του Δημήτρη Χρήστου
Αυγή 13/9/2009
Η αριστερά και οι αδυναμίες της είναι οι αιτίες για τη βαθυτάτη και πολύπλευρη κρίση που διέρχεται ο τόπος και για την οποία θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμός;
“Πληροφορούμαι αρμοδίως ότι στη νεοσυσταθείσα ηγετική ενδεκάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εκπροσωπείται η οργάνωση 'Ρόζα'. Δεν ξέρω αν οφείλεται σε παράλειψη, αποκλεισμό ή σεχταριστικό ολίσθημα, αλλά οι ψηφοφόροι είναι ευλόγως ανάστατοι: Τι συμβαίνει με τη Ρόζα;” Έτσι ξεκινούσε το άρθρο του την Τετάρτη στο “Βήμα” ο κ. Ιωάννης Πρετεντέρης. Όχι πως δεν δίνει η αριστερά δικαιώματα για σαρκασμό και ειρωνεία. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα τούτη την εποχή. Δεν είναι η αριστερά και οι αδυναμίες της αιτίες για τη βαθυτάτη και πολύπλευρη κρίση που διέρχεται ο τόπος και για την οποία θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμός. Δεν κυβέρνησε η αριστερά για να απολογηθεί για τα κακουργήματα του δικομματισμού, οποίος ξέρει καλά πώς να τα παραγράφει.
ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ την εβδομάδα έγιναν γνωστά τα εξής. Σε μελέτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την ανταγωνιστικότητα των εθνικών οικονομιών η Ελλάδα, την οποία κυβερνούν εναλλάξ (αν δεν κάνω λάθος) Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στην 71η θέση μεταξύ 133 χωρών (από την 67η όπου βρισκόταν στην εκτίμηση της περσινής έκθεσης), πίσω από χώρες όπως η Αίγυπτος, το Καζακστάν, η Μποτσουάνα, το Μαυροβούνιο και τα Μπαρμπέιντος. Δυστυχώς, δεν ανακάλυψα στη λίστα χώρα που να τη λένε Ρόζα.
ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επιχειρηματικότητα, με αξιολογημένες 183 οικονομίες, η Ελλάς βρίσκεται στην 109η θέση (εννέα θέσεις πιο κάτω από την αντίστοιχη περσινή έκθεση), πίσω από οικονομίες χωρών όπως η FYROM, η Αλβανία, η Ρουάντα, η Ζάμπια και η Αιθιοπία!
Η ΓΣΕΒΕΕ σε έκθεσή της, με στοιχεία από τα μητρώα των επιμελητηρίων, παρουσίασε τη δραματική κατάσταση που βιώνουν οι μικρές επιχειρήσεις. Δύο εταιρείες βάζουν λουκέτο, μία ανοίγει. Η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο παρουσίασε πτώση 9,2% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρσι, ενώ η πτώση στις ελληνικές εξαγωγές το ίδιο διάστημα ξεπέρασαν το 20% (20,5%). Τα έσοδα του δημοσίου είχαν, παρά τις φορολογικές διαθέσεις και επιθέσεις, μηδενικό ποσοστό αύξησης, ενώ τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων ανήλθαν στα 12,6 δισεκατομμύρια ευρώ!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Η χώρα χρειάζεται πολιτικές δυνάμεις που να μπορούν να εργαστούν σκληρά, να έχουν ήθος και εντιμότητα, μεράκι και πάθος, να είναι ικανές να εμπνεύσουν να κινητοποιήσουν τους πολίτες και να δημιουργήσουν όραμα προόδου. Καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία, έτσι από μόνη της, στο συγκεκριμένο οικονομικό, επιχειρηματικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, δεν πρόκειται να ανθήσει, να προοδεύσει και να δημιουργήσει εθνικό πλούτο. Η κατάρρευση του “καπιταλισμού καζίνο” έδειξε, με τον πλέον ηχηρό αν και οδυνηρό για τα θύματα που προκάλεσε τρόπο, πως οι πολιτικές εξουσίες δεν μπορούν να περιορίζονται στον ρόλο του διαιτητή αφήνοντας τις κοινωνίες στη διάθεση των κυνηγών του κέρδους, η απληστία των οποίων απείλησε με κατεδάφιση την πραγματική οικονομία.
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ οφείλουν, πέρα από τους νέους κανόνες, να αξιολογούν, να σχεδιάζουν να συνεργάζονται και να βοηθούν τους παραγωγούς προϊόντων και τους δημιουργούς υπηρεσιών, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στον διεθνή ανταγωνισμό. Όταν η Ελλάς χρειάζεται 500.000 νέες θέσεις εργασίας, πρέπει να στύψεις το μυαλό σου και να κόψεις τον λαιμό σου για να βρεις τις δυνάμεις εκείνες που μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της χώρας και της εποχής.
"ΚΑΙ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ έχει η αριστερά με όλα αυτά;" θα μπορούσε να ρωτήσει σοβαρά ή ειρωνικά ο κ. Πρετεντέρης. Και μόνο η πολιτική της παρουσία, ως πολιτική πίεση, ως ουσιαστική αντιπολίτευση σε κόμματα αλαζονικά, περιορισμένης ευθύνης και μικροκομματικής λογικής, σε κόμματα που έχουν μετατραπεί σε εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων οικονομικών συμφερόντων, είναι πολύτιμη. Δεν θα ισχυριστώ πως η αριστερά για την οποία ομιλούμε είναι έτοιμη για μεγαλύτερες ευθύνες. Δεν είναι εύκολο να αξιολογήσω εκ των προτέρων την αποτελεσματικότητά της. Μπορώ όμως βάσιμα να υποστηρίξω πως χωρίς αυτήν, την ανοιχτή στην κοινωνία αριστερά, το πολιτικό σύστημα θα γίνει πολύ πιο φτωχό. Εξαιρετικά μεγάλες κοινωνικές ομάδες, πολύτιμες για την προοπτική ανασυγκρότησης της χώρας, δεν θα βρουν την πολιτική υποστήριξη που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για λίγους.
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ για την οποία γίνεται λόγος, ο κ. Βωβός θα είχε σηκώσει ήδη τα 200.000 τετραγωνικά μπετόν στον Βοτανικό. Και σήμερα που το γήπεδο του Παναθηναϊκού έχει πάρει το πράσινο φως από παντού, Κακλαμάνης και Σουφλιάς εξέχουσες φυσιογνωμίες του συστήματος, κάνουν την πάπια παίζοντας πινγκ πογκ. Και το κάνουν γιατί η μεγάλη μπίζνα δεν ήταν το γήπεδο. Ήταν αυτή η ξεδιάντροπη διαπλοκή (την οποία σιγοντάρισαν οι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών) που ουδόλως νοιάζεται για τον εθνικό πλούτο, για τα συμφέροντα των πολλών και της κοινωνίας.
