Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Η ρωγμή να μη γίνει ρήγμα

Πολλοί αιφνιδιαστήκαμε από την αποχώρηση των συνέδρων της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ. Από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δονούνται από πολιτικές διαφωνίες και προσωπικές διαμάχες. Έγινε αβίωτη η συμβίωση; Είναι αναπόφευκτη η απομάκρυνση; Θα επαναληφθεί ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο κάθε νέο ξεκίνημα σφραγίζεται από τον φανατισμό της νέας "αλήθειας";

Κατά κανόνα οι διασπάσεις υπακούουν σε πολιτικά σχέδια, τα οποία, όμως, για να δοκιμαστούν, προϋποθέτουν να συγκεντρωθεί κρίσιμη μάζα ενεργών πολιτών. Υπάρχει χώρος "για να ανασυγκροτηθεί η ανανεωτική αριστερά" έξω από τον ΣΥΝ; Υπάρχει η ανανεωτική αριστερά στην κατάψυξη της Ιστορίας; Παράγει φερεγγυότητα για ξεχωριστή προσπάθεια, σε μια περίοδο που το επίμονο αίτημα των αριστερών πολιτών είναι η ενότητα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πλημμυρίδα της οικονομικής κρίσης; Πόσο αβυσσαλέες είναι οι διαφορές, όταν στη Βουλή όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το Μνημόνιο και τον μηχανισμό ΔΝΤ - Ε.Ε.;

Σε κάθε χωριστική κίνηση οι ευθύνες δεν είναι μονοσήμαντες. Οι διαφορές τέμνονται με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες, αρκεί να μην έχει διαρραγεί το πλαίσιο της ιδεολογικοπολιτικής εμπιστοσύνης. Είναι, άραγε, τόσο μεγάλες οι διαφορές ώστε να μη χωράνε πλέον σ' ένα κόμμα για το οποίο καθιερώθηκε στη χώρα μας ο όρος "χώρος";

Η δυναμική της απόφασης για διαφορετική πορεία, ανεξαρτήτως προθέσεων και σχεδιασμών, ανεπαισθήτως μεταλλάσσει την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, προκειμένου να δημιουργηθεί νέα δικαιολογητική βάση ύπαρξης, στη βάση του "πολιτικού ρεαλισμού".

Επιμένουμε ότι όσα χωρίζουν την Ανανεωτική Πτέρυγα με τον ΣΥΝ είναι λιγότερα απ' όσα την ενώνουν. Αυτή η αίσθηση υπάρχει στη μεγάλη πλειοψηφία των μελών του ΣΥΝ, που με αυτοπεποίθηση δίνουν μάχη μακράς πνοής για τις ιδέες και τις πολιτικές θέσεις του χώρου, αναζητώντας συμπορεύσεις και κοινή δράση με δυνάμεις στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα. Πόσο μάλλον μέσα στον ίδιο τον ΣΥΝ! Και αυτό είναι το μήνυμα του Συνεδρίου.

Η "Αυγή" προϋπήρξε των σημερινών οργανωτικών σχημάτων της αριστεράς και συχνά, σε περιόδους κρίσης των κομμάτων της, αποτέλεσε σχήμα αναφοράς ή και ιδιόρρυθμης "ένταξης" χιλιάδων αριστερών. Σήμερα, οργανική συνιστώσα του χώρου της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, φιλοδοξεί να παραμείνει μια ανοιχτή αριστερή εφημερίδα, πρόθυμη και ικανή να διασώσει την επικοινωνία ανάμεσα σε πολίτες της αριστεράς, σε συντρόφους που συμμερίζονται ίδιες αγωνίες και αξίες. Να συμβάλει ώστε να μην μετατραπεί η ρωγμή σε ρήγμα.