή εικόνα που παρουσιάζουμε. Την εικόνα κατακερματισμού και αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων στο δημόσιο χώρο.
Θα είμαι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρος. Δεν είναι εικόνα κόμματος αυτή που εκπέμπουμε σε αυτές τις κρίσιμες για το λαό μας στιγμές.
Και οφείλουμε επιτέλους να γίνουμε κόμμα, όχι άθροισμα τάσεων συνιστωσών και προσβεβλημένων τηλεοπτικών στελεχών .
Κόμμα της αριστεράς, αντίστοιχο με τις ανάγκες των περιστάσεων.
Κόμμα που σέβεται την δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα κόμμα ενεργό και αποτελεσματικό στην παρέμβασή του.
Κόμμα που υλοποιεί την στρατηγική του για την ενότητα της Αριστεράς, χωρίς να εγκλωβίζει τις αριστερές δυνάμεις σε άγονους τακτικισμούς, ανταγωνισμούς και εσωστρέφεια.
Γι’ αυτό δεν θα μιλήσω περισσότερο σε αυτή την εισήγηση. Θεωρώ ότι μέσα στα άμεσα καθήκοντά μας, είναι η υπέρβαση των σημερινών αδυναμιών και η κομματική ανασυγκρότηση, μέσα από την συνεδριακή διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.
Η διαδικασία αυτή, πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με την μαζική δουλειά μας και να εμπλουτιστεί από αυτή.
Το Συνέδριό μας είναι μια ευκαιρία για όλους μας, με αίσθηση ευθύνης, να δώσουμε απαντήσεις διεξόδου σε αυτή τη κρίσιμη, ιστορική συγκυρία που περνά ο τόπος και ο λαός.
Οι απαιτήσεις σήμερα μας ξεπερνάνε,. Και με βάση τις απαιτήσεις αυτές, το Συνέδριο μας οφείλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις και στη πολιτική μας κατεύθυνση και στα οργανωτικά μας προβλήματα.
Κυρίως όμως να χαράξει μια ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση που θα μας δώσει τη δυνατότητα να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία, να ξεκαθαρίσουμε την στρατηγική μας και να σταθούμε αντίστοιχοι των απαιτήσεων στο πεδίο των σημερινών και αυριανών κοινωνικών αγώνων.
Αυτή είναι η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών μας και είμαι αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε θετικά.
To Γραφείο Τύπου
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. Αλ. Τσίπρα για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης
Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. Αλ. Τσίπρα για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης
H κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, αφού έξι μήνες τώρα έκαναν ακριβώς ό,τι δεν έπρεπε να κάνουν και μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, με τη σημερινή τους απόφαση μας σπρώχνουν στην άβυσσο του ΔΝΤ.
Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Παρά τα φτηνά επικοινωνιακά κόλπα σε απάνεμα λιμάνια, η αλήθεια δεν κρύβεται. Και η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ρίχνεται αβοήθητη στη φουρτούνα της ανασφάλειας, της ανεργίας και της φτώχειας.
Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν έχουν απολύτως καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσουν σε τέτοιες επιλογές. Άλλα είπαν στον ελληνικό λαό για να εκλεγούν και άλλα κάνουν. Και τώρα ούτε καν τολμούν για μια τόσο κρίσιμη απόφαση να πάρουν την έγκριση του Κοινοβουλίου, την έγκριση της δικής τους κοινοβουλευτικής ομάδας.
Όσο μακριά όμως και να πάει ο Πρωθυπουργός δεν πρόκειται να αποφύγει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι αντίθετη μ΄ αυτές τις επιλογές. Και με το λαό απέναντι κανείς δεν μπορεί να πάει μακριά.
Και ο λαός πρέπει να ερωτηθεί για το αν επικυρώνει αυτή τη βίαιη μεταπολίτευση, για το αν αποδέχεται τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την εκχώρηση μέρους της κυριαρχίας του σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ αποτελεί τη μοναδική δημοκρατική διέξοδο για τον τόπο.
Εμείς επιμένουμε ότι η επιλογή της κοινωνικής χρεοκοπίας δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει άλλος δρόμος. Τον προτείνουμε στην κοινωνία και την καλούμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλλει.
To Γραφείο Τύπου
H κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, αφού έξι μήνες τώρα έκαναν ακριβώς ό,τι δεν έπρεπε να κάνουν και μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, με τη σημερινή τους απόφαση μας σπρώχνουν στην άβυσσο του ΔΝΤ.
Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Παρά τα φτηνά επικοινωνιακά κόλπα σε απάνεμα λιμάνια, η αλήθεια δεν κρύβεται. Και η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ρίχνεται αβοήθητη στη φουρτούνα της ανασφάλειας, της ανεργίας και της φτώχειας.
Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν έχουν απολύτως καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσουν σε τέτοιες επιλογές. Άλλα είπαν στον ελληνικό λαό για να εκλεγούν και άλλα κάνουν. Και τώρα ούτε καν τολμούν για μια τόσο κρίσιμη απόφαση να πάρουν την έγκριση του Κοινοβουλίου, την έγκριση της δικής τους κοινοβουλευτικής ομάδας.
Όσο μακριά όμως και να πάει ο Πρωθυπουργός δεν πρόκειται να αποφύγει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι αντίθετη μ΄ αυτές τις επιλογές. Και με το λαό απέναντι κανείς δεν μπορεί να πάει μακριά.
Και ο λαός πρέπει να ερωτηθεί για το αν επικυρώνει αυτή τη βίαιη μεταπολίτευση, για το αν αποδέχεται τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την εκχώρηση μέρους της κυριαρχίας του σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ αποτελεί τη μοναδική δημοκρατική διέξοδο για τον τόπο.
Εμείς επιμένουμε ότι η επιλογή της κοινωνικής χρεοκοπίας δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει άλλος δρόμος. Τον προτείνουμε στην κοινωνία και την καλούμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλλει.
To Γραφείο Τύπου
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 22 ΑΠΡΙΛΗ
Εργαζόμενες/οι,
Η προσφυγή στο ΔΝΤ σημαίνει ότι η κυβέρνηση εκχωρεί βασικά κυριαρχικά δικαιώματα σ’ αυτόν τον οργανισμό. Μιλάμε δηλαδή για οικονομική κατοχή και ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε μισοαποικία. Οι Λαοί των χωρών στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ υπέφεραν για δεκαετίες ή συνεχίζουν να υποφέρουν ακόμη.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα στο ΔΝΤ. Δεν εκλέχτηκε με βάση τέτοια προγραμματική δέσμευση και δεν της έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση ο Ελληνικός Λαός.
Ορισμένα από τα μέτρα που θα ακολουθήσουν και που ήδη συζητούνται με τα κλιμάκια του ΔΝΤ- ΕΕ, που ήδη είναι στη χώρα μας, είναι:
• Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
• Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
• Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
• Κατεδάφιση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος με τη μείωση των συντάξεων σε δραματικά ποσοστά και την αύξηση των ορίων ηλικίας.
• Μείωση των μισθών και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν σε οπισθοδρόμηση την οικονομία, σε απελπισία την κοινωνία. Η ανεργία θα σπάσει το όριο του 1.000.000 ανέργων, η φτώχεια θα εξαπλωθεί και τα κοινωνικά δικαιώματα θα εξαερωθούν.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι και συνταξιούχοι,
Μπροστά σ’ αυτόν τον τυφώνα οι κυρίαρχες δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και στο σύνολο των ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ και του ιδιωτικού τομέα συμπεριφέρονται σαν να ψιχαλίζει.
Αυτή η κατάσταση πρέπει ν’ αλλάξει. Όλο το οργανωμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα θα πρέπει να ξεσηκωθούμε να μετατρέψουμε την οργή μας σε αγωνιστική διεκδίκηση προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις αντεργατικές επιλογές του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της κυβέρνησης. Εάν αυτό δεν γίνει σήμερα αύριο θα είναι αργά.
Σε τέτοιες στιγμές μία είναι η απάντηση. Λαϊκή εργατική εξέγερση, γιατί μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει την «αγία και ομοούσια τριάδα» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ –ΝΔ και τους «σκοτεινούς ιππότες της αποκάλυψης» ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ της ΑΔΕΔΥ και του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στις 22/4 και στην απεργιακή συγκέντρωση στην ΠΡΕΒΕΖΑ στις 10:30 πμ. Στο Εργατικό Κέντρο.
Έξω το ΔΝΤ από την Ελλάδα - Όλοι στους δρόμους!
Πρέβεζα 20 Απριλίου 2010
Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Η προσφυγή στο ΔΝΤ σημαίνει ότι η κυβέρνηση εκχωρεί βασικά κυριαρχικά δικαιώματα σ’ αυτόν τον οργανισμό. Μιλάμε δηλαδή για οικονομική κατοχή και ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε μισοαποικία. Οι Λαοί των χωρών στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ υπέφεραν για δεκαετίες ή συνεχίζουν να υποφέρουν ακόμη.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα στο ΔΝΤ. Δεν εκλέχτηκε με βάση τέτοια προγραμματική δέσμευση και δεν της έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση ο Ελληνικός Λαός.
Ορισμένα από τα μέτρα που θα ακολουθήσουν και που ήδη συζητούνται με τα κλιμάκια του ΔΝΤ- ΕΕ, που ήδη είναι στη χώρα μας, είναι:
• Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
• Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
• Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
• Κατεδάφιση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος με τη μείωση των συντάξεων σε δραματικά ποσοστά και την αύξηση των ορίων ηλικίας.
• Μείωση των μισθών και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν σε οπισθοδρόμηση την οικονομία, σε απελπισία την κοινωνία. Η ανεργία θα σπάσει το όριο του 1.000.000 ανέργων, η φτώχεια θα εξαπλωθεί και τα κοινωνικά δικαιώματα θα εξαερωθούν.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι και συνταξιούχοι,
Μπροστά σ’ αυτόν τον τυφώνα οι κυρίαρχες δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και στο σύνολο των ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ και του ιδιωτικού τομέα συμπεριφέρονται σαν να ψιχαλίζει.
Αυτή η κατάσταση πρέπει ν’ αλλάξει. Όλο το οργανωμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα θα πρέπει να ξεσηκωθούμε να μετατρέψουμε την οργή μας σε αγωνιστική διεκδίκηση προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις αντεργατικές επιλογές του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της κυβέρνησης. Εάν αυτό δεν γίνει σήμερα αύριο θα είναι αργά.
Σε τέτοιες στιγμές μία είναι η απάντηση. Λαϊκή εργατική εξέγερση, γιατί μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει την «αγία και ομοούσια τριάδα» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ –ΝΔ και τους «σκοτεινούς ιππότες της αποκάλυψης» ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ της ΑΔΕΔΥ και του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στις 22/4 και στην απεργιακή συγκέντρωση στην ΠΡΕΒΕΖΑ στις 10:30 πμ. Στο Εργατικό Κέντρο.
Έξω το ΔΝΤ από την Ελλάδα - Όλοι στους δρόμους!
Πρέβεζα 20 Απριλίου 2010
Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα «Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»
1. Η επικαιρότητα αλλά και το ελληνικό ενδιαφέρον, τους τελευταίους μήνες, είναι στραμμένα στο ενδεχόμενο δανεισμού της Ελλάδας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μάλιστα για ορισμένους, η λύση αυτή έχει κλειδώσει. Οι επικριτές του πρωθυπουργού υποστηρίζουν, ότι το θέμα το άνοιξε η ίδια η κυβέρνηση, παρά τους ισχυρισμούς της για το αντίθετο, και το έφερε στο προσκήνιο. Πιστεύετε ότι ήταν ατυχής χειρισμός ή γενικότερος σχεδιασμός;
Ειλικρινά δεν μου είναι ξεκάθαρο τι από τα δύο συνέβη. Ενδεχομένως και ένας συνδυασμός ατυχών χειρισμών και πιέσεων από συμβούλους που έχουν σχεδιασμούς που ακουμπάνε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αυτό όμως τελικά έχει μικρή σημασία. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που διαμορφώθηκε. Αρχικά έπαιξε με την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, επιδιώκοντας να προκαλέσει κάποιου είδους ευρωπαϊκή επιτήρηση για να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη των προεκλογικών υποσχέσεων. Μετά αρνήθηκε να αναζητήσει εναλλακτικές μορφές δανεισμού, αρνήθηκε να διεκδικήσει εξ αρχής κοινοτική στήριξη, αρνήθηκε να αναζητήσει συμμαχίες με χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Το μόνο που έκανε ήταν να διαβεβαιώνει τις αγορές ότι θα κάνει οτιδήποτε της ζητηθεί .Και αυτό βέβαια, οι αγορές το εξέλαβαν ως αδυναμία. Και τώρα οδηγούμαστε σε καθεστώς κηδεμονίας και σε μια μακρά διαδικασία κοινωνικής πτώχευσης.
2. Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι δεν αποκλείεται το «ακραίο» σενάριο της εξόδου της χώρας μας από το ευρώ για να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά. Κατά τη γνώμη σας η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας σημαίνει αναγκαστικά και κοινό νόμισμα;
Έξοδος από την ευρωζώνη υπό τις σημερινές συνθήκες θα σήμαινε δραματική επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Θα σήμαινε περισσότερη φτώχια και ανεργία, διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Με λίγα λόγια θα σήμαινε να πληρώνουμε τα χρέη και τα αγαθά σε ακριβό ευρώ και μισθούς και συντάξεις σε φθηνή δραχμή. Ωστόσο το ζητούμενο μετά τη προχθεσινή ταπεινωτική για την Ευρώπη εξέλιξη της παράδοσης μιας χώρας μέλους της ευρωζώνης στην υπερατλαντική δικαιοδοσία, δεν είναι αν εμείς θα επιλέξουμε να μείνουμε στο κοινό νόμισμα αλλά αν θα αντέξει το ίδιο το κοινό νόμισμα.
3. Είτε δανειστεί η χώρα μας από το ΔΝΤ είτε όχι, το 2011 θεωρείται η χρονιά που θα ληφθούν ακόμη σκληρότερα μέτρα. Το πιστεύετε κι εσείς;
Πολύ φοβάμαι ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ μας οδηγεί σε συνθήκες απόλυτης λεηλασίας. Ότι δεν είχε πουληθεί μέχρι σήμερα θα πουληθεί τώρα, οποιοδήποτε κοινωνικό δικαίωμα και κατάκτηση, είτε αφορά την εργασία, είτε την ασφάλιση, είτε τις κοινωνικές υπηρεσίες, βρίσκεται ήδη υπό αμφισβήτηση. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε, είναι να διαμαρτυρηθεί ο κόσμος, να αντιδράσει, να δημιουργήσει πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Αν οι άνθρωποι παραμείνουν μέσα σε ένα κλίμα ηττοπάθειας, παραίτησης και απογοήτευσης, θα τους τα πάρουν όλα. Αυτό είναι το κριτήριο για το αν θα εφαρμοστούν ή όχι νέα μέτρα.
4. Λέτε «όχι» με φανατισμό στην προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. Ίδια στάση έχει και η ΝΔ. Πώς εξηγείται αυτή η σύμπλευση;
Και το ΠΑΣΟΚ αυτό θα έλεγε αν ήταν στην αντιπολίτευση. Η στάση αυτή, είναι τυπική και η υποκριτική για τα δύο κόμματα εξουσίας, αναλόγως αν βρίσκονται στην κυβέρνηση, ή αν προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η ΝΔ άλλωστε δεν έχει σταθερή στρατηγική και βολοδέρνει ανάμεσα στη γραμμή της εθνικής συναίνεσης και της επιλεκτικής διαφοροποίησης. Απεναντίας η Αριστερά είναι απολύτως ξεκάθαρη. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το ΔΝΤ, αφού γνωρίζουμε τι συνέβη σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που κατέφυγαν εκεί. Εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα, σοβαρότατες μεταρρυθμίσεις υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και φυσικά, καμία βελτίωση στα οικονομικά μεγέθη. ΤΑ παραδείγματα της Ουγγαρίας και της Λεττονίας είναι τα πιο χαρακτηριστικά.
5. Η Αριστερά υποστηρίζει, ότι με τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση στα κεκτημένα τους δικαιώματα. Πώς είναι δυνατόν σ’ αυτήν την εξέλιξη, τα κόμματα της Αριστεράς να μην διατυπώνουν κοινό λόγο και να εμφανίζεστε κατακερματισμένοι;
Είναι μεγάλη και ιστορική η ευθύνη της αριστεράς για την εικόνα κατακερματισμού που περιγράφετε, γιατί αποτελεί και τη βασική αιτία που περνάει από το μυαλό σε όσους μας κυβερνάν, ότι μπορούν να προχωρούν σε τόσο σκληρές επιλογές. Όταν οι εργαζόμενοι βλέπουν από τη μια τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και από την άλλη τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις απογοητεύονται, δε πιστεύουν στη δύναμή τους. Η ευθύνη της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι πολύ μεγάλη για αυτή την εξέλιξη. Από την άλλη εμείς παρά και τις δικές μας αδυναμίες δε θα κουραστούμε να επιδιώκουμε διαρκώς τη κοινή δράση όλων των δυνάμεων που αισθάνονται την ευθύνη να μπλοκάρουμε τις αρνητικές εξελίξεις που έρχονται. Και όχι μόνο με δυνάμεις της αριστεράς αλλά και με δυνάμεις που θα αρχίσουν να απεγκλωβίζονται από το συναινετικό πλαίσιο του δικομματισμού.
6. Χαρακτηρίσατε τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη «αντιπρόεδρο της κυβέρνησης». Θεωρείτε ότι το ακροατήριο που βρίσκει- όπως προκύπτει από τα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις- αποτελείται από συντηρητικούς ψηφοφόρους ή ο Γ. Καρατζαφέρης μιλά πιο «ανοικτά» και γι’ αυτό βρίσκει ακροατήριο;
Ο κ. Καρατζαφέρης απευθύνεται σε έναν κόσμο βαθύτατα συντηρητικό, ο οποίος έχει απογοητευτεί από τα κόμματα εξουσίας, αλλά αρνείται να αμφισβητήσει την πολιτική τους. Και η πολιτική του κ. Καρατζαφέρη είναι να προσπαθεί να στρέψει τον κόσμο αυτό ενάντια σε ακόμα πιο αδύναμες ομάδες όπως οι μετανάστες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ο κ. Καρατζαφέρης προσφέρει στην κυβέρνηση κάλυψη από τα δεξιά, υποστηρίζοντας τα κυβερνητικά μέτρα και συκοφαντώντας κάθε εκδήλωση κοινωνικής διαμαρτυρίας. Πιθανόν να βγαίνει πρόσκαιρα ωφελημένος, αλλά το ερώτημα είναι πόσο είναι ικανοποιημένοι από αυτή τη συμμαχία, οι άνθρωποι που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ.
7. Όταν το ΠΑΣΟΚ εμφάνιζε χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΝ είχε παρουσιάσει θεαματική άνοδο. Σήμερα, παρά τα μέτρα που έχει πάρει το κυβερνών κόμμα, διατηρεί την πρωτιά και σταθερό προβάδισμα. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε χαμηλά ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ πείθει τους ψηφοφόρους;
Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά εγώ θα συνιστούσα να μην επαναπαύεστε σε πρόσκαιρα δημοσκοπικά ευρήματα. Ο κόσμος βράζει και οι πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν ακραίες επιλογές στη οικονομία, ενδεχομένως να είναι εξίσου ακραίες. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ακόμα στην πρώτη θέση επειδή οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να βγάλουν δύο δεύτερους. Και τα δύο κόμματα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και ο κόσμος είναι απογοητευμένος. Ο στόχος της Αριστεράς είναι να μετατρέψει την απογοήτευση αυτή σε ενεργή πολιτική στάση. Το προσπαθούμε, επικοινωνώντας με τον κόσμο, αναδεικνύοντας το πόσο άδικα και αντικοινωνικά είναι τα κυβερνητικά μέτρα, καλώντας τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή.
8. Η κόντρα που παραμένει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μήπως είναι κι αυτή μία από τις αιτίες που η Αριστερά δεν μπορεί δημόσια να υπερασπίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων ή συμβαίνει κάτι βαθύτερο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σταθερή γραμμή έμπρακτης και μαχητικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού μέσα και έξω από τη βουλή, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών συζητήσεων που διεξάγει στο εσωτερικό του. Πολλές φορές μάλιστα αναρωτιέμαι αν έλλειπε από τη βουλή η δική μας παρουσία αν θα υπήρχε αντιπολίτευση. Οι διαφορές στο εσωτερικό μας όμως αναδεικνύονται περισσότερο από όσο αξίζουν και πολλές φορές υπερκαλύπτουν στα ΜΜΕ το έργο μας. Όπως και να ‘χει εκτιμώ ότι είμαστε πολύ κοντά στο σημείο που όλα αυτά τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν δημοκρατικά και θα επιλυθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
9. Οι φωνές στο κόμμα σας για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ μήπως εισακουστούν στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση;
Η στάση του κόμματος στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές έχει ξεκαθαριστεί στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής μας Επιτροπής, και θα ξεκαθαριστεί ακόμα περισσότερο στο προσεχές Συνέδριό μας. Επιδιώκουμε παντού συγκρότηση συνδυασμών με πυρήνα τις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, και προγραμματικές συμμαχίες με άλλες δυνάμεις από τον χώρο της αριστεράς και της οικολογίας αλλά και με δυνάμεις ή πρόσωπα που θα απεγκλωβίζονται από τη πολιτική επιρροή των δυο μεγάλων κομμάτων. Ιδιαίτερα δε στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους, όπου η ψήφος θα έχει σαφές πολιτικό μήνυμα, θεωρούμε ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα, που είναι υπεύθυνα για την σημερινή κατάσταση, πρέπει να αποδοκιμαστούν.
10. Η λαθρομετανάστευση αποτελεί το μεγάλο αγκάθι της χώρας μας ενώ η εγκληματικότητα αυξάνεται ραγδαία. Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση σ’ αυτό το φαινόμενο;
Ξέρετε, δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, με αυτή την έννοια δεν δέχομαι τον όρο λαθρομετανάστευση. Επίσης τα εγκλήματα δεν έχουν χώρα προέλευσης αλλά αιτίες που τα προκαλούν. Εν ολίγοις αν προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την εγκληματικότητα εστιάζοντας μόνο στους μετανάστες, τότε όχι μόνο δε πετύχουμε το στόχο μας αλλά θα σπείρουμε το μίσος και το φόβο μέσα στη καρδιά της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί οι μετανάστες είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας μας. Χρειάζεται λοιπόν μια συνολική πολιτική παρέμβαση που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα του κοινωνικού αποκλεισμού, της εξαθλίωσης, των υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, της τοξικοεξάρτησης γιατί η καταστολή δεν επιλύει το πρόβλημα, απλά το μεταθέτει. Και ταυτόχρονα πρέπει να πιέσουμε την Ε.Ε να αναλάβει τις ευθύνες της, με μια συνολική ευρωπαϊκή πολιτική για το ζήτημα των προσφύγων, όπως την έχει διατυπώσει η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και να μη «πετάει το μπαλάκι» στις χώρες υποδοχής
11. Είναι γνωστή η «κόντρα» σας με τον κ. Χρυσοχοίδη. Πώς κρίνετε το έργο του Υπουργού, μετά και τη σύλληψη, κατά την αστυνομία, μελών τρομοκρατικής οργάνωσης;
Όσο η σοβαρή αυτή υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη, τόσο σε ότι αφορά την αστυνομική έρευνα όσο και τη προδικαστική διαδικασία, καλό θα ήταν να αποφύγουμε τους περιττούς σχολιασμούς και να περιμένουμε να αποφανθεί η δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα προσωπικές κόντρες δεν έχω με κανένα. ¨Έχω πολιτικές αντιπαλότητες με πρακτικές και κυρίως με απόψεις. Και το έργο του κ. Χρυσοχοΐδη, δε θα κριθεί μονάχα από την εξέλιξη της συγκεκριμένης υπόθεσης. Θα κριθεί και από πολλές άλλες. Από το ότι σήμερα εξιχνιάζονται λιγότερες από το 1/3 των υποθέσεων συνήθους εγκληματικότητας. Από το ότι η αστυνομία εμφανίζει ψευδομάρτυρες στην δίκη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από το ότι τα ΜΑΤ ψεκάζουν ανελέητα με δακρυγόνα τον Μανώλη Γλέζο και ασκούν σχεδόν σε καθημερινή βάση βία κατά πολιτών που ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να διαδηλώνουν ειρηνικά.
Ειλικρινά δεν μου είναι ξεκάθαρο τι από τα δύο συνέβη. Ενδεχομένως και ένας συνδυασμός ατυχών χειρισμών και πιέσεων από συμβούλους που έχουν σχεδιασμούς που ακουμπάνε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αυτό όμως τελικά έχει μικρή σημασία. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που διαμορφώθηκε. Αρχικά έπαιξε με την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, επιδιώκοντας να προκαλέσει κάποιου είδους ευρωπαϊκή επιτήρηση για να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη των προεκλογικών υποσχέσεων. Μετά αρνήθηκε να αναζητήσει εναλλακτικές μορφές δανεισμού, αρνήθηκε να διεκδικήσει εξ αρχής κοινοτική στήριξη, αρνήθηκε να αναζητήσει συμμαχίες με χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Το μόνο που έκανε ήταν να διαβεβαιώνει τις αγορές ότι θα κάνει οτιδήποτε της ζητηθεί .Και αυτό βέβαια, οι αγορές το εξέλαβαν ως αδυναμία. Και τώρα οδηγούμαστε σε καθεστώς κηδεμονίας και σε μια μακρά διαδικασία κοινωνικής πτώχευσης.
2. Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι δεν αποκλείεται το «ακραίο» σενάριο της εξόδου της χώρας μας από το ευρώ για να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά. Κατά τη γνώμη σας η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας σημαίνει αναγκαστικά και κοινό νόμισμα;
Έξοδος από την ευρωζώνη υπό τις σημερινές συνθήκες θα σήμαινε δραματική επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Θα σήμαινε περισσότερη φτώχια και ανεργία, διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Με λίγα λόγια θα σήμαινε να πληρώνουμε τα χρέη και τα αγαθά σε ακριβό ευρώ και μισθούς και συντάξεις σε φθηνή δραχμή. Ωστόσο το ζητούμενο μετά τη προχθεσινή ταπεινωτική για την Ευρώπη εξέλιξη της παράδοσης μιας χώρας μέλους της ευρωζώνης στην υπερατλαντική δικαιοδοσία, δεν είναι αν εμείς θα επιλέξουμε να μείνουμε στο κοινό νόμισμα αλλά αν θα αντέξει το ίδιο το κοινό νόμισμα.
3. Είτε δανειστεί η χώρα μας από το ΔΝΤ είτε όχι, το 2011 θεωρείται η χρονιά που θα ληφθούν ακόμη σκληρότερα μέτρα. Το πιστεύετε κι εσείς;
Πολύ φοβάμαι ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ μας οδηγεί σε συνθήκες απόλυτης λεηλασίας. Ότι δεν είχε πουληθεί μέχρι σήμερα θα πουληθεί τώρα, οποιοδήποτε κοινωνικό δικαίωμα και κατάκτηση, είτε αφορά την εργασία, είτε την ασφάλιση, είτε τις κοινωνικές υπηρεσίες, βρίσκεται ήδη υπό αμφισβήτηση. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε, είναι να διαμαρτυρηθεί ο κόσμος, να αντιδράσει, να δημιουργήσει πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Αν οι άνθρωποι παραμείνουν μέσα σε ένα κλίμα ηττοπάθειας, παραίτησης και απογοήτευσης, θα τους τα πάρουν όλα. Αυτό είναι το κριτήριο για το αν θα εφαρμοστούν ή όχι νέα μέτρα.
4. Λέτε «όχι» με φανατισμό στην προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. Ίδια στάση έχει και η ΝΔ. Πώς εξηγείται αυτή η σύμπλευση;
Και το ΠΑΣΟΚ αυτό θα έλεγε αν ήταν στην αντιπολίτευση. Η στάση αυτή, είναι τυπική και η υποκριτική για τα δύο κόμματα εξουσίας, αναλόγως αν βρίσκονται στην κυβέρνηση, ή αν προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η ΝΔ άλλωστε δεν έχει σταθερή στρατηγική και βολοδέρνει ανάμεσα στη γραμμή της εθνικής συναίνεσης και της επιλεκτικής διαφοροποίησης. Απεναντίας η Αριστερά είναι απολύτως ξεκάθαρη. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το ΔΝΤ, αφού γνωρίζουμε τι συνέβη σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που κατέφυγαν εκεί. Εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα, σοβαρότατες μεταρρυθμίσεις υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και φυσικά, καμία βελτίωση στα οικονομικά μεγέθη. ΤΑ παραδείγματα της Ουγγαρίας και της Λεττονίας είναι τα πιο χαρακτηριστικά.
5. Η Αριστερά υποστηρίζει, ότι με τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση στα κεκτημένα τους δικαιώματα. Πώς είναι δυνατόν σ’ αυτήν την εξέλιξη, τα κόμματα της Αριστεράς να μην διατυπώνουν κοινό λόγο και να εμφανίζεστε κατακερματισμένοι;
Είναι μεγάλη και ιστορική η ευθύνη της αριστεράς για την εικόνα κατακερματισμού που περιγράφετε, γιατί αποτελεί και τη βασική αιτία που περνάει από το μυαλό σε όσους μας κυβερνάν, ότι μπορούν να προχωρούν σε τόσο σκληρές επιλογές. Όταν οι εργαζόμενοι βλέπουν από τη μια τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και από την άλλη τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις απογοητεύονται, δε πιστεύουν στη δύναμή τους. Η ευθύνη της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι πολύ μεγάλη για αυτή την εξέλιξη. Από την άλλη εμείς παρά και τις δικές μας αδυναμίες δε θα κουραστούμε να επιδιώκουμε διαρκώς τη κοινή δράση όλων των δυνάμεων που αισθάνονται την ευθύνη να μπλοκάρουμε τις αρνητικές εξελίξεις που έρχονται. Και όχι μόνο με δυνάμεις της αριστεράς αλλά και με δυνάμεις που θα αρχίσουν να απεγκλωβίζονται από το συναινετικό πλαίσιο του δικομματισμού.
6. Χαρακτηρίσατε τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη «αντιπρόεδρο της κυβέρνησης». Θεωρείτε ότι το ακροατήριο που βρίσκει- όπως προκύπτει από τα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις- αποτελείται από συντηρητικούς ψηφοφόρους ή ο Γ. Καρατζαφέρης μιλά πιο «ανοικτά» και γι’ αυτό βρίσκει ακροατήριο;
Ο κ. Καρατζαφέρης απευθύνεται σε έναν κόσμο βαθύτατα συντηρητικό, ο οποίος έχει απογοητευτεί από τα κόμματα εξουσίας, αλλά αρνείται να αμφισβητήσει την πολιτική τους. Και η πολιτική του κ. Καρατζαφέρη είναι να προσπαθεί να στρέψει τον κόσμο αυτό ενάντια σε ακόμα πιο αδύναμες ομάδες όπως οι μετανάστες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ο κ. Καρατζαφέρης προσφέρει στην κυβέρνηση κάλυψη από τα δεξιά, υποστηρίζοντας τα κυβερνητικά μέτρα και συκοφαντώντας κάθε εκδήλωση κοινωνικής διαμαρτυρίας. Πιθανόν να βγαίνει πρόσκαιρα ωφελημένος, αλλά το ερώτημα είναι πόσο είναι ικανοποιημένοι από αυτή τη συμμαχία, οι άνθρωποι που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ.
7. Όταν το ΠΑΣΟΚ εμφάνιζε χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΝ είχε παρουσιάσει θεαματική άνοδο. Σήμερα, παρά τα μέτρα που έχει πάρει το κυβερνών κόμμα, διατηρεί την πρωτιά και σταθερό προβάδισμα. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε χαμηλά ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ πείθει τους ψηφοφόρους;
Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά εγώ θα συνιστούσα να μην επαναπαύεστε σε πρόσκαιρα δημοσκοπικά ευρήματα. Ο κόσμος βράζει και οι πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν ακραίες επιλογές στη οικονομία, ενδεχομένως να είναι εξίσου ακραίες. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ακόμα στην πρώτη θέση επειδή οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να βγάλουν δύο δεύτερους. Και τα δύο κόμματα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και ο κόσμος είναι απογοητευμένος. Ο στόχος της Αριστεράς είναι να μετατρέψει την απογοήτευση αυτή σε ενεργή πολιτική στάση. Το προσπαθούμε, επικοινωνώντας με τον κόσμο, αναδεικνύοντας το πόσο άδικα και αντικοινωνικά είναι τα κυβερνητικά μέτρα, καλώντας τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή.
8. Η κόντρα που παραμένει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μήπως είναι κι αυτή μία από τις αιτίες που η Αριστερά δεν μπορεί δημόσια να υπερασπίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων ή συμβαίνει κάτι βαθύτερο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σταθερή γραμμή έμπρακτης και μαχητικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού μέσα και έξω από τη βουλή, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών συζητήσεων που διεξάγει στο εσωτερικό του. Πολλές φορές μάλιστα αναρωτιέμαι αν έλλειπε από τη βουλή η δική μας παρουσία αν θα υπήρχε αντιπολίτευση. Οι διαφορές στο εσωτερικό μας όμως αναδεικνύονται περισσότερο από όσο αξίζουν και πολλές φορές υπερκαλύπτουν στα ΜΜΕ το έργο μας. Όπως και να ‘χει εκτιμώ ότι είμαστε πολύ κοντά στο σημείο που όλα αυτά τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν δημοκρατικά και θα επιλυθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
9. Οι φωνές στο κόμμα σας για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ μήπως εισακουστούν στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση;
Η στάση του κόμματος στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές έχει ξεκαθαριστεί στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής μας Επιτροπής, και θα ξεκαθαριστεί ακόμα περισσότερο στο προσεχές Συνέδριό μας. Επιδιώκουμε παντού συγκρότηση συνδυασμών με πυρήνα τις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, και προγραμματικές συμμαχίες με άλλες δυνάμεις από τον χώρο της αριστεράς και της οικολογίας αλλά και με δυνάμεις ή πρόσωπα που θα απεγκλωβίζονται από τη πολιτική επιρροή των δυο μεγάλων κομμάτων. Ιδιαίτερα δε στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους, όπου η ψήφος θα έχει σαφές πολιτικό μήνυμα, θεωρούμε ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα, που είναι υπεύθυνα για την σημερινή κατάσταση, πρέπει να αποδοκιμαστούν.
10. Η λαθρομετανάστευση αποτελεί το μεγάλο αγκάθι της χώρας μας ενώ η εγκληματικότητα αυξάνεται ραγδαία. Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση σ’ αυτό το φαινόμενο;
Ξέρετε, δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, με αυτή την έννοια δεν δέχομαι τον όρο λαθρομετανάστευση. Επίσης τα εγκλήματα δεν έχουν χώρα προέλευσης αλλά αιτίες που τα προκαλούν. Εν ολίγοις αν προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την εγκληματικότητα εστιάζοντας μόνο στους μετανάστες, τότε όχι μόνο δε πετύχουμε το στόχο μας αλλά θα σπείρουμε το μίσος και το φόβο μέσα στη καρδιά της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί οι μετανάστες είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας μας. Χρειάζεται λοιπόν μια συνολική πολιτική παρέμβαση που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα του κοινωνικού αποκλεισμού, της εξαθλίωσης, των υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, της τοξικοεξάρτησης γιατί η καταστολή δεν επιλύει το πρόβλημα, απλά το μεταθέτει. Και ταυτόχρονα πρέπει να πιέσουμε την Ε.Ε να αναλάβει τις ευθύνες της, με μια συνολική ευρωπαϊκή πολιτική για το ζήτημα των προσφύγων, όπως την έχει διατυπώσει η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και να μη «πετάει το μπαλάκι» στις χώρες υποδοχής
11. Είναι γνωστή η «κόντρα» σας με τον κ. Χρυσοχοίδη. Πώς κρίνετε το έργο του Υπουργού, μετά και τη σύλληψη, κατά την αστυνομία, μελών τρομοκρατικής οργάνωσης;
Όσο η σοβαρή αυτή υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη, τόσο σε ότι αφορά την αστυνομική έρευνα όσο και τη προδικαστική διαδικασία, καλό θα ήταν να αποφύγουμε τους περιττούς σχολιασμούς και να περιμένουμε να αποφανθεί η δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα προσωπικές κόντρες δεν έχω με κανένα. ¨Έχω πολιτικές αντιπαλότητες με πρακτικές και κυρίως με απόψεις. Και το έργο του κ. Χρυσοχοΐδη, δε θα κριθεί μονάχα από την εξέλιξη της συγκεκριμένης υπόθεσης. Θα κριθεί και από πολλές άλλες. Από το ότι σήμερα εξιχνιάζονται λιγότερες από το 1/3 των υποθέσεων συνήθους εγκληματικότητας. Από το ότι η αστυνομία εμφανίζει ψευδομάρτυρες στην δίκη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από το ότι τα ΜΑΤ ψεκάζουν ανελέητα με δακρυγόνα τον Μανώλη Γλέζο και ασκούν σχεδόν σε καθημερινή βάση βία κατά πολιτών που ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να διαδηλώνουν ειρηνικά.
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του Προέδρου της Κ.Ο. Αλ. Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό για το ρόλο του ΔΝΤ στο μηχανισμό δανειακής υποστήριξης της Ελλάδας
H ομιλία του Πρωθυπουργού με γέμισε περισσότερα ερωτηματικά απ’ όσα είχα πιο πριν. Και αυτό γιατί η μόνη ειλικρινής ομολογία σε όσα ρώτησα είναι ότι ήδη βρισκόμαστε στο Δ.Ν.Τ.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως αφού όπως λέτε δεν ήταν δική σας επιλογή και τη χρεώνετε στις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον κ. Σαμαρά ο οποίος έχει τεράστιες ευθύνες, το κόμμα του, δεν αντιλέγει κανένας για αυτό για την κατάσταση της χώρας, όμως δεν κυβερνά τους τελευταίους έξι μήνες αυτός. Αφού λοιπόν δεν την χρεώνεστε εσείς όπως λέτε γιατί πανηγυρίζατε στις 25 του Μάρτη; Γιατί δημιουργήσατε ένα κλίμα πανηγυρισμών, ότι έχουμε μηχανισμούς στήριξης.
Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα σας το πω ευθέως η χθεσινή μέρα ήταν μέρα ταπείνωσης και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Διότι οικειοθελώς και αυτοβούλως με την επιστολή του Υπουργού των Οικονομικών προχωρήσατε στη διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης και παραδοθήκατε αμαχητί στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. Αυτή είναι η αλήθεια.
Και είναι και μέρα ταπείνωσης όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Διότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μέλος της ευρωζώνης που παραδίνεται στην υπερατλαντική δικαιοδοσία. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια.
Και ξέρετε κάτι, δεν μπορώ να σας καταλάβω αυτούς τους έξι μήνες. Γιατί δίνετε την εντύπωση ώρες, ώρες ότι μπορεί να είναι και επιλογή σας αυτή η εξέλιξη. Σήμερα το διαψεύδετε. Είναι μια θετική εξέλιξη, παρ’ όλα αυτά δεν ξέρω ειλικρινά αν αυτό σας δίνει ελαφρυντικά, διότι εσείς βάλατε πρώτος στη δημόσια διεθνή συζήτηση την προοπτική του Δ.Ν.Τ. Το είχε πει βεβαίως πριν από ένα χρόνο σε ανύποπτη χρονική στιγμή ο κ. Σημίτης. Το επανέλαβε βεβαίως εντός της αιθούσης ο κ. Καρατζαφέρης ως προοπτική, ως μπλόφα.
Μα, είναι δυνατόν να μπλοφάρει κανείς με το μέλλον της χώρας; Με την προοπτική να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας; Δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους μπλόφα μπορεί να ήταν αυτή, να βάλουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να βουλιάξουμε μόνοι μας; Και εν τοιαύτη περιπτώσει ειλικρινά δεν γνωρίζω αν είναι καλύτερο να μην πρόκειται τελικά περί σχεδιασμού που μπορεί να ακουμπάει και στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, δεν θέλω να σας το χρεώσω αλλά αυτή την εντύπωση δώσατε, ή να πρόκειται περί εγκληματικών λαθών και παλινωδιών που μας οδήγησαν εκεί.
Αυτό που ξέρω όμως κύριε Πρωθυπουργέ, το μόνο που ξέρω και γνωρίζει και ο ελληνικός λαός και πιστεύω ότι το γνωρίζουν και οι Βουλευτές σας, είναι ότι δεν έχετε τη δημοκρατική νομιμοποίηση να εφαρμόσετε μέτρα ή να προσφύγετε σε διεθνείς δανειστές δίχως τη λαϊκή συναίνεση.
Πώς να το κάνουμε δεν είναι δυνατόν να ζητάς την ψήφο των πολιτών και να την παίρνεις, λέγοντας θα κάνουμε την Ελλάδα Δανία του νότου και να την κάνετε Ουγγαρία του νότου. Δεν είναι δυνατόν να εκχωρείτε δημοκρατικές δικαιοδοσίες σε υπερεθνικούς οργανισμούς, να αυτοκαταργείτε το Υπουργικό Συμβούλιο, να δέχεστε το υβρίδιο Δ.Ν.Τ. Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συντάσσει νέο πολυετές πρόγραμμα στη γραμμή Στρος Καν, δηλαδή απολύσεις, μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και να καταργείτε μέσα σε μια νύκτα το πρόγραμμα σταθερότητας και ό,τι συζήτησε εδώ η Βουλή;
Δεν λέω για τις προγραμματικές σας δηλώσεις, δεν λέω να θυμηθείτε τον προεκλογικό Παπανδρέου που άλλα έλεγε στο debate για τις εργασιακές σχέσεις και τον εργασιακό μεσαίωνα και τώρα φέρνετε ένα σχέδιο από το οποίο μόνο οι ανθρωποφάγοι λείπουν από μέσα για τις εργασιακές σχέσεις.
Δεν λέω να θυμηθείτε τον προεκλογικό Παπανδρέου που έλεγε λεφτά υπάρχουν, ή έλεγε σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αλλά στοιχειωδώς να σεβαστείτε τους θεσμούς. Ακόμη και οι Γερμανοί οι οποίοι θα μας δανείσουν, δεν θα μας δώσουν λεφτά, θα μας δανείσουν με 5% επιτόκιο ενώ δανείζονται με 3% θα το βάλουν στη Βουλή για να το περάσουν. Και σεις πως θέλετε να μας οδηγήσετε σε μια μακρά παρατεταμένη περίοδο αστάθειας χωρίς καμία νομιμοποίηση δημοκρατική.
Κύριε Πρόεδρε της κυβέρνησης, σας εκτιμώ αλλά νομίζω ότι υπερβαίνετε τις κόκκινες γραμμές με τις επιλογές σας. Δεν ξέρω αν βρίσκεστε σε παρατεταμένη περίοδο ιδεολογικών εκπτώσεων, δεν ξέρω αν έχετε συναίσθηση το ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των επιλογών –δείτε την Ουγγαρία- ή πορεύεστε δίχως πυξίδα, αυτό που ξέρω είναι ότι παίρνετε με τις αποφάσεις σας και τις επιλογές σας οριστικό διαζύγιο από την ιστορία σας και από τις κοινωνικές δυνάμεις που σας στηρίζουν.
Είμαι βέβαιος ότι η ελληνική κοινωνία έχει αντανακλαστικά και ο κόσμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει αντανακλαστικά και θα αντιδράσει σε αυτές τις επιλογές.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως αφού όπως λέτε δεν ήταν δική σας επιλογή και τη χρεώνετε στις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον κ. Σαμαρά ο οποίος έχει τεράστιες ευθύνες, το κόμμα του, δεν αντιλέγει κανένας για αυτό για την κατάσταση της χώρας, όμως δεν κυβερνά τους τελευταίους έξι μήνες αυτός. Αφού λοιπόν δεν την χρεώνεστε εσείς όπως λέτε γιατί πανηγυρίζατε στις 25 του Μάρτη; Γιατί δημιουργήσατε ένα κλίμα πανηγυρισμών, ότι έχουμε μηχανισμούς στήριξης.
Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα σας το πω ευθέως η χθεσινή μέρα ήταν μέρα ταπείνωσης και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Διότι οικειοθελώς και αυτοβούλως με την επιστολή του Υπουργού των Οικονομικών προχωρήσατε στη διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης και παραδοθήκατε αμαχητί στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. Αυτή είναι η αλήθεια.
Και είναι και μέρα ταπείνωσης όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Διότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μέλος της ευρωζώνης που παραδίνεται στην υπερατλαντική δικαιοδοσία. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια.
Και ξέρετε κάτι, δεν μπορώ να σας καταλάβω αυτούς τους έξι μήνες. Γιατί δίνετε την εντύπωση ώρες, ώρες ότι μπορεί να είναι και επιλογή σας αυτή η εξέλιξη. Σήμερα το διαψεύδετε. Είναι μια θετική εξέλιξη, παρ’ όλα αυτά δεν ξέρω ειλικρινά αν αυτό σας δίνει ελαφρυντικά, διότι εσείς βάλατε πρώτος στη δημόσια διεθνή συζήτηση την προοπτική του Δ.Ν.Τ. Το είχε πει βεβαίως πριν από ένα χρόνο σε ανύποπτη χρονική στιγμή ο κ. Σημίτης. Το επανέλαβε βεβαίως εντός της αιθούσης ο κ. Καρατζαφέρης ως προοπτική, ως μπλόφα.
Μα, είναι δυνατόν να μπλοφάρει κανείς με το μέλλον της χώρας; Με την προοπτική να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας; Δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους μπλόφα μπορεί να ήταν αυτή, να βάλουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να βουλιάξουμε μόνοι μας; Και εν τοιαύτη περιπτώσει ειλικρινά δεν γνωρίζω αν είναι καλύτερο να μην πρόκειται τελικά περί σχεδιασμού που μπορεί να ακουμπάει και στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, δεν θέλω να σας το χρεώσω αλλά αυτή την εντύπωση δώσατε, ή να πρόκειται περί εγκληματικών λαθών και παλινωδιών που μας οδήγησαν εκεί.
Αυτό που ξέρω όμως κύριε Πρωθυπουργέ, το μόνο που ξέρω και γνωρίζει και ο ελληνικός λαός και πιστεύω ότι το γνωρίζουν και οι Βουλευτές σας, είναι ότι δεν έχετε τη δημοκρατική νομιμοποίηση να εφαρμόσετε μέτρα ή να προσφύγετε σε διεθνείς δανειστές δίχως τη λαϊκή συναίνεση.
Πώς να το κάνουμε δεν είναι δυνατόν να ζητάς την ψήφο των πολιτών και να την παίρνεις, λέγοντας θα κάνουμε την Ελλάδα Δανία του νότου και να την κάνετε Ουγγαρία του νότου. Δεν είναι δυνατόν να εκχωρείτε δημοκρατικές δικαιοδοσίες σε υπερεθνικούς οργανισμούς, να αυτοκαταργείτε το Υπουργικό Συμβούλιο, να δέχεστε το υβρίδιο Δ.Ν.Τ. Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συντάσσει νέο πολυετές πρόγραμμα στη γραμμή Στρος Καν, δηλαδή απολύσεις, μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και να καταργείτε μέσα σε μια νύκτα το πρόγραμμα σταθερότητας και ό,τι συζήτησε εδώ η Βουλή;
Δεν λέω για τις προγραμματικές σας δηλώσεις, δεν λέω να θυμηθείτε τον προεκλογικό Παπανδρέου που άλλα έλεγε στο debate για τις εργασιακές σχέσεις και τον εργασιακό μεσαίωνα και τώρα φέρνετε ένα σχέδιο από το οποίο μόνο οι ανθρωποφάγοι λείπουν από μέσα για τις εργασιακές σχέσεις.
Δεν λέω να θυμηθείτε τον προεκλογικό Παπανδρέου που έλεγε λεφτά υπάρχουν, ή έλεγε σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αλλά στοιχειωδώς να σεβαστείτε τους θεσμούς. Ακόμη και οι Γερμανοί οι οποίοι θα μας δανείσουν, δεν θα μας δώσουν λεφτά, θα μας δανείσουν με 5% επιτόκιο ενώ δανείζονται με 3% θα το βάλουν στη Βουλή για να το περάσουν. Και σεις πως θέλετε να μας οδηγήσετε σε μια μακρά παρατεταμένη περίοδο αστάθειας χωρίς καμία νομιμοποίηση δημοκρατική.
Κύριε Πρόεδρε της κυβέρνησης, σας εκτιμώ αλλά νομίζω ότι υπερβαίνετε τις κόκκινες γραμμές με τις επιλογές σας. Δεν ξέρω αν βρίσκεστε σε παρατεταμένη περίοδο ιδεολογικών εκπτώσεων, δεν ξέρω αν έχετε συναίσθηση το ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των επιλογών –δείτε την Ουγγαρία- ή πορεύεστε δίχως πυξίδα, αυτό που ξέρω είναι ότι παίρνετε με τις αποφάσεις σας και τις επιλογές σας οριστικό διαζύγιο από την ιστορία σας και από τις κοινωνικές δυνάμεις που σας στηρίζουν.
Είμαι βέβαιος ότι η ελληνική κοινωνία έχει αντανακλαστικά και ο κόσμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει αντανακλαστικά και θα αντιδράσει σε αυτές τις επιλογές.
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
Δ. Βίτσας: Οι διαφορετικές εκδοχές δεν συνιστούν αιτία διάσπασης
* Τι περιμένετε από το 6ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΝ;
Το συνέδριό μας γίνεται μέσα σε μια πολυεπίπεδη και όχι μόνο οικονομική κρίση. Συγχρόνως εδώ και ένα χρόνο έντονα κρισιακά φαινόμενα παρουσιάζονται και στο κόμμα μας αλλά και στην πολιτική μας συμμαχία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση την άποψη που εκφράστηκε στις Περιφερειακές Συσκέψεις Πανελλαδικά η ΚΠΕ αποφάσισε να προσπαθήσουμε να λύσουμε τον κόμπο με την πιο συλλογική κομματική μορφή που διαθέτουμε. Έκτακτο Συνέδριο. Τρία, κατά τη γνώμη μου, είναι τα βασικά.
Πρώτο, το κόμμα. Ήρθε η ώρα ν’ αρχίσουμε τουλάχιστον να αναμετριόμαστε με τις αδυναμίες, τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες μας. Να μπει μια τάξη που θα μας επιτρέπει το κόμμα να αποτελεί μια σταθερή πολιτική αναφορά για την κοινωνία και συγχρόνως να ανιχνεύσουμε το μέγα ζήτημα της Αριστεράς στον 21ο αιώνα.
Δεύτερο, η ενιαία δράση της αριστεράς, που πρακτική έκφρασή της σε οργανωμένο πολιτικό επίπεδο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν μεγάλες επιτυχίες, υπάρχουν βήματα που μετρήσαμε καλά, υπάρχουν και δυσκολίες και ζητήματα που είτε παραβλέψαμε, είτε τα προσεγγίσαμε με λάθος τρόπο.
Τρίτο, η αριστερή απάντηση στην κρίση. Έχουμε το πρόγραμμά μας, η κριτική που ασκούμε στην κυβέρνηση και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ε.Ε. είναι και συγκεκριμένη και δικαιωμένη, οι λύσεις που προτείνουμε είναι σε απ’ ευθείας σύγκρουση με τις ρίζες των επιλογών του συστήματος. Χρειάζεται όμως ν’ ανιχνεύσουμε και να προωθήσουμε δρόμους αντίστασης και ελπίδας ακόμη περισσότερο, ακόμη καλύτερα.
* Έχετε όμως έναν όγκο κειμένων που ξαφνιάζει..
Είναι αλήθεια. Ίσως δείχνει και την κατάσταση που πρέπει να υπερβούμε. Μου προκαλεί απορία το γεγονός ότι αρκετοί σ., τάσεις κ.λπ. επέλεξαν την διακριτότητα αντί της προσπάθειας σύνθεσης σε μια ανώτερη ποιότητα. Η Επιτροπή Θέσεων με επικεφαλής τον σ. Δραγασάκη έκανε καλά τη δουλειά της και απέδειξε το αριστερό ενωτικό της πνεύμα. Απ’ την άλλη, και πέρα απ’ το αναφαίρετο δικαίωμα διαφορετικής γνώμης, η ίδια η κρίση με την πολυπλοκότητά της προσφέρεται για διαφορετικές αναγνώσεις, εκτιμήσεις και προτάσεις. Το υλικό πια είναι πλούσιο. Ας το πω και αλλιώς. Η ΚΠΕ μίλησε, τα μέλη της, οι τάσεις, οι ομάδες και οι υποομάδες εντός της τοποθετήθηκαν, τώρα θα μιλήσει το Κόμμα. Και τα μέλη του Κόμματος γνωρίζουν πως ακόμα και μέσα από δημιουργικές συγκρούσεις, να συνθέτουν ένα ενιαίο πεδίο πολιτικής γραμμής. Το απέδειξαν 3 φορές τον τελευταίο χρόνο. Να επισημάνω ακόμη και τα αυτονόητα. Ως το Συνέδριο όλες οι αποφάσεις ισχύουν. Οι προσυνεδριακές διαδικασίες δεν πρέπει να μας αποκόψουν από τη ζωή, τους αγώνες και τις αγωνίες της, το αντίθετο θα 'λεγα. Χρειάζεται να 'ναι στοιχείο της προσυνεδριακής και συνεδριακής μας ζωής.
* Εμφανίστηκε κείμενο και "συμβολές" που υπογράφονται από μέλη του Αριστερού Ρεύματος. Δεν είδαμε την υπογραφή σας. Να υποθέσουμε ότι δεν είστε πλέον στο Ρεύμα;
Οι τάσεις συγκροτούνται σε ιδεολογική βάση. Δεν έχουν ιδιοκτήτες, δεν προσωποποιούνται, δεν αποτελούν συμπαγείς μηχανισμούς, ούτε εκφράζονται ενιαία, άσχετα αν η μέχρι σήμερα πρακτική παρουσίαζε τέτοια χαρακτηριστικά «κόμματος μέσα στο κόμμα», θα 'λεγα όμως με την μικρότερη ευθύνη του Α.Ρ. Το κείμενο που είδατε, υπογράφεται από συγκεκριμένους συντρόφους του Αριστερού Ρεύματος. Υπάρχουν άλλα μέλη της ΚΠΕ τα περισσότερα με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα, που δεν το υπέγραψαν, γιατί διαφωνούν με τις εκδοχές, στηρίζουν όμως το κείμενο της Επιτροπής Θέσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος από όλους αυτούς έχει μετατοπιστεί ιδεολογικά. Μην ξεχνάτε ότι το Αριστερό Ρεύμα έχει δώσει είτε ως μειοψηφία, είτε ως πλειοψηφία μάχες για το Κόμμα. Θεωρώ ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι πέρα από την λειτουργία των τάσεων, να υπάρξει χώρος για την λειτουργία του κόμματος, πάνω σε ξεκάθαρες αρχές. Αυτό είναι και η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και των φίλων του κόμματος.
* Παρ’ όλα αυτά θα υπάρχουν διαφορετικές λίστες στο συνέδριο και πόσες;
Από τις εκδοχές σ/φων προκύπτουν μεν διαφορετικές προσεγγίσεις και προβληματισμοί σε ούτως ή άλλως ανοιχτά από την κρίση θέματα. Δεν συνιστούν όμως αιτία διάσπασης της πλειοψηφίας. Το κόμμα χρειάζεται μια ραχοκοκαλιά ευθύνης και σταθερότητας για να προχωρήσει. Είναι βαριά η ευθύνη να σπάσει οποιοσδήποτε αυτή τη ραχοκοκαλιά. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει σοβαρός, καταλυτικός λόγος να κατακερματιστεί αυτή η πλειοψηφία. Και αναφέρομαι στην πλειοψηφία που παρά τις διαφορετικές εκδοχές και προσεγγίσεις τελικά υπερψήφισε τις θέσεις, αλλά και στην πλειοψηφία του 82% που πριν ένα χρόνο στο προγραμματικό μας συνέδριο έδωσε προσανατολισμό στη δράση μας.
* Μπροστά στην κρίση, η αριστερά φαίνεται ότι καλείται να απαντήσει εκ νέου σε κρίσιμα ερωτήματα. Σας ρωτάω ευθέως, ναι ή όχι στο ευρώ, ναι ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το ερώτημα δεν είναι «ναι ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Είναι πως οι εργαζόμενοι ολόκληρης της Ευρώπης θα ανατρέψουν τους σημερινούς συσχετισμούς και θα διεκδικήσουν ένα άλλο ευρωπαϊκό μοντέλο. Είμαστε στην Ευρώπη και πρέπει να παλέψουμε να την αλλάξουμε. Να αμφισβητήσουμε τον μονεταρισμό και την κυριαρχία των αγορών, να διεκδικήσουμε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης, ανάπτυξης και δημοκρατίας στο δρόμο προς μια Ευρώπη των λαών, στο δρόμο προς το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Να συντονίσουμε τη δράση μας με τις άλλες ευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις, να δυναμώσουμε το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η έξοδος από την Ευρωζώνη, ή ακόμα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση με δική μας πρόταση, δεν είναι απάντηση στα σημερινά προβλήματα. Θα επιδεινώσει την κατάσταση των εργαζομένων, και κυρίως θα δημιουργήσει τρομακτικά προβλήματα για μια ελάχιστα παραγωγική οικονομία όπως η ελληνική. Και επιπλέον μια τέτοια εξέλιξη δεν την φοβούνται τα κέντρα αποφάσεων και οι κυρίαρχοι μηχανισμοί. Αυτό που φοβούνται είναι μια συνολική εξέγερση των Ευρωπαίων εργαζομένων.
* Πολλή συζήτηση έχει γίνει και για τις λειτουργίες του κόμματος...
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, είναι να ενδυναμωθεί η δημοκρατική λειτουργία του κόμματος και ο σεβασμός στην άποψη της πλειοψηφίας των μελών. Να βάλουμε κανόνες που θα προστατεύουν την δημόσια εικόνα του κόμματός μας. Εξ αυτών απορρέουν καθήκοντα και αναγκαίες ρυθμίσεις. Για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της εσωκομματικής μας ζωής ώστε να διευκολύνει τη δράση, για τα όργανα διεύθυνσης του Κόμματος, για την περιφερειακή του συγκρότηση, για την ανάδειξη στελεχών, για τη συμμετοχή γυναικών σε όλα τα όργανα, για την διαχείριση της δημόσιας έκφρασης της διαφορετικής γνώμης και της διαφωνίας, για τη λειτουργία των τάσεων, για τη συγκρότηση τμημάτων και επιτροπών, για τα "δικά μας" ΜΜΕ, για τον κώδικα δεοντολογίας σε σχέση με την παρουσία σε Πανελλαδικής Εμβέλειας ΜΜΕ. Σε αυτή τη βάση θα προταθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ρυθμιστικών κανόνων που ελπίζω πως θα υιοθετήσει το συνέδριο. Συγχρόνως έχω προτείνει την διεξαγωγή οργανωτικού - καταστατικού συνεδρίου σε ένα χρόνο.
* Ένα θέμα που τίθεται από πολλές πλευρές είναι αυτό των θητειών που προβλέπονται από το καταστατικό του κόμματος. Τι θα γίνει;
Νομίζω ότι μια βασική απόφαση αυτού του Συνεδρίου πρέπει να είναι και βεβαίως να εφαρμοστεί, ότι το καταστατικό ισχύει, κάθε άρθρο του ισχύει και δεν το λέω μόνο για τις θητείες αλλά και για τον τρόπο λειτουργίας των τάσεων και για τη σχέση των οργάνων με τις Π.Κ. και για τα δικαιώματα των μελών και όλα. Και ισχύει χωρίς διακρίσεις, ερμηνείες, μεταφράσεις.
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Εκφοβιστική επίθεση σε ηγετικά στελέχη του Free Gaza Movement
Ερώτηση Τ.Κουράκη, Θ.Δρίτσα προς τους Υπουργούς Εξωτερικών και Προστασίας του Πολίτη
Τον Αύγουστο του 2008, 44 άνθρωποι από 13 χώρες, μέλη της διεθνούς πρωτοβουλίας Free Gaza Movement (www.freegaza.org) (ανάμεσά τους και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) επιβαίνοντας σε δύο ελληνικά ψαροκάικα, έσπασαν για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Από τότε, και παρότι ακολούθησαν άλλα τέσσερα ακόμη παρόμοια επιτυχή εγχειρήματα, όπου συμμετείχαν και Έλληνες βουλευτές -δημιουργώντας μια πρόσκαιρη αισιοδοξία- στη Γάζα, η ανθρωπιστική κατάσταση, δεν έχει ουδόλως βελτιωθεί. Αντίθετα μάλιστα, όπως βέβαια γνωρίζετε, η ισραηλινή εισβολή του Δεκέμβρη 2008 άφησε πίσω της περίπου 1500 νεκρούς (οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν πολίτες), 5000 τραυματίες, χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια και ισοπεδωμένες δημόσιες υποδομές (νοσοκομεία, σχολεία, ιδρύματα κοινής ωφέλειας).
Για τους λόγους αυτούς, η πρωτοβουλία μας επιχείρησε και πάλι εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό έμπρακτα την αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό. Συγκροτήσαμε την πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» (www.shiptogaza.gr) για τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή μας σε μια νέα, ευρύτερη, ριζικά αναβαθμισμένη, διεθνή αποστολή που συντονίζεται από το Free Gaza Movement και ισχυρές συλλογικότητες από πολλές χώρες. Τέλος Απρίλη του 2010, η αποστολή με περισσότερα από 10 σκάφη, πολυεθνικό πλήρωμα και επιβάτες, θα πλεύσει και πάλι προς τη Λωρίδα της Γάζας, μεταφέροντας τούτη τη φορά –κυρίως- βασικά υλικά ανοικοδόμησης και ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Δυστυχώς απέναντι σε όλη αυτή τη διεθνή προσπάθεια στέκονται οι δυνάμεις που δεν επιθυμούν την ειρήνη στη Μ. Ανατολή, αλλά τη διαίρεση και τον αλληλοσπαραγμό των λαών. Έτσι την Κυριακή 4/4, στις 12:05 το μεσημέρι, άγνωστος τηλεφώνησε στον Βαγγέλη Πισσία, συντονιστή της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», και του απηύθυνε στα αγγλικά την εξής απειλή: «Θα πληρώσεις, υποστηρίζεις τους τρομοκράτες ισλαμιστές μπάσταρδε». Το πρωί της Δευτέρας 5/4 το αυτοκίνητο του Β. Πισσία βρέθηκε σπασμένο. Για τα δύο γεγονότα έγινε διάβημα προς τις Αρχές.
Κύριοι Υπουργοί σας ενημερώνουμε ότι η Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» κατήγγειλε την απειλή «λόγω και έργω» αναφέροντας ότι η μέθοδος είναι γνωστή, χαρακτηρίζει το κράτος από το οποίο εκπορεύεται, που έχει ανάλογα εγκληματικά προηγούμενα, όπως η ανατίναξη του πλοίου αντίστοιχης αποστολής, το 1988 στη Λεμεσό, καθώς και η δολοφονία του Riad Hamad, στελέχους του Free Gaza Movement, τον Μάρτιο του 2008 στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Επίσης, η πολύ πρόσφατη δολοφονία Παλαιστίνιου αξιωματούχου στο Ντουμπάϊ, που αποτέλεσε διεθνές διπλωματικό και πολιτικό σκάνδαλο. Αντίστοιχες απειλές όμως δέχθηκαν και στελέχη του Free Gaza Movement πρόσφατα στις ΗΠΑ.
Με βάση όλα αυτά και επειδή:
• Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στη χώρα όπου ζούμε οι άνθρωποι που υπηρετούν έναν ανθρωπιστικό σκοπό και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, απολαμβάνουν της στήριξης και της προστασίας της πολιτείας,
• Οι απειλές εναντίον Ελλήνων πολιτών που συμμετέχουν στο εγχείρημα και οι όποιες πράξεις τυχόν τις συνοδεύουν, αποτελούν ταυτόχρονα αμφισβήτηση της κυριαρχίας της χώρας από ξένη δύναμη.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
1. Προτίθενται να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις που απολαμβάνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες στην ελεύθερη διακίνηση απόψεων και πράξεών τους απολύτως νόμιμων και μέσα στα πλαίσια του σεβασμού του συντάγματος;
2. Θα προστατεύσουν οι ελληνικές αρχές, έναντι υπηρεσιών άλλων χωρών, τους συμμετέχοντες στην αποστολή –όπως αυτή εκτέθηκε προηγουμένως –τόσο αναφορικά με την προετοιμασία, όσο και με την εκτέλεση του όλου εγχειρήματος, δεδομένου ότι τούτο σχεδιάζεται και αναπτύσσεται από πολυεθνική πρωτοβουλία στα πλαίσια των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών που σέβεται τόσο την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας όσο και των υπολοίπων και ελεύθερων κυρίαρχων κρατών;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Τάσος Κουράκης
Θοδωρής Δρίτσας
Τον Αύγουστο του 2008, 44 άνθρωποι από 13 χώρες, μέλη της διεθνούς πρωτοβουλίας Free Gaza Movement (www.freegaza.org) (ανάμεσά τους και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) επιβαίνοντας σε δύο ελληνικά ψαροκάικα, έσπασαν για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Από τότε, και παρότι ακολούθησαν άλλα τέσσερα ακόμη παρόμοια επιτυχή εγχειρήματα, όπου συμμετείχαν και Έλληνες βουλευτές -δημιουργώντας μια πρόσκαιρη αισιοδοξία- στη Γάζα, η ανθρωπιστική κατάσταση, δεν έχει ουδόλως βελτιωθεί. Αντίθετα μάλιστα, όπως βέβαια γνωρίζετε, η ισραηλινή εισβολή του Δεκέμβρη 2008 άφησε πίσω της περίπου 1500 νεκρούς (οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν πολίτες), 5000 τραυματίες, χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια και ισοπεδωμένες δημόσιες υποδομές (νοσοκομεία, σχολεία, ιδρύματα κοινής ωφέλειας).
Για τους λόγους αυτούς, η πρωτοβουλία μας επιχείρησε και πάλι εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό έμπρακτα την αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό. Συγκροτήσαμε την πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» (www.shiptogaza.gr) για τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή μας σε μια νέα, ευρύτερη, ριζικά αναβαθμισμένη, διεθνή αποστολή που συντονίζεται από το Free Gaza Movement και ισχυρές συλλογικότητες από πολλές χώρες. Τέλος Απρίλη του 2010, η αποστολή με περισσότερα από 10 σκάφη, πολυεθνικό πλήρωμα και επιβάτες, θα πλεύσει και πάλι προς τη Λωρίδα της Γάζας, μεταφέροντας τούτη τη φορά –κυρίως- βασικά υλικά ανοικοδόμησης και ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Δυστυχώς απέναντι σε όλη αυτή τη διεθνή προσπάθεια στέκονται οι δυνάμεις που δεν επιθυμούν την ειρήνη στη Μ. Ανατολή, αλλά τη διαίρεση και τον αλληλοσπαραγμό των λαών. Έτσι την Κυριακή 4/4, στις 12:05 το μεσημέρι, άγνωστος τηλεφώνησε στον Βαγγέλη Πισσία, συντονιστή της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», και του απηύθυνε στα αγγλικά την εξής απειλή: «Θα πληρώσεις, υποστηρίζεις τους τρομοκράτες ισλαμιστές μπάσταρδε». Το πρωί της Δευτέρας 5/4 το αυτοκίνητο του Β. Πισσία βρέθηκε σπασμένο. Για τα δύο γεγονότα έγινε διάβημα προς τις Αρχές.
Κύριοι Υπουργοί σας ενημερώνουμε ότι η Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» κατήγγειλε την απειλή «λόγω και έργω» αναφέροντας ότι η μέθοδος είναι γνωστή, χαρακτηρίζει το κράτος από το οποίο εκπορεύεται, που έχει ανάλογα εγκληματικά προηγούμενα, όπως η ανατίναξη του πλοίου αντίστοιχης αποστολής, το 1988 στη Λεμεσό, καθώς και η δολοφονία του Riad Hamad, στελέχους του Free Gaza Movement, τον Μάρτιο του 2008 στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Επίσης, η πολύ πρόσφατη δολοφονία Παλαιστίνιου αξιωματούχου στο Ντουμπάϊ, που αποτέλεσε διεθνές διπλωματικό και πολιτικό σκάνδαλο. Αντίστοιχες απειλές όμως δέχθηκαν και στελέχη του Free Gaza Movement πρόσφατα στις ΗΠΑ.
Με βάση όλα αυτά και επειδή:
• Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στη χώρα όπου ζούμε οι άνθρωποι που υπηρετούν έναν ανθρωπιστικό σκοπό και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, απολαμβάνουν της στήριξης και της προστασίας της πολιτείας,
• Οι απειλές εναντίον Ελλήνων πολιτών που συμμετέχουν στο εγχείρημα και οι όποιες πράξεις τυχόν τις συνοδεύουν, αποτελούν ταυτόχρονα αμφισβήτηση της κυριαρχίας της χώρας από ξένη δύναμη.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
1. Προτίθενται να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις που απολαμβάνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες στην ελεύθερη διακίνηση απόψεων και πράξεών τους απολύτως νόμιμων και μέσα στα πλαίσια του σεβασμού του συντάγματος;
2. Θα προστατεύσουν οι ελληνικές αρχές, έναντι υπηρεσιών άλλων χωρών, τους συμμετέχοντες στην αποστολή –όπως αυτή εκτέθηκε προηγουμένως –τόσο αναφορικά με την προετοιμασία, όσο και με την εκτέλεση του όλου εγχειρήματος, δεδομένου ότι τούτο σχεδιάζεται και αναπτύσσεται από πολυεθνική πρωτοβουλία στα πλαίσια των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών που σέβεται τόσο την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας όσο και των υπολοίπων και ελεύθερων κυρίαρχων κρατών;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Τάσος Κουράκης
Θοδωρής Δρίτσας
Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. Αλέξη Τσίπρα για τις εξελίξεις στην οικονομία
Είχαμε προειδοποιήσει ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι μόνο άδικα αλλά και καταστροφικά.
Βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση, διογκώνουν την ανεργία, στραγγαλίζουν τις μικρές επιχειρήσεις. Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική χρεοκοπία.
Η απόλυτη ευθύνη για αυτές τις εξελίξεις ανήκει στην κυβέρνηση Παπανδρέου, που, με τις επιλογές και τις παλινωδίες της, οδηγεί τη χώρα σε μακρά περίοδο αποσταθεροποίησης και εν τέλει στις δαγκάνες του ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση υπόσχεται πτώση των σπρεντ και σε κάθε παρέμβασή της τα ανεβάζει.
Τώρα λέει ότι θα πέσουν τα σπρεντ εάν διαλύσουμε το ασφαλιστικό, ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία και καταργήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις.
Την ίδια στιγμή δίνει στις τράπεζες 15 από τα 28 δις βοήθειας, για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν πάνω στο ελληνικό χρέος και χωρίς καμία εγγύηση ότι θα στηρίξουν την πραγματική οικονομία.
Η μόνη ελπίδα για έξοδο από τη κρίση είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής, η τόνωση της απασχόλησης, η ενίσχυση της ανάπτυξης.
To Γραφείο Τύπου
Βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση, διογκώνουν την ανεργία, στραγγαλίζουν τις μικρές επιχειρήσεις. Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική χρεοκοπία.
Η απόλυτη ευθύνη για αυτές τις εξελίξεις ανήκει στην κυβέρνηση Παπανδρέου, που, με τις επιλογές και τις παλινωδίες της, οδηγεί τη χώρα σε μακρά περίοδο αποσταθεροποίησης και εν τέλει στις δαγκάνες του ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση υπόσχεται πτώση των σπρεντ και σε κάθε παρέμβασή της τα ανεβάζει.
Τώρα λέει ότι θα πέσουν τα σπρεντ εάν διαλύσουμε το ασφαλιστικό, ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία και καταργήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις.
Την ίδια στιγμή δίνει στις τράπεζες 15 από τα 28 δις βοήθειας, για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν πάνω στο ελληνικό χρέος και χωρίς καμία εγγύηση ότι θα στηρίξουν την πραγματική οικονομία.
Η μόνη ελπίδα για έξοδο από τη κρίση είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής, η τόνωση της απασχόλησης, η ενίσχυση της ανάπτυξης.
To Γραφείο Τύπου
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στη Real News
1. Μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου πιστεύετε πως δικαιώθηκαν όσοι υποστήριζαν ¨τι ΠΑΣΟΚ, τι ΝΔ¨;
Τα δυο κόμματα δεν είναι ίδια αλλά όπως αποδείχθηκε διέθεταν συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά σχέδια απέναντι στη κρίση. Το επισημάναμε και προεκλογικά και δεχθήκαμε σφοδρή κριτική. Αμέσως μετά τις εκλογές επιβεβαιωθήκαμε όταν η νέα κυβέρνηση άρχισε να «παίζει» με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, προκειμένου να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη των προεκλογικών της δεσμεύσεων και να προωθήσει τα συγκεκριμένα μέτρα. Το ότι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, οφείλεται και σε αυτά τα κυβερνητικά παιχνίδια, και κυρίως στις δημόσιες δηλώσεις για Τιτανικούς και χρεοκοπία. Το ερώτημα λοιπόν για το ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πρέπει να το απευθύνετε στους πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απαλλαγούν από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και τους προέκυψε συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ.
2. Γιατί θεωρείτε τόσο αρνητική τη στήριξη που δίνει ο κ. Καρατζαφέρης στην κυβέρνηση για την οικονομία; Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, μάλιστα, κερδίζει δημοσκοπικά με τη στάση του περισσότερο απ’ ότι εσείς…
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι ένας συνεπέστατος αντιδραστικός πολιτικός. Ο εχθρός του είναι οι μετανάστες, και οποιοσδήποτε διεκδικεί εργασιακά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Κατά τα άλλα, πάγια θέση του είναι η αδιαμαρτύρητη υποταγή σε κάθε μορφή εξουσίας, είτε αυτή είναι οι τράπεζες, είτε οι Βρυξέλλες, είτε οι εργοδότες. Με την έννοια αυτή, η συμπολίτευση στην οποία επιδίδεται, είναι απολύτως ενδεικτική για το είδος της πολιτικής που ασκεί σήμερα η κυβέρνηση. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι αντίθετα με την ιδεολογία του, αλλά είναι συμβατά με την ιδεολογία του κ. Καρατζαφέρη και αυτό αρκεί. Όσο για τις δημοσκοπήσεις, καλύτερα να περιμένουμε, γιατί όπως θα έχετε παρατηρήσει, δημοσκοπήσεις αυτή την περίοδο, για κάποιο περίεργο λόγο, δεν γίνονται.
3. Αν υποθέσουμε ότι έχετε δίκιο και κατακρημνιστεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. Τι εναλλακτικό βλέπετε; Και μάλιστα περισσότερο προοδευτικό;
Εναλλακτική πολιτική είναι αυτή που ενισχύει τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αναζητά το κόστος εξόδου από την κρίση σε αυτούς που επί δεκαετίες συσσωρεύουν μυθώδη κέρδη, και στηρίζει την έξοδο από την σημερινή κατάσταση σε συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, καθώς και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Είναι μάλιστα η μόνη ρεαλιστική, καθώς η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης μας οδηγεί σε μια τρομακτική ύφεση. Για να προωθηθεί όμως μια τέτοια εναλλακτική πολιτική, χρειάζεται να υπάρξουν και οι κατάλληλοι πολιτικοί συσχετισμοί, καθώς και ισχυρή πίεση από τον κόσμο. Και αυτό ακριβώς είναι που επιδιώκουμε, με τις πολιτικές μας παρεμβάσεις.
4. Εσείς παρεμπιπτόντως ζητάτε να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, όπως πράττει ο κ. Αλαβάνος;
Ζητάμε να παρθούν πίσω τα μέτρα. Να συγκλίνουν σε αυτό το στόχο ακόμα και οι πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων, πλειοψηφικό και αποτελεσματικό. Αν αυτό το μέτωπο είναι νικηφόρο, οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
5. Πιστεύετε και εσείς ότι το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε, μαζί του και οι σημερινοί κομματικοί σχηματισμοί της Αριστεράς, είναι προς απόσυρση;
Οι αποσύρσεις στην πολιτική δεν έρχονται με διακηρύξεις. Έρχονται από την στιγμή που συγκροτούνται νέες κοινωνικές συμμαχίες και ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα. Πιστεύω ότι το σύστημα που διακυβέρνησε τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια, βασισμένο σε εναλλαγή των δύο κομμάτων, βρίσκεται σε βαθειά κρίση, από την οποία δεν θα τα καταφέρει να βγει. Και ταυτόχρονα πιστεύω ότι η Αριστερά οφείλει να υπερβεί τα δικά της προβλήματα, αν θέλει να είναι αντίστοιχη με τις απαιτήσεις των καιρών.
6. Συνεχίζετε να επιμένετε στη συγκρότηση του τρίτου πόλου της Αριστεράς; Και ρωτώ γιατί από την άλλη υποστηρίζετε πως οι διαφορές σας με το ΚΚΕ είναι ριζικές…
Ακούστε, η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Και δεν είναι μόνο η αδυναμία των ανθρώπων να αντεπεξέλθουν οικονομικά, είναι ακόμα το ξήλωμα του ασφαλιστικού και η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Η κατάσταση αυτή μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει ουσιαστική και άμεση αντίσταση από την πλευρά της κοινωνίας. Και για να είναι αποτελεσματική η αντίδραση αυτή, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα στον αγώνα. Η ενότητα δεν προϋποθέτει απόλυτη ιδεολογική συμφωνία, προϋποθέτει βούληση.
7. Καλά πώς θα συνεργασθείτε με την κυρία Παπαρήγα, που σας αποκαλεί-όσους μείνατε στον ΣΥΝ-…ποντίκια;
Δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική επιλογή του Περισσού. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα του κόσμου που ακουμπά σε όλο τον προοδευτικό χώρο για να ανατραπούν τα μέτρα. Να συναντηθούν όλοι σε αυτά που τους ενώνουν. Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό.
8. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πάντως, εξακολουθεί να σας έχει στο στόχαστρο, με ιδιαίτερους μάλιστα χαρακτηρισμούς. Έχει κάτι προσωπικό μαζί σας; Τι κατά τη γνώμη σας συμβαίνει…
Ο κ. Πάγκαλος εδώ και πολύ καιρό επιδίδεται σε εκστρατεία λάσπης, ασύστολων συκοφαντιών και φραστικού τραμπουκισμού ενάντια στην Αριστερά. Αυτό δεν οφείλεται απλώς στο οξύθυμο του χαρακτήρα του. Είναι μια στάση που εντάσσεται πλήρως στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Χρειάζονται ένα εσωτερικό εχθρό για να αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση τους. Έφτασαν στο σημείο να βεβαιώνουν ότι κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε τον κ. Παναγόπουλο, και συγγνώμη δεν ζητήσανε. Το έργο όμως είναι ξαναπαιγμένο και ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Όταν θα διαπιστώσουν την ζημιά που τους κάνει και θα επιχειρήσουν να τον μαζέψουν, θα είναι αργά.
9. Χωρίς μισόλογα κ. Πρόεδρε για ένα θέμα που συζητείται πολύ στον ΣΥΝ. Ναι ή όχι από το κόμμα σας στην συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε.;
Το να κάνεις κριτική στις σημερινές δομές και στις κατευθύνσεις που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ζήτημα. Το να θεωρείς ευνοϊκό για τις κοινωνικές τάξεις που θέλεις να εκπροσωπήσεις, το σενάριο αποχώρησης είναι άλλο. Άλλωστε μια τέτοια προοπτική δεν θα δημιουργούσε κάποιο μεγάλο κόστος στην Ευρώπη, ενώ για την Ελλάδα θα ήταν ανυπολόγιστο. Αυτό που φοβούνται οι κυρίαρχοι κύκλοι στην ΕΕ, είναι ένας συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων σε όλες τις χώρες. Και εκεί στρέφουμε τις προσπάθειές μας. Η στρατηγική της Αριστεράς πρέπει να είναι να αλλάξουμε την Ευρώπη. Όχι να την εγκαταλείψουμε.
10. Ναι ή όχι στη ζώνη του ευρώ;
Στο βαθμό που δεν υπάρχει εναλλακτική στρατηγική για τη συμμετοχή μας σε κάποια άλλη περιφερειακή οικονομική συνεργασία, νομίζω ότι δε χωράει ερώτημα. Για σκεφτείτε λίγο τις συνέπειες: Η επιστροφή στην δραχμή, θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπούν σε υποτιμημένες δραχμές οι μισθοί και να παραμείνουν σε ευρώ τα χρέη και τα κέρδη. Τα κεφάλαια θα εγκαταλείψουν τη χώρα λίγα εικοσιτετράωρα πριν την υποτίμηση, για να επιστρέψουν υπερτιμημένα και να αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα. Αυτό θα οξύνει ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες. Η αριστερά δε μπορεί να υπερασπίζεται μια τέτοια εκδοχή αλλά να διεκδικεί μια άλλη πολιτική ανάπτυξης για την Ευρώπη. Με άλλη λογική για το νόμισμα, απαλλαγμένη από τον μονεταρισμό και την περιοριστική πολιτική. Γιατί το σημερινό γερμανοκεντρικό μοντέλο βρίσκεται σε αδιέξοδο, πράγμα που ομολογείται πλέον ανοιχτά. Θα με ρωτήσετε, βέβαια, αν μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική είναι ρεαλιστική. Μήπως, όμως, είναι ρεαλιστικό να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρώπη ως έχει;
11. Προσδοκάτε σε έναν…Λαφονταίν από το ΠΑΣΟΚ; Ή τουλάχιστον προοπτική σε μια σοσιαλιστική συνιστώσα του ΣΥΝ, με στελέχη που θα προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ;
Εκτιμούμε ότι ο σημερινός δρόμος τον οποίο έχει επιλέξει η κυβέρνηση, θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε βαθύτατη κρίση. Και το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης αυτής, θα είναι η οριστική αποκοπή του ΠΑΣΟΚ από στρώματα που παραδοσιακά το υποστήριζαν. Εμείς με τον κόσμο αυτόν θέλουμε πρώτα από όλα να συναντηθούμε. Πιστεύω ότι μια τέτοια συνάντηση μπορεί να απελευθερώσει απίστευτη ενέργεια, προωθητική και δημιουργική για τον τόπο. Από εκεί και πέρα, αν δρομολογηθούν τέτοιες εξελίξεις, σίγουρα θα εκφραστούν και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αλλά δεν είναι το πρώτο που μας ενδιαφέρει. Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι να υπάρξει αντίσταση στα κυβερνητικά μέτρα. Γιατί η επίθεση στους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφάλιση, είναι κάτι που αφορά τους πάντες, ανεξάρτητα από το κόμμα που επέλεξαν στις εκλογές.
12. Οι παρατάξεις που στηρίζετε σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα συνεχίσουν να μετάσχουν στα όργανα των διοικήσεων των Συνομοσπονδιών;
Όσα προβλήματα και καθυστερήσεις και αν έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, η διάσπασή του σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο θα ήταν πολύ σοβαρό λάθος. Η συμμετοχή σε αντιπροσωπευτικά προεδρεία, είναι μια στάση που πρέπει να κριθεί ως προς τα θετικά και τα αρνητικά της σημεία. Το σημαντικό είναι να ασκεί η αριστερά σταθερή και κάθετη αντιπολίτευση απέναντι στον κυβερνητικό και τον πελατειακό συνδικαλισμό. Και ταυτόχρονα, να πιέζει όσο γίνεται περισσότερο για τον αναπροσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος προς τους κοινωνικούς αγώνες, καθώς και την επανασύνδεσή του με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά τους νέους ανθρώπους, που παλεύουν για τα 500 και τα 600 ευρώ χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.
13. Με το Συνέδριο του Ιουνίου τι θέλετε να πετύχετε κ. πρόεδρε;
Το προηγούμενο διάστημα, ήρθαμε αντιμέτωποι κατά πρόσωπο με τις αδυναμίες μας και μάλιστα με αρκετά επώδυνο τρόπο. Αν θέλουμε λοιπόν να αντιστοιχούμε στην κρισιμότητα των περιστάσεων και να είμαστε πολιτικά αποτελεσματικοί, οφείλουμε αυτές τις αδυναμίες να τις δούμε διεξοδικά και να τις ξεπεράσουμε. Αυτό καλείται να κάνει το Συνέδριό μας. Και μπορεί να το κάνει, πάντα με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, με πολιτική σύνθεση και με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες.
14. Την επομένη, δηλαδή, οι τάσεις θα λειτουργούν ως ¨κόμμα μέσα στο κόμμα¨;
Τις τάσεις δεν μπορείς να τις αποκλείσεις, ούτε να τις απαγορεύσεις. Όπως δεν μπορείς να απαγορεύσεις και την ελεύθερη διατύπωση απόψεων. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει κόμμα, που εργάζεται και λειτουργεί ως τέτοιο και όχι ως ομοσπονδία τάσεων, με αλληλοσυγκρουόμενα πολιτικά σχέδια. Αυτό νομίζω ότι είναι και η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και των φίλων του κόμματος, να γίνει επιτέλους ο ΣΥΝ κόμμα με κανόνες και πλαίσιο λειτουργίας που όσοι θέλουν να βρίσκονται εντός οφείλουν να το σέβονται. Αυτό μας ζήτησε ο κόσμος μας και νομίζω ότι στο συνέδριο θα αποτυπωθεί πλήρως.
15. Σας κατηγορούν, πάντως, ότι επιδιώκετε την διάσπαση του ¨Αριστερού Ρεύματος¨ και τη συγκρότηση ¨προεδρικής¨ ομάδας;
Ο στόχος είναι η επιστροφή της πολιτικής στα θεσμικά όργανα του κόμματος. Με δημοκρατική λειτουργία, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες και όχι με διαμόρφωση των ισορροπιών σε διαδρόμους και κλειστά γραφεία. Το κόμμα δεν χρειάζεται άλλες τάσεις, έχει ήδη αρκετές. Το κόμμα χρειάζεται κανόνες λειτουργίας, σεβασμό στην δημοκρατία, και πολιτική που θα εμπνέει και θα εκφράζει τα μέλη του.
16. Την ¨Ανανεωτική Πτέρυγα¨ τη θεωρείτε ικανή να διασπάσει τον ΣΥΝ, αν δεν ικανοποιηθεί στην ¨κόκκινη γραμμή¨ που θέτει για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ και καιρό δέχομαι εισηγήσεις διασπάσεων εκατέρωθεν. Το θεωρώ θετικό ότι αυτές οι εισηγήσεις δεν περπατάνε στον πονεμένο από χίλιες διασπάσεις κόσμο της αριστεράς. Σε ένα κόμμα, οι όροι συνύπαρξης διαμορφώνονται από όλους, και αφορούν και την πολιτική συμμαχιών, και την υλοποίηση ή υπονόμευση των αποφάσεων, και την επιδίωξη ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και τα πάντα. Νομίζω ότι μια σοβαρή εμβάθυνση της πολιτικής μας γραμμής και μια σαφής δέσμευση σε κανόνες λειτουργίας, μπορεί να μας φέρει όλους σε κοινή κατεύθυνση χωρίς η εσωκομματική δημοκρατία να θιγεί στο ελάχιστο.
17. Ριζική ανανέωση να περιμένουμε κ. Πρόεδρε; Την χρειάζεται ο ΣΥΝ;
Η ανανέωση είναι πολιτικό ζήτημα. Δεν μας ενδιαφέρει απλώς η ανανέωση για την ανανέωση, μας ενδιαφέρει κάθε βήμα που θα κάνει τον ΣΥΝ λιγότερο γραφειοκρατικό, και πιο αποτελεσματικό στην πολιτική του δουλειά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανανέωση, με σαφή και ξεκάθαρα πάντως τα πολιτικά κριτήρια, είναι διαρκές ζητούμενο. Ειδικά για την δική μας αριστερά, που αντιμετωπίζει την πολιτική ως στάση ζωής και όχι ως κατεστημένο.
18. Στις προσεχείς εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, αποκλείεται κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ;
Η τελευταία μας απόφαση, είναι σαφέστατη. Πάμε με τους συμμάχους μας της ριζοσπαστικής αριστεράς και επιδιώκουμε διεύρυνση και προς άλλους χώρους, ιδιαίτερα τον οικολογικό, στην βάση της αντιμετώπισης των τοπικών προβλημάτων. Εμείς θα επιμείνουμε στην συγκρότηση αυτοδιοικητικών σχημάτων που θα είναι μεν πλατειά και ανοιχτά σε συνεργασίες, αλλά θα είναι όσο πιο αξιόπιστα γίνεται σε επίπεδο προγράμματος, αυτοδιοικητικής πρακτικής και προσώπων. Αλλά είναι σημαντικό να αναδειχτούν και τα τρέχοντα πολιτικά προβλήματα, ιδιαίτερα στους διευρυμένους δήμους των μεγάλων πόλεων και τις περιφέρειες, όπου η αναμέτρηση έχει κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Και με αυτή την έννοια, θέμα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ δεν τίθεται, πόσο μάλλον στις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, όταν ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με μια τέτοια κυβερνητική πολιτική.
* Βλέπουμε ότι είστε κάθετα αντίθετος με το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. Είναι στ΄ αλήθεια τόσο τρομερό;
Το ΔΝΤ μπήκε στη διεθνή ατζέντα ως λύση από τον κ. Παπανδρέου. Βέβαια πρωτίστως, εντός συνόρων, είχε υποδειχθεί από τους δύο ένθερμους υποστηριχτές της πολιτικής του, τους κ.κ. Καρατζαφέρη και Μητσοτάκη. Δε πιστεύω ότι πρόκειται για γλωσσικό ολίσθημα του κου Παπανδρεόυ, ούτε για μπλόφα. Σε τόσο σημαντικά θέματα δε μπορεί κανείς να μπλοφάρει. Μάλλον πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Σε κάθε περίπτωση εάν καταλήξουμε στο ΔΝΤ την απόλυτη ευθύνη θα την έχει ο κ. Παπανδρέου. Στο ΔΝΤ όμως έχουν βέτο οι ΗΠΑ. Άρα εδώ έχουμε κατ’ αρχήν μια οδυνηρή διπλωματική ήττα της Ευρώπης. Δεύτερον, είναι σαφές ότι το ΔΝΤ θα διεκδικήσει εφαρμογή απάνθρωπων και αποτυχημένων πολιτικών οι οποίες τελευταία αποκαλούνται «τεχνογνωσία». Ακούσαμε και κάποιες αστειότητες από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να ζητήσει νέα μέτρα, οι οποίες όμως διαψεύστηκαν εντός 24ώρου, από τον κ. Στρος Καν.
* Τα έχετε βάλει με τις τράπεζες μήπως έχετε μονομανία κ. Πρόεδρε;
Οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 28 δις δημόσιου χρήματος, προκειμένου να διασφαλιστεί η ρευστότητα στην οικονομία, την οποία ποτέ δεν είδαμε. Κερδοσκοπούν ασύστολα ακόμα και τώρα δανειζόμενες με 1% από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζοντας το κράτος με πενταπλάσιο ποσοστό. Οι τράπεζες κρατάνε περίπου το 25% του ελληνικού χρέους. Είναι οι εγχώριοι κερδοσκόποι. Εμείς λέμε κάτι πολύ απλό. Να επιστρέψουν στον έλληνα φορολογούμενο όσα βγάζουν από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Είναι παράλογο αυτό; Λέμε να μετοχοποιούν ένα μέρος των κερδών τους και να το αποδίδουν στα ασφαλιστικά ταμεία. Μήπως και αυτό είναι παράλογο; Σε κάθε περίπτωση η χώρα δε πρόκειται να βγει από τη κρίση αν δεν γίνουν ριζικές τομές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν δε προχωρήσουμε άμεσα σε έναν ισχυρό δημόσιο πυλώνα, που θα κατευθύνει τον ανταγωνισμό προς όφελος των δανειοληπτών και θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη με κριτήριο τη κοινωνική ανταποδοτικότητα και όχι το κέρδος των μετόχων.
To Γραφείο Τύπου
Τα δυο κόμματα δεν είναι ίδια αλλά όπως αποδείχθηκε διέθεταν συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά σχέδια απέναντι στη κρίση. Το επισημάναμε και προεκλογικά και δεχθήκαμε σφοδρή κριτική. Αμέσως μετά τις εκλογές επιβεβαιωθήκαμε όταν η νέα κυβέρνηση άρχισε να «παίζει» με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, προκειμένου να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη των προεκλογικών της δεσμεύσεων και να προωθήσει τα συγκεκριμένα μέτρα. Το ότι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, οφείλεται και σε αυτά τα κυβερνητικά παιχνίδια, και κυρίως στις δημόσιες δηλώσεις για Τιτανικούς και χρεοκοπία. Το ερώτημα λοιπόν για το ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πρέπει να το απευθύνετε στους πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απαλλαγούν από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και τους προέκυψε συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ.
2. Γιατί θεωρείτε τόσο αρνητική τη στήριξη που δίνει ο κ. Καρατζαφέρης στην κυβέρνηση για την οικονομία; Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, μάλιστα, κερδίζει δημοσκοπικά με τη στάση του περισσότερο απ’ ότι εσείς…
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι ένας συνεπέστατος αντιδραστικός πολιτικός. Ο εχθρός του είναι οι μετανάστες, και οποιοσδήποτε διεκδικεί εργασιακά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Κατά τα άλλα, πάγια θέση του είναι η αδιαμαρτύρητη υποταγή σε κάθε μορφή εξουσίας, είτε αυτή είναι οι τράπεζες, είτε οι Βρυξέλλες, είτε οι εργοδότες. Με την έννοια αυτή, η συμπολίτευση στην οποία επιδίδεται, είναι απολύτως ενδεικτική για το είδος της πολιτικής που ασκεί σήμερα η κυβέρνηση. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι αντίθετα με την ιδεολογία του, αλλά είναι συμβατά με την ιδεολογία του κ. Καρατζαφέρη και αυτό αρκεί. Όσο για τις δημοσκοπήσεις, καλύτερα να περιμένουμε, γιατί όπως θα έχετε παρατηρήσει, δημοσκοπήσεις αυτή την περίοδο, για κάποιο περίεργο λόγο, δεν γίνονται.
3. Αν υποθέσουμε ότι έχετε δίκιο και κατακρημνιστεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. Τι εναλλακτικό βλέπετε; Και μάλιστα περισσότερο προοδευτικό;
Εναλλακτική πολιτική είναι αυτή που ενισχύει τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αναζητά το κόστος εξόδου από την κρίση σε αυτούς που επί δεκαετίες συσσωρεύουν μυθώδη κέρδη, και στηρίζει την έξοδο από την σημερινή κατάσταση σε συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, καθώς και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Είναι μάλιστα η μόνη ρεαλιστική, καθώς η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης μας οδηγεί σε μια τρομακτική ύφεση. Για να προωθηθεί όμως μια τέτοια εναλλακτική πολιτική, χρειάζεται να υπάρξουν και οι κατάλληλοι πολιτικοί συσχετισμοί, καθώς και ισχυρή πίεση από τον κόσμο. Και αυτό ακριβώς είναι που επιδιώκουμε, με τις πολιτικές μας παρεμβάσεις.
4. Εσείς παρεμπιπτόντως ζητάτε να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, όπως πράττει ο κ. Αλαβάνος;
Ζητάμε να παρθούν πίσω τα μέτρα. Να συγκλίνουν σε αυτό το στόχο ακόμα και οι πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων, πλειοψηφικό και αποτελεσματικό. Αν αυτό το μέτωπο είναι νικηφόρο, οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
5. Πιστεύετε και εσείς ότι το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε, μαζί του και οι σημερινοί κομματικοί σχηματισμοί της Αριστεράς, είναι προς απόσυρση;
Οι αποσύρσεις στην πολιτική δεν έρχονται με διακηρύξεις. Έρχονται από την στιγμή που συγκροτούνται νέες κοινωνικές συμμαχίες και ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα. Πιστεύω ότι το σύστημα που διακυβέρνησε τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια, βασισμένο σε εναλλαγή των δύο κομμάτων, βρίσκεται σε βαθειά κρίση, από την οποία δεν θα τα καταφέρει να βγει. Και ταυτόχρονα πιστεύω ότι η Αριστερά οφείλει να υπερβεί τα δικά της προβλήματα, αν θέλει να είναι αντίστοιχη με τις απαιτήσεις των καιρών.
6. Συνεχίζετε να επιμένετε στη συγκρότηση του τρίτου πόλου της Αριστεράς; Και ρωτώ γιατί από την άλλη υποστηρίζετε πως οι διαφορές σας με το ΚΚΕ είναι ριζικές…
Ακούστε, η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Και δεν είναι μόνο η αδυναμία των ανθρώπων να αντεπεξέλθουν οικονομικά, είναι ακόμα το ξήλωμα του ασφαλιστικού και η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Η κατάσταση αυτή μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει ουσιαστική και άμεση αντίσταση από την πλευρά της κοινωνίας. Και για να είναι αποτελεσματική η αντίδραση αυτή, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα στον αγώνα. Η ενότητα δεν προϋποθέτει απόλυτη ιδεολογική συμφωνία, προϋποθέτει βούληση.
7. Καλά πώς θα συνεργασθείτε με την κυρία Παπαρήγα, που σας αποκαλεί-όσους μείνατε στον ΣΥΝ-…ποντίκια;
Δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική επιλογή του Περισσού. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα του κόσμου που ακουμπά σε όλο τον προοδευτικό χώρο για να ανατραπούν τα μέτρα. Να συναντηθούν όλοι σε αυτά που τους ενώνουν. Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό.
8. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πάντως, εξακολουθεί να σας έχει στο στόχαστρο, με ιδιαίτερους μάλιστα χαρακτηρισμούς. Έχει κάτι προσωπικό μαζί σας; Τι κατά τη γνώμη σας συμβαίνει…
Ο κ. Πάγκαλος εδώ και πολύ καιρό επιδίδεται σε εκστρατεία λάσπης, ασύστολων συκοφαντιών και φραστικού τραμπουκισμού ενάντια στην Αριστερά. Αυτό δεν οφείλεται απλώς στο οξύθυμο του χαρακτήρα του. Είναι μια στάση που εντάσσεται πλήρως στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Χρειάζονται ένα εσωτερικό εχθρό για να αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση τους. Έφτασαν στο σημείο να βεβαιώνουν ότι κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε τον κ. Παναγόπουλο, και συγγνώμη δεν ζητήσανε. Το έργο όμως είναι ξαναπαιγμένο και ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Όταν θα διαπιστώσουν την ζημιά που τους κάνει και θα επιχειρήσουν να τον μαζέψουν, θα είναι αργά.
9. Χωρίς μισόλογα κ. Πρόεδρε για ένα θέμα που συζητείται πολύ στον ΣΥΝ. Ναι ή όχι από το κόμμα σας στην συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε.;
Το να κάνεις κριτική στις σημερινές δομές και στις κατευθύνσεις που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ζήτημα. Το να θεωρείς ευνοϊκό για τις κοινωνικές τάξεις που θέλεις να εκπροσωπήσεις, το σενάριο αποχώρησης είναι άλλο. Άλλωστε μια τέτοια προοπτική δεν θα δημιουργούσε κάποιο μεγάλο κόστος στην Ευρώπη, ενώ για την Ελλάδα θα ήταν ανυπολόγιστο. Αυτό που φοβούνται οι κυρίαρχοι κύκλοι στην ΕΕ, είναι ένας συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων σε όλες τις χώρες. Και εκεί στρέφουμε τις προσπάθειές μας. Η στρατηγική της Αριστεράς πρέπει να είναι να αλλάξουμε την Ευρώπη. Όχι να την εγκαταλείψουμε.
10. Ναι ή όχι στη ζώνη του ευρώ;
Στο βαθμό που δεν υπάρχει εναλλακτική στρατηγική για τη συμμετοχή μας σε κάποια άλλη περιφερειακή οικονομική συνεργασία, νομίζω ότι δε χωράει ερώτημα. Για σκεφτείτε λίγο τις συνέπειες: Η επιστροφή στην δραχμή, θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπούν σε υποτιμημένες δραχμές οι μισθοί και να παραμείνουν σε ευρώ τα χρέη και τα κέρδη. Τα κεφάλαια θα εγκαταλείψουν τη χώρα λίγα εικοσιτετράωρα πριν την υποτίμηση, για να επιστρέψουν υπερτιμημένα και να αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα. Αυτό θα οξύνει ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες. Η αριστερά δε μπορεί να υπερασπίζεται μια τέτοια εκδοχή αλλά να διεκδικεί μια άλλη πολιτική ανάπτυξης για την Ευρώπη. Με άλλη λογική για το νόμισμα, απαλλαγμένη από τον μονεταρισμό και την περιοριστική πολιτική. Γιατί το σημερινό γερμανοκεντρικό μοντέλο βρίσκεται σε αδιέξοδο, πράγμα που ομολογείται πλέον ανοιχτά. Θα με ρωτήσετε, βέβαια, αν μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική είναι ρεαλιστική. Μήπως, όμως, είναι ρεαλιστικό να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρώπη ως έχει;
11. Προσδοκάτε σε έναν…Λαφονταίν από το ΠΑΣΟΚ; Ή τουλάχιστον προοπτική σε μια σοσιαλιστική συνιστώσα του ΣΥΝ, με στελέχη που θα προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ;
Εκτιμούμε ότι ο σημερινός δρόμος τον οποίο έχει επιλέξει η κυβέρνηση, θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε βαθύτατη κρίση. Και το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης αυτής, θα είναι η οριστική αποκοπή του ΠΑΣΟΚ από στρώματα που παραδοσιακά το υποστήριζαν. Εμείς με τον κόσμο αυτόν θέλουμε πρώτα από όλα να συναντηθούμε. Πιστεύω ότι μια τέτοια συνάντηση μπορεί να απελευθερώσει απίστευτη ενέργεια, προωθητική και δημιουργική για τον τόπο. Από εκεί και πέρα, αν δρομολογηθούν τέτοιες εξελίξεις, σίγουρα θα εκφραστούν και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αλλά δεν είναι το πρώτο που μας ενδιαφέρει. Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι να υπάρξει αντίσταση στα κυβερνητικά μέτρα. Γιατί η επίθεση στους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφάλιση, είναι κάτι που αφορά τους πάντες, ανεξάρτητα από το κόμμα που επέλεξαν στις εκλογές.
12. Οι παρατάξεις που στηρίζετε σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα συνεχίσουν να μετάσχουν στα όργανα των διοικήσεων των Συνομοσπονδιών;
Όσα προβλήματα και καθυστερήσεις και αν έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, η διάσπασή του σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο θα ήταν πολύ σοβαρό λάθος. Η συμμετοχή σε αντιπροσωπευτικά προεδρεία, είναι μια στάση που πρέπει να κριθεί ως προς τα θετικά και τα αρνητικά της σημεία. Το σημαντικό είναι να ασκεί η αριστερά σταθερή και κάθετη αντιπολίτευση απέναντι στον κυβερνητικό και τον πελατειακό συνδικαλισμό. Και ταυτόχρονα, να πιέζει όσο γίνεται περισσότερο για τον αναπροσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος προς τους κοινωνικούς αγώνες, καθώς και την επανασύνδεσή του με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά τους νέους ανθρώπους, που παλεύουν για τα 500 και τα 600 ευρώ χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.
13. Με το Συνέδριο του Ιουνίου τι θέλετε να πετύχετε κ. πρόεδρε;
Το προηγούμενο διάστημα, ήρθαμε αντιμέτωποι κατά πρόσωπο με τις αδυναμίες μας και μάλιστα με αρκετά επώδυνο τρόπο. Αν θέλουμε λοιπόν να αντιστοιχούμε στην κρισιμότητα των περιστάσεων και να είμαστε πολιτικά αποτελεσματικοί, οφείλουμε αυτές τις αδυναμίες να τις δούμε διεξοδικά και να τις ξεπεράσουμε. Αυτό καλείται να κάνει το Συνέδριό μας. Και μπορεί να το κάνει, πάντα με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, με πολιτική σύνθεση και με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες.
14. Την επομένη, δηλαδή, οι τάσεις θα λειτουργούν ως ¨κόμμα μέσα στο κόμμα¨;
Τις τάσεις δεν μπορείς να τις αποκλείσεις, ούτε να τις απαγορεύσεις. Όπως δεν μπορείς να απαγορεύσεις και την ελεύθερη διατύπωση απόψεων. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει κόμμα, που εργάζεται και λειτουργεί ως τέτοιο και όχι ως ομοσπονδία τάσεων, με αλληλοσυγκρουόμενα πολιτικά σχέδια. Αυτό νομίζω ότι είναι και η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και των φίλων του κόμματος, να γίνει επιτέλους ο ΣΥΝ κόμμα με κανόνες και πλαίσιο λειτουργίας που όσοι θέλουν να βρίσκονται εντός οφείλουν να το σέβονται. Αυτό μας ζήτησε ο κόσμος μας και νομίζω ότι στο συνέδριο θα αποτυπωθεί πλήρως.
15. Σας κατηγορούν, πάντως, ότι επιδιώκετε την διάσπαση του ¨Αριστερού Ρεύματος¨ και τη συγκρότηση ¨προεδρικής¨ ομάδας;
Ο στόχος είναι η επιστροφή της πολιτικής στα θεσμικά όργανα του κόμματος. Με δημοκρατική λειτουργία, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες και όχι με διαμόρφωση των ισορροπιών σε διαδρόμους και κλειστά γραφεία. Το κόμμα δεν χρειάζεται άλλες τάσεις, έχει ήδη αρκετές. Το κόμμα χρειάζεται κανόνες λειτουργίας, σεβασμό στην δημοκρατία, και πολιτική που θα εμπνέει και θα εκφράζει τα μέλη του.
16. Την ¨Ανανεωτική Πτέρυγα¨ τη θεωρείτε ικανή να διασπάσει τον ΣΥΝ, αν δεν ικανοποιηθεί στην ¨κόκκινη γραμμή¨ που θέτει για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ και καιρό δέχομαι εισηγήσεις διασπάσεων εκατέρωθεν. Το θεωρώ θετικό ότι αυτές οι εισηγήσεις δεν περπατάνε στον πονεμένο από χίλιες διασπάσεις κόσμο της αριστεράς. Σε ένα κόμμα, οι όροι συνύπαρξης διαμορφώνονται από όλους, και αφορούν και την πολιτική συμμαχιών, και την υλοποίηση ή υπονόμευση των αποφάσεων, και την επιδίωξη ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και τα πάντα. Νομίζω ότι μια σοβαρή εμβάθυνση της πολιτικής μας γραμμής και μια σαφής δέσμευση σε κανόνες λειτουργίας, μπορεί να μας φέρει όλους σε κοινή κατεύθυνση χωρίς η εσωκομματική δημοκρατία να θιγεί στο ελάχιστο.
17. Ριζική ανανέωση να περιμένουμε κ. Πρόεδρε; Την χρειάζεται ο ΣΥΝ;
Η ανανέωση είναι πολιτικό ζήτημα. Δεν μας ενδιαφέρει απλώς η ανανέωση για την ανανέωση, μας ενδιαφέρει κάθε βήμα που θα κάνει τον ΣΥΝ λιγότερο γραφειοκρατικό, και πιο αποτελεσματικό στην πολιτική του δουλειά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανανέωση, με σαφή και ξεκάθαρα πάντως τα πολιτικά κριτήρια, είναι διαρκές ζητούμενο. Ειδικά για την δική μας αριστερά, που αντιμετωπίζει την πολιτική ως στάση ζωής και όχι ως κατεστημένο.
18. Στις προσεχείς εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, αποκλείεται κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ;
Η τελευταία μας απόφαση, είναι σαφέστατη. Πάμε με τους συμμάχους μας της ριζοσπαστικής αριστεράς και επιδιώκουμε διεύρυνση και προς άλλους χώρους, ιδιαίτερα τον οικολογικό, στην βάση της αντιμετώπισης των τοπικών προβλημάτων. Εμείς θα επιμείνουμε στην συγκρότηση αυτοδιοικητικών σχημάτων που θα είναι μεν πλατειά και ανοιχτά σε συνεργασίες, αλλά θα είναι όσο πιο αξιόπιστα γίνεται σε επίπεδο προγράμματος, αυτοδιοικητικής πρακτικής και προσώπων. Αλλά είναι σημαντικό να αναδειχτούν και τα τρέχοντα πολιτικά προβλήματα, ιδιαίτερα στους διευρυμένους δήμους των μεγάλων πόλεων και τις περιφέρειες, όπου η αναμέτρηση έχει κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Και με αυτή την έννοια, θέμα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ δεν τίθεται, πόσο μάλλον στις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, όταν ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με μια τέτοια κυβερνητική πολιτική.
* Βλέπουμε ότι είστε κάθετα αντίθετος με το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. Είναι στ΄ αλήθεια τόσο τρομερό;
Το ΔΝΤ μπήκε στη διεθνή ατζέντα ως λύση από τον κ. Παπανδρέου. Βέβαια πρωτίστως, εντός συνόρων, είχε υποδειχθεί από τους δύο ένθερμους υποστηριχτές της πολιτικής του, τους κ.κ. Καρατζαφέρη και Μητσοτάκη. Δε πιστεύω ότι πρόκειται για γλωσσικό ολίσθημα του κου Παπανδρεόυ, ούτε για μπλόφα. Σε τόσο σημαντικά θέματα δε μπορεί κανείς να μπλοφάρει. Μάλλον πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Σε κάθε περίπτωση εάν καταλήξουμε στο ΔΝΤ την απόλυτη ευθύνη θα την έχει ο κ. Παπανδρέου. Στο ΔΝΤ όμως έχουν βέτο οι ΗΠΑ. Άρα εδώ έχουμε κατ’ αρχήν μια οδυνηρή διπλωματική ήττα της Ευρώπης. Δεύτερον, είναι σαφές ότι το ΔΝΤ θα διεκδικήσει εφαρμογή απάνθρωπων και αποτυχημένων πολιτικών οι οποίες τελευταία αποκαλούνται «τεχνογνωσία». Ακούσαμε και κάποιες αστειότητες από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να ζητήσει νέα μέτρα, οι οποίες όμως διαψεύστηκαν εντός 24ώρου, από τον κ. Στρος Καν.
* Τα έχετε βάλει με τις τράπεζες μήπως έχετε μονομανία κ. Πρόεδρε;
Οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 28 δις δημόσιου χρήματος, προκειμένου να διασφαλιστεί η ρευστότητα στην οικονομία, την οποία ποτέ δεν είδαμε. Κερδοσκοπούν ασύστολα ακόμα και τώρα δανειζόμενες με 1% από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζοντας το κράτος με πενταπλάσιο ποσοστό. Οι τράπεζες κρατάνε περίπου το 25% του ελληνικού χρέους. Είναι οι εγχώριοι κερδοσκόποι. Εμείς λέμε κάτι πολύ απλό. Να επιστρέψουν στον έλληνα φορολογούμενο όσα βγάζουν από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Είναι παράλογο αυτό; Λέμε να μετοχοποιούν ένα μέρος των κερδών τους και να το αποδίδουν στα ασφαλιστικά ταμεία. Μήπως και αυτό είναι παράλογο; Σε κάθε περίπτωση η χώρα δε πρόκειται να βγει από τη κρίση αν δεν γίνουν ριζικές τομές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν δε προχωρήσουμε άμεσα σε έναν ισχυρό δημόσιο πυλώνα, που θα κατευθύνει τον ανταγωνισμό προς όφελος των δανειοληπτών και θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη με κριτήριο τη κοινωνική ανταποδοτικότητα και όχι το κέρδος των μετόχων.
To Γραφείο Τύπου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)