ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Κ.Π.Ε. ΤΟΥ ΣΥΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ
Κυριακή 18/12/2011
Πυκνές και ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς με επίκεντρο την Ε.Ε. Στην Ελλάδα, με την στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό την πρωθυπουργία του κ. Παπαδήμου. Πρόκειται για το τέλος μιας περιόδου, που σφραγίστηκε με την μνημονιακή πολιτική και τα καταστροφικά μέτρα που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την τρόικα και την αρχή μιας νέας κατά την οποία συνεχίζεται η ίδια πολιτική αλλά σημειώνεται και η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να ανατάξει την ηγεμονία του, να κερδίσει χρόνο, ώστε με επιμονή να επιβάλλει στην κοινωνία τη δική του λογική εξόδου από την κρίση σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών και συμφερόντων. Από την αρχή ο χαρακτήρας αυτής της κυβέρνησης και της εντολής που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει ήταν καθαρός. Οι δεσμεύσεις που αποτυπώθηκαν στις προγραμματικές της δηλώσεις, ο προϋπολογισμός που ψήφισε, η λογική με την οποία συμμετείχε στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου απέδειξαν περίτρανα πως πρόκειται για έκφραση του μνημονιακού μπλοκ που με τις ευλογίες των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης και του εγχώριου καπιταλισμού, θα συνεχίσει την πολιτική της εξαθλίωσης των εργαζομένων και συνταξιούχων. Θα σπρώχνει κατά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, θα περιστείλει ακόμα περισσότερο τα κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, θα επιδιώξει και επενδύσει στον κοινωνικό φόβο, θα χρησιμοποιήσει τον κρατικό αυταρχισμό. Ήδη το κάνει. Ο νέος προϋπολογισμός περιέχει βάρβαρα μέτρα νέας φοροεπιδρομής, και ολοκληρωτικής απομείωσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Είναι ταυτόχρονα αντιλαϊκός, άδικος, αντιαναπτυξιακός και αναποτελεσματικός. Είναι προϋπολογισμός κοινωνικής κατεδάφισης, έντασης της ύφεσης, καταστροφής της οικονομίας και της χώρας.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο οι αποφάσεις της 9ης Δεκέμβρη αποτυπώνουν την αφοσίωση και την επιμονή της ηγεσίας της Ε.Ε. στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο που στρέφεται με βιαιότητα ενάντια στο κόσμο της εργασίας. Ακόμη περισσότερο επιχειρείται μια αυταρχική ΄΄ομοσπονδιοποίηση΄΄ της Ε.Ε. (παρέμβαση της Κομισιόν στους εθνικούς προϋπολογισμούς, καταστρατήγηση αρμοδιοτήτων Ευρωκοινοβουλίου, υπέρβαση διατάξεων εθνικών Συνταγμάτων, ενιαία προγράμματα λιτότητας, κυβερνήσεις ΄΄τεχνοκρατών΄΄ κ.λ.π.) που προϋποθέτει την συρρίκνωση της δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη. Οι αποφάσεις αυτές αντιστοιχούν στη προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων τους για ακόμη μεγαλύτερη μετατροπή της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης σε ένα ακραίο αντιδραστικό νεοφιλελεύθερο μονεταριστικό μόρφωμα. Από δημοκρατική άποψη πρόκειται περί θεσμικής εκτροπής. Η πορεία των πραγμάτων επιβεβαιώνει συνεχώς και θα επιβεβαιώσει ακόμη περισσότερο στο επόμενο διάστημα την εκτίμηση μας πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα γίνει δημοκρατική, κοινωνική και αλληλέγγυα ένωση στη βάση μιας ριζικά αντίθετης, με την σημερινή αρχιτεκτονική στηριγμένη σε νέο προοδευτικό, πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων ή θα διαλυθεί.
Για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης επισημαίνουμε τα πολιτικά σενάρια που ξεδιπλώνονται στη χώρα μας. Είναι φανερό πως παρά τις αρχικές περιγραφές για κυβέρνηση δήθεν εθνικής σωτηρίας, συγκεκριμένης εντολής και περιορισμένου χρόνου ήδη κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, σε Ελλάδα και Ευρώπη, προσανατολίζονται σε μια μεγαλύτερης διάρκειας διακυβέρνηση για να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες και σε κάθε περίπτωση για να δοθεί χρόνος ανασύνταξης και επικυριαρχίας, μέσα από αλλαγές, του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας και αντιφάσεων που κοινή τους συνισταμένη είναι η ΄΄μνημονιακή΄΄ πολιτική. Ωστόσο οι αντοχές και ανοχές των εργαζομένων που συνεχώς μειώνονται, η αποσυσπείρωση των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου και η ενίσχυση της Αριστεράς σε βάρος του μνημονιακού μπλοκ συνιστούν βασικούς παράγοντες στην εξέλιξη του πολιτικού σκηνικού στην κατεύθυνση της ανατροπής του.
Το διαρκές ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι τι κάνουμε; Πως συνεχίζουμε ώστε να ακυρωθούν τα σχέδια των κυρίαρχων κύκλων του μνημονιακού μπλοκ;
Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα με συνέπεια και αταλάντευτα ακολουθήσαμε αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθερη πολιτική. Ξεσκεπάσαμε την πολιτική και την στόχευση του μνημονιακού μπλοκ και της τρόικας. Δείξαμε τον καταστροφικό χαρακτήρα τους. Συμμετείχαμε και συμβάλλαμε στην οργάνωση κινημάτων αντίστασης τόσο επί των συγκεκριμένων όσο και επί του συνόλου αυτής της πολιτικής. Διαμορφώσαμε ένα συνοπτικό πρόγραμμα κατευθύνσεων, πρόταση για μια άλλη πολιτική που εστιάζει στις κοινωνικές ανάγκες, ανατρέπει κατεστημένες αντιλήψεις, ωθεί σε μια πορεία ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και του ίδιου του συστήματος. Συμβάλλαμε τα μέγιστα στην κατανόηση της φύσης των προβλημάτων σε όλη την Ευρώπη και βοηθήσαμε στον συντονισμό των δυνάμεων του ΚΕΑ. Στηριγμένη σ’ αυτή τη δράση και τις επεξεργασίες είναι και η ενωτική μας πρόταση για κοινή δράση, κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες, προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία όλων των δυνάμεων που από προοδευτική σκοπιά αντιπαλεύουν το μνημόνιο. Με πυρήνα την Αριστερά, με προγραμματική βάση που έχει ευθεία αντιστοίχιση με τις επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, εργαζόμαστε για τη διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας.
Σ’ αυτή την πολιτική χωρίς ταλάντευση και με συγκεκριμένο τρόπο θα συνεχίσουμε με βάση το τρίπολο ΄΄κοινωνική δράση, πολιτικές πρωτοβουλίες, ενωτική πρόταση΄΄. Έχουμε εδραιώσει στη συνείδηση της κοινωνίας τη ΄΄στάση ΣΥΡΙΖΑ΄΄, δηλαδή ότι σηκώνουμε το γάντι σε κάθε αντιλαϊκή συστημική πρόκληση.
Σ’ αυτή τη βάση χρειάζεται:
Α) Να συνεχίσουμε και εντείνουμε τη δράση μας στο κίνημα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια.
Β) Να αναπτύξουμε τη μάχη ενάντια στην εφεδρεία που στέλνει ουσιαστικά στην ανεργία και συγχρόνως θεωρεί ένα πλήθος 150.000 εργαζομένων ΄΄ανίκανο και άχρηστο΄΄ να συμβάλλει σε μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Γ) Να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη κύματος λαϊκής αντίστασης ενάντια στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων.
Δ) Να αντεπιτεθούμε στη νέα φοροεπιδρομή που από 1/1/12 έρχεται κατ’ αρχήν με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και του ψευδώς αποκαλούμενου τέλους αλληλεγγύης.
Ε) Να δυναμώσουμε και επεκτείνουμε τις δομές και τις δράσεις αλληλεγγύης.
Στ) Να πολιτικοποιήσουμε όλα τα επί μέρους στο σύνθημα : Δημοκρατία - εκλογές τώρα –να μιλήσει ο λαός - αλλαγή σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Όλα τα παραπάνω απαιτούν το σύνολο των δυνάμεων μας, χωρίς καμία εξαίρεση να δουλεύει για την ανάπτυξη του μ.κ. σε μαζική, ενωτική βάση με προοδευτικό προσανατολισμό, με πλήρη σεβασμό στην αρχή της αυτονομίας.
Χρειάζεται να ληφθούν επιπλέον μέτρα. Κατ’ αρχήν στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να συμβάλλουμε στην ενίσχυση της οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης μας στην επιδίωξη να ανατάξουμε και προσανατολίσουμε ταξικά το σ.κ. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σ’ αυτή τη φάση οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που υποστηρίζουμε να λειτουργήσουν και σαν χώρος υποδοχής όχι μόνο της οργής αλλά και της ενεργοποίησης εργαζόμενων που απεγκλωβίζονται από τις πολιτικές επιλογές του δικομματισμού και συγχρόνως να συνεργαστούν με άλλες συνδικαλιστικές αριστερές οργανώσεις και με συνδικαλιστές που σταθερά αντιτάσσονται στις μνημονιακές επιλογές και επιπτώσεις.
Για την ενίσχυση της πολιτικής και οργανωτικής μας επιρροής στον αγροτικό χώρο χρειάζεται να είναι μόνιμο μέλημα τόσο των κεντρικών οργάνων του κόμματος αλλά εξίσου των ΝΕ στην περιφέρεια, ο σταθερός προσανατολισμός στο αγροτικό και το γεωτεχνικό κίνημα, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες του πρωτογενή τομέα και της μεταποίησης και γενικότερα στους κατοίκους της υπαίθρου. Ιδιαίτερα για το αγροτικό κίνημα, χρειάζεται να συμβάλλουμε στην οργάνωση του μέσα από κινηματικές συμμετοχικές διαδικασίες και τη σταθερή διεκδικητική του παρουσία. Σημαντικά μπορεί να συμβάλλει σε αυτό η ανασυγκρότηση και σταθερή λειτουργία της ΝΕΑΚ και η συσπείρωση σε αυτήν των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όσων, ιδίως στους νέους αγρότες, διαχωρίζονται από το δικομματισμό, που στην περιφέρεια διατηρεί παραδοσιακά ισχυρά ερείσματα.
Οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, βιώνουν έντονα τα προβλήματα της φτώχειας ιδιαίτερα στη σημερινή κρίση καθώς και όλα τα φαινόμενα άνισων ευκαιριών στην εργασία, κακοποιήσεων, σεξουαλικών παρενοχλήσεων και υποτιμητικών προτύπων από τα ΜΜΕ αλλά και από αλλού. Εντείνουμε την παρέμβαση μας στο θέμα των γυναικείων δικαιωμάτων, προασπίζουμε τις ίσες ευκαιρίες για τα δύο φύλα παντού και συμβάλλουμε στην ενίσχυση του φεμινιστικού – γυναικείου κινήματος.
Με ιδιαίτερη επιμονή χρειάζεται ν’ ανοίξουμε τη δράση μας στους ΕΒΕ και τα μικρομεσαία στρώματα. Ελλείψεις του παρελθόντος χρειάζεται να υπερκερασθούν άμεσα. Προτείνουμε την συγκρότηση ενιαίας Πανελλαδικής Παράταξης στους ΕΒΕ με ευθύνη των συνδικαλιστικών μας στελεχών και των κομματικών μας δυνάμεων στο χώρο.
Να αναλάβουμε ενωτικές πρωτοβουλίες στα μέτωπα της παιδείας και του πολιτισμού. Μέσα στον ορυμαγδό της οικονομικής σφαγής που συντελείται στη χώρα μας είναι πιθανό να αρχίσουν να θεωρούνται τα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού ζητήματα πολυτελείας. Πράγμα που θα συνιστά καταστροφική εξέλιξη. Στη χρονιά που τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν πλέον ούτε τα στοιχειώδη, που γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί ο αντισυνταγματικός νόμος Διαμαντοπούλου, οι όροι για ένα ευρύτατο μέτωπο παιδείας είναι πολύ ευνοϊκοί. Το γεγονός πως αφορά κατεξοχήν τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας, δασκάλων, καθηγητών και πανεπιστημιακών το κάνει καθοριστικό. Επίσης κανένα πολιτικό κίνημα δεν μπορεί να μεγαλουργήσει χωρίς συγχρόνως να αναδειχθούν οι αξίες της Αριστεράς σε επίπεδο ιδεολογικής σύγκρουσης και πολιτιστικής ανάτασης. Να πάρουμε ανοιχτή πρωτοβουλία συμπαράταξης όλων των αντιμημονιακών δυνάμεων πάνω στα βασικά συγκεκριμένα ζητήματα και να επιμείνουμε ιδιαίτερα.
Σε κάθε Π.Κ. να διαμορφωθεί ένα σχέδιο δράσης των μελών μας στα κινήματα με επικέντρωση στο κίνημα ενάντια στα χαράτσια, την Αυτοδιοίκηση, την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Επιπλέον η συμμετοχή των μελών μας στις δράσεις αλληλεγγύης είναι απαραίτητη. Στην πολύ καλή προσπάθεια της νομικής βοήθειας και τεκμηρίωσης στην Αθήνα χρειάζεται να προστεθούν ανάλογες κινήσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.
Όλα τα παραπάνω χρειάζεται να αποκτήσουν ένα επίπεδο συντονισμού και σε αυτό θα βοηθήσει η δικτύωση μεταξύ των σ. και σ/σων που συμμετέχουν σε κάθε κίνημα με στόχο την αλληλοενημέρωση, βοήθεια και την κοινή δράση.
Ένταση στην πολιτική εξόρμηση
Ήδη πολλές οργανώσεις εργάζονται σε προεκλογικούς ρυθμούς. Συγκροτούνται οι Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις και συζητήσεις. Η συμμετοχή του κόσμου τις περισσότερες φορές είναι πρωτοφανής. Η μορφή να συμμετέχουν στα πάνελ των συζητήσεων ή να χαιρετίζουν στις εκδηλώσεις εκπρόσωποι από άλλες πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες του αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου τόξου, αποδείχθηκε επιτυχής και πρέπει να συνεχισθεί. Ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ανά Ν.Ε. και Π.Κ. βοηθά στην ορθή κατανομή των δυνάμεων μας. Πρέπει να λειτουργήσουμε με βάση τη σκέψη ΄΄όλο και πιο ανοιχτά, όλο και πιο κοντά στα προβλήματα και την κοινωνία΄΄.
Ν’ ανοίξουμε πλήρως τις πόρτες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να ενταχθούν όσοι/ες θέλουν στη βάση της γενικής συμφωνίας με το πλαίσιο της απόφασης της Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ. Να παρακολουθούμε και να εντάσσουμε στις δράσεις μας προοδευτικές πολιτικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου. Συγχρόνως χρειάζεται να εντείνουμε την παρουσία μας στα Πανελλαδικά και τοπικά ΜΜΕ με διευρυμένη εκπροσώπηση από ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ και απαίτηση παρουσίας. Τη πολιτική και κοινωνική μάχη , τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό. Με τεράστιες θυσίες και με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος. Γι’ αυτό καλούμε τα μέλη του Κόμματος, τον κόσμο της Αριστεράς, να στηρίξουν με αποφασιστικότητα έστω και με το υστέρημά τους την φωνή και τη γραφή, το λόγο της αριστεράς, την Αυγή και το Κόκκινο. Να στηρίξουν επίσης τα Μέσα που εκφράζουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Αριστεράς. Γιατί έτσι δίνει δύναμη στην δική του φωνή και στους δικούς του αγώνες. Κάποιοι θα ήθελαν πολύ να επιβάλλουν ομοφωνία νεκροταφείου στο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας. Δεν πρέπει να τους κάνουμε αυτή τη χάρη.
Μετά τις γιορτές χρειάζεται ένα νέο κύμα εξόρμησης στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων και των χωριών. Στόχος μας είναι να αποκαλύπτουμε την καταστροφική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού σε Ευρώπη και στη χώρα μας, να καλούμε σε αντίσταση και ενεργητική δράση και να αναδεικνύουμε το σύνολο της πρότασης μας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στις αποφάσεις της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ, της Π.Σ.Σ. και της Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
Συγχρόνως χρειάζεται εκλογική προετοιμασία. Η βάση των συνδυασμών να ‘ναι έτοιμη ως τέλος Γενάρη και σ’ αυτή θα προστεθούν οι συνεργασίες. Να προσεχθεί έγκαιρα το θέμα της συμμετοχής και ανάδειξης γυναικών. Ανά νομό να συγκροτηθεί ομάδα προεκλογικής καμπάνιας, σε μόνιμη επαφή με την κεντρική. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες που μετέχουν σε κάθε κοινωνικό, γεωγραφικό χώρο πρέπει να υποβάλλουν τις προτάσεις τους και βεβαίως θα έχουν λόγο.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα να ολοκληρωθεί η προετοιμασία εορτασμού των 20 χρόνων του ΣΥΝ, ενταγμένου στη γενικότερη πολιτική παρέμβαση στη συγκυρία και στην ανάγκη ευρύτερης επαφής και συμπόρευσης με κοινωνικά ενεργούς πολίτες της Αριστεράς και ιδιαίτερα από τον χώρο της νεολαίας.
Η παρέμβαση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Π.Γ. έχει αποφασίσει συγκεκριμένες κινήσεις σε επίπεδο ΚΕΑ και Ευρωπαϊκής Αριστεράς:
1. Συγκρότηση, από το ΚΕΑ ομάδας διαμόρφωσης εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος, στο επίπεδο των κατευθύνσεων και των συγκεκριμένων προτάσεων.
2. Να προτείνουμε στο ΚΕΑ την έναρξη πρωτοβουλίας διαλόγου με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας που είναι εκτός ΚΕΑ με στόχο την κοινή δράση και των κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών.
3. Να συμβάλλουμε στην έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης και κοινής δράσης σε κοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα οι εργαζόμενοι σε πολυεθνικές εταιρείες με επιχειρηματική παρουσία σε διάφορες χώρες να συντονίσουν τη δράση τους. Το ίδιο για τους εργαζόμενους στον ίδιο κλάδο (π.χ. ηλεκτρική ενέργεια) κ.λ.π.
4. Εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΥΝ προς το ΚΕΑ και κάθε ένα αδελφό κόμμα στην Ευρώπη ξεχωριστά για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Σύσφιξη σχέσεων, αλληλοενημέρωση και αλληλοκατανόηση, είναι τα ζητούμενα.
5. Έντονη και καλά προετοιμασμένη παρουσία του ΣΥΝ στα διεθνή fora, με εστίαση στην μεταφορά της εμπειρίας και των απόψεων μας.
6. Να αξιοποιηθούν τα φιλικά μας ΜΜΕ για την προώθηση των θέσεων του ΚΕΑ και του ΣΥΝ.Τα τμήματα, Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Οικονομικής Πολιτικής, Θεωρίας και το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς να οργανώσουν ένα πρόγραμμα συζητήσεων πάνω σε επίκαιρα θέματα που απασχολούν την κοινωνία και την Αριστερά όπου μπορούν να συνδιαλεχθούν διαφορετικές απόψεις και οπτικές.
Αυτά δεν φτάνουν. Η ενιαία αντιμετώπιση και η εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση σε κλίμακα Ευρώπης που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των δυνάμεων της εργασίας πρέπει να μας έχουν σε μόνιμη ετοιμότητα. Το δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης όσο πάει και θα διευρύνεται όλο και περισσότερο, βαθαίνοντας την απόσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και των ευρω-ηγεσιών. Οι τελευταίες είναι φανερό πλέον ότι βρίσκονται δομικά εγκλωβισμένες στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, αρνούμενες την οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή που θα θίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Προτιμούν να παραμένουν και να ενισχύουν ψευτοδιλλήμματα τύπου «ευρώ ή χάος». Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δεν πρέπει οι ευρωπαϊκοί λαοί να εγκλωβιστούν ξανά σε ψευδοδιλήμματα περί «καλύτερου διαχειριστή», όπως συνέβη στις εκλογικές αναμετρήσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αλλά να αντιληφθούν ότι μόνο η δική τους ενεργή, αποφασιστική παρέμβαση μπορεί να τους απαλλάξει από την μέχρι χτες «ακλόνητη» εναλλαγή στην εξουσία μεταξύ δεξιάς-σοσιαλδημοκρατίας και των κατά περίπτωση συμμάχων τους. Σήμερα δεν είναι η εποχή «του λίγο, του σιγά – σιγά ή του βλέποντας και κάνοντας».
Είναι η περίοδος των ρήξεων και των ανατροπών της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής κι εκείνης της πρωτοκαθεδρίας των αγορών, που έχει οδηγήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς σε εξαθλίωση και τη δημοκρατία σε ραγδαία υποχώρηση στην Ευρώπη. Ο αγώνας των δυνάμεων της εργασίας μπορεί να κερδηθεί μόνο αν δοθεί σε δύο επίπεδα: εκείνο των αγώνων στους δρόμους και τις πλατείες και αυτό των πολιτικών πρωτοβουλιών, των προτάσεων στην ευρωβουλή και τα εθνικά κοινοβούλια. Ιδιαίτερα για την ουσία των αποφάσεων της 9ης/12//2011και της εξ’ αυτών νέας συνθήκης συγκρότησης της Ε.Ε., η απάντηση μας είναι όχι. Καλούμε το ΚΕΑ, όλες τις Αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη να πρωταγωνιστήσουν στη συγκρότηση ενός Πανευρωπαϊκού κινήματος ενάντια στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σε κάθε περίπτωση αυτό το σχέδιο πρέπει να μπει υπό την κρίση των λαών της Ευρώπης. Στη χώρα μας επιχειρούμε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, την ανατροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων, τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας από τις αντιμνημονιακές – αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς. Ζητάμε εκλογές και απαιτούμε τη διενέργεια δημοψηφίσματος στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη ενάντια στη νέα συμφωνία.
Η ενωτική μας πρόταση
Ήδη από το Συνέδριο μιλήσαμε για την αναγκαιότητα διαμόρφωσης αντιμνημονιακού – αντινεοφιλελεύθερου μετώπου σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Επιμένουμε πως η πολιτική και κοινωνική δράση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι η βάση πάνω στην οποία στέκεται και η πολιτική συνεργασιών μας. Έχουν γίνει πολλά και ουσιαστικά βήματα. Είμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, η δύναμη που όχι μόνο εκφωνεί αλλά και δημιουργεί, τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους για ενότητα σε ριζοσπαστική κατεύθυνση.
Παρά τις επίμονες προσπάθειές μας δεν έχει συγκροτηθεί μέχρι στιγμής εκείνος ο μεγάλος κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός που θα αλλάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς κυρίως λόγω της αρνητικής στάσης δυνάμεων της Αριστεράς Παρ όλα αυτά το κύριο βάρος μας την επόμενη περίοδο πρέπει να πέσει σε αυτή την κατεύθυνση. Να παρθούν μια σειρά πρωτοβουλίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Αφορούν τις εντός και εκτός Βουλής δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, ανένταχτους αριστερούς που δεν κινούνται μέχρι σήμερα σ’ αυτή τη λογική.
Η συνεργασία με στελέχη και συλλογικότητες που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ με σαφή αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθερη στάση μπορεί να ενισχύσει αποφασιστικά την προσπάθειά μας για άνοιγμα σε πιο πλατιά ακροατήρια και πρέπει να συνεχιστεί. Η ομάδα επαφών να προσδιορίσει ένα νέο κύκλο επαφών. Η πολιτική φερεγγυότητα, η συνέπεια στον δημόσιο λόγο αυτά τα κρίσιμα χρόνια της κρίσης και η κοινωνική δράση αποτελούν τα εχέγγυα για στερεή και ελκτική ενωτική δράση με αυτές τις δυνάμεις.
Οι συνεργασίες αυτές δεν γίνονται απλά στα πλαίσια μιας πιθανής εκλογικής συνεργασίας αλλά με στόχο την διαμόρφωση μιας πολιτικής συμμαχίας που θα βοηθήσει την συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου ανατροπής της σημερινής κατάστασης και ο χρόνος θα βοηθήσει το επόμενο διάστημα να δοκιμαστούν και στην πράξη. Είναι ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας, είναι ζήτημα συμβολής σ’ ένα πανευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής , είναι ζήτημα συγκρότησης πολιτικής ελπίδας που μπορεί να επιβληθεί και να νικήσει.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι συζητήσεις έχουν ωριμάσει περισσότερο και άλλες λιγότερο.
Σε αυτές τις συζητήσεις που αφορούν δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς και συλλογικότητες που έχουν αποδεσμευτεί από το ΠΑΣΟΚ αμφισβητώντας έμπρακτα την μνημονιακή πολιτική κινούμαστε στη βάση συγκεκριμένων αρχών και μορφών:
α) Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το όχημα μέσω του οποίου επιχειρούμε πολιτικές συνεργασίες.
β) Βάση της προγραμματικής μας πρότασης είναι ο βασικός πυρήνας των προγραμματικών επεξεργασιών του ΣΥΝ (Συνέδρια, Αποφάσεις ΚΠΕ) και του ΣΥΡΙΖΑ όπως διατυπώθηκαν επί της συγκυρίας στην Π.Σ.Συνδιάσκεψη και τις συνόδους της ΠΣΕ.
γ) Όσον αφορά στις εκλογικές συνεργασίες ο τίτλος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βασικό στοιχείο στη σηματοδότηση του ψηφοδελτίου και ο επικεφαλής της Κ.Ο. είναι επικεφαλής μας στην κατά το νόμο εκλογικής διαδικασίας.
Όταν οι συζητήσεις έχουν φθάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο και μετά από κοινή απόφαση Π.Γ. και Γρ. ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιοποιούνται.
Τέλος η ΚΠΕ αποφάσισε στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση της και μετά από η εισήγηση της Π.Γ. να συζητήσει τον οικονομικό απολογισμό 2011 και τον προϋπολογισμό του 2012 καθώς και ένα σχέδιο οικονομικής βιωσιμότητας και ανάπτυξης του Κόμματος και των ΜΜΕ στα οποία συμμετέχει ή έχει την ιδιοκτησία ο ΣΥΝ.
*Η απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ εγκρίθηκε με 57 ψήφους υπέρ, έναντι 19 ψήφων κατά επί των παρόντων μελών.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 19/12/2011
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Λιγότεροι “Μερκοζί” - Περισσότερη κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη! ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (ΚΕΑ)
Η ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής της 8ης και 9ης Δεκεμβρίου 2011 σηματοδοτεί ένα επικίνδυνο σημείο καμπής για το μέλλον της Ευρώπης. Οι επικεφαλής των κρατών και οι Ευρωπαίοι ηγέτες σπρώχνουν τους λαούς σε μια χαοτική Ευρώπη, προχωρώντας σε μια συμφωνία για την προστασία της ανεξαρτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Συμφώνου Σταθερότητας, που επιβάλλει την πειθάρχηση των προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών κρατών μέσω αυτόματων τιμωριών, την συμπερίληψη του “χρυσού κανόνα” στο θεμελιώδες νομικό πλαίσιο και τη θέσπιση του “δικαιώματος παρέμβασης” των ευρωπαϊκών θεσμών στους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Η υπαρκτή ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική οδήγησε στην κρίση, αλλά η αυριανή Ευρώπη θα είναι ακόμη περισσότερο υποτελής στις αγορές και επιβλαβής για τους λαούς. Ενέκριναν τη δια βίου λιτότητα και στερούν από τους λαούς την κυριαρχία τους επί των προϋπολογισμών τους. Υπέγραψαν, έτσι, τη διαταγή εκτέλεσης της ανάπτυξης, της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας. Απειλείται ακόμη και η ίδια η ύπαρξη της Ένωσης. Τί θα συμβεί όταν οι ισχυρότερες χώρες υπαγορεύουν στις υπόλοιπες τις μεταρρυθμίσεις που οι δεύτερες θα πρέπει να κάνουν; Θα υπάρξει αύξηση των ενδοευρωπαϊκών εντάσεων και των εθνικιστικών και σοβινιστικών αντιδράσεων που αυτές μπορούν να προκαλέσουν. Η ευρωπαϊκή ιστορία έχει ήδη αποδείξει ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του πολιτισμού.
Στην έκτακτη σύνοδό μας, οι επικεφαλής των κομμάτων-μελών της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, διακηρύσσουμε ότι η έξοδος από την κρίση είναι εφικτή μόνο μέσα από τη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις οποίες υπερασπίζονται οι δεξιές δυνάμεις και αποδέχονται οι σοσιαλδημοκράτες, και μόνο αν οι λαοί δεν επιλέξουν τις λαϊκιστικές, ξενοφοβικές φωνές.
Μια άλλη φωνή είναι υπαρκτή. Η φωνή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των συνδικάτων, των κοινωνικών ενώσεων, των κοινωνικών κινημάτων, όλων των δυνάμεων που προσπαθούν να βρουν λύσεις για μια έξοδο από την κρίση που δεν θα είναι η λιτότητα, η διαρκής διάσωση και επιβίωση των τραπεζών, των χρηματοπιστωτικών αγορών και των κατόχων του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά η υπεράσπιση της δημοκρατίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής και οικολογικής ανάπτυξης και του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη. Η δική μας συνταγή ενάντια στην κρίση είναι: Λιγότερο δόγμα Μερκοζί, περισσότερη κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη!
Είναι επείγουσα ανάγκη να ανοίξουμε μαζί έναν εναλλακτικό δρόμο υπέρβασης της κρίσης. Οι προτάσεις που θέτουμε σε διάλογο είναι:
I. Η αποσύνδεση των δημόσιων οικονομικών από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Απαιτούμε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να τεθεί υπό δημοκρατικό έλεγχο και να αποκτήσει ενεργό ρόλο ενάντια στην κερδοσκοπία που διενεργείται με τα κρατικά ομόλογα. Να ιδρυθεί ένα ευρωπαϊκό δημόσιο ταμείο ή τράπεζα με σκοπό την κοινωνική, οικολογική και αλληλέγγυα ανάπτυξη. Ανάλογο κοινό ψήφισμα έχει ήδη συζητηθεί στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση και το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας, μετά από πρόταση των βουλευτών του γαλλικού “Μετώπου της Αριστεράς” (Front de Gauche) και του γερμανικού κόμματος “Αριστερά” (Die Linke).
II. Η αναδιοργάνωση του τραπεζικού τομέα και η μείωση της ισχύος των χρηματοπιστωτικών αγορών: Απαιτούμε ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας να τεθεί υπό δημόσια ευθύνη και έλεγχο. Οι κερδοσκοπικές χρηματοπιστωτικές συναλλαγές πρέπει να εμποδιστούν με άμεσα ή έμμεσα μέτρα. Προτείνουμε τη δημιουργία ενός δημόσιου πιστωτικού πόλου, που θα αποτελέσει κλειδί για τη χρηματοδότηση της δημιουργίας θέσεων εργασίας, δημοσίων υπηρεσιών καθώς και ενός οικολογικού μετασχηματισμού.
III. Λύση στα προβλήματα δημοσίου χρέους: Γιατί πρέπει οι λαοί να πληρώνουν για τις τράπεζες και την χρηματοπιστωτική κρίση; Απαιτούμε να σταματήσουν άμεσα οι πολιτικές λιτότητας. Στηρίζουμε την υιοθέτηση εθνικών ρυθμίσεων σε όλη την Ευρώπη, που θα αποκλείουν την περικοπή μισθών, συντάξεων και του κοινωνικού κράτους και θα αντικαταστήσουν αυτές τις πολιτικές με μαζικές αυξήσεις της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και των εκατομμυριούχων. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες απειλούνται, γι αυτό και το ΚΕΑ προτείνει τη διοργάνωση μιας Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το χρέος, που θα συζητήσει την απευθείας εξαγορά των χρεών των απειλούμενων χωρών από την ΕΚΤ και τη διαγραφή μεγάλου μέρους των δημοσίων χρεών, με βάση τα πορίσματα δημόσιων επιτροπών λογιστικού ελέγχου. Προτείνουμε ειδικές προστατευτικές προβλέψεις για τα ασφαλιστικά ταμεία, τη ριζική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών -η οποία αποτελεί, ταυτόχρονα, προϋπόθεση για την ειρήνη και την αλληλεγγύη- την κατάργηση των οίκων αξιολόγησης, καθώς και ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
IV. Μια κοινωνική Ευρώπη: Θέλουμε η Ευρώπη να προστατεύει τους λαούς της. Γι αυτό πρέπει να κατοχυρωθούν οι ελάχιστες εγγυήσεις για τις ώρες εργασίας, τους μισθούς, τις συντάξεις, την κοινωνική ασφάλιση και την φορολογία των εισοδημάτων, που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή.
V. Ο μετασχηματισμός της Ευρώπης σε μια ισορροπημένη ένωση: Ο κεντρικός μοχλός ρύθμισης γι αυτό είναι η εξάλειψη των οικονομικών ανισορροπιών, που αποτυπώνονται στα ελλείμματα ή τα πλεονάσματα των ισοζυγίων εμπορικών συναλλαγών. Είναι αναγκαίος ένας ευρωπαϊκός συντονισμός των οικονομικών, μισθολογικών και χρηματοπιστωτικών πολιτικών με στόχο την εξάλειψη της ανεργίας και τη δημιουργία, μεσοπρόθεσμα, ακόμη και ισοσκελισμένων εμπορικών ισοζυγίων. Αυτό περιλαμβάνει και τη βιομηχανική ανάπτυξη σε όλες τις χώρες. Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός πρέπει να αυξηθεί με στόχο την κάλυψη των ανισορροπιών.
VI. Όχι στον αυταρχισμό της Ε.Ε. - Πραγματική δημοκρατία στην Ευρώπη: Το ΚΕΑ συνεχίζει τον αγώνα του για την κατοχύρωση και την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της λογοδοσίας, της διαφάνειας και της συμμετοχής των πολιτών. Στεκόμαστε ενάντια στη νομιμοποίηση, μέσω ευρωπαϊκών συμφωνιών, του μονομερούς περιορισμού των εξουσιών των εθνικών κοινοβουλίων. Γι αυτό και υποστηρίζουμε την ενίσχυση των εξουσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Απαιτούμε, επίσης, κάθε είδους θεμελιώδης αλλαγή της νομικής βάσης (των Ευρωπαϊκών Συνθηκών) να υπόκειται σε νομιμοποίηση μέσω της διενέργειας δημοψηφισμάτων οπουδήποτε το επιτρέπει ο νόμος.
Μετά τα θετικά αποτελέσματα της Αριστεράς στη Δανία και την Ισπανία, είναι τώρα η ώρα για τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να εντείνουν τη δουλειά τους στα κινήματα αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο, το Συμβούλιο Προέδρων του ΚΕΑ προτείνει σε όλα τα κόμματα – μέλη και παρατηρητές του ΚΕΑ να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την ενίσχυση της επικοινωνίας, της κοινής δράσης και της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της Αριστεράς και μεταξύ των εργατικών τάξεων των χωρών μας. Το ΚΕΑ θα πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου με όλες τις πολιτικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη, που αναζητούν διέξοδο από την κρίση. Το αίτημα για μια άλλη Ευρώπη, κοινωνική και δημοκρατική, πρέπει να γίνει κοινό σύνθημα που θα ακουστεί σε όλες τις γλώσσες της ηπείρου μας.
Συμβούλιο Προέδρων του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Βρυξέλλες, 12 Δεκεμβρίου 2011»
Η υπαρκτή ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική οδήγησε στην κρίση, αλλά η αυριανή Ευρώπη θα είναι ακόμη περισσότερο υποτελής στις αγορές και επιβλαβής για τους λαούς. Ενέκριναν τη δια βίου λιτότητα και στερούν από τους λαούς την κυριαρχία τους επί των προϋπολογισμών τους. Υπέγραψαν, έτσι, τη διαταγή εκτέλεσης της ανάπτυξης, της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας. Απειλείται ακόμη και η ίδια η ύπαρξη της Ένωσης. Τί θα συμβεί όταν οι ισχυρότερες χώρες υπαγορεύουν στις υπόλοιπες τις μεταρρυθμίσεις που οι δεύτερες θα πρέπει να κάνουν; Θα υπάρξει αύξηση των ενδοευρωπαϊκών εντάσεων και των εθνικιστικών και σοβινιστικών αντιδράσεων που αυτές μπορούν να προκαλέσουν. Η ευρωπαϊκή ιστορία έχει ήδη αποδείξει ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του πολιτισμού.
Στην έκτακτη σύνοδό μας, οι επικεφαλής των κομμάτων-μελών της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, διακηρύσσουμε ότι η έξοδος από την κρίση είναι εφικτή μόνο μέσα από τη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις οποίες υπερασπίζονται οι δεξιές δυνάμεις και αποδέχονται οι σοσιαλδημοκράτες, και μόνο αν οι λαοί δεν επιλέξουν τις λαϊκιστικές, ξενοφοβικές φωνές.
Μια άλλη φωνή είναι υπαρκτή. Η φωνή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των συνδικάτων, των κοινωνικών ενώσεων, των κοινωνικών κινημάτων, όλων των δυνάμεων που προσπαθούν να βρουν λύσεις για μια έξοδο από την κρίση που δεν θα είναι η λιτότητα, η διαρκής διάσωση και επιβίωση των τραπεζών, των χρηματοπιστωτικών αγορών και των κατόχων του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά η υπεράσπιση της δημοκρατίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής και οικολογικής ανάπτυξης και του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη. Η δική μας συνταγή ενάντια στην κρίση είναι: Λιγότερο δόγμα Μερκοζί, περισσότερη κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη!
Είναι επείγουσα ανάγκη να ανοίξουμε μαζί έναν εναλλακτικό δρόμο υπέρβασης της κρίσης. Οι προτάσεις που θέτουμε σε διάλογο είναι:
I. Η αποσύνδεση των δημόσιων οικονομικών από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Απαιτούμε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να τεθεί υπό δημοκρατικό έλεγχο και να αποκτήσει ενεργό ρόλο ενάντια στην κερδοσκοπία που διενεργείται με τα κρατικά ομόλογα. Να ιδρυθεί ένα ευρωπαϊκό δημόσιο ταμείο ή τράπεζα με σκοπό την κοινωνική, οικολογική και αλληλέγγυα ανάπτυξη. Ανάλογο κοινό ψήφισμα έχει ήδη συζητηθεί στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση και το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας, μετά από πρόταση των βουλευτών του γαλλικού “Μετώπου της Αριστεράς” (Front de Gauche) και του γερμανικού κόμματος “Αριστερά” (Die Linke).
II. Η αναδιοργάνωση του τραπεζικού τομέα και η μείωση της ισχύος των χρηματοπιστωτικών αγορών: Απαιτούμε ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας να τεθεί υπό δημόσια ευθύνη και έλεγχο. Οι κερδοσκοπικές χρηματοπιστωτικές συναλλαγές πρέπει να εμποδιστούν με άμεσα ή έμμεσα μέτρα. Προτείνουμε τη δημιουργία ενός δημόσιου πιστωτικού πόλου, που θα αποτελέσει κλειδί για τη χρηματοδότηση της δημιουργίας θέσεων εργασίας, δημοσίων υπηρεσιών καθώς και ενός οικολογικού μετασχηματισμού.
III. Λύση στα προβλήματα δημοσίου χρέους: Γιατί πρέπει οι λαοί να πληρώνουν για τις τράπεζες και την χρηματοπιστωτική κρίση; Απαιτούμε να σταματήσουν άμεσα οι πολιτικές λιτότητας. Στηρίζουμε την υιοθέτηση εθνικών ρυθμίσεων σε όλη την Ευρώπη, που θα αποκλείουν την περικοπή μισθών, συντάξεων και του κοινωνικού κράτους και θα αντικαταστήσουν αυτές τις πολιτικές με μαζικές αυξήσεις της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και των εκατομμυριούχων. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες απειλούνται, γι αυτό και το ΚΕΑ προτείνει τη διοργάνωση μιας Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το χρέος, που θα συζητήσει την απευθείας εξαγορά των χρεών των απειλούμενων χωρών από την ΕΚΤ και τη διαγραφή μεγάλου μέρους των δημοσίων χρεών, με βάση τα πορίσματα δημόσιων επιτροπών λογιστικού ελέγχου. Προτείνουμε ειδικές προστατευτικές προβλέψεις για τα ασφαλιστικά ταμεία, τη ριζική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών -η οποία αποτελεί, ταυτόχρονα, προϋπόθεση για την ειρήνη και την αλληλεγγύη- την κατάργηση των οίκων αξιολόγησης, καθώς και ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
IV. Μια κοινωνική Ευρώπη: Θέλουμε η Ευρώπη να προστατεύει τους λαούς της. Γι αυτό πρέπει να κατοχυρωθούν οι ελάχιστες εγγυήσεις για τις ώρες εργασίας, τους μισθούς, τις συντάξεις, την κοινωνική ασφάλιση και την φορολογία των εισοδημάτων, που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή.
V. Ο μετασχηματισμός της Ευρώπης σε μια ισορροπημένη ένωση: Ο κεντρικός μοχλός ρύθμισης γι αυτό είναι η εξάλειψη των οικονομικών ανισορροπιών, που αποτυπώνονται στα ελλείμματα ή τα πλεονάσματα των ισοζυγίων εμπορικών συναλλαγών. Είναι αναγκαίος ένας ευρωπαϊκός συντονισμός των οικονομικών, μισθολογικών και χρηματοπιστωτικών πολιτικών με στόχο την εξάλειψη της ανεργίας και τη δημιουργία, μεσοπρόθεσμα, ακόμη και ισοσκελισμένων εμπορικών ισοζυγίων. Αυτό περιλαμβάνει και τη βιομηχανική ανάπτυξη σε όλες τις χώρες. Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός πρέπει να αυξηθεί με στόχο την κάλυψη των ανισορροπιών.
VI. Όχι στον αυταρχισμό της Ε.Ε. - Πραγματική δημοκρατία στην Ευρώπη: Το ΚΕΑ συνεχίζει τον αγώνα του για την κατοχύρωση και την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της λογοδοσίας, της διαφάνειας και της συμμετοχής των πολιτών. Στεκόμαστε ενάντια στη νομιμοποίηση, μέσω ευρωπαϊκών συμφωνιών, του μονομερούς περιορισμού των εξουσιών των εθνικών κοινοβουλίων. Γι αυτό και υποστηρίζουμε την ενίσχυση των εξουσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Απαιτούμε, επίσης, κάθε είδους θεμελιώδης αλλαγή της νομικής βάσης (των Ευρωπαϊκών Συνθηκών) να υπόκειται σε νομιμοποίηση μέσω της διενέργειας δημοψηφισμάτων οπουδήποτε το επιτρέπει ο νόμος.
Μετά τα θετικά αποτελέσματα της Αριστεράς στη Δανία και την Ισπανία, είναι τώρα η ώρα για τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να εντείνουν τη δουλειά τους στα κινήματα αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο, το Συμβούλιο Προέδρων του ΚΕΑ προτείνει σε όλα τα κόμματα – μέλη και παρατηρητές του ΚΕΑ να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την ενίσχυση της επικοινωνίας, της κοινής δράσης και της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της Αριστεράς και μεταξύ των εργατικών τάξεων των χωρών μας. Το ΚΕΑ θα πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου με όλες τις πολιτικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη, που αναζητούν διέξοδο από την κρίση. Το αίτημα για μια άλλη Ευρώπη, κοινωνική και δημοκρατική, πρέπει να γίνει κοινό σύνθημα που θα ακουστεί σε όλες τις γλώσσες της ηπείρου μας.
Συμβούλιο Προέδρων του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Βρυξέλλες, 12 Δεκεμβρίου 2011»
Κοινή συνέντευξη τύπου του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα και της ανεξάρτητης βουλευτού β΄ περιφέρειας Αθηνών, Σοφίας Σακοράφα
Σοφία Σακοράφα: Από τις 5 Οκτωβρίου του 2009 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να χαράζει ένα δρόμο απολύτως αναντίστοιχο με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με πρώτη ένδειξη τον προϋπολογισμό για το 2010.
Με μαθηματική ακρίβεια ο δρόμος αυτός οδήγησε την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό στο στόμα του πιο επιθετικού και σκληρού νεοφιλελεύθερου μηχανισμού, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όταν, το Μάη του 2010, αρνήθηκα την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, το έκανα με πλήρη επίγνωση για τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, το τονίζω, πολιτικής επιλογής, που όπως αποδείχθηκε ήταν προαποφασισμένη και προσχεδιασμένη.
Η επιλογή αυτή, προκειμένου να επιβληθεί σαν μονόδρομος, συνοδεύτηκε με γκεμπελικής σύλληψης προπαγάνδα και μεθοδεύσεις, που είχαν σα μοναδικό στόχο την καλλιέργεια κλίματος ενοχής και φόβου στο λαό μας.
Από το Μάη του 2010 έως και τον Οκτώβρη του 2011, η κυβέρνηση, μέσα από συνεχείς και χυδαίους εκβιασμούς, ευτέλισε το κοινοβούλιο, ακύρωσε το σύνταγμα και πέρασε μέτρα, που οδήγησαν το λαό μας σε πλήρη κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό.
Πολύ σύντομα τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν. Η φτωχοποίηση, η ανεργία, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, το γκρέμισμα των κοινωνικών κατακτήσεων, η καταρράκωση της δημοκρατίας είναι μια αναμφισβήτητη οδυνηρή πραγματικότητα.
Ο ελληνικός λαός αντέδρασε. Το κίνημα των πλατειών, οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και το αποκορύφωμα της αυθόρμητης λαϊκής έκρηξης σε ολόκληρη την Ελλάδα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δημιούργησαν καταστάσεις απώλειας ελέγχου από την πλευρά της κυβέρνησης και φόβου, για τα αποτελέσματα που θα είχαν τα ακόμα σκληρότερα και αντιλαϊκά μέτρα που επρόκειτο να πάρει.
Τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο «διασώζουμε το νεοφιλελευθερισμό πάση θυσία», με πρώτο θύμα την ήδη λαβωμένη δημοκρατία και με στόχο ακριβείας τον ελληνικό λαό.
Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις , οργανώθηκαν σε ένα πόλο εξαιρετικά επικίνδυνο, σε ένα πόλο που απειλεί ευθέως την οντότητά μας ως λαού και ως ελεύθερης χώρας.
Φοβούμενες την καταστατική αρχή της δημοκρατίας, τις εκλογές, και κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, κατέληξαν στο ιδιότυπο μόρφωμα της κυβέρνησης Παπαδήμου, μια κυβέρνηση αντιδημοκρατικής εκτροπής.
Μια κυβέρνηση, η οποία, στα πλαίσια του ανελέητου οικονομικού πολέμου, έχει σα στόχο αφενός τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των πυλώνων του, αφετέρου την εξόντωση του λαού και το ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Σε ανάλογες ιστορικές στιγμές οι λαοί, ο ίδιος ο ελληνικός λαός, αντιστάθηκε, μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου με χαρακτηριστικά κοινωνικοαπελευθερωτικά και εθνικοανεξαρτησιακά. Η ζωντανή αυτή ιστορική μνήμη δεν ανασύρεται στις μέρες μας σαν καταφύγιο, αλλά ως ο αδήριτος όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση.
Αυτή τη θέση μου την έχω διατυπώσει επανειλημμένα, αναλυτικά και με ιδιαίτερη ένταση, τόσο εντός όσο κι εκτός βουλής, σαν ανάγκη ιστορικά επιβεβλημένη και πολιτικά ώριμη.
Η θέση αυτή συναντιέται με την πολιτική απόφαση της πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη συγκρότησης ενός συνασπισμού εξουσίας, με άμεσο πολιτικό στόχο έναν ανυποχώρητο αγώνα για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των παραγώγων τους.
Η συγκρότηση αυτού του συνασπισμού εξουσίας εμπεριέχει δύο στοιχεία.
Την ανατροπή, όπως προείπα, και την κατάφαση, τη θετική πρόταση διεξόδου από την κρίση.
Η άμεση απαλλαγή της πατρίδας μας από το μνημόνιο και τα παρεπόμενά του, η επιθετική επαναδιαπραγμάτευση και η ταυτόχρονη άρνηση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ως απεχθούς, η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, η εφαρμογή ενός εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου, με πρώτο και άμεσο στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημοσίων αγαθών, αποτελούν τους πυλώνες αυτού του συνασπισμού εξουσίας.
Κατά την άποψή μου, είναι η πρώτη και απαραίτητη και αναγκαία απάντηση που περιορίζει την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου και ισχυροποιεί σημαντικά την κοινωνική και πολιτική θέση του λαού μας.
Η πορεία αυτή είναι δύσκολη και επίπονη, αλλά αποτελεί εκείνο το αναγκαίο στάδιο που συμβάλλει στο μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Και αυτός ο μετασχηματισμός είναι αδύνατος χωρίς την ισχυρότερη κοινωνική, οικονομική και πολιτική παρουσία του λαού μας.
Στην πορεία αυτή συναντιόμαστε και θα συναντηθούμε δυνάμεις με επιμέρους διαφορές, δυνάμεις με διαφορετική αντίληψη για το τελικό διακύβευμα, όπως άλλωστε συμβαίνει και όπως έχει συμβεί και στην πατρίδα μας, σε ανάλογες ιστορικές εποχές.
Οι διαφορές αυτές δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας.
Παραμερίζονται μπροστά στον κυρίαρχο στόχο που είναι ζωτικός, καθώς εάν δεν επιτευχθεί γυρίζουμε στο μεσαίωνα της απόλυτης νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. Αυτό δε συνιστά συμβιβασμό, αλλά επιβεβλημένη ανάγνωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Οι διαφορές αυτές δεν μπλοκάρουν τη συνεργασία, απεναντίας την ενδυναμώνουν. Αυτό δε συνιστά υποχώρηση, αλλά ώριμη σύνθεση για τη διάσωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα ανακοινώνω και από την πλευρά μου την πολιτική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, μια συνεργασία που εδράζεται στο εξής αγωνιστικό τρίπτυχο :
- Συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων, φορέων και προσώπων που υπηρετούν την παραπάνω πολιτική πρόταση
- Κοινοβουλευτική συνεργασία που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του μετώπου
- Συσπείρωση των δυνάμεων της κοινωνίας που επιζητούν την πολιτική ενότητα στη βάση μιας αντιμνημονιακής, δημοκρατικής και ανατρεπτικής κατεύθυνσης.
Η συνεργασία αυτή είναι αυτονόητο ότι σέβεται την αυτοτέλεια των δυνάμεων που τη συγκροτούν και αναπτύσσεται στη βάση της κοινής δράσης και της πολιτικής ενότητας αυτών των δυνάμεων.
Με την έννοια αυτή διατηρώ την ιδιότητά μου ως ανεξάρτητης βουλευτού, και προσχωρώ με όλες μου τις δυνάμεις στον κοινό και αναγκαίο αγώνα για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου.
Αντλώντας το δικαίωμα από την κρίσιμη ιστορική και πολιτική συγκυρία, και νιώθοντας την υποχρέωση να μεταφέρω το πολιτικό μήνυμα που φτάνει σε έμενα από μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, απευθύνω ένα ευρύ κάλεσμα :
Στις δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς, να επαναλάβουν το μεγαλειώδες εγχείρημα του ΕΑΜ.
Στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να πραγματώσουν το όραμα να πάνε την αριστερά, αριστερότερα, μέσα από την κοινή δράση.
Κυρίως, καλώ τους συντρόφους μου από το ΠΑΣΟΚ, όλο αυτόν τον κόσμο που πιστέψαμε σε αρχές και οράματα.
Τον κόσμο που αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της εθνικής αντίστασης, και σήμερα οφείλει να βγει μπροστά παρέα με τους παλιούς συντρόφους που δίνουν το στίγμα της αντίστασής μας, το Μανώλη Γλέζο, το Μίκη Θεοδωράκη και να ενωθούμε στο μεγαλύτερο πατριωτικό προσκλητήριο.
Τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου που δεν έτρεξε να εξαργυρώσει τους αγώνες της, και που σήμερα οφείλει να υπερασπιστεί τον ίδιο της τον εαυτό, τη δημοκρατία, το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία.
Τους νεότερους συντρόφους μου από την ΠΑΣΠ που είδαμε μαζί, το όραμα του σοσιαλισμού και της πανεπιστημιακής δημοκρατίας να σαρώνεται από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και τη φασίζουσα λογοκρισία.
Τους συντρόφους – αγωνιστές που τους είδαμε να οδηγούνται με ΜΑΤ σε αίθουσες δικαστηρίων, γιατί υπερασπίζονταν το ελάχιστο, το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.
Όλους όσους βλέπουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλιστικό κίνημα, ως πολιτικές αρχές και ως ιδεολογικό περιεχόμενο, βρίσκεται εκτός ΠΑΣΟΚ.
Όλους όσους επιμένουμε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι η απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα.
Όλους όσους ξέρουμε ότι για να «λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση» πρέπει ΕΜΕΙΣ, ΤΩΡΑ να σταθούμε οι άξιοι θεματοφύλακες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας, της εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής μας απελευθέρωσης.
Εάν όχι τώρα, πότε ; Εάν όχι εμείς, ποιοί;
Αλέξης Τσίπρας: Η σημερινή συνέντευξη Τύπου δικαιωματικά ανήκει στη Σοφία. Ο πρώτος λόγος. Δεν το έκανα μόνο από ευγένεια να σου δώσω το λόγο. Σήμερα είσαι εσύ αυτή που μας καλείς για να ανακοινώσεις μια κρίσιμη και σημαντική πολιτική απόφαση.
Εγώ, εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελα να χαιρετήσω αυτή τη σημαντική πολιτική απόφαση. Μια πολιτική απόφαση που ανοίγει δρόμους και νέους ορίζοντες.
Θέλω να τονίσω ότι στο πρόσωπο της Σοφίας Σακοράφα αναγνωρίζει τον εαυτό του σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.. Των ανθρώπων εκείνων που ποτέ δεν έπαψαν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, που είχαν καταβολές και καταγωγή στην αριστερά. Και είναι μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Των ανθρώπων εκείνων που ανιδιοτελώς συμπορεύτηκαν, συντάχτηκαν, αγωνίστηκαν, οραματίστηκαν τη δυνατότητα αλλαγών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας και αγωνίστηκαν μέσα από τις τάξεις ενός κινήματος που έφερε ελπίδες στη διαδρομή του. Και σήμερα όμως βλέπουν να διαψεύδονται οι προσδοκίες, οι ελπίδες και τα οράματά του. Και ξανασυναντούν την αριστερά. Δεν αισθάνονται ότι έφυγαν ποτέ από την αριστερά, όχι μονάχα για τις ρίζες τους αλλά και για τα πιστεύω τους. Αλλά αισθάνονται ανέστιοι κομματικά, όχι πολιτικά και κοινωνικά. Ανέστιοι γιατί το κόμμα στο οποίο βρέθηκαν, στο οποίο αγωνίστηκαν, επέλεξε, χωρίς να τους ρωτήσει, αυτό το οποίο εμείς ονομάζουμε νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη και επέλεξε δυστυχώς χωρίς να ρωτήσει και τον ελληνικό λαό να βάλει τη χώρα σε μια βαθειά περιπέτεια.
Επέλεξε το ΠΑΣΟΚ να γίνει ο βασικός πυλώνας του κόμματος του μνημονίου. Και επέλεξε η ηγεσία του, χωρίς να ρωτήσει τον ελληνικό λαό, ερήμην του ελληνικού λαού, να οδηγήσει τη χώρα σ΄ ένα μαρτύριο δίχως τέλος.
Σήμερα, βλέποντας όμως ότι χάνουν κάθε επαφή με τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις, τις κοινωνικές εκείνες κατηγορίες που εκπροσώπησαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί δεν μπορούν πια να εκφράσουν τα κοινωνικά συμφέροντα των κατώτερων τάξεων και ιδίως της μεσαίας τάξης που ξεριζώνεται από την πολιτική του μνημονίου, προσπαθούν -είναι γεγονός- τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αποποιηθούν το δράμα, να αποποιηθούν το έγκλημα, την ευθύνη. Το οξύμωρο όμως είναι ότι προσπαθούν να αποποιηθούν το έγκλημα την ίδια στιγμή που συνεχίζουν αδιαλείπτως να το διαπράττουν.
Άκουγα στη Βουλή τον κ. Χρυσοχοίδη και δεν πίστευα στα αυτιά μου,. Κατήγγειλε το μνημόνιο με μεγαλύτερο πάθος απ΄ όσο το έχω καταγγείλει εγώ. Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια; Ήταν στο υπουργικό συμβούλιο. Και εσχάτως άκουσα και τον Υπουργό των Οικονομικών, τον κ. Βενιζέλο, να δηλώνει λίγο-πολύ ότι είναι αντιμνημονιακός. Αν ο κ. Βενιζέλος είναι αντιμνημονιακός, τότε εγώ είμαι ο Πάπας της Ρώμης. Και το λέω αυτό με απόλυτο σεβασμό στους Καθολικούς συμπολίτες μας.
Είναι σαφές ότι αυτό που παραδέχτηκε προχθές ο κ. Βενιζέλος, δηλαδή ότι το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα μεθοδευμένης ύφεσης, το γνώριζε εξ αρχής. Όταν με πολύ μεγάλο πάθος αγόρευε με τη ρητορική του ευφράδεια στη Βουλή για να μας πείσει και να πείσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το ψηφίσουν.
Το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα καταστροφής των εργασιακών δικαιωμάτων, εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή φτωχοποίησης του λαού και καταστροφής της μεσαίας διαστρωμάτωσης και των μικρών επιχειρήσεων με στόχο τη συσσώρευση του πλούτου, των κερδών σε ολιγοπώλια. Αυτός είναι ο βασικός του πυρήνας, αυτή είναι η βασική του πολιτική.
Μας λένε ότι δεν πέτυχε γιατί δεν εφαρμόστηκε. Εάν εφαρμοζόταν ακόμα πιο σωστά, θα είχε ακόμα μεγαλύτερες συνέπειες κοινωνικές.
Είναι ένα πρόγραμμα αποχώρησης του δημοσίου από τους βασικούς τομείς της οικονομίας για να ανοίξει ο δρόμος για κερδοσκοπία. Αυτό είναι το μνημόνιο. Κι όταν ήρθαν οι άνθρωποι της τρόικα να το επιβάλλουν, δεν το έκρυψαν.
Δεν ήταν λοιπόν αδαείς, ούτε πιάστηκαν στον ύπνο τα πρωτοκλασάτα στελέχη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Γνώριζαν πολύ καλά τι κάνουν. Ενδεχομένως να μην φαντάστηκαν ότι τόσο γρήγορα ο ελληνικός λαός και ιδίως ο κόσμος που τους ψήφισε θα αναγνωρίσει την απόπειρα εξαπάτησης και το έγκλημα και θα τους καταδικάσει. Γιατί μετά από κάθε ύβρη, έρχεται η Νέμεσις.
Βεβαίως το δυσάρεστο είναι ότι η τραγωδία, μια και αναφέρομαι σε αρχαιοελληνική τραγωδία, η τραγωδία δεν είναι γι’ αυτούς, είναι για τον ελληνικό λαό. Είναι για όλους εμάς, ιδίως τις νεώτερες γενιές, που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, που δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια σ΄ αυτή τη χώρα και αναζητούν τη δυνατότητα μετανάστευσης στο εξωτερικό, τους ανθρώπους εκείνους που δυσκολεύονται να ζήσουν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους.
Το συμπέρασμα για μας είναι εμφατικό. Ο ελληνικός λαός υπεβλήθη σε μια αχρείαστη καταστροφή. Και υπεύθυνοι γι αυτό το έγκλημα είναι όλοι όσοι το διέπραξαν.
Εμείς λοιπόν, με την ευκαιρία αυτή, της ανακοίνωσης μιας σημαντικής, επαναλαμβάνω, ιστορικής πολιτικής απόφασης της Σ. Σακοράφα που ανοίγει δρόμους, θέλουμε να επαναλάβουμε ένα κάλεσμα. Ένα κάλεσμα το οποίο για μας -θα γίνουμε κουραστικοί να το επαναλαμβάνουμε και θα το επαναλαμβάνουμε και μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές. Καλούμε τους πολίτες εκείνους που πιστεύουν, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στο παρελθόν, ότι ενώνοντας τις δυνάμεις με την ριζοσπαστική αριστερά αλλά και με όλους εκείνους που έχουν συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης να προστατεύσουν την κοινωνία και τον τόπο, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Τους καλούμε λοιπόν να ενώσουμε δυνάμεις. Δεν ζητάμε απ΄ αυτούς ούτε δηλώσεις μετάνοιας για τις επιλογές τους στο παρελθόν, ούτε είμαστε εμείς αυτοί που θα τους δώσουμε συγχωροχάρτι. Το μόνο που ζητάμε είναι την ειλικρινή τους διαβεβαίωση ότι με ανιδιοτέλεια, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους, αλλά για την κοινωνία και τον τόπο, συντάσσονται σ΄ ένα δίκαιο και ωραίο αγώνα για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, για να δώσουμε όραμα και ελπίδα στον ελληνικό λαό. Να επιστρέψουμε την ελπίδα που έχει χαθεί από τον κάθε έλληνα και την κάθε ελληνίδα.
Ο συνασπισμός εξουσίας των δυνάμεων του μνημονίου έχει ήδη συγκροτηθεί. Τον βλέπετε. Υπό τον κ. Παπαδήμο. Μπορεί να είναι ανορθόδοξος, μπορεί να είναι ασύνταχτος, μπορεί καθημερινά να βγάζει δυσαρμονίες και να προκαλεί και γέλιο, αλλά είναι εκεί, μας κυβερνά και θέλει να μας κυβερνήσει γι τις επόμενες δεκαετίες, στραγγαλίζοντας την κοινωνία. Είναι ώρα λοιπόν να συγκροτηθεί και το αντίπαλο δέος που θα τον ανατρέψει. Είναι ώρα να συγκροτήσουμε με μία ευρεία συμπαράταξη δυνάμεων τις προϋποθέσεις για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα διεκδικήσει την εξουσία για το λαό, προς όφελος του λαού και που θα δώσει τη δυνατότητα στο λαό μας να μπορέσει ξανά να ελπίσει σε ένα; Καλύτερο μέλλον, να δώσει ξανά τη δυνατότητα στους νέους ανθρώπους να μείνουν στην Ελλάδα και όχι να φεύγουν απ΄ αυτήν, για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη, για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που μας ανήκει, να πάρουμε πίσω τα δικαιώματα που μας ανήκουν και να κατακτήσουμε τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία,
Μ’ αυτές τις σκέψεις λοιπόν χαιρετίζουμε την απόφαση της Σοφίας ελπίζοντας ότι θα παίξει έναν χαρακτηριστικό ρόλο, πρωτοπόρο ρόλο το επόμενο διάστημα, ένα ρόλο γεφύρωσης, γέφυρας ανάμεσα στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και σ΄ όλους εκείνους που αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια και σήμερα αναζητούν να ενώσουν τις φωνές τους και τους αγώνες τους σε μια ευρεία συμπαράταξη για να αλλάξει η σημερινή πραγματικότητα.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
«ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5», Σαββόπουλος:
- κ. Πρόεδρε, στο πρόσωπο της κας Σακοράφα, στα πλαίσια αυτής της ιστορικής σύμπλευσης όπως την χαρακτηρίσατε, ευελπιστείτε να προσελκύσετε το μέρος της βάσης του ΠΑΣΟΚ που αμφιταλαντεύεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗ.ΜΑΡ.; Και γενικότερα σας προβληματίζει που η Δημοκρατική Αριστερά προσελκύει ένα μεγάλο ποσοστό πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας εμπόδια στην περαιτέρω αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών σε πρώτη φάση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην προοπτική προώθησης ενός αριστερού συνασπισμού εξουσίας;
Αλ. Τσίπρας: Για τα δημοσκοπικά ποσοστά θα ήθελα να σας πω ότι εμείς έχουμε καεί στο χυλό και φυσάμε το γιαούρτι. Και δεν πρόκειται να την ξαναπατήσουμε για δεύτερη φορά. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δεν μας ενδιαφέρουν γα δημοσκοπικά ποσοστά. Μας ενδιαφέρουν οι ουσιαστικές, οι στέρεες συμμαχίες, οι κοινωνικές, οι πολιτικές σε επίπεδο βάσης, αυτές οι οποίες δεν γκρεμίζονται με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συμπορευτούμε μ’ όλους αυτούς που συνειδητά κάνουν την επιλογή της ρήξης, όχι με το παρελθόν τους -ίσα-ίσα- της ρήξης μ΄ αυτό που σήμερα σηματοδοτεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είμαι απ΄αυτούς που θα πω ποτέ ότι το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα το οποίο έχει μια ιστορική πορεία, έχει τελειώσει. Άλλωστε νομίζω ότι το έχουμε πει πολλές φορές αυτό και διαψευστήκαμε. Αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια νέα ιστορική φάση. Ανασυντίθεται το πολιτικό σκηνικό, γιατί ανασυντίθεται και η κοινωνική διαστρωμάτωση. Και τα δυο κόμματα εξουσίας παύουν να εκπροσωπούν τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί διαλύεται η μεσαία κοινωνική διαστρωμάτωση. Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο το οποίο πρέπει όλοι να εντοπίσουμε. Κι όταν ένα ίσως από τα σημαντικότερα όπλα του δικομματισμού, η δυνατότητα να μπορούν να κρατάνε σε πολιτική ομηρεία μεγάλες μάζες, τάζοντας θέσεις, βολέματα.. Αυτό δεν υπάρχει πια. Όταν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο αυτό, όχι γιατί πολιτικά δεν τους εκφράζουν, αλλά γιατί δεν μπορούν πια να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα που θέτει αυτός ο κόσμος, το υπαρξιακό. Ο μικρομεσαίος που κλείνει το μαγαζί του, ο άνεργος που έχει να θρέψει δυο παιδιά και του ζητάει η τράπεζα και το σπίτι του. Εδώ έχουμε μεγάλες κοινωνικού χαρακτήρα μεταβολές.
Υπ΄ αυτή την έννοια, εμείς μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή για ένα; Νέο συνασπισμό εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο.
Σε σχέση με τη Δημοκρατική Αριστερά. Εμείς είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι από την πρώτη στιγμή. Εδώ έχουμε μεγάλες κοινωνικού χαρακτήρα αλλαγές. Υπό αυτή την έννοια, εμείς μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο.
Σε σχέση με την ΔΗΜΑΡ, ακούστε. Εμείς, είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι από την πρώτη στιγμή τείνουμε χέρι συνεργασίας. Αυτοί οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν και πρέπει να το κάνουν διότι πολύ γρήγορα θα βρεθούν σε ένα υπαρξιακό δίλημμα είναι οι πρώην σύντροφοί μας. Στις στιγμές ιστορικής τομής δεν μπορείς να μην έχεις ξεκάθαρες απαντήσεις πάνω στα διακυβεύματα. Δεν μπορείς να είσαι και με το μνημόνιο και εναντίον του. Και αυτό που εμένα μου προκαλεί ιδιαίτερη λύπη και στεναχώρια είναι το γεγονός ότι ενώ βρισκόμασταν πριν από ένα χρόνο στα ίδια έδρανα και στα ίδια τραπέζια συνεδριάσεων, ενώ ο Φώτης Κουβέλης έχει μια ιστορική διαδρομή σε αυτό το χώρο 30 ετών, σήμερα λέει ότι δεν μπορεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τους πρώην συντρόφους του αλλά μπορεί να βρίσκεται στις ίδιες συγκεντρώσεις με τον πρώην Πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη. Και να λέει ότι στόχος του είναι όχι η συνεργασία του με την Αριστερά μετεκλογικά, αλλά η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά με ποιο ΠΑΣΟΚ με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, με αυτό που μας οδήγησε σε αυτή την εθνική τραγωδία και την καταστροφή; Είναι ερωτήματα, τα οποία απευθύνουμε με ευθύτητα και με συντροφικότητα. Και περιμένουμε καθαρές απαντήσεις.
ΠΡΙΝ, Λαουτάρης:
- κ. Πρόεδρε, η συμπόρευσή σας με δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ έχει εγείρει ορισμένες ενστάσεις. Όπως χαρακτηριστικά θέλω να σας πω, για την επιστολή συνδικαλιστικών στελεχών από τη Θεσσαλονίκη. Πως απαντάτε στην εκτίμηση που διατυπώνεται ότι αντί για το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαμβάνει το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας;
Αλ.Τσίπρας: Όπως γνωρίζετε κ. Λαουτάρη, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας πλουραλιστικός χώρος. Αλίμονο εάν στο χώρο το δικό μας υπήρχε σιωπή νεκροταφείου. Αλίμονο εάν δεν υπήρχαν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις, οι οποίες, βεβαίως, και θα συνεχίζουν να διατυπώνονται ελεύθερα. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και συλλογικές διαδικασίες από τις οποίες αποφασίζουμε και προχωράμε. Τώρα, σε σχέση με την ουσία του ερωτήματός σας πρέπει να σας πω, να σας επαναλάβω μάλλον, ότι το κάλεσμα που εδώ και ένα χρόνο εμφατικά απευθύνουμε δεν είναι μονόπλευρο, είναι αμφίπλευρο. Απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Απευθύνεται στις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που αποστασιοποιούνται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, επαναλαμβάνω διατηρώντας την ταυτότητά τους και τον αριστερό αυτοπροσδιορισμό τους. Έχει μια σημασία. Στην αρχή είπα ότι στο πρόσωπο της Σοφίας Σακοράφα βλέπουν τον εαυτό τους η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που αν τους ρωτήσετε σήμερα ή αν τους ρωτούσαμε μέχρι χθες ποτέ δεν θα σας έλεγαν ότι είναι κεντρώοι, θα έλεγαν ότι αισθάνονται αριστεροί. Και αν δείτε και τη διαδρομή της Σοφίας θα το συνειδητοποιήσετε αυτό. Εμείς, λοιπόν, συνεχίζουμε να απευθύνουμε ευρύ κάλεσμα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις. Συνεχίζουμε να απευθύνουμε κάλεσμα στην ηγεσία του ΚΚΕ, που δεν μπορεί να μην κατανοεί σε αυτές τις συνθήκες ότι όποια και αν είναι η στρατηγική της στόχευση, που εκεί μπορεί να υπάρχουν διαφορές ανάμεσά μας, το να σταματήσουμε, το να αναχαιτίσουμε αυτή τη βάρβαρη λαίλαπα του μνημονίου μόνο βοήθεια μπορεί να δώσει στο στρατηγικό μας στόχο. Αντιθέτως, το να έχουμε τη δυνατότητα ενώνοντας δυνάμεις να γίνουμε πρώτη πολιτική δύναμη, αφαιρώντας από τον κ.Σαμαρά τη δυνατότητα να πάρει τις 50 έδρες και να εφαρμόσει το μνημόνιο, το να έχουμε αυτή τη δυνατότητα και να μην το τολμάμε, είναι μια μεγάλη ιστορική ευθύνη για την οποία κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουμε στον ελληνικό λαό, στους ψηφοφόρους μας, στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους, στα νέα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό. Θα λογοδοτήσουμε για να απαντήσουμε πως είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει πιο γρήγορα εάν αφήσουμε τα δυο κόμματα εξουσίας να εφαρμόζουν αυτή την πολιτική. Το κάλεσμά μας, λοιπόν, είναι αμφίπλευρο και θα είναι διαρκές και επίμονο.
ΑΥΓΗ, Δ. Σφέτσα:
- Θα ήθελα να απευθύνω την ερώτησή μου στην κα Σακοράφα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν υπάρχει επαφή, αν υπάρχει συνεργασία με τους ανεξάρτητους βουλευτές που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα κάποιοι από αυτούς, όπως ο κ.Κουρουμπλής, έχουν μιλήσει για δημιουργία νέων κινήσεων….Το τελευταίο διάστημα έχετε βρεθεί σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ήθελα να μας μεταφέρετε ένα κλίμα και αν ανταποκρίνεται ο κόσμος σε αυτό το αίτημα που όπως λέτε και εσείς είναι προαπαιτούμενο για την συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού μπλοκ.
Σ. Σακοράφα: Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω από την απάντηση του έδωσε ο πρόεδρος σε σχέση με το αν θα πρέπει όλες αυτές οι δυνάμεις που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ ή τον ευρύτερο χώρο να βρεθούν και να βάλουν τη διαχωριστική γραμμή που δεν την βάλαμε εμείς αλλά την έβαλε το ίδιο το σύστημα, όλο το συντηρητικό μπλοκ και τώρα είμαστε υποχρεωμένοι, ανακόλουθα μεν, να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος ώστε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία να βγει από αυτήν την διαδικασία.
Αν και δεν ξέρω πόσο δεοντολογικό είναι, να σας πάω σε ένα εξαιρετικό άρθρο κατά τη δική μου άποψη που διάβασα χθες στην Αυγή του Δ.Χρήστου, ο οποίος αναφερόταν σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη να δημιουργηθεί αυτό το μέτωπο και έκανε μια αναφορά στον Χ.Φλωράκη όταν το 1980 επεσήμανε ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους συντρόφους και τα μέλη από το ΚΚΕ: ότι αν θέλεις να αλλάξεις την κοινωνία σαν αριστερό κόμμα, σαν επαναστατικό κόμμα που είσαι και ζεις σε αυτό το σύστημα που ζεις, αυτό που έχεις να κάνεις είναι υπάρχεις, να βαδίζεις μέσα στο σύστημα και να προχωράς και να βάζεις τα βήματά σου σε μια τάξη δίπλα από άλλες δυνάμεις οι οποίες θα σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις αυτόν τον συνασπισμό εξουσίας που πιστεύεις ότι θα αλλάξει τα πράγματα και την κοινωνία και θα οδηγήσει στο σοσιαλιστικό σου όραμα.
Βάσει, λοιπόν, αυτής της λογικής και πρακτικής βαδίζω και εγώ. Με την έννοια, ότι πιστεύω πως αυτή τη στιγμή ακριβώς επειδή υπάρχει ένας πόλεμος, που θα πρέπει να ανταπεξέλθουμε με όλες μας τις δυνάμεις, δεν περισσεύει κανείς. Σε αυτήν την διαδικασία βρίσκομαι, γυρνάω όλη την Ελλάδα, μιλάω με όλους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους και τα κοινωνικά στρώματα και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτά που πιστεύουμε και εμείς. Πιστεύουν ότι η κοινωνία μπορεί να αλλάξει και αυτός ο κόσμος δεν είναι οριστικός και εμείς μπορούμε να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση. Μιλάω με την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ και μεταφέρω ακριβώς αυτό, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να έχουν μια πολιτική έκφραση, την οποία αυτή τη στιγμή δεν βρίσκουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Όπως σας είπα και στην ομιλία μου, το ΠΑΣΟΚ είναι εκτός ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ένας κλειστός οργανισμός, οι διεργασίες που γίνονται δεν είναι διεργασίες δημιουργίας του αυριανού οράματος του ΠΑΣΟΚ και των αυριανών σχεδίων του για την έξοδο της χώρα από την κρίση. Είναι μια μάχη προσώπων. Είναι μια μάχη πολιτικών ομάδων μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ που αυτό που φροντίζουν η προσωπική τους επιβίωση. Με αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει καμιά σύγκλιση, καμιά συζήτηση και άρα δεν μπορούμε να έχουμε κανένα κοινό βηματισμό. Μπορούμε όμως να συνυπάρχουμε και να συζητάμε με όλους εκείνους που έχουν και πιστεύουν στα ίδια χαρακτηριστικά του μετώπου που εμείς προτείνουμε. Νομίζω πως σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς προαπαιτούμενα όπως σας είπα προηγουμένως, μπορούν να συνταχθούν όλες οι δυνάμεις. Είναι υποχρέωση ιστορική και όλης της αριστεράς αυτή τη στιγμή αν θέλουμε η ιστορία να μας γράψει με θετικά γράμματα και όχι με μελανά να ανταποκριθούμε στην ανάγκη αυτής της στιγμής.
Κόσμος του Επενδυτή, Β.Παπαδημητρίου:
- Λένε κάποιοι ότι η κ. Σακοράφα επιλέγει σήμερα την ανακοίνωση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για να προλάβει τις προεκλογικές εξελίξεις. Και το δεύτερο είναι ότι κάνω μια μικρή υπόθεση εργασίας και κρατώ αυτό που είπατε ότι παραμένετε ανεξάρτητη βουλευτής. Υπάρχει ένα σχέδιο για αναβολή των εκλογών και ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι αυτό πάει 2,3,4 μήνες. Θα παραμείνετε ανεξάρτητη βουλευτής ή μπορεί σε αυτό το χρονικό διάστημα να ενταχθείτε στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ;
Σ.Σακοράφα: Δεν θα πάω στο δεύτερο μέρος γιατί αν το πάω προσωπικά είναι πολύ προσβλητικό αυτό προς το πρόσωπό μου, ακριβώς γιατί όσοι με γνωρίζουν, γνωρίζουν και την μέχρι τώρα πορεία μου από την εποχή του αντάρτικου στο Μαρούσι ως το 2010 με την ψήφιση του μνημονίου μέχρι σήμερα.
Όλο αυτό το διάστημα του 1,5 χρόνου, δεν έμεινα ανενεργή. Σαφώς και δεν ανταποκρίθηκα στις παραινέσεις των συντρόφων και των απλών ανθρώπων που σε όλη αυτή τη διαδικασία πάντα μου έλεγαν κάνε κάτι, δημιούργησε κάτι, είμαστε μαζί σου,κλπ. Όπως έχετε δει και εσείς, σε όλο αυτό το διάστημα έχουν δημιουργηθεί διάφοροι φορείς, φόρα συζητήσεων, πολιτικοί σχηματισμοί, κλπ. Δεν είμαι αυτής της αντίληψης και γι’ αυτό μέχρι στιγμής δεν είχα καμιά απολύτως κίνηση. Και το λέω γιατί αυτή τη στιγμή η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέους πολιτικούς σχηματισμούς, ούτε από φόρα συζητήσεων, προβληματισμών, κλπ γιατί ο χρόνος έχει εξαντληθεί. Ο χρόνος είναι ελάχιστος για να μην πω ότι δεν υπάρχει καθόλου. Θα έπρεπε χθες να είχε γίνει αυτό το μέτωπο, ώστε να είναι το ανάχωμα αυτού που συμβαίνει τώρα στη χώρα και την καταστρέφει.
Από την πρώτη μέρα στο ελληνικό κοινοβούλιο είχα μιλήσει για ανατροπή μνημονιακής κυβέρνησης. Σήμερα, μιλώ για ανατροπή της κυβέρνησης Παπαδήμου που τη θεωρώ προϊόν πολιτικής εκτροπής. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, κατά τη δική μου άποψη, είναι σταθμός και οι εκλογές. Είναι η εκλογική διαδικασία. Για να αλλάξεις τα πράγματα δεν μπορείς να τα αλλάξεις παρά μονάχα αν δημιουργήσεις ένα τέτοιο συνασπισμό εξουσίας που θα σε οδηγήσει σε εκλογές άρα θα ανατρέψεις τα πράγματα. Το κάλεσμα λοιπόν στην κοινωνία είναι και με εκλογικό χαρακτήρα, αλλά όχι μόνο. Αυτό που έκανα εγώ ήταν να καλέσω τον κόσμο σε αυτή τη διαδικασία χωρίς να γίνει καμιά παραπέρα συζήτηση για δημιουργία εκλογικού ψηφοδελτίου και όχι επειδή δεν το θεωρώ επί τις παρούσης ή ότι δεν είναι σοβαρό και δεν θα έπρεπε να το συζητήσουμε, αλλά γιατί πιστεύω ότι τη δεδομένη στιγμή και τη στιγμή που μιλάμε για ένα συνασπισμό εξουσίας αυτού του επιπέδου, της σοβαρότητας και τους μεγέθους αυτό που πρέπει να είναι ένα βήμα πίσω είναι η ψηφοθηρική ανάγκη κάποιων κομμάτων και οι προσωπικές δικές μας επιδιώξεις.
Ήμουν απολύτως σαφής στην τοποθέτηση που έκανα. Μίλησα για μια συνεργασία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και με στόχο και είπα ότι όλες οι δυνάμεις οι οποίες θα ενταχθούν σε αυτή τη διαδικασία διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Με αυτή την έννοια λοιπόν, μέχρι και το τέλος των εκλογών θα είμαι μια ανεξάρτητη βουλευτής, συνεργαζόμενη σε κοινές δράσεις εντός και εκτός κοινοβουλίου με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παρέμβαση του Μ. Γλέζου:
Από πάρα πολύ καιρό πριν χτίζουμε αυτή τη συνεργασία και έχουμε κάνει πολλές συγκεντρώσεις μαζί και έχουμε μιλήσει για πολλά θέματα. Και το τελευταίο ήταν στην παρουσίαση ενός βιβλίου. Εμείς χτίζουμε τη συνεργασία μας όχι με τη βλέψη εκλογών. Και για να το πω διαφορετικά. Η συνεργασία μας είναι προεκλογική, εκλογική, μετεκλογική. Χτίζουμε μια συνεργασία που στηρίζεται πάνω στην αμοιβαία ισοτιμία των απόψεων. Σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε να αποκλείσουμε κανέναν. Αυτές τις μέρες έχω κατακλυστεί από πάρα πολλούς πρώην συναδέλφους μου στη βουλή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που μου λένε να αναλάβω πρωτοβουλία. Και εγώ τους λέω ότι αν αναλάβω προσωπικά πρωτοβουλία είναι χαμένη υπόθεση. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια στον κόσμο του υγιούς ΠΑΣΟΚ να δημιουργηθεί μια κίνηση αυτοαποκατάστασης του ΠΑΣΟΚ στις αρχικές καταβολές του, συμπληρωμένες με ότι το καινούργιο δίνει το πολιτικό γίγνεσθαι και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Εμείς δεν είμαστε όρνια να προσπαθούμε να αρπάξουμε από το ΠΑΣΟΚ. Εμείς ζητάμε από το υγιές ΠΑΣΟΚ κοινή συνεργασία, ισότιμη συνεργασία. Δεν ζητάμε, ούτε είπαμε ποτέ στη Σακοράφα θέλουμε να εγγραφείς στον ΣΥΡΙΖΑ.
Με μαθηματική ακρίβεια ο δρόμος αυτός οδήγησε την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό στο στόμα του πιο επιθετικού και σκληρού νεοφιλελεύθερου μηχανισμού, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όταν, το Μάη του 2010, αρνήθηκα την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, το έκανα με πλήρη επίγνωση για τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, το τονίζω, πολιτικής επιλογής, που όπως αποδείχθηκε ήταν προαποφασισμένη και προσχεδιασμένη.
Η επιλογή αυτή, προκειμένου να επιβληθεί σαν μονόδρομος, συνοδεύτηκε με γκεμπελικής σύλληψης προπαγάνδα και μεθοδεύσεις, που είχαν σα μοναδικό στόχο την καλλιέργεια κλίματος ενοχής και φόβου στο λαό μας.
Από το Μάη του 2010 έως και τον Οκτώβρη του 2011, η κυβέρνηση, μέσα από συνεχείς και χυδαίους εκβιασμούς, ευτέλισε το κοινοβούλιο, ακύρωσε το σύνταγμα και πέρασε μέτρα, που οδήγησαν το λαό μας σε πλήρη κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό.
Πολύ σύντομα τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν. Η φτωχοποίηση, η ανεργία, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, το γκρέμισμα των κοινωνικών κατακτήσεων, η καταρράκωση της δημοκρατίας είναι μια αναμφισβήτητη οδυνηρή πραγματικότητα.
Ο ελληνικός λαός αντέδρασε. Το κίνημα των πλατειών, οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και το αποκορύφωμα της αυθόρμητης λαϊκής έκρηξης σε ολόκληρη την Ελλάδα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δημιούργησαν καταστάσεις απώλειας ελέγχου από την πλευρά της κυβέρνησης και φόβου, για τα αποτελέσματα που θα είχαν τα ακόμα σκληρότερα και αντιλαϊκά μέτρα που επρόκειτο να πάρει.
Τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο «διασώζουμε το νεοφιλελευθερισμό πάση θυσία», με πρώτο θύμα την ήδη λαβωμένη δημοκρατία και με στόχο ακριβείας τον ελληνικό λαό.
Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις , οργανώθηκαν σε ένα πόλο εξαιρετικά επικίνδυνο, σε ένα πόλο που απειλεί ευθέως την οντότητά μας ως λαού και ως ελεύθερης χώρας.
Φοβούμενες την καταστατική αρχή της δημοκρατίας, τις εκλογές, και κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, κατέληξαν στο ιδιότυπο μόρφωμα της κυβέρνησης Παπαδήμου, μια κυβέρνηση αντιδημοκρατικής εκτροπής.
Μια κυβέρνηση, η οποία, στα πλαίσια του ανελέητου οικονομικού πολέμου, έχει σα στόχο αφενός τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των πυλώνων του, αφετέρου την εξόντωση του λαού και το ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Σε ανάλογες ιστορικές στιγμές οι λαοί, ο ίδιος ο ελληνικός λαός, αντιστάθηκε, μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου με χαρακτηριστικά κοινωνικοαπελευθερωτικά και εθνικοανεξαρτησιακά. Η ζωντανή αυτή ιστορική μνήμη δεν ανασύρεται στις μέρες μας σαν καταφύγιο, αλλά ως ο αδήριτος όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση.
Αυτή τη θέση μου την έχω διατυπώσει επανειλημμένα, αναλυτικά και με ιδιαίτερη ένταση, τόσο εντός όσο κι εκτός βουλής, σαν ανάγκη ιστορικά επιβεβλημένη και πολιτικά ώριμη.
Η θέση αυτή συναντιέται με την πολιτική απόφαση της πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη συγκρότησης ενός συνασπισμού εξουσίας, με άμεσο πολιτικό στόχο έναν ανυποχώρητο αγώνα για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των παραγώγων τους.
Η συγκρότηση αυτού του συνασπισμού εξουσίας εμπεριέχει δύο στοιχεία.
Την ανατροπή, όπως προείπα, και την κατάφαση, τη θετική πρόταση διεξόδου από την κρίση.
Η άμεση απαλλαγή της πατρίδας μας από το μνημόνιο και τα παρεπόμενά του, η επιθετική επαναδιαπραγμάτευση και η ταυτόχρονη άρνηση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ως απεχθούς, η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, η εφαρμογή ενός εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου, με πρώτο και άμεσο στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημοσίων αγαθών, αποτελούν τους πυλώνες αυτού του συνασπισμού εξουσίας.
Κατά την άποψή μου, είναι η πρώτη και απαραίτητη και αναγκαία απάντηση που περιορίζει την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου και ισχυροποιεί σημαντικά την κοινωνική και πολιτική θέση του λαού μας.
Η πορεία αυτή είναι δύσκολη και επίπονη, αλλά αποτελεί εκείνο το αναγκαίο στάδιο που συμβάλλει στο μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Και αυτός ο μετασχηματισμός είναι αδύνατος χωρίς την ισχυρότερη κοινωνική, οικονομική και πολιτική παρουσία του λαού μας.
Στην πορεία αυτή συναντιόμαστε και θα συναντηθούμε δυνάμεις με επιμέρους διαφορές, δυνάμεις με διαφορετική αντίληψη για το τελικό διακύβευμα, όπως άλλωστε συμβαίνει και όπως έχει συμβεί και στην πατρίδα μας, σε ανάλογες ιστορικές εποχές.
Οι διαφορές αυτές δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας.
Παραμερίζονται μπροστά στον κυρίαρχο στόχο που είναι ζωτικός, καθώς εάν δεν επιτευχθεί γυρίζουμε στο μεσαίωνα της απόλυτης νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. Αυτό δε συνιστά συμβιβασμό, αλλά επιβεβλημένη ανάγνωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Οι διαφορές αυτές δεν μπλοκάρουν τη συνεργασία, απεναντίας την ενδυναμώνουν. Αυτό δε συνιστά υποχώρηση, αλλά ώριμη σύνθεση για τη διάσωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα ανακοινώνω και από την πλευρά μου την πολιτική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, μια συνεργασία που εδράζεται στο εξής αγωνιστικό τρίπτυχο :
- Συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων, φορέων και προσώπων που υπηρετούν την παραπάνω πολιτική πρόταση
- Κοινοβουλευτική συνεργασία που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του μετώπου
- Συσπείρωση των δυνάμεων της κοινωνίας που επιζητούν την πολιτική ενότητα στη βάση μιας αντιμνημονιακής, δημοκρατικής και ανατρεπτικής κατεύθυνσης.
Η συνεργασία αυτή είναι αυτονόητο ότι σέβεται την αυτοτέλεια των δυνάμεων που τη συγκροτούν και αναπτύσσεται στη βάση της κοινής δράσης και της πολιτικής ενότητας αυτών των δυνάμεων.
Με την έννοια αυτή διατηρώ την ιδιότητά μου ως ανεξάρτητης βουλευτού, και προσχωρώ με όλες μου τις δυνάμεις στον κοινό και αναγκαίο αγώνα για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου.
Αντλώντας το δικαίωμα από την κρίσιμη ιστορική και πολιτική συγκυρία, και νιώθοντας την υποχρέωση να μεταφέρω το πολιτικό μήνυμα που φτάνει σε έμενα από μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, απευθύνω ένα ευρύ κάλεσμα :
Στις δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς, να επαναλάβουν το μεγαλειώδες εγχείρημα του ΕΑΜ.
Στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να πραγματώσουν το όραμα να πάνε την αριστερά, αριστερότερα, μέσα από την κοινή δράση.
Κυρίως, καλώ τους συντρόφους μου από το ΠΑΣΟΚ, όλο αυτόν τον κόσμο που πιστέψαμε σε αρχές και οράματα.
Τον κόσμο που αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της εθνικής αντίστασης, και σήμερα οφείλει να βγει μπροστά παρέα με τους παλιούς συντρόφους που δίνουν το στίγμα της αντίστασής μας, το Μανώλη Γλέζο, το Μίκη Θεοδωράκη και να ενωθούμε στο μεγαλύτερο πατριωτικό προσκλητήριο.
Τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου που δεν έτρεξε να εξαργυρώσει τους αγώνες της, και που σήμερα οφείλει να υπερασπιστεί τον ίδιο της τον εαυτό, τη δημοκρατία, το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία.
Τους νεότερους συντρόφους μου από την ΠΑΣΠ που είδαμε μαζί, το όραμα του σοσιαλισμού και της πανεπιστημιακής δημοκρατίας να σαρώνεται από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και τη φασίζουσα λογοκρισία.
Τους συντρόφους – αγωνιστές που τους είδαμε να οδηγούνται με ΜΑΤ σε αίθουσες δικαστηρίων, γιατί υπερασπίζονταν το ελάχιστο, το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.
Όλους όσους βλέπουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλιστικό κίνημα, ως πολιτικές αρχές και ως ιδεολογικό περιεχόμενο, βρίσκεται εκτός ΠΑΣΟΚ.
Όλους όσους επιμένουμε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι η απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα.
Όλους όσους ξέρουμε ότι για να «λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση» πρέπει ΕΜΕΙΣ, ΤΩΡΑ να σταθούμε οι άξιοι θεματοφύλακες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας, της εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής μας απελευθέρωσης.
Εάν όχι τώρα, πότε ; Εάν όχι εμείς, ποιοί;
Αλέξης Τσίπρας: Η σημερινή συνέντευξη Τύπου δικαιωματικά ανήκει στη Σοφία. Ο πρώτος λόγος. Δεν το έκανα μόνο από ευγένεια να σου δώσω το λόγο. Σήμερα είσαι εσύ αυτή που μας καλείς για να ανακοινώσεις μια κρίσιμη και σημαντική πολιτική απόφαση.
Εγώ, εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελα να χαιρετήσω αυτή τη σημαντική πολιτική απόφαση. Μια πολιτική απόφαση που ανοίγει δρόμους και νέους ορίζοντες.
Θέλω να τονίσω ότι στο πρόσωπο της Σοφίας Σακοράφα αναγνωρίζει τον εαυτό του σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.. Των ανθρώπων εκείνων που ποτέ δεν έπαψαν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, που είχαν καταβολές και καταγωγή στην αριστερά. Και είναι μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Των ανθρώπων εκείνων που ανιδιοτελώς συμπορεύτηκαν, συντάχτηκαν, αγωνίστηκαν, οραματίστηκαν τη δυνατότητα αλλαγών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας και αγωνίστηκαν μέσα από τις τάξεις ενός κινήματος που έφερε ελπίδες στη διαδρομή του. Και σήμερα όμως βλέπουν να διαψεύδονται οι προσδοκίες, οι ελπίδες και τα οράματά του. Και ξανασυναντούν την αριστερά. Δεν αισθάνονται ότι έφυγαν ποτέ από την αριστερά, όχι μονάχα για τις ρίζες τους αλλά και για τα πιστεύω τους. Αλλά αισθάνονται ανέστιοι κομματικά, όχι πολιτικά και κοινωνικά. Ανέστιοι γιατί το κόμμα στο οποίο βρέθηκαν, στο οποίο αγωνίστηκαν, επέλεξε, χωρίς να τους ρωτήσει, αυτό το οποίο εμείς ονομάζουμε νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη και επέλεξε δυστυχώς χωρίς να ρωτήσει και τον ελληνικό λαό να βάλει τη χώρα σε μια βαθειά περιπέτεια.
Επέλεξε το ΠΑΣΟΚ να γίνει ο βασικός πυλώνας του κόμματος του μνημονίου. Και επέλεξε η ηγεσία του, χωρίς να ρωτήσει τον ελληνικό λαό, ερήμην του ελληνικού λαού, να οδηγήσει τη χώρα σ΄ ένα μαρτύριο δίχως τέλος.
Σήμερα, βλέποντας όμως ότι χάνουν κάθε επαφή με τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις, τις κοινωνικές εκείνες κατηγορίες που εκπροσώπησαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί δεν μπορούν πια να εκφράσουν τα κοινωνικά συμφέροντα των κατώτερων τάξεων και ιδίως της μεσαίας τάξης που ξεριζώνεται από την πολιτική του μνημονίου, προσπαθούν -είναι γεγονός- τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αποποιηθούν το δράμα, να αποποιηθούν το έγκλημα, την ευθύνη. Το οξύμωρο όμως είναι ότι προσπαθούν να αποποιηθούν το έγκλημα την ίδια στιγμή που συνεχίζουν αδιαλείπτως να το διαπράττουν.
Άκουγα στη Βουλή τον κ. Χρυσοχοίδη και δεν πίστευα στα αυτιά μου,. Κατήγγειλε το μνημόνιο με μεγαλύτερο πάθος απ΄ όσο το έχω καταγγείλει εγώ. Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια; Ήταν στο υπουργικό συμβούλιο. Και εσχάτως άκουσα και τον Υπουργό των Οικονομικών, τον κ. Βενιζέλο, να δηλώνει λίγο-πολύ ότι είναι αντιμνημονιακός. Αν ο κ. Βενιζέλος είναι αντιμνημονιακός, τότε εγώ είμαι ο Πάπας της Ρώμης. Και το λέω αυτό με απόλυτο σεβασμό στους Καθολικούς συμπολίτες μας.
Είναι σαφές ότι αυτό που παραδέχτηκε προχθές ο κ. Βενιζέλος, δηλαδή ότι το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα μεθοδευμένης ύφεσης, το γνώριζε εξ αρχής. Όταν με πολύ μεγάλο πάθος αγόρευε με τη ρητορική του ευφράδεια στη Βουλή για να μας πείσει και να πείσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το ψηφίσουν.
Το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα καταστροφής των εργασιακών δικαιωμάτων, εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή φτωχοποίησης του λαού και καταστροφής της μεσαίας διαστρωμάτωσης και των μικρών επιχειρήσεων με στόχο τη συσσώρευση του πλούτου, των κερδών σε ολιγοπώλια. Αυτός είναι ο βασικός του πυρήνας, αυτή είναι η βασική του πολιτική.
Μας λένε ότι δεν πέτυχε γιατί δεν εφαρμόστηκε. Εάν εφαρμοζόταν ακόμα πιο σωστά, θα είχε ακόμα μεγαλύτερες συνέπειες κοινωνικές.
Είναι ένα πρόγραμμα αποχώρησης του δημοσίου από τους βασικούς τομείς της οικονομίας για να ανοίξει ο δρόμος για κερδοσκοπία. Αυτό είναι το μνημόνιο. Κι όταν ήρθαν οι άνθρωποι της τρόικα να το επιβάλλουν, δεν το έκρυψαν.
Δεν ήταν λοιπόν αδαείς, ούτε πιάστηκαν στον ύπνο τα πρωτοκλασάτα στελέχη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Γνώριζαν πολύ καλά τι κάνουν. Ενδεχομένως να μην φαντάστηκαν ότι τόσο γρήγορα ο ελληνικός λαός και ιδίως ο κόσμος που τους ψήφισε θα αναγνωρίσει την απόπειρα εξαπάτησης και το έγκλημα και θα τους καταδικάσει. Γιατί μετά από κάθε ύβρη, έρχεται η Νέμεσις.
Βεβαίως το δυσάρεστο είναι ότι η τραγωδία, μια και αναφέρομαι σε αρχαιοελληνική τραγωδία, η τραγωδία δεν είναι γι’ αυτούς, είναι για τον ελληνικό λαό. Είναι για όλους εμάς, ιδίως τις νεώτερες γενιές, που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, που δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια σ΄ αυτή τη χώρα και αναζητούν τη δυνατότητα μετανάστευσης στο εξωτερικό, τους ανθρώπους εκείνους που δυσκολεύονται να ζήσουν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους.
Το συμπέρασμα για μας είναι εμφατικό. Ο ελληνικός λαός υπεβλήθη σε μια αχρείαστη καταστροφή. Και υπεύθυνοι γι αυτό το έγκλημα είναι όλοι όσοι το διέπραξαν.
Εμείς λοιπόν, με την ευκαιρία αυτή, της ανακοίνωσης μιας σημαντικής, επαναλαμβάνω, ιστορικής πολιτικής απόφασης της Σ. Σακοράφα που ανοίγει δρόμους, θέλουμε να επαναλάβουμε ένα κάλεσμα. Ένα κάλεσμα το οποίο για μας -θα γίνουμε κουραστικοί να το επαναλαμβάνουμε και θα το επαναλαμβάνουμε και μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές. Καλούμε τους πολίτες εκείνους που πιστεύουν, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στο παρελθόν, ότι ενώνοντας τις δυνάμεις με την ριζοσπαστική αριστερά αλλά και με όλους εκείνους που έχουν συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης να προστατεύσουν την κοινωνία και τον τόπο, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Τους καλούμε λοιπόν να ενώσουμε δυνάμεις. Δεν ζητάμε απ΄ αυτούς ούτε δηλώσεις μετάνοιας για τις επιλογές τους στο παρελθόν, ούτε είμαστε εμείς αυτοί που θα τους δώσουμε συγχωροχάρτι. Το μόνο που ζητάμε είναι την ειλικρινή τους διαβεβαίωση ότι με ανιδιοτέλεια, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους, αλλά για την κοινωνία και τον τόπο, συντάσσονται σ΄ ένα δίκαιο και ωραίο αγώνα για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, για να δώσουμε όραμα και ελπίδα στον ελληνικό λαό. Να επιστρέψουμε την ελπίδα που έχει χαθεί από τον κάθε έλληνα και την κάθε ελληνίδα.
Ο συνασπισμός εξουσίας των δυνάμεων του μνημονίου έχει ήδη συγκροτηθεί. Τον βλέπετε. Υπό τον κ. Παπαδήμο. Μπορεί να είναι ανορθόδοξος, μπορεί να είναι ασύνταχτος, μπορεί καθημερινά να βγάζει δυσαρμονίες και να προκαλεί και γέλιο, αλλά είναι εκεί, μας κυβερνά και θέλει να μας κυβερνήσει γι τις επόμενες δεκαετίες, στραγγαλίζοντας την κοινωνία. Είναι ώρα λοιπόν να συγκροτηθεί και το αντίπαλο δέος που θα τον ανατρέψει. Είναι ώρα να συγκροτήσουμε με μία ευρεία συμπαράταξη δυνάμεων τις προϋποθέσεις για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα διεκδικήσει την εξουσία για το λαό, προς όφελος του λαού και που θα δώσει τη δυνατότητα στο λαό μας να μπορέσει ξανά να ελπίσει σε ένα; Καλύτερο μέλλον, να δώσει ξανά τη δυνατότητα στους νέους ανθρώπους να μείνουν στην Ελλάδα και όχι να φεύγουν απ΄ αυτήν, για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη, για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που μας ανήκει, να πάρουμε πίσω τα δικαιώματα που μας ανήκουν και να κατακτήσουμε τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία,
Μ’ αυτές τις σκέψεις λοιπόν χαιρετίζουμε την απόφαση της Σοφίας ελπίζοντας ότι θα παίξει έναν χαρακτηριστικό ρόλο, πρωτοπόρο ρόλο το επόμενο διάστημα, ένα ρόλο γεφύρωσης, γέφυρας ανάμεσα στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και σ΄ όλους εκείνους που αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια και σήμερα αναζητούν να ενώσουν τις φωνές τους και τους αγώνες τους σε μια ευρεία συμπαράταξη για να αλλάξει η σημερινή πραγματικότητα.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
«ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5», Σαββόπουλος:
- κ. Πρόεδρε, στο πρόσωπο της κας Σακοράφα, στα πλαίσια αυτής της ιστορικής σύμπλευσης όπως την χαρακτηρίσατε, ευελπιστείτε να προσελκύσετε το μέρος της βάσης του ΠΑΣΟΚ που αμφιταλαντεύεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗ.ΜΑΡ.; Και γενικότερα σας προβληματίζει που η Δημοκρατική Αριστερά προσελκύει ένα μεγάλο ποσοστό πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας εμπόδια στην περαιτέρω αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών σε πρώτη φάση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην προοπτική προώθησης ενός αριστερού συνασπισμού εξουσίας;
Αλ. Τσίπρας: Για τα δημοσκοπικά ποσοστά θα ήθελα να σας πω ότι εμείς έχουμε καεί στο χυλό και φυσάμε το γιαούρτι. Και δεν πρόκειται να την ξαναπατήσουμε για δεύτερη φορά. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δεν μας ενδιαφέρουν γα δημοσκοπικά ποσοστά. Μας ενδιαφέρουν οι ουσιαστικές, οι στέρεες συμμαχίες, οι κοινωνικές, οι πολιτικές σε επίπεδο βάσης, αυτές οι οποίες δεν γκρεμίζονται με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συμπορευτούμε μ’ όλους αυτούς που συνειδητά κάνουν την επιλογή της ρήξης, όχι με το παρελθόν τους -ίσα-ίσα- της ρήξης μ΄ αυτό που σήμερα σηματοδοτεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είμαι απ΄αυτούς που θα πω ποτέ ότι το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα το οποίο έχει μια ιστορική πορεία, έχει τελειώσει. Άλλωστε νομίζω ότι το έχουμε πει πολλές φορές αυτό και διαψευστήκαμε. Αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια νέα ιστορική φάση. Ανασυντίθεται το πολιτικό σκηνικό, γιατί ανασυντίθεται και η κοινωνική διαστρωμάτωση. Και τα δυο κόμματα εξουσίας παύουν να εκπροσωπούν τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί διαλύεται η μεσαία κοινωνική διαστρωμάτωση. Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο το οποίο πρέπει όλοι να εντοπίσουμε. Κι όταν ένα ίσως από τα σημαντικότερα όπλα του δικομματισμού, η δυνατότητα να μπορούν να κρατάνε σε πολιτική ομηρεία μεγάλες μάζες, τάζοντας θέσεις, βολέματα.. Αυτό δεν υπάρχει πια. Όταν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο αυτό, όχι γιατί πολιτικά δεν τους εκφράζουν, αλλά γιατί δεν μπορούν πια να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα που θέτει αυτός ο κόσμος, το υπαρξιακό. Ο μικρομεσαίος που κλείνει το μαγαζί του, ο άνεργος που έχει να θρέψει δυο παιδιά και του ζητάει η τράπεζα και το σπίτι του. Εδώ έχουμε μεγάλες κοινωνικού χαρακτήρα μεταβολές.
Υπ΄ αυτή την έννοια, εμείς μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή για ένα; Νέο συνασπισμό εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο.
Σε σχέση με τη Δημοκρατική Αριστερά. Εμείς είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι από την πρώτη στιγμή. Εδώ έχουμε μεγάλες κοινωνικού χαρακτήρα αλλαγές. Υπό αυτή την έννοια, εμείς μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο.
Σε σχέση με την ΔΗΜΑΡ, ακούστε. Εμείς, είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι από την πρώτη στιγμή τείνουμε χέρι συνεργασίας. Αυτοί οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν και πρέπει να το κάνουν διότι πολύ γρήγορα θα βρεθούν σε ένα υπαρξιακό δίλημμα είναι οι πρώην σύντροφοί μας. Στις στιγμές ιστορικής τομής δεν μπορείς να μην έχεις ξεκάθαρες απαντήσεις πάνω στα διακυβεύματα. Δεν μπορείς να είσαι και με το μνημόνιο και εναντίον του. Και αυτό που εμένα μου προκαλεί ιδιαίτερη λύπη και στεναχώρια είναι το γεγονός ότι ενώ βρισκόμασταν πριν από ένα χρόνο στα ίδια έδρανα και στα ίδια τραπέζια συνεδριάσεων, ενώ ο Φώτης Κουβέλης έχει μια ιστορική διαδρομή σε αυτό το χώρο 30 ετών, σήμερα λέει ότι δεν μπορεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τους πρώην συντρόφους του αλλά μπορεί να βρίσκεται στις ίδιες συγκεντρώσεις με τον πρώην Πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη. Και να λέει ότι στόχος του είναι όχι η συνεργασία του με την Αριστερά μετεκλογικά, αλλά η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά με ποιο ΠΑΣΟΚ με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, με αυτό που μας οδήγησε σε αυτή την εθνική τραγωδία και την καταστροφή; Είναι ερωτήματα, τα οποία απευθύνουμε με ευθύτητα και με συντροφικότητα. Και περιμένουμε καθαρές απαντήσεις.
ΠΡΙΝ, Λαουτάρης:
- κ. Πρόεδρε, η συμπόρευσή σας με δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ έχει εγείρει ορισμένες ενστάσεις. Όπως χαρακτηριστικά θέλω να σας πω, για την επιστολή συνδικαλιστικών στελεχών από τη Θεσσαλονίκη. Πως απαντάτε στην εκτίμηση που διατυπώνεται ότι αντί για το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαμβάνει το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας;
Αλ.Τσίπρας: Όπως γνωρίζετε κ. Λαουτάρη, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας πλουραλιστικός χώρος. Αλίμονο εάν στο χώρο το δικό μας υπήρχε σιωπή νεκροταφείου. Αλίμονο εάν δεν υπήρχαν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις, οι οποίες, βεβαίως, και θα συνεχίζουν να διατυπώνονται ελεύθερα. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και συλλογικές διαδικασίες από τις οποίες αποφασίζουμε και προχωράμε. Τώρα, σε σχέση με την ουσία του ερωτήματός σας πρέπει να σας πω, να σας επαναλάβω μάλλον, ότι το κάλεσμα που εδώ και ένα χρόνο εμφατικά απευθύνουμε δεν είναι μονόπλευρο, είναι αμφίπλευρο. Απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Απευθύνεται στις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που αποστασιοποιούνται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, επαναλαμβάνω διατηρώντας την ταυτότητά τους και τον αριστερό αυτοπροσδιορισμό τους. Έχει μια σημασία. Στην αρχή είπα ότι στο πρόσωπο της Σοφίας Σακοράφα βλέπουν τον εαυτό τους η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που αν τους ρωτήσετε σήμερα ή αν τους ρωτούσαμε μέχρι χθες ποτέ δεν θα σας έλεγαν ότι είναι κεντρώοι, θα έλεγαν ότι αισθάνονται αριστεροί. Και αν δείτε και τη διαδρομή της Σοφίας θα το συνειδητοποιήσετε αυτό. Εμείς, λοιπόν, συνεχίζουμε να απευθύνουμε ευρύ κάλεσμα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις. Συνεχίζουμε να απευθύνουμε κάλεσμα στην ηγεσία του ΚΚΕ, που δεν μπορεί να μην κατανοεί σε αυτές τις συνθήκες ότι όποια και αν είναι η στρατηγική της στόχευση, που εκεί μπορεί να υπάρχουν διαφορές ανάμεσά μας, το να σταματήσουμε, το να αναχαιτίσουμε αυτή τη βάρβαρη λαίλαπα του μνημονίου μόνο βοήθεια μπορεί να δώσει στο στρατηγικό μας στόχο. Αντιθέτως, το να έχουμε τη δυνατότητα ενώνοντας δυνάμεις να γίνουμε πρώτη πολιτική δύναμη, αφαιρώντας από τον κ.Σαμαρά τη δυνατότητα να πάρει τις 50 έδρες και να εφαρμόσει το μνημόνιο, το να έχουμε αυτή τη δυνατότητα και να μην το τολμάμε, είναι μια μεγάλη ιστορική ευθύνη για την οποία κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουμε στον ελληνικό λαό, στους ψηφοφόρους μας, στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους, στα νέα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό. Θα λογοδοτήσουμε για να απαντήσουμε πως είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει πιο γρήγορα εάν αφήσουμε τα δυο κόμματα εξουσίας να εφαρμόζουν αυτή την πολιτική. Το κάλεσμά μας, λοιπόν, είναι αμφίπλευρο και θα είναι διαρκές και επίμονο.
ΑΥΓΗ, Δ. Σφέτσα:
- Θα ήθελα να απευθύνω την ερώτησή μου στην κα Σακοράφα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν υπάρχει επαφή, αν υπάρχει συνεργασία με τους ανεξάρτητους βουλευτές που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα κάποιοι από αυτούς, όπως ο κ.Κουρουμπλής, έχουν μιλήσει για δημιουργία νέων κινήσεων….Το τελευταίο διάστημα έχετε βρεθεί σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ήθελα να μας μεταφέρετε ένα κλίμα και αν ανταποκρίνεται ο κόσμος σε αυτό το αίτημα που όπως λέτε και εσείς είναι προαπαιτούμενο για την συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού μπλοκ.
Σ. Σακοράφα: Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω από την απάντηση του έδωσε ο πρόεδρος σε σχέση με το αν θα πρέπει όλες αυτές οι δυνάμεις που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ ή τον ευρύτερο χώρο να βρεθούν και να βάλουν τη διαχωριστική γραμμή που δεν την βάλαμε εμείς αλλά την έβαλε το ίδιο το σύστημα, όλο το συντηρητικό μπλοκ και τώρα είμαστε υποχρεωμένοι, ανακόλουθα μεν, να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος ώστε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία να βγει από αυτήν την διαδικασία.
Αν και δεν ξέρω πόσο δεοντολογικό είναι, να σας πάω σε ένα εξαιρετικό άρθρο κατά τη δική μου άποψη που διάβασα χθες στην Αυγή του Δ.Χρήστου, ο οποίος αναφερόταν σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη να δημιουργηθεί αυτό το μέτωπο και έκανε μια αναφορά στον Χ.Φλωράκη όταν το 1980 επεσήμανε ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους συντρόφους και τα μέλη από το ΚΚΕ: ότι αν θέλεις να αλλάξεις την κοινωνία σαν αριστερό κόμμα, σαν επαναστατικό κόμμα που είσαι και ζεις σε αυτό το σύστημα που ζεις, αυτό που έχεις να κάνεις είναι υπάρχεις, να βαδίζεις μέσα στο σύστημα και να προχωράς και να βάζεις τα βήματά σου σε μια τάξη δίπλα από άλλες δυνάμεις οι οποίες θα σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις αυτόν τον συνασπισμό εξουσίας που πιστεύεις ότι θα αλλάξει τα πράγματα και την κοινωνία και θα οδηγήσει στο σοσιαλιστικό σου όραμα.
Βάσει, λοιπόν, αυτής της λογικής και πρακτικής βαδίζω και εγώ. Με την έννοια, ότι πιστεύω πως αυτή τη στιγμή ακριβώς επειδή υπάρχει ένας πόλεμος, που θα πρέπει να ανταπεξέλθουμε με όλες μας τις δυνάμεις, δεν περισσεύει κανείς. Σε αυτήν την διαδικασία βρίσκομαι, γυρνάω όλη την Ελλάδα, μιλάω με όλους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους και τα κοινωνικά στρώματα και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτά που πιστεύουμε και εμείς. Πιστεύουν ότι η κοινωνία μπορεί να αλλάξει και αυτός ο κόσμος δεν είναι οριστικός και εμείς μπορούμε να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση. Μιλάω με την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ και μεταφέρω ακριβώς αυτό, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να έχουν μια πολιτική έκφραση, την οποία αυτή τη στιγμή δεν βρίσκουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Όπως σας είπα και στην ομιλία μου, το ΠΑΣΟΚ είναι εκτός ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ένας κλειστός οργανισμός, οι διεργασίες που γίνονται δεν είναι διεργασίες δημιουργίας του αυριανού οράματος του ΠΑΣΟΚ και των αυριανών σχεδίων του για την έξοδο της χώρα από την κρίση. Είναι μια μάχη προσώπων. Είναι μια μάχη πολιτικών ομάδων μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ που αυτό που φροντίζουν η προσωπική τους επιβίωση. Με αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει καμιά σύγκλιση, καμιά συζήτηση και άρα δεν μπορούμε να έχουμε κανένα κοινό βηματισμό. Μπορούμε όμως να συνυπάρχουμε και να συζητάμε με όλους εκείνους που έχουν και πιστεύουν στα ίδια χαρακτηριστικά του μετώπου που εμείς προτείνουμε. Νομίζω πως σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς προαπαιτούμενα όπως σας είπα προηγουμένως, μπορούν να συνταχθούν όλες οι δυνάμεις. Είναι υποχρέωση ιστορική και όλης της αριστεράς αυτή τη στιγμή αν θέλουμε η ιστορία να μας γράψει με θετικά γράμματα και όχι με μελανά να ανταποκριθούμε στην ανάγκη αυτής της στιγμής.
Κόσμος του Επενδυτή, Β.Παπαδημητρίου:
- Λένε κάποιοι ότι η κ. Σακοράφα επιλέγει σήμερα την ανακοίνωση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για να προλάβει τις προεκλογικές εξελίξεις. Και το δεύτερο είναι ότι κάνω μια μικρή υπόθεση εργασίας και κρατώ αυτό που είπατε ότι παραμένετε ανεξάρτητη βουλευτής. Υπάρχει ένα σχέδιο για αναβολή των εκλογών και ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι αυτό πάει 2,3,4 μήνες. Θα παραμείνετε ανεξάρτητη βουλευτής ή μπορεί σε αυτό το χρονικό διάστημα να ενταχθείτε στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ;
Σ.Σακοράφα: Δεν θα πάω στο δεύτερο μέρος γιατί αν το πάω προσωπικά είναι πολύ προσβλητικό αυτό προς το πρόσωπό μου, ακριβώς γιατί όσοι με γνωρίζουν, γνωρίζουν και την μέχρι τώρα πορεία μου από την εποχή του αντάρτικου στο Μαρούσι ως το 2010 με την ψήφιση του μνημονίου μέχρι σήμερα.
Όλο αυτό το διάστημα του 1,5 χρόνου, δεν έμεινα ανενεργή. Σαφώς και δεν ανταποκρίθηκα στις παραινέσεις των συντρόφων και των απλών ανθρώπων που σε όλη αυτή τη διαδικασία πάντα μου έλεγαν κάνε κάτι, δημιούργησε κάτι, είμαστε μαζί σου,κλπ. Όπως έχετε δει και εσείς, σε όλο αυτό το διάστημα έχουν δημιουργηθεί διάφοροι φορείς, φόρα συζητήσεων, πολιτικοί σχηματισμοί, κλπ. Δεν είμαι αυτής της αντίληψης και γι’ αυτό μέχρι στιγμής δεν είχα καμιά απολύτως κίνηση. Και το λέω γιατί αυτή τη στιγμή η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέους πολιτικούς σχηματισμούς, ούτε από φόρα συζητήσεων, προβληματισμών, κλπ γιατί ο χρόνος έχει εξαντληθεί. Ο χρόνος είναι ελάχιστος για να μην πω ότι δεν υπάρχει καθόλου. Θα έπρεπε χθες να είχε γίνει αυτό το μέτωπο, ώστε να είναι το ανάχωμα αυτού που συμβαίνει τώρα στη χώρα και την καταστρέφει.
Από την πρώτη μέρα στο ελληνικό κοινοβούλιο είχα μιλήσει για ανατροπή μνημονιακής κυβέρνησης. Σήμερα, μιλώ για ανατροπή της κυβέρνησης Παπαδήμου που τη θεωρώ προϊόν πολιτικής εκτροπής. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, κατά τη δική μου άποψη, είναι σταθμός και οι εκλογές. Είναι η εκλογική διαδικασία. Για να αλλάξεις τα πράγματα δεν μπορείς να τα αλλάξεις παρά μονάχα αν δημιουργήσεις ένα τέτοιο συνασπισμό εξουσίας που θα σε οδηγήσει σε εκλογές άρα θα ανατρέψεις τα πράγματα. Το κάλεσμα λοιπόν στην κοινωνία είναι και με εκλογικό χαρακτήρα, αλλά όχι μόνο. Αυτό που έκανα εγώ ήταν να καλέσω τον κόσμο σε αυτή τη διαδικασία χωρίς να γίνει καμιά παραπέρα συζήτηση για δημιουργία εκλογικού ψηφοδελτίου και όχι επειδή δεν το θεωρώ επί τις παρούσης ή ότι δεν είναι σοβαρό και δεν θα έπρεπε να το συζητήσουμε, αλλά γιατί πιστεύω ότι τη δεδομένη στιγμή και τη στιγμή που μιλάμε για ένα συνασπισμό εξουσίας αυτού του επιπέδου, της σοβαρότητας και τους μεγέθους αυτό που πρέπει να είναι ένα βήμα πίσω είναι η ψηφοθηρική ανάγκη κάποιων κομμάτων και οι προσωπικές δικές μας επιδιώξεις.
Ήμουν απολύτως σαφής στην τοποθέτηση που έκανα. Μίλησα για μια συνεργασία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και με στόχο και είπα ότι όλες οι δυνάμεις οι οποίες θα ενταχθούν σε αυτή τη διαδικασία διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Με αυτή την έννοια λοιπόν, μέχρι και το τέλος των εκλογών θα είμαι μια ανεξάρτητη βουλευτής, συνεργαζόμενη σε κοινές δράσεις εντός και εκτός κοινοβουλίου με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παρέμβαση του Μ. Γλέζου:
Από πάρα πολύ καιρό πριν χτίζουμε αυτή τη συνεργασία και έχουμε κάνει πολλές συγκεντρώσεις μαζί και έχουμε μιλήσει για πολλά θέματα. Και το τελευταίο ήταν στην παρουσίαση ενός βιβλίου. Εμείς χτίζουμε τη συνεργασία μας όχι με τη βλέψη εκλογών. Και για να το πω διαφορετικά. Η συνεργασία μας είναι προεκλογική, εκλογική, μετεκλογική. Χτίζουμε μια συνεργασία που στηρίζεται πάνω στην αμοιβαία ισοτιμία των απόψεων. Σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε να αποκλείσουμε κανέναν. Αυτές τις μέρες έχω κατακλυστεί από πάρα πολλούς πρώην συναδέλφους μου στη βουλή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που μου λένε να αναλάβω πρωτοβουλία. Και εγώ τους λέω ότι αν αναλάβω προσωπικά πρωτοβουλία είναι χαμένη υπόθεση. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια στον κόσμο του υγιούς ΠΑΣΟΚ να δημιουργηθεί μια κίνηση αυτοαποκατάστασης του ΠΑΣΟΚ στις αρχικές καταβολές του, συμπληρωμένες με ότι το καινούργιο δίνει το πολιτικό γίγνεσθαι και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Εμείς δεν είμαστε όρνια να προσπαθούμε να αρπάξουμε από το ΠΑΣΟΚ. Εμείς ζητάμε από το υγιές ΠΑΣΟΚ κοινή συνεργασία, ισότιμη συνεργασία. Δεν ζητάμε, ούτε είπαμε ποτέ στη Σακοράφα θέλουμε να εγγραφείς στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
Κάλεσμα Τσίπρα στο ΚΚΕ, για συνεργασία και ενότητα στη δράση
Για έναρξη ενός «ιδιότυπου προγραμματικού διαλόγου» με το ΚΚΕ, έκανε λόγο ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Σμύρνη. «Καλοδεχούμενος ο διάλογος με το ΚΚΕ, έστω και δια παράλληλων μονολόγων, αφού αρνείται να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να κουβεντιάσουμε», τόνισε, προσθέτοντας: «Ας συνεχίσουμε αυτόν το διάλογο, λοιπόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας».
Η συγκέντρωση έγινε το Σάββατο το απόγευμα στο κλειστό του Μίλωνα, με ομιλητές τον Αλέξη Τσίπρα, τον Μανώλη Γλέζο και την Τασία Χριστοδουλοπούλου. Κεντρικό θέμα της ήταν «η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς» και –όπως είναι φυσικό– οι αναφορές του προέδρου της Κοιν. Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ προκάλεσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού η συγκρότηση ενός « ελάχιστου κοινού προγράμματος των αντιμνημονιακών δυνάμεων» είναι το μεγάλο ζητούμενο της εποχής, ιδίως μετά τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου («θίασο των δυόμιση κομμάτων», την αποκάλεσε ο Αλ.Τσίπρας) και την ακόμη μεγαλύτερη ρευστότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό, κάτι που καταγράφεται και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Μετά την σαφέστατη καταγγελία της συνθήκης του Μάαστριχτ, προ ημερών στο «Σπόρτινγκ», ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της μίνιμουμ συνεννόησης με το ΚΚΕ, υιοθετώντας –εν μέρει– το κεντρικό σύνθημα που προβάλλει το ΚΚΕ για «λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία». ¨Εθεσε όμως το ερώτημα: «Ο στόχος για τη λαϊκή εξουσία, πως θα υλοποιηθεί; Από τη μια μέρα στην άλλη; Και –εν τέλει– τί εξυπηρετεί το στρατηγικό στόχο; Η διάλυση της κοινωνίας και η συνέχεια των μνημονίων ή η αναχαίτιση της βαρβαρότητας και η ανατροπή αυτής της πολιτικής»;
«Ζητάμε την ενότητα στη δράση»
Οι αναφορές του Αλ. Τσίπρα στο ΚΚΕ, χρωμάτισαν ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του. Πιο αναλυτικά:
«Το ζήτημα του ελάχιστου κοινού προγράμματος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το καταθέτουμε δημόσια με κάθε ευκαιρία. Προφανώς οι αντιδράσεις από την μεριά της εξουσίας είναι σφοδρές. Αλλά δεν μπορούν πια να μας κατηγορήσουν για έλλειψη ρεαλισμού, όπως λίγο καιρό πριν. Αποδείχτηκε ότι η Αριστερά είχε την πιο ρεαλιστική ανάλυση για τα πράγματα. Την εποχή που άλλοι μας έλεγαν ότι το βούλιαγμα της χώρας στην ύφεση, θα έχει άμεσο αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεχόμαστε κριτική και από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς. Καλωσορίζουμε την έναρξη αυτού του δημόσιου διαλόγου. Καλωσορίζουμε την κριτική ακόμα και αν είναι απολύτως αβάσιμη ακόμα και προσχηματική.
Άκουσα την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, για τον προϋπολογισμό. Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας ήταν αφιερωμένο στις δικές μας προτάσεις, στο προγραμματικό πλαίσιο που έχουμε καταθέσει. Ίσως με αυτό τον τρόπο η κ. Παπαρήγα να επιχειρεί να ανοίξει μαζί μας έναν ιδιότυπο προγραμματικό διάλογο. Καλοδεχούμενος, έστω και έτσι. Έστω και δια παράλληλων μονολόγων, αφού αρνείται να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να κουβεντιάσουμε. Ας συνεχίσουμε αυτόν το διάλογο, λοιπόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας. Το πρώτο πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι εμείς δεν ζητάμε από το ΚΚΕ να αλλάξει τις απόψεις του. Δεν ζητάμε την ένωση σε ένα σχήμα. Ζητάμε την ενότητα στη δράση, την ενότητα στους αγώνες, ακόμη και την εκλογική συμπαράταξη αλλά όχι την άρση της αυτονομίας του καθενός. Δε ζητάμε από το ΚΚΕ να αποσύρει τις απόψεις του, ή να υποστείλει τις σημαίες του. Ζητάμε, κρατώντας ο καθένας τις απόψεις και την αυτονομία του, να βρούμε τον τρόπο να σταματήσουμε αυτή τη λαίλαπα, τη βαρβαρότητα που περνά ο λαός μας και αυτό γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς και να το καταφέρει.
Λέει το ΚΚΕ ότι εμείς κακώς κάνουμε προτάσεις και δεν μιλάμε για τη συνολική αλλαγή. Εμείς όχι μόνο μιλάμε για τη συνολική αλλαγή, αλλά την περιγράφουμε στο πρόγραμμά μας. Μιλάμε για την οικονομία των αναγκών και το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το σοσιαλισμό, όμως, είναι οι αγώνες για νίκες μικρές ή μεγαλύτερες σήμερα. Και προϋπόθεση για νίκες είναι η συσπείρωση του λαού πάνω σε εφικτούς και μάχιμους στόχους. Γι αυτό, λοιπόν, προτάσεις εφικτές οφείλουμε να καταθέτουμε διαρκώς. Να τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια των κομμάτων του μνημονίου που προσπαθούν συνέχεια να πείσουν το λαό ότι δεν γίνεται αλλιώς.
Λέει επίσης το ΚΚΕ, ότι κακώς βάζουμε πολύ ψηλά το αίτημα των εκλογών διότι μέσω των εκλογών θα ανανεωθεί το σύστημα. Η σύγχρονη ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν ο καπιταλισμός είναι σε κρίση, η δημοκρατία είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει και να ανεχθεί. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η προσφυγή στις κάλπες, μπορούν να είναι ένα όπλο στα χέρια του λαού μας. Δε λέμε ότι είναι πανάκεια, αλλά αν ο λαός δεν τρομοκρατηθεί και ανατρέψει τους συσχετισμούς, μπορεί να είναι μια η διέξοδος αυτή τη στιγμή. Και σε κάθε περίπτωση αυτή η κυβέρνηση δε δικαιούται να δεσμεύει τις επόμενες γενιές ερήμην της λαϊκής εντολής.
Σε κάθε περίπτωση –πάντως– σεβόμαστε και τις απόψεις του ΚΚΕ και το γεγονός ότι έχουμε διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις».
«Είναι ο καπιταλισμός που δεν πάει καλά»...
Αναφερόμενος στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και στην υιοθέτηση της γραμμής για ακόμη αυστηρότερη «δημοσιονομική πειθαρχία», ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι πήραν την απόφαση «να αυξήσουν τη δόση από το φάρμακο που έχει βάλει σε κώμα την Ευρώπη».
Και τόνισε: «Ακούμε γύρω μας ότι η Ελλάδα δεν πάει καλά. Η Ευρώπη δεν πάει καλά. Ο κόσμος δεν πάει καλά. Δεν είναι ακριβές. Αν κάτι στον κόσμο δεν πάει καλά, αυτό είναι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός. Ο καζινοκαπιταλισμός που στηρίχθηκε στις χρηματιστηριακές φούσκες. Αυτό που δεν πάει καλά είναι η λογική του κέρδους και των αγορών. Ένα σύστημα, που εδώ και δεκαετίες υποσχέθηκε να φέρει ευημερία και ανάπτυξη στον κόσμο. Ένα σύστημα που σήμερα βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδά του, απειλώντας να συμπαρασύρει μαζί του τη παγκόσμια οικονομία, κυρίως όμως τη δυνατότητα των λαών να ζουν με αξιοπρέπεια. Γιατί αυτό που διακυβεύεται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι, αν τη συστημική αστάθεια του καπιταλισμού, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί, προκειμένου το κεφάλαιο και ιδίως το χρηματιστικό να μπορέσει για άλλη μια φορά να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
«Να απαγορεύσουν και τους σεισμούς»...
Δείτε τι αποφάσισαν χθες οι ηγέτες της Ευρώπης στη Σύνοδο Κορυφής, την ώρα που βρισκόμαστε στο και πέντε της κρίσης: Την επιβολή σκληρότερων δημοσιονομικών κανόνων. Την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους σε όλες τις χώρες. Την απαλλοτρίωση της εθνικής και δημοκρατικής κυριαρχίας στα κράτη, προκειμένου όλα να είναι παραδομένα στις απαιτήσεις των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Γι άλλη μια φορά οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, παραμυθιάζουν και παραμυθιάζονται με ανόητα στερεότυπα. Επιμένουν ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση. Και ότι η κρίση δεν είναι κρίση της αρχιτεκτονικής του ευρώ αλλά των υπερχρεωμένων χωρών. Κι έτσι μέσα στην εθελοτυφλία τους μας οδηγούν από τη μια σωτηρία στην άλλη. Μας σώνουν κάθε δίμηνο. Μας έσωσαν στην ιστορική Σύνοδο της 21ης Ιούλη. Μας ξαναέσωσαν στην ακόμα πιο ιστορική της 26ης Οκτώβρη. Και τώρα μας σώζουν για τρίτη φορά. Στην πραγματικότητα, με κάθε αποτυχημένη Σύνοδο, φέρνουν ολοένα και πιο κοντά, αυτό που ξορκίζουν και που για την αποφυγή του, καλούν τους λαούς σε δυσβάστακτες θυσίες: Δηλαδή τη διάλυση της ευρωζώνης. Στόχος τους είναι να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη. Στόχος τους είναι να πληρώσουν οι δυνάμεις της εργασίας την κρίση και όχι οι δυνάμεις του κεφαλαίου.
Θα μου πείτε, τότε γιατί επιμένουν; Κάνουν λάθος; Είναι τόσο ανόητοι που νομίζουν ότι αν αλλάξουν τη συνθήκη, ακόμα και τα εθνικά Συντάγματα, ώστε αυτά να απαγορεύουν ρητά τα ελλείμματα, θα λύσουν το πρόβλημα; Αν ήταν έτσι απλό, τότε ας προσθέταμε και μια συνταγματική απαγόρευση για την έλλειψη ρευστότητας ή για την ύφεση της οικονομίας, ακόμα και για τις ισχυρές βροχοπτώσεις και τους σεισμούς.
Η απάντηση είναι ότι δεν είναι ανόητοι. Δεν κάνουν λάθος. Λάθος είναι όλη η ιδεοληψία τους που τους έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. Η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια όχι μια γελοία απόπειρα να τσιμεντωθούν τα σαθρά νεοφιλελεύθερα θεμέλιά της.
«Πάρτε αγκαλιά τα παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό»
Δυστυχώς τίποτα από ότι έχει συμβεί, δεν μας εκπλήσσει. Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι όσο πιο πολλά είναι τα εισπρακτικά μέτρα, τόσο χειρότερα θα πηγαίνει η οικονομία και η κοινωνία. Όταν λέγαμε ότι Νομισματική Ένωση δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς δανειστή τελευταίας καταφυγής. Όταν προτείναμε σειρά μέτρων για να αποφύγουμε τη λιτότητα, μέτρα τα οποία στον καιρό τους μπορεί να δίνανε κάποιες λύσεις, σήμερα όμως ακόμη και αυτά είναι ανεπαρκή. Και τώρα τους απαντάμε: Επιτέλους τελειώνετε.
«Τελειώνετε» ως προστακτική. Μην το κουράζετε άλλο. Δεν πείθετε κανέναν. Μην παριστάνετε ότι έχετε απαντήσεις στην κρίση που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε.
«Τελειώνετε» και ως απλή διαπίστωση. Έχετε τελειώσει. Δεν έχετε να υποσχεθείτε τίποτα. Δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε τίποτα. Οι αγορές σας τρώνε τα σπλάχνα και δεν είστε ικανοί να ελέγξετε την κατάσταση. Έχετε ξοφλήσει. Πάρτε αγκαλιά τα παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό. Έχετε τελειώσει γιατί δεν είστε σε θέση να αναγνωρίσετε τη χρεωκοπία του οικονομικού σας προτύπου».
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε και στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είπε «οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να πάρουν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο. Αιτήματα και στόχους, γύρω από τους οποίους χρειάζεται να συσπειρωθεί η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Οι στόχοι αυτοί είναι:
-Να φορολογηθεί επιτέλους ο πλούτος και το κεφάλαιο. Αρκετά με την φορολογική ασυλία του κεφαλαίου. Αρκετά με την πολιτική που παράγει κέρδη για τις ανώνυμες εταιρείες και φτώχεια για την κοινωνία. Αρκετά με το πολιτικό κατεστημένο που κυβέρνησε την χώρα τόσες δεκαετίες για λογαριασμό των ισχυρών συμφερόντων. Αρκετά με τις Siemens, τις καταθέσεις στην Ελβετία, τη φορολογική ασυλία των εφοπλιστών. Αρκετά με την αυθαιρεσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, και με την απαίτηση τω εργολάβων να βάζουν τους κανόνες.
-Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Αρκετά με την κερδοσκοπία. Αρκετά με την χορήγηση ρευστού και εγγυήσεων, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Τις τράπεζες τις έχουμε διπλοπληρώσει. Μας ανήκουν. Να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο τώρα.
-Μορατόριουμ στις πληρωμές του χρέους. Αρκετά με τους δανειστές. Αρκετά με την τοκογλυφία και τους εκβιασμούς. Να κατοχυρώσουμε μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρούς κατόχους ομολόγων. Και να μπούμε σε νέα διαπραγμάτευση με τους δικούς μας όρους. Θα χάσουν λεφτά οι έχοντες; Ε επιτέλους, δεν θα καταστραφεί και ο κόσμος! Η άμεση υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου μας δίνει τη δυνατότητα να απεμπλακούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Να αντιμετωπίσουμε άμεσα την κρίση χρέους και να ανοίξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο.
-Αναπτυξιακό πρότυπο, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου και των αγορών. Στρατηγική ανάπτυξης, βασισμένη στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση, την κοινωνική αλληλεγγύη και την διεύρυνση των δημόσιων αγαθών.
-Για όλους αυτούς τους λόγους, απαιτούμε άμεση προσφυγή σε εκλογές».
«Συνεργασία με όλη την Αριστερά»
Αναφέρθηκε τέλος στις πολιτικές συνεργασίες και τη συγκρότηση του «νέου συνασπισμού εξουσίας». Πέρα από την πρόσκληση προς το ΚΚΕ για διάλογο και ενότητα στη δράση, ο Αλ. Τσίπρας, επισημαίνοντας ότι «οι συνθήκες είναι περισσότερο από ώριμες», έδειξε τρία επίπεδα για τις συνεργασίες αυτές:
1) Ενότητα με την Κοινωνία. «Υπεράσπιση της εργασίας, του κοινωνικού κράτους, της αλληλεγγύης, του δημόσιου πλούτου. Οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να αποκτήσουν ενιαίο και ολοκληρωμένο πολιτικό πλαίσιο».
2) Συνεργασία με όλη την Αριστερά. «Να βάλουμε στην άκρη τις διαφωνίες. Ο απομονωτισμός, η εσωτερική αντιπαράθεση, η εμμονή στα οφέλη του κάθε μαγαζιού και ο παραγοντισμός είναι αδιέξοδη πολιτική».
3) Ενότητα «με όλες τις δυνάμεις που συμπορεύονται στον αγώνα για την ανατροπή των Μνημονίων. Οικολόγους, Σοσιαλιστές, Κομουνιστές, Δημοκράτες, τους πάντες».
Όπως είπε, «εμείς δε βγάζουμε το αριστερόμετρο. Σε αυτό το μέτωπο χωράει όποιος χωρίς μισόλογα στρατεύεται στην υπόθεση ανατροπής των μνημονίων. Χαιρετίζουμε τους πολίτες αλλά και της πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ και ανακοινώνουν την συμπαράταξη τους με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η δική μας Αριστερά, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει η Αριστερά που ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και αριστεροφροσύνης από κανέναν. Δεν μοιράζουμε συγχωροχάρτια, ούτε ζητάμε δηλώσεις μετάνοιας από κανένα. Άλλωστε ούτε και εμείς ισχυριζόμαστε ότι σε όλη μας τη διαδρομή ήμασταν πάντοτε αλάθητοι. Τους αλάθητους να τους αναζητήσετε στο Βατικανό. Αυτό που ζητάμε απ’ όλους όσοι επιθυμούν τη συμπαράταξη μαζί μας, είναι την ειλικρινή τους διαβεβαίωση ότι επιθυμούν να συμβάλουν δίχως ιδιοτέλεια και δίχως ανταλλάγματα σε κοινό, όμορφο και δίκαιο αγώνα, για την στήριξη του λαού μας, για τη στήριξη της κοινωνίας, για τη σωτηρία του τόπου από τη βαρβαρότητα των επιλογών του μνημονίου. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να οικοδομηθεί ένας νέος πολιτικός και κοινωνικός συνασπισμός εξουσίας. Ας είμαστε δυνατοί και αισιόδοξοι. Είναι η ώρα να συσπειρώσουμε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και να κάνουμε την νεοφιλελευθερισμό παρελθόν. Να απλώσουμε το χέρι στους πολίτες ανεξάρτητα με το τι ψήφιζαν μέχρι χθες. Είναι η ώρα να ανοίξουμε νέους δρόμους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι η ώρα να μπολιάσουμε την μαχόμενη κοινωνία με την πίστη σε μια εναλλακτική προοπτική».
Η συγκέντρωση έγινε το Σάββατο το απόγευμα στο κλειστό του Μίλωνα, με ομιλητές τον Αλέξη Τσίπρα, τον Μανώλη Γλέζο και την Τασία Χριστοδουλοπούλου. Κεντρικό θέμα της ήταν «η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς» και –όπως είναι φυσικό– οι αναφορές του προέδρου της Κοιν. Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ προκάλεσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού η συγκρότηση ενός « ελάχιστου κοινού προγράμματος των αντιμνημονιακών δυνάμεων» είναι το μεγάλο ζητούμενο της εποχής, ιδίως μετά τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου («θίασο των δυόμιση κομμάτων», την αποκάλεσε ο Αλ.Τσίπρας) και την ακόμη μεγαλύτερη ρευστότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό, κάτι που καταγράφεται και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Μετά την σαφέστατη καταγγελία της συνθήκης του Μάαστριχτ, προ ημερών στο «Σπόρτινγκ», ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της μίνιμουμ συνεννόησης με το ΚΚΕ, υιοθετώντας –εν μέρει– το κεντρικό σύνθημα που προβάλλει το ΚΚΕ για «λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία». ¨Εθεσε όμως το ερώτημα: «Ο στόχος για τη λαϊκή εξουσία, πως θα υλοποιηθεί; Από τη μια μέρα στην άλλη; Και –εν τέλει– τί εξυπηρετεί το στρατηγικό στόχο; Η διάλυση της κοινωνίας και η συνέχεια των μνημονίων ή η αναχαίτιση της βαρβαρότητας και η ανατροπή αυτής της πολιτικής»;
«Ζητάμε την ενότητα στη δράση»
Οι αναφορές του Αλ. Τσίπρα στο ΚΚΕ, χρωμάτισαν ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του. Πιο αναλυτικά:
«Το ζήτημα του ελάχιστου κοινού προγράμματος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το καταθέτουμε δημόσια με κάθε ευκαιρία. Προφανώς οι αντιδράσεις από την μεριά της εξουσίας είναι σφοδρές. Αλλά δεν μπορούν πια να μας κατηγορήσουν για έλλειψη ρεαλισμού, όπως λίγο καιρό πριν. Αποδείχτηκε ότι η Αριστερά είχε την πιο ρεαλιστική ανάλυση για τα πράγματα. Την εποχή που άλλοι μας έλεγαν ότι το βούλιαγμα της χώρας στην ύφεση, θα έχει άμεσο αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεχόμαστε κριτική και από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς. Καλωσορίζουμε την έναρξη αυτού του δημόσιου διαλόγου. Καλωσορίζουμε την κριτική ακόμα και αν είναι απολύτως αβάσιμη ακόμα και προσχηματική.
Άκουσα την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, για τον προϋπολογισμό. Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας ήταν αφιερωμένο στις δικές μας προτάσεις, στο προγραμματικό πλαίσιο που έχουμε καταθέσει. Ίσως με αυτό τον τρόπο η κ. Παπαρήγα να επιχειρεί να ανοίξει μαζί μας έναν ιδιότυπο προγραμματικό διάλογο. Καλοδεχούμενος, έστω και έτσι. Έστω και δια παράλληλων μονολόγων, αφού αρνείται να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να κουβεντιάσουμε. Ας συνεχίσουμε αυτόν το διάλογο, λοιπόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας. Το πρώτο πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι εμείς δεν ζητάμε από το ΚΚΕ να αλλάξει τις απόψεις του. Δεν ζητάμε την ένωση σε ένα σχήμα. Ζητάμε την ενότητα στη δράση, την ενότητα στους αγώνες, ακόμη και την εκλογική συμπαράταξη αλλά όχι την άρση της αυτονομίας του καθενός. Δε ζητάμε από το ΚΚΕ να αποσύρει τις απόψεις του, ή να υποστείλει τις σημαίες του. Ζητάμε, κρατώντας ο καθένας τις απόψεις και την αυτονομία του, να βρούμε τον τρόπο να σταματήσουμε αυτή τη λαίλαπα, τη βαρβαρότητα που περνά ο λαός μας και αυτό γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς και να το καταφέρει.
Λέει το ΚΚΕ ότι εμείς κακώς κάνουμε προτάσεις και δεν μιλάμε για τη συνολική αλλαγή. Εμείς όχι μόνο μιλάμε για τη συνολική αλλαγή, αλλά την περιγράφουμε στο πρόγραμμά μας. Μιλάμε για την οικονομία των αναγκών και το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το σοσιαλισμό, όμως, είναι οι αγώνες για νίκες μικρές ή μεγαλύτερες σήμερα. Και προϋπόθεση για νίκες είναι η συσπείρωση του λαού πάνω σε εφικτούς και μάχιμους στόχους. Γι αυτό, λοιπόν, προτάσεις εφικτές οφείλουμε να καταθέτουμε διαρκώς. Να τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια των κομμάτων του μνημονίου που προσπαθούν συνέχεια να πείσουν το λαό ότι δεν γίνεται αλλιώς.
Λέει επίσης το ΚΚΕ, ότι κακώς βάζουμε πολύ ψηλά το αίτημα των εκλογών διότι μέσω των εκλογών θα ανανεωθεί το σύστημα. Η σύγχρονη ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν ο καπιταλισμός είναι σε κρίση, η δημοκρατία είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει και να ανεχθεί. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η προσφυγή στις κάλπες, μπορούν να είναι ένα όπλο στα χέρια του λαού μας. Δε λέμε ότι είναι πανάκεια, αλλά αν ο λαός δεν τρομοκρατηθεί και ανατρέψει τους συσχετισμούς, μπορεί να είναι μια η διέξοδος αυτή τη στιγμή. Και σε κάθε περίπτωση αυτή η κυβέρνηση δε δικαιούται να δεσμεύει τις επόμενες γενιές ερήμην της λαϊκής εντολής.
Σε κάθε περίπτωση –πάντως– σεβόμαστε και τις απόψεις του ΚΚΕ και το γεγονός ότι έχουμε διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις».
«Είναι ο καπιταλισμός που δεν πάει καλά»...
Αναφερόμενος στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και στην υιοθέτηση της γραμμής για ακόμη αυστηρότερη «δημοσιονομική πειθαρχία», ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι πήραν την απόφαση «να αυξήσουν τη δόση από το φάρμακο που έχει βάλει σε κώμα την Ευρώπη».
Και τόνισε: «Ακούμε γύρω μας ότι η Ελλάδα δεν πάει καλά. Η Ευρώπη δεν πάει καλά. Ο κόσμος δεν πάει καλά. Δεν είναι ακριβές. Αν κάτι στον κόσμο δεν πάει καλά, αυτό είναι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός. Ο καζινοκαπιταλισμός που στηρίχθηκε στις χρηματιστηριακές φούσκες. Αυτό που δεν πάει καλά είναι η λογική του κέρδους και των αγορών. Ένα σύστημα, που εδώ και δεκαετίες υποσχέθηκε να φέρει ευημερία και ανάπτυξη στον κόσμο. Ένα σύστημα που σήμερα βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδά του, απειλώντας να συμπαρασύρει μαζί του τη παγκόσμια οικονομία, κυρίως όμως τη δυνατότητα των λαών να ζουν με αξιοπρέπεια. Γιατί αυτό που διακυβεύεται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι, αν τη συστημική αστάθεια του καπιταλισμού, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί, προκειμένου το κεφάλαιο και ιδίως το χρηματιστικό να μπορέσει για άλλη μια φορά να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
«Να απαγορεύσουν και τους σεισμούς»...
Δείτε τι αποφάσισαν χθες οι ηγέτες της Ευρώπης στη Σύνοδο Κορυφής, την ώρα που βρισκόμαστε στο και πέντε της κρίσης: Την επιβολή σκληρότερων δημοσιονομικών κανόνων. Την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους σε όλες τις χώρες. Την απαλλοτρίωση της εθνικής και δημοκρατικής κυριαρχίας στα κράτη, προκειμένου όλα να είναι παραδομένα στις απαιτήσεις των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Γι άλλη μια φορά οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, παραμυθιάζουν και παραμυθιάζονται με ανόητα στερεότυπα. Επιμένουν ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση. Και ότι η κρίση δεν είναι κρίση της αρχιτεκτονικής του ευρώ αλλά των υπερχρεωμένων χωρών. Κι έτσι μέσα στην εθελοτυφλία τους μας οδηγούν από τη μια σωτηρία στην άλλη. Μας σώνουν κάθε δίμηνο. Μας έσωσαν στην ιστορική Σύνοδο της 21ης Ιούλη. Μας ξαναέσωσαν στην ακόμα πιο ιστορική της 26ης Οκτώβρη. Και τώρα μας σώζουν για τρίτη φορά. Στην πραγματικότητα, με κάθε αποτυχημένη Σύνοδο, φέρνουν ολοένα και πιο κοντά, αυτό που ξορκίζουν και που για την αποφυγή του, καλούν τους λαούς σε δυσβάστακτες θυσίες: Δηλαδή τη διάλυση της ευρωζώνης. Στόχος τους είναι να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη. Στόχος τους είναι να πληρώσουν οι δυνάμεις της εργασίας την κρίση και όχι οι δυνάμεις του κεφαλαίου.
Θα μου πείτε, τότε γιατί επιμένουν; Κάνουν λάθος; Είναι τόσο ανόητοι που νομίζουν ότι αν αλλάξουν τη συνθήκη, ακόμα και τα εθνικά Συντάγματα, ώστε αυτά να απαγορεύουν ρητά τα ελλείμματα, θα λύσουν το πρόβλημα; Αν ήταν έτσι απλό, τότε ας προσθέταμε και μια συνταγματική απαγόρευση για την έλλειψη ρευστότητας ή για την ύφεση της οικονομίας, ακόμα και για τις ισχυρές βροχοπτώσεις και τους σεισμούς.
Η απάντηση είναι ότι δεν είναι ανόητοι. Δεν κάνουν λάθος. Λάθος είναι όλη η ιδεοληψία τους που τους έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. Η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια όχι μια γελοία απόπειρα να τσιμεντωθούν τα σαθρά νεοφιλελεύθερα θεμέλιά της.
«Πάρτε αγκαλιά τα παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό»
Δυστυχώς τίποτα από ότι έχει συμβεί, δεν μας εκπλήσσει. Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι όσο πιο πολλά είναι τα εισπρακτικά μέτρα, τόσο χειρότερα θα πηγαίνει η οικονομία και η κοινωνία. Όταν λέγαμε ότι Νομισματική Ένωση δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς δανειστή τελευταίας καταφυγής. Όταν προτείναμε σειρά μέτρων για να αποφύγουμε τη λιτότητα, μέτρα τα οποία στον καιρό τους μπορεί να δίνανε κάποιες λύσεις, σήμερα όμως ακόμη και αυτά είναι ανεπαρκή. Και τώρα τους απαντάμε: Επιτέλους τελειώνετε.
«Τελειώνετε» ως προστακτική. Μην το κουράζετε άλλο. Δεν πείθετε κανέναν. Μην παριστάνετε ότι έχετε απαντήσεις στην κρίση που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε.
«Τελειώνετε» και ως απλή διαπίστωση. Έχετε τελειώσει. Δεν έχετε να υποσχεθείτε τίποτα. Δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε τίποτα. Οι αγορές σας τρώνε τα σπλάχνα και δεν είστε ικανοί να ελέγξετε την κατάσταση. Έχετε ξοφλήσει. Πάρτε αγκαλιά τα παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό. Έχετε τελειώσει γιατί δεν είστε σε θέση να αναγνωρίσετε τη χρεωκοπία του οικονομικού σας προτύπου».
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε και στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είπε «οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να πάρουν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο. Αιτήματα και στόχους, γύρω από τους οποίους χρειάζεται να συσπειρωθεί η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Οι στόχοι αυτοί είναι:
-Να φορολογηθεί επιτέλους ο πλούτος και το κεφάλαιο. Αρκετά με την φορολογική ασυλία του κεφαλαίου. Αρκετά με την πολιτική που παράγει κέρδη για τις ανώνυμες εταιρείες και φτώχεια για την κοινωνία. Αρκετά με το πολιτικό κατεστημένο που κυβέρνησε την χώρα τόσες δεκαετίες για λογαριασμό των ισχυρών συμφερόντων. Αρκετά με τις Siemens, τις καταθέσεις στην Ελβετία, τη φορολογική ασυλία των εφοπλιστών. Αρκετά με την αυθαιρεσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, και με την απαίτηση τω εργολάβων να βάζουν τους κανόνες.
-Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Αρκετά με την κερδοσκοπία. Αρκετά με την χορήγηση ρευστού και εγγυήσεων, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Τις τράπεζες τις έχουμε διπλοπληρώσει. Μας ανήκουν. Να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο τώρα.
-Μορατόριουμ στις πληρωμές του χρέους. Αρκετά με τους δανειστές. Αρκετά με την τοκογλυφία και τους εκβιασμούς. Να κατοχυρώσουμε μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρούς κατόχους ομολόγων. Και να μπούμε σε νέα διαπραγμάτευση με τους δικούς μας όρους. Θα χάσουν λεφτά οι έχοντες; Ε επιτέλους, δεν θα καταστραφεί και ο κόσμος! Η άμεση υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου μας δίνει τη δυνατότητα να απεμπλακούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Να αντιμετωπίσουμε άμεσα την κρίση χρέους και να ανοίξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο.
-Αναπτυξιακό πρότυπο, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου και των αγορών. Στρατηγική ανάπτυξης, βασισμένη στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση, την κοινωνική αλληλεγγύη και την διεύρυνση των δημόσιων αγαθών.
-Για όλους αυτούς τους λόγους, απαιτούμε άμεση προσφυγή σε εκλογές».
«Συνεργασία με όλη την Αριστερά»
Αναφέρθηκε τέλος στις πολιτικές συνεργασίες και τη συγκρότηση του «νέου συνασπισμού εξουσίας». Πέρα από την πρόσκληση προς το ΚΚΕ για διάλογο και ενότητα στη δράση, ο Αλ. Τσίπρας, επισημαίνοντας ότι «οι συνθήκες είναι περισσότερο από ώριμες», έδειξε τρία επίπεδα για τις συνεργασίες αυτές:
1) Ενότητα με την Κοινωνία. «Υπεράσπιση της εργασίας, του κοινωνικού κράτους, της αλληλεγγύης, του δημόσιου πλούτου. Οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να αποκτήσουν ενιαίο και ολοκληρωμένο πολιτικό πλαίσιο».
2) Συνεργασία με όλη την Αριστερά. «Να βάλουμε στην άκρη τις διαφωνίες. Ο απομονωτισμός, η εσωτερική αντιπαράθεση, η εμμονή στα οφέλη του κάθε μαγαζιού και ο παραγοντισμός είναι αδιέξοδη πολιτική».
3) Ενότητα «με όλες τις δυνάμεις που συμπορεύονται στον αγώνα για την ανατροπή των Μνημονίων. Οικολόγους, Σοσιαλιστές, Κομουνιστές, Δημοκράτες, τους πάντες».
Όπως είπε, «εμείς δε βγάζουμε το αριστερόμετρο. Σε αυτό το μέτωπο χωράει όποιος χωρίς μισόλογα στρατεύεται στην υπόθεση ανατροπής των μνημονίων. Χαιρετίζουμε τους πολίτες αλλά και της πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ και ανακοινώνουν την συμπαράταξη τους με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η δική μας Αριστερά, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει η Αριστερά που ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και αριστεροφροσύνης από κανέναν. Δεν μοιράζουμε συγχωροχάρτια, ούτε ζητάμε δηλώσεις μετάνοιας από κανένα. Άλλωστε ούτε και εμείς ισχυριζόμαστε ότι σε όλη μας τη διαδρομή ήμασταν πάντοτε αλάθητοι. Τους αλάθητους να τους αναζητήσετε στο Βατικανό. Αυτό που ζητάμε απ’ όλους όσοι επιθυμούν τη συμπαράταξη μαζί μας, είναι την ειλικρινή τους διαβεβαίωση ότι επιθυμούν να συμβάλουν δίχως ιδιοτέλεια και δίχως ανταλλάγματα σε κοινό, όμορφο και δίκαιο αγώνα, για την στήριξη του λαού μας, για τη στήριξη της κοινωνίας, για τη σωτηρία του τόπου από τη βαρβαρότητα των επιλογών του μνημονίου. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να οικοδομηθεί ένας νέος πολιτικός και κοινωνικός συνασπισμός εξουσίας. Ας είμαστε δυνατοί και αισιόδοξοι. Είναι η ώρα να συσπειρώσουμε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και να κάνουμε την νεοφιλελευθερισμό παρελθόν. Να απλώσουμε το χέρι στους πολίτες ανεξάρτητα με το τι ψήφιζαν μέχρι χθες. Είναι η ώρα να ανοίξουμε νέους δρόμους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι η ώρα να μπολιάσουμε την μαχόμενη κοινωνία με την πίστη σε μια εναλλακτική προοπτική».
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011
Δημοσκοπήσεις - μηνύματα πολιτικής ανατροπής
Μελιγγώνης Γιώργος
Ημερομηνία δημοσίευσης: Αυγή 11/12/2011
Το πολυδιαφημισμένο "τέλος της Μεταπολίτευσης" αρχίζει και μορφοποιείται με σαφήνεια, σε μια περίοδο προεκλογική: οι πολίτες απεγκλωβίζονται συνεχώς από τον δικομματισμό και με σαφήνεια στρέφονται προς την αριστερά. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει, ενώ η λαϊκή νομιμοποίηση της συγκυβέρνησης Παπαδήμου είναι... αντιστρόφως ανάλογη της πλειοψηφίας που έχει στη Βουλή. Οι πολίτες παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στην Ε.Ε. και το ευρώ, αλλά σε συντριπτικά ποσοστά διαφωνούν ότι τα Μνημόνια, οι "δόσεις" και η λιτότητα θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Αυτά έδειξαν οι μετρήσεις των εταιρειών Public Issue, Pulse και Metron Analysis, που δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα και προοιωνίζονται μείζονα ανατροπή του πολιτικού σκηνικού όταν στηθούν οι κάλπες.
Καθαρή είναι η στροφή των πολιτών προς τα αριστερά, αφού σε όλες τις σφυγμομετρήσεις φαίνεται ότι όσοι απεγκλωβίζονται από τον δικομματισμό έχουν, κατά κύριο λόγο, σταθερή πολιτική μετατόπιση. Είναι χαρακτηριστικό ότι αθροιστικά, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της ΔΗΜ.ΑΡ. κυμαίνονται περί το 40%, ενώ και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μετακινούνται μαζικά προς τα κόμματα της αριστεράς. Το στοιχείο αυτό, σε συνδυασμό με το ότι όλα τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου έχουν σταθερά καθοδική πορεία, αναδεικνύει και ένα άλλο συμπέρασμα: την ώρα που τα κομματικά "στεγανά" υποχωρούν, αναδεικνύεται η πραγματική κοινωνική και πολιτική διαχωριστική γραμμή: το Μνημόνιο.
Ενισχυμένοι ΣΥΡΙΖΑ και Αλ. Τσίπρας
Σε όλες τις μετρήσεις είναι σαφής και εντυπωσιακή η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, στο "Βαρόμετρο" της Public Issue ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ δίνουν μάχη... στήθος με στήθος για τη δεύτερη θέση, καταλαμβάνοντας ποσοστά 14%, 15,5% και 13,5% αντιστοίχως. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστώνεται τον χαρακτηρισμό της "αποτελεσματικότερης αντιπολίτευσης" με ποσοστό 23% και ακολουθεί το ΚΚΕ με 19%. Σαφώς ανοδική τάση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και στις υπόλοιπες μετρήσεις, καταλαμβάνοντας το 8,5% στην πρόθεση ψήφου της Pulse και το 6,9% στην Metron Analysis. Εξάλλου, ακόμη και μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς, η παγίωση της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται και στις μετακινήσεις των ψηφοφόρων, που είναι διπλάσιες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, το 3,6% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν τώρα το ΚΚΕ, ενώ το 6% όσων ψήφισαν ΚΚΕ θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Κατάρρευση για το ΠΑΣΟΚ
Όπως προαναφέρθηκε, σε όλες τις μετρήσεις φαίνεται η απαξία των πολιτών προς τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Η Ν.Δ. απέχει παρασάγγας από την αυτοδυναμία. Όμως, την ώρα που η Ν.Δ. κρατιέται χαμηλά με καθοδική τάση λόγω... συγκυβέρνησης, εκείνο που πραγματικά καταρρέει είναι το ΠΑΣΟΚ, που υφίσταται τα επίχειρα της κυβερνητικής θητείας του και η εκλογική του βάση φυλλορροεί προς τα αριστερά. Συγκεκριμένα, στις μετακινήσεις των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009, το 7,2% εξ αυτών κατευθύνεται στο ΚΚΕ, το 6% στον ΣΥΡΙΖΑ, το 8% στη Δημοκρατική Αριστερά και το 4,8% στους Οικολόγους. Το ΠΑΣΟΚ επιλέγει ξανά μόλις το 28,4% όσων το είχαν ψηφίσει πριν δύο χρόνια...
Χωρίς νομιμοποίηση και ανοχή
Οι πολίτες δεν δίνουν καμία ανοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Μόλις το 15% των ερωτηθέντων από την Public Issue δηλώνει ικανοποιημένο από τη λειτουργία της, ενώ το 81% εκφράζει δυσαρέσκεια. Στη μέτρηση της Metron Analysis, μόνο το 32,1% εκφράζει θετική γνώμη για την κυβέρνηση Παπαδήμου, το 34% δεν έχει "ούτε θετική, ούτε αρνητική" και το 27,9% έχει αρνητική. Το 53% δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό να χειριστεί τα οικονομικά. Αρνητική άποψη έχει η πλειονότητα των πολιτών και για το... επίσημο αντικείμενο αυτής της κυβέρνησης: τη νέα δανειακή σύμβαση. Στην έρευνα της Metron Analysis, μόλις το 20,5% κρίνει "συμφέρουσες" τη δανειακή σύμβαση και τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, ενώ αντίθετη άποψη έχει το 60,9%. Πάντως, οι πολίτες ψηφίζουν καθαρά υπέρ του ευρώ. Στην ίδια μέτρηση, μόλις το 12,8% απαντά "καλύτερα" στην ερώτηση "πώς θα είναι τα πράγματα για τη χώρα αν μας βγάλουν εκτός ευρώ", ενώ "χειρότερα" απαντά το 71%. Και στο "Βαρόμετρο", το 66% έχει θετική άποψη για το ευρώ, ενώ το 69% πιστεύει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή, η κατάσταση θα είναι χειρότερη.
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Οι αγώνες των εργαζομένων και οι μαζικές κινητοποιήσεις του λαού την προηγούμενη περίοδο ενάντια στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και της τρόικας ανάγκασαν το οικονομικο-πολιτικό σύστημα να καταφύγει σε ένα νέο μόρφωμα συγκυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με στόχο την εκτόνωση και τον αποπροσανατολισμό του λαού. Απέναντι στη λαϊκή οργή, για την εφαρμοζόμενη πολιτική το σύστημα επέλεξε τη δημιουργία ενός νέου μπλοκ εξουσίας, από τις κύριες δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού ακόμα και με τη συμμετοχή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ για την εξυπηρέτηση των σημερινών αλλά και των αυριανών αναγκών του.
Η υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, με τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά συνοδευτικά μέτρα, ως βάση της συγκυβέρνησης, αποτελεί το πρώτο βήμα για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Κύριο χαρακτηριστικό της νέας πολιτικής κατάστασης που επιβλήθηκε από ντόπιους και διεθνείς (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ) μηχανισμούς εξουσίας, με την ελληνική τρόικα στη νέα κυβέρνηση και πολλούς πρόθυμους υποστηρικτές είναι η περιφρόνηση του λαού και των πολιτικών του επιλογών. Ανάλογες εξελίξεις με το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης προωθήθηκαν και σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία. Το όχημα των μνημονίων οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής εργαζομένων και λαών, που επέλεξε το διεθνές και ευρωπαϊκό οικονομικό-πολιτικό συντηρητικό κατεστημένο, ως απάντηση στη κρίση χρέους, αφού δοκιμάστηκε στο δοκιμαστικό σωλήνα της Ελλάδας εφαρμόζεται στη μία μετά την άλλη χώρες της Ευρώπης.
Η συγκυβέρνηση του Μνημονίου θέλει να δεσμεύσει τη χώρα με αντιλαϊκές επιλογές που υπερβαίνουν τη δεκαετία. Στις 1 του Δεκέμβρη το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η κοινωνία θα δώσει τη δική της απάντηση στη νέα μνημονιακή συγκυβέρνηση, στις πολιτικές που δρομολογεί και οι οποίες θα καταδυναστεύουν το λαό για τις επόμενες δεκαετίες, στον προϋπολογισμό της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής, για μια άλλη πολιτική που θα αποδεσμεύει τη χώρα από την τρόικα και τα μνημόνια, σε σύγκρουση με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών με στόχο την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, για μια ριζική και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου με φορολόγηση των κερδών επιχειρήσεων, των τραπεζών, των χρηματιστηριακών συναλλαγών, για υπεράσπιση και αναβάθμιση των κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Πρέβεζα: το πρωί στις 7:30 κατάληψη στα γραφεία της ΔΕΗ (Σπηλιάδου), (για
το Χαράτσι) και στις 10:30 πμ απεργιακή συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Η υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, με τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά συνοδευτικά μέτρα, ως βάση της συγκυβέρνησης, αποτελεί το πρώτο βήμα για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Κύριο χαρακτηριστικό της νέας πολιτικής κατάστασης που επιβλήθηκε από ντόπιους και διεθνείς (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ) μηχανισμούς εξουσίας, με την ελληνική τρόικα στη νέα κυβέρνηση και πολλούς πρόθυμους υποστηρικτές είναι η περιφρόνηση του λαού και των πολιτικών του επιλογών. Ανάλογες εξελίξεις με το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης προωθήθηκαν και σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία. Το όχημα των μνημονίων οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής εργαζομένων και λαών, που επέλεξε το διεθνές και ευρωπαϊκό οικονομικό-πολιτικό συντηρητικό κατεστημένο, ως απάντηση στη κρίση χρέους, αφού δοκιμάστηκε στο δοκιμαστικό σωλήνα της Ελλάδας εφαρμόζεται στη μία μετά την άλλη χώρες της Ευρώπης.
Η συγκυβέρνηση του Μνημονίου θέλει να δεσμεύσει τη χώρα με αντιλαϊκές επιλογές που υπερβαίνουν τη δεκαετία. Στις 1 του Δεκέμβρη το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η κοινωνία θα δώσει τη δική της απάντηση στη νέα μνημονιακή συγκυβέρνηση, στις πολιτικές που δρομολογεί και οι οποίες θα καταδυναστεύουν το λαό για τις επόμενες δεκαετίες, στον προϋπολογισμό της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής, για μια άλλη πολιτική που θα αποδεσμεύει τη χώρα από την τρόικα και τα μνημόνια, σε σύγκρουση με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών με στόχο την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, για μια ριζική και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου με φορολόγηση των κερδών επιχειρήσεων, των τραπεζών, των χρηματιστηριακών συναλλαγών, για υπεράσπιση και αναβάθμιση των κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Πρέβεζα: το πρωί στις 7:30 κατάληψη στα γραφεία της ΔΕΗ (Σπηλιάδου), (για
το Χαράτσι) και στις 10:30 πμ απεργιακή συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ξεκίνησε αυτή η μεγάλη κοινωνική περιπέτεια της κρίσης. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της τότε κυβέρνησης, κάπου αυτές τις ημέρες το πρόβλημα θα είχε λυθεί και θα είχαμε ήδη βγει στις αγορές. Σήμερα έχουν σταματήσει να υπόσχονται. Αυτό που κάνουν είναι να απειλούν ανοιχτά. Αλλά τώρα πια οι μάσκες έχουν πέσει. Πριν από ενάμιση χρόνο ήταν οι ανεύθυνοι Έλληνες, απέναντι σε μια υπεύθυνη κυβέρνηση και μια υπεύθυνη Ευρώπη. Σήμερα, η Ευρώπη βρίσκεται λίγο ως πολύ στην δική μας θέση. Και δεν φταίνε οι τεμπέληδες.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που άλλες δύο χώρες, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία βρίσκονται και αυτές δεμένες πίσω από το όχημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που η Ιταλία έχει περάσει το σημείο όπου δεν υπάρχει επιστροφή και θα εξαναγκαστεί σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση κρατικού χρέους το νωρίτερο το 2012.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που ακόμα και η Γαλλία απειλείται από την εκτόξευση των επιτοκίων με τα οποία δανείζεται. Προφανώς όχι.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που η Ευρώπη του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού κλυδωνίζεται και βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης.
Που όλοι βρίζονται με όλους, και κανείς τους δεν ξέρει τι θα ξημερώσει αύριο.
Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ευρώπη του Μάαστριχτ, η Ευρώπη του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού δεν τα βγάζει πέρα με την κρίση. Σήμερα μπορούμε πια να πούμε ότι η κριτική της Αριστεράς στην νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική του ευρώ δικαιώνεται. Δεν υπάρχει καμία εξέλιξη η οποία δεν είχε προβλεφθεί. Με τη συναίνεση δεξιάς και μεταλλαγμένων σοσιαλδημοκρατών, το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα οικοδομήθηκε πάνω σε μια λογική που εξυπηρετούσε τις αγορές και το κεφάλαιο. Όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Ήταν μια λογική που συνέδεε την προοπτική της ευρωπαϊκής πορείας με την λιτότητα, την ανεργία, τις περιφερειακές ανισότητες. Αυτή ακριβώς η λογική είναι η βάση της σημερινής κρίσης.
Σήμερα, οι αγορές και το κεφάλαιο, στην προσπάθειά τους να βγάλουν τα σπασμένα της κρίσης έχουν πέσει πάνω στα κράτη. Και τα κράτη, μετακυλύουν το βάρος στους αδύναμους κρίκους. Στους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές και τον δημόσιο πλούτο.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι σημερινές ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν έχουν ούτε την διάθεση, ούτε την επάρκεια να κάνουν έστω και την παραμικρή διαρθρωτική αλλαγή, ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αρνούνται να καταλάβουν ότι η Ευρώπη του Μάαστριχτ πέθανε. Ότι η Ευρώπη στο σημείο που έχει φτάσει έχει δύο δρόμους: Ή αλλάζει ή διαλύεται. Προτιμούν να παραμένουν εγκλωβισμένες σε ψεύτικα διλήμματα.
Ευρώ η χάος.
Σκληρή λιτότητα ή χάος.
Αποφάσεις της 26ηςΟκτωβρίου ή χάος.
¨Όμως η πραγματικότητα ανατρέπει αυτά τα επιχειρήματα, μέρα με την ημέρα. Ο χαρακτήρας του κοινού νομίσματος, και η εμμονή στην πολιτική της λιτότητας και την ύφεσης, είναι ο συντομότερος και ασφαλέστερος δρόμος για το χάος. Κάθε σχέδιο ελέγχου της κατάστασης καταρρέει πριν περάσουν λίγες ημέρες.
Οι αποφάσεις του Ιουλίου τινάχτηκαν στον αέρα πριν καλά καλά ανακοινωθούν. Οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου είναι ήδη εκτός πραγματικότητας από την στιγμή που η κρίση σαρώνει την Ιταλία, αγγίζει τη Γαλλία ενώ ο ίδιος ο Γιούνκερ είπε δυνατά αυτό που πολλοί στην ευρωπαϊκή ηγεσία σκέφτονται. Ότι το χρέος της Γερμανίας είναι μεγαλύτερο από αυτό της Ισπανίας. Και οι συνθήκες που διαμορφώνονται δημιουργούν μια κατάσταση εκρηκτική.
Πολλά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν είχαν εισακουστεί οι προτάσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς. Για κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό. Για την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, ως μηχανισμό τελευταίας καταφυγής. Σε αυτήν την περίπτωση η κρίση θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να τεθεί υπό έλεγχο.
Αλλά, όπως ξέρουμε και από παλιότερες κρίσεις, οι κυρίαρχοι κύκλοι προτιμούν να βυθιστούν μαζί με το καράβι, παρά να παραχωρήσουν έστω και το ελάχιστο στο πεδίο των συσχετισμών δύναμης.
Και οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες συναινούν για μια φορά ακόμα σε αυτό το αυτοκτονικό σχέδιο. Βάζουν ως πρώτη προτεραιότητα την αποδόμηση του κοινωνικού συμβολαίου, ρισκάροντας να τινάξουν ολόκληρο το οικοδόμημα στον αέρα. Και έτσι φτάνουμε ακόμα και στο αδιανόητο πριν από λίγο καιρό. Να διακυβεύεται ακόμα και το δημοκρατικό κεκτημένο στην Ευρώπη.
Δεν ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι όλα τα πιθανά σενάρια έχουν έναν μοναδικό κοινό παρονομαστή. Την άσκηση συντριπτικής πίεσης πάνω στην κοινωνία, και την κατάργηση κάθε κοινωνικού δικαιώματος που κατακτήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είτε με ευρώ, είτε με ευρώ δύο ταχυτήτων είτε χωρίς ευρώ, όλες οι εξελίξεις σχεδιάζονται στην πλάτη των λαών, και με την πιο σκοτεινή προοπτική.
Για μας το δίλημμα δεν είναι παραμονή στο ευρώ της κοινωνικής εξαθλίωσης, ή επιστροφή στην δραχμή της κοινωνικής καταστροφής. Το πραγματικό δίλημμα είναι η συνέχεια ή η ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Είναι να σωθούν από την κρίση οι κοινωνίες και όχι οι αγορές. Το πραγματικό δίλημμα είναι η διάλυση ή η επανίδρυση της Ευρώπης στην βάση της ουσιαστικής δημοκρατίας, της πλήρους απασχόλησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής αξιοπρέπειας και της ισότιμης συνεργασίας.
Αν λοιπόν τα σχέδια τους για τη διαχείριση της κρίσης βασίζονται στην προϋπόθεση ότι οι κοινωνίες, οι λαοί, ο κόσμος της εργασίας και της μόρφωσης, θα εξακολουθήσουν να είναι ο αδύναμος κρίκος, ας μην έχουν αυτή τη βεβαιότητα.
Οι λαοί έχουν αρχίσει ήδη να ξεσηκώνονται. Οι λαοί δεν πρόκειται να υποταχθούν στους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης. Με τους αγώνες τους θα τους ανατρέψουν. Ας ξέρουμε λοιπόν ότι κάθε αγώνας εδώ στην Ελλάδα, είναι ταυτόχρονα αγώνας για την ζωή και την αξιοπρέπεια όλων των λαών της Ευρώπης. Και ότι κάθε αγώνας στην Ευρώπη, είναι αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια στην Ελλάδα.
Και σε αυτόν τον αγώνα η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι μπροστά, είναι η δύναμη της αλληλεγγύης. Είναι η δύναμη που γνωρίζει ότι η νίκη των ελλήνων εργαζομένων, η νίκη του ελληνικού λαού κόντρα στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο θα είναι μια νίκη και για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Που στέλνουν αταλάντευτα ένα μήνυμα διεθνούς αλληλεγγύης, όταν τα αδέλφια και τα ξαδέλφια των άλλων κομμάτων της Ελλάδας στην Ευρώπη, ξερνούν απειλές, προσβολές και βρισιές απέναντι στον ελληνικό λαό.
Γιατί για τον κόσμο της εργασίας και τους λαούς της Ευρώπης, λύση δεν είναι η εθνική αναδίπλωση.
Λύση δεν είναι ο οικονομικός και νομισματικός ανταγωνισμός της μιας χώρας απέναντι στην άλλη, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου που αντιμετωπίζονται ως αποδιοπομπαίος τράγος. Λύση είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της οικονομίας των αναγκών. Λύση είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της Αλληλεγγύης των λαών της.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η αποτυχία της πολιτικής των Μνημονίων, και το δυνάμωμα των κινημάτων κοινωνικής αντίστασης, έχουν οδηγήσει το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα σε κινήσεις πανικού εν’ όψει της λαϊκής ετυμηγορίας. Ένα είναι το μέλημά τους. Πως θα μπορέσουν να εφαρμόσουν την άθλια πολιτική τους, εμποδίζοντας με κάθε μέσον το άνοιγμα μια εναλλακτικής προοπτικής.
Στην προσπάθεια αυτή, επιστράτευσαν κάθε εφεδρεία. Επιστράτευσαν τον τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο, για να συνεχίσει την ίδια ακριβώς πολιτική, έτσι ώστε να αποφύγουν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος. Επιστράτευσαν τον κ. Σαμαρά, που τον μάζεψαν άρον άρον από τις δήθεν αντιμνημονιακές τους κορώνες, για να στηρίξει το καταρρέον σύστημα. Επιστράτευσαν ακόμα και την λαϊκιστική ακροδεξιά, χωρίς καν να έχουν ανάγκη τις ψήφους της. Μόνο και μόνο για να διευρύνουν την κοινοβουλευτική βάση της νέας κυβέρνησης και να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο νέων διαφοροποιήσεων.
Και όλα αυτά για να συνεχίσουν τον ίδιο κατήφορο.
Να ξεπουλήσουν τον δημόσιο πλούτο.
Να καταργήσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα.
Να ευθυγραμμίσουν τις δημόσιες δαπάνες με αυτές των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής.
Να καταργήσουν την κοινωνική ασφάλιση.
Να στείλουν εκατομμύρια εργαζόμενους από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στην ανεργία.
Να ιδιωτικοποιήσουν και το τελευταίο δημόσιο αγαθό.
Ποιο είναι το αντάλλαγμα για όλα αυτά; Μήπως το περίφημο κούρεμα που περιλαμβάνεται στις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη; Μα με τα δις που θα πληρώσουμε την ίδια στιγμή για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και με τις απαιτήσεις του εκπροσώπου του τραπεζικού κεφαλαίου, του κ. Τσαρλς Νταλάρα για επιτόκιο δανεισμού 8%, το κούρεμα αυτό πλέον δεν υπάρχει.
Και δεν υπάρχει ούτε μελλοντική δυνατότητα διαπραγμάτευσης του χρέους, καθώς η νέα δανειακή σύμβαση με την πονηρή μεταφορά του χρέους από το ελληνικό στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο, μας μετατρέπει σε έρμαιο των τοκογλύφων δανειστών μας. Εγκαταλείπεται κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα με τους τοκογλύφους ακόμα και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι για την επιχείρηση αυτή επελέγη ο κ. Παπαδήμος. Φανατικός εχθρός κάθε αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, και συνεπής υπερασπιστής των συμφερόντων των δανειστών μας. Η κυβέρνηση του κου Παπαδήμου, όμως, συγκροτήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Μια συμφωνία που ήδη αποτελεί παρελθόν.
Συνεπώς, ο ιδρυτικός λόγος αυτής της κυβέρνησης, δεν υπάρχει. Κανένα λοιπόν τυπικό λόγο δεν έχει να παραμένει στην εξουσία. Παρά μονάχα για να αποφευχθεί η κρίση του ελληνικού λαού.
Κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο εκλογών.
Κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον λαό να εκφράσει την άποψή του.
Ας ξέρει, όμως, αυτός ο θίασος ποικιλιών, ο οποίος συναποτελεί το κόμμα του Μνημονίου ότι τα σχέδια εκτροπής και υποταγής της λαϊκής θέλησης δεν θα περάσουν.
Η διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν κρύβει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι όσους και αν καταφέρνουν να μαζέψουν στην βουλή, στην κοινωνία θα παραμένουν μια αξιοθρήνητη μειοψηφία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εμείς γνωρίζουμε καλά τα λόγια του Νίκου Πουλαντζά που έλεγε ότι ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δε θα υπάρξει.
Η μνημονιακή κυβέρνηση βάλθηκε να αποδείξει όχι μόνο ότι μνημόνιο και αριστερά είναι πράγματα ασύμβατα. Βάλθηκε να αποδείξει, ότι ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται να είναι δημοκρατικός για να υπάρξει.
Έτσι, όμως, οδηγούνται στη πλήρη γελοιοποίηση.
Όταν οι νοσταλγοί της χούντας, οι κάπηλοι τους ρατσισμού και της ξενοφοβίας καμαρώνουν σε υπουργικές καρέκλες, δίπλα σε υποτιθέμενους δημοκράτες και σοσιαλιστές. Γιατί οι νοσταλγοί της χούντας και του Μεταξά είναι νοσταλγοί της χούντας. Τελεία και παύλα. Αυτό, ο λαός μας το ξέρει, όσο και αν η διαπλοκή προσπαθεί να τους φτιάξει προφίλ μεσαίου χώρου. Σε λίγο ο κ. Καρατζαφέρης θα συμπαρουσιάζει και τα δελτία των οκτώ. Αυτό το ξέπλυμα της ακροδεξιάς, η οποία ανησυχεί μήπως υπάρξει εκλογική συνεργασία της αριστεράς, θα είναι το επιστέγασμα ντροπής για το σύντομο και καταστροφικό πέρασμα του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Θα είναι και το στίγμα που θα ακολουθεί τον κ. Παπαδήμο.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για τη διεθνή αποδοχή αυτής της κυβέρνησης, τους πληροφορούμε ότι η ευρωπαϊκή προοδευτική κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από την ακροδεξιά συμμετοχή στη συγκυβέρνηση του μνημονίου.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Οι δυνάμεις που αντιμάχονται το μνημόνιο από προοδευτική σκοπιά συγκλίνουν μέρα με τη μέρα στους αγώνες.
Ένας νέος συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων αναδεικνύεται. Με τα συνδικάτα, την αριστερά, τα κινήματα των πολιτών και τους δημάρχους που δεν μασάνε τα λόγια τους. Οργανώνει τις αντιστάσεις στα χαράτσια της ΔΕΗ, και αποτρέπει την διακοπή της ηλεκτροδότησης στα φτωχά νοικοκυριά. Υπερασπίζεται την ζωή και την αξιοπρέπεια ολόκληρης της κοινωνίας.
Είναι ένας συνασπισμός που δυναμώνει μέρα με την ημέρα.Γεμίζει πια τις πλατείες και τους δρόμους, αψηφώντας τους τόνους των δακρυγόνων, την καταστολή και την τρομοκρατία. Ξεδιπλώνεται σε όλους τους χώρους δουλειάς, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Υπερασπίζεται τους αδύναμους μέσα από δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές. Αυτός ο συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων έχει έρθει για να μείνει.
Έχει έρθει για να αψηφήσει τον φόβο και να αλλάξει το μέλλον. Έχει έρθει και θα συγκροτηθεί σε ένα Νέο Συνασπισμό Εξουσίας.
Και η δική μας αριστερά είναι περήφανη, που από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτών των διεργασιών και των κοινωνικών αγώνων.
Ας επαναλάβουμε εδώ την υπόσχεση που δώσαμε από την πρώτη στιγμή στην κοινωνία. Κανένας μόνος του στην κρίση. Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Με τη δύναμη των αγώνων και της αλληλεγγύης της κοινής δράσης και της συνεργασίας θα αποτρέψουμε κάθε σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης. Θα ανοίξουμε νέους δρόμους ελπίδας και προοπτικής για το λαό μας. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε τους βήμα, σε κάθε σχέδιο καταστροφής.
Το μέλλον δεν ανήκει σε εταιρείες και σε ισολογισμούς. Δεν ανήκει σε κερδοσκόπους, τοκογλύφους και γραφειοκράτες του καζινοκαπιταλισμού.
Το μέλλον ανήκει στους ανθρώπους, και οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι αυτό το μέλλον να το πάρουν στα χέρια τους. Δίνουμε μια μάχη μέρα με τη μέρα.
Απέναντι σε πανίσχυρα συγκροτήματα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Απέναντι σε μια πρωτοφανή εκστρατεία παραχάραξης της πραγματικότητας. Απέναντι σε ένα οργανωμένο σύστημα κατασυκοφάντησης των κοινωνικών αγώνων. Σε μια εκστρατεία, στην οποία συμπλέουν όλοι οι πρόθυμοι. Από τους ακροδεξιούς, τους εταίρους του πρώην δικομματισμού, αλλά και κάποιους που με λύπη είδαμε να κοντοστέκονται σαστισμένοι στη μέση του δρόμου.
Και τη μάχη αυτή, τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό. Με τεράστιες θυσίες και με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος.
Γι’ αυτό καλούμε τον κόσμο της Αριστεράς, μέσα σε αυτό το γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό. Να στηρίξει με αποφασιστικότητα έστω και με το υστέρημά του την φωνή και τη γραφή, το λόγο της αριστεράς, την Αυγή και το Κόκκινο.
Γιατί έτσι δίνει δύναμη στην δική του φωνή και στους δικούς του αγώνες.
Κάποιοι θα ήθελαν πολύ να επιβάλλουν ομοφωνία νεκροταφείου στο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας. Δεν πρέπει να τους κάνουμε αυτή τη χάρη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Αριστερά δυναμώνει. Αλλά οι απαιτήσεις από την Αριστερά αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Δεν μας αρκεί και δεν πρέπει να μας αρκεί να καταγράψουμε αυξημένα εκλογικά ποσοστά. Η κοινωνία δεν περιμένει αυτό από εμάς. Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να συγκρουστούμε με τους συσχετισμούς δύναμης. Και να τους αλλάξουμε.
Η μάχη που έχουμε να δώσουμε, είναι σε τρία μέτωπα. Στο πεδίο των κοινωνικών αντιστάσεων, στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και την οικοδόμηση της εναλλακτικής λύσης.
Ας τελειώνουμε και με το τελευταίο επιχείρημα του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος: ότι εναλλακτική λύση δεν υπάρχει.
Εναλλακτική λύση πάντα υπάρχει. Αρκεί να έχεις πάρει την απόφαση να αναμετρηθείς με τους συσχετισμούς δύναμης, και τους μηχανισμούς εξουσίας, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Εναλλακτική λύση είναι να μπει φρένο στους κερδοσκόπους και τις αγορές. Γιατί αυτοί είναι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα. Αυτοί είναι που χτίζουν την κυριαρχία τους, κρατώντας υποταγμένους τους λαούς με την θηλιά του χρέους.Εναλλακτική λύση είναι να φορολογηθεί ο πλούτος και το κεφάλαιο. Και όχι να πληρώνουν ξανά και ξανά αυτοί που δεν έχουν πλέον τίποτα να πληρώσουν, αυτοί που αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν ακόμα και στις καθημερνές τους ανάγκες. Εναλλακτική λύση είναι να επιβληθεί δημόσιος κοινωνικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα.
Και όχι να διοχετεύουμε κατά δεκάδες τα δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, την ώρα που η υπόλοιπη κοινωνία στενάζει κάτω από το βάρος της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας.
Μας λένε που θα βρούμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις, πως θα εξασφαλίσουμε τα 8 δις της 6ης δόσης;
Απαντάμε.
Αυτόν και τον επόμενο μήνα στα ταμεία του κράτους προϋπολογίστηκε ότι θα μπουν 12 δις. Οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου είναι 3,5 με 4.
Οι επιχορηγήσεις προς τα λλα 3. ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Άρα λεφτά για τις συντάξεις και τους μισθούς υπάρχουν από τα φορολογικά έσοδα. Αν θέλουν κι άλλα, μπορούν να τα βρούν από τρείς κυρίως πηγές. Εφοπλιστές, Φόρος τζίρου μεγάλων επιχειρήσεων, φόρος στις μεγάλες κινητές και ακίνητες περιουσίες. Αυτά χωρίς ρήξη με τα μνημόνια δε γίνονται.άλλα ασφαλιστικά άλλα 3. Και αυτά ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΌ.
Άρα λεφτά για τις συντάξεις και τους μισθούς υπάρχουν από τα φορολογικά έσοδα.
Λεφτά για τους τόκους και τα χρεολύσια δεν υπάρχουν.
Αλλά ας το πείτε έτσι. Πείτε επιτέλους την αλήθεια στον ελληνικό λαό.
Απαντάμε επίσης. Εάν θέλετε τα 8 δις που είναι η έκτη δόση αντί να σφάζεται το λαό για να τα πάρετε από την τρόικα κάντε το εξής.;
Πάρτε 1 δις ειδική εισφορά επί του τζίρου των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων (αντί να μειώνεται ο φορολογικός συντελεστής για τα αδιανέμητα κέρδη από το 25% στο 20%)
Πάρτε 2 δις ειδική εισφορά των εφοπλιστών που η ετήσια συνεισφορά τους στα δημόσια έσοδα από φόρους είναι μόλις 12 εκατομμύρια ευρώ.
Πάρτε 3 δις ειδική εισφορά (πλέον ΦΜΑΠ) σε παντός τύπου ακίνητα (όχι μόνο κτίρια) στην Ελλάδα και κυρίως το εξωτερικό, αξίας πάνω από 500.000 € κατά άτομο
Πάρτε 2 δις. ευρώ ειδική εισφορά επί μετοχών, ομολόγων, μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό, αξίας πάνω από 50.000 € κατ΄ άτομο.
Να τα 8 δις.
Να τη η 6η δόση για την οποία μας ζητάνε να υπογράψουμε είμαστε τα επόμενα 10 χρόνια δούλοι στα σκλαβοπάζαρα.
Θέλετε κι άλλα; Προχωρήστε άμεσα σε περιουσιολόγιο.
Ερευνήστε τις πανύψηλες καταθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, και κυρίως χτυπήστε τη φοροδιαφυγή (ύψους τουλάχιστον 12 δις ετησίως) μέσω της οποίας η Ελλάδα γέμισε με βίλες offshore, εξοχικές κατοικίες με άδεια ναΐσκου, κότερα με βιτρίνα τουριστικής επιχείρησης, εταιρικά αυτοκίνητα και ότι άλλο μπορούσαν από κοινού να σκαρφιστούν οι κυβερνώντες με τους πλούσιους φίλους τους.
Τέλος, στέλνουμε ένα μήνυμα στον κ. Βενιζέλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον ευρωβουλευτή του στο Ευρωκοινοβούλιο θα συνεχίσει να ενοχλεί. Και εσάς και την Τρόικα και τους φοροφυγάδες της Ελβετίας που πίνουν νερό στο όνομά σας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Για κάνουμε το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, έχουμε ένα πολύτιμο εργαλείο, ένα πανίσχυρο όπλο. Το όπλο αυτό είναι η συνεργασία και ο κοινός βηματισμός.
Στις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε, μια εκλογική ενότητα δεν αθροίζει απλώς δυνάμεις. Τις πολλαπλασιάζει.
Η ενότητα δεν υπερασπίζεται απλώς θέσεις. Κερδίζει καινούριες.
Η ενότητα δεν φτιάχνει απλώς μίνιμουμ προγράμματα. Ανοίγει νέα πεδία και ορίζοντες.
Σε αυτή τη βάση, ο ΣΥΡΙΖΑ, με επιμονή και υπομονή, προβάλλει την ανάγκη να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στο ήδη συσπειρωμένο κόμμα του Μνημονίου, γύρω από ένα κοινό πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο.
Όχι μόνο οι δυνάμεις της Αριστεράς, όλης της Αριστεράς. Αλλά και κάθε προοδευτική δύναμη που αρνείται να τοποθετήσει τον εαυτό της στο κόμμα του Μνημονίου. Οι δυνάμεις της Οικολογίας. Δυνάμεις που από θέση αρχών και αξιών κόβουν τους παλιούς δεσμούς τους με το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά πρώτα και κύρια οι δυνάμεις του τεράστιου και πολύμορφου κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων, καθώς και οι απλοί άνθρωποι που δεν βλέπουν τον εαυτό τους και τις πολιτικές τους αξίες να συμβιβάζονται πια με το απογυμνωμένο και υπό κατάρρευση δικομματικό σύστημα.
¨Όλες αυτές οι δυνάμεις, μπορούν και πρέπει να παραμερίσουν τις διαφορές τους. Να βαδίζουν βάζοντας μπροστά αυτά που μας ενώνουν.
Και να βάλουν τα θεμέλια για έναν Νέο πολιτικό και κοινωνικό Συνασπισμό Εξουσίας, που θα κάνει πραγματικότητα την ανάγκη για έναν εναλλακτικό δρόμο.
Και θα πούμε άλλη μια φορά δημόσια από αυτό εδώ το βήμα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφωνεί την γραμμή της ενότητας για να φανεί καλός.
Ούτε για να αποκομίσει οφέλη στον εσωτερικό ανταγωνισμό της Αριστεράς.
Αν διακηρύσσουμε την ανάγκη για ενότητα, είναι γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι σήμερα το σωστό. Γιατί είναι αυτό που περιμένει από εμάς η κοινωνία. Και γιατί είναι αυτό που πρέπει να γίνει.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε ότι κάποιες ηγεσίες δεν αισθάνονται άνετα με μια τέτοια προοπτική. Και ότι η δυσπιστία, η επιφύλαξη και ο ανταγωνισμός, υπάρχουν ακόμα ανάμεσα στις γραμμές μας.
Γνωρίζουμε όμως και κάτι άλλο. Ότι η ανάγκη να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση είναι περισσότερο ώριμη στην κοινωνία από κάθε άλλη φορά.
Και αυτή η ανάγκη, που ωριμάζει στα κοινωνικά μέτωπα, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς, πρέπει να περάσει και μέσα στα πολιτικά γραφεία.
Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, την στιγμή που το σύστημα εξουσίας καταρρέει και ο λαός περιμένει το κάλεσμα της συσπείρωσης και της κοινής δράσης.
Το κάλεσμά μας δεν είναι συναισθηματικό. Είναι βαθειά πολιτικό.
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης, σε όλους τους πολίτες που επαναπροσδιορίζονται στη βάση των κοινωνικών τους αναγκών και των ταξικών τους συμφερόντων και τους λέμε. Μπορούμε να γίνουμε η πρώτη πολιτική δύναμη.
Με μια εκλογική συνεργασία πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα απεμπλοκής από το μνημόνιο της χρεοκοπίας. Απαιτώντας την απλή αναλογική.
Αυτή η πρόταση μας από τον Ιούνιο που διατυπώθηκε ευθαρσώς έχει πυροδοτήσει συζητήσεις και εξελίξεις.
Γνωρίζαμε από την αρχή τις δυσκολίες, γνωρίζουμε όμως και τη δυναμική που έχει δημιουργήσει. Είμαστε πολύ πιο αισιόδοξοι από τον Ιούνιο.
Τους καλούμε λοιπόν όλους και τους λέμε.
Ας κάνουμε τον εφιάλτη της διαπλεκόμενης ακροδεξιάς πραγματικότητα. Ας συγκροτήσουμε μια εκλογική συνεργασία που θα γίνει πρώτη πολιτική δύναμη.
Ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω στην κομματική αυτοσυντήρηση και πολλά βήματα μπρός στη σωτηρία του λαού μας.
Η κοινωνία ξέρει, προχωράει πιο γρήγορα από τις ηγεσίες, ανταποκρίνεται ήδη στις νέες ανάγκες.
Όποιος επιμένει να κλείνει τα μάτια, ψάχνοντας να βρει αριστερούς οπορτουνιστές, δεξιούς αναθεωρητές, υπερασπιστές του Μάαστριχτ και αναχώματα του δικομματισμού, αργά η γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπος με το αδιέξοδο.
Δεν είναι λοιπόν ώρα να εγκλωβιζόμαστε σε αδιέξοδα. Είναι η ώρα να αντιστοιχηθούμε με τις απαιτήσεις των καιρών.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η ευθύνη και το χρέος της Αριστεράς είναι να βρεθεί στην πρώτη γραμμή ενός γιγάντιου κοινωνικού κινήματος που θα κάνει επιτέλους τον νεοφιλελευθερισμό παρελθόν.
Το μήνυμά μας πρέπει να είναι σαφές: η ώρα για κάτι τέτοιο έχει έρθει.
Η ώρα να αλλάξουμε το μέλλον είναι τώρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)