Βρισκόμαστε πια σε μια νέα πολιτική περίοδο. Και θέλω πρώτα από όλα να χαιρετήσω τα μέλη και τους φίλους του κόμματος και τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε με τον καλύτερο τρόπο μια δύσκολη εκλογική μάχη.
Η παρουσία της ριζοσπαστικής αριστεράς στη Βουλή, δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα και του αύριο. Τους αγώνες για την υπεράσπιση των εργαζόμενων, των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών ελευθεριών, απέναντι σε μια στρατηγική που βάζει πάνω από όλα την διασφάλιση του υψηλού επιχειρηματικού κέρδους.
Μέσα σε συνθήκες βαθειάς οικονομικής κρίσης, υπερασπιστήκαμε μια άλλη πολιτική. Την πολιτική που υπερασπίζεται τις κοινωνικές ανάγκες.
Και υποδείξαμε τον εναλλακτικό δρόμο για έξοδο από την κρίση, έναν δρόμο που δεν περνάει από την ασυλία του κεφαλαίου, την ελαστική απασχόληση και την φτώχεια, αλλά από την κοινωνική αλληλεγγύη, την αναδιανομή του πλούτου, την διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών και την προστασία των πιο αδύναμων. Βομβαρδίσαμε το δημόσιο διάλογο με προτάσεις. Με το πρόγραμμα μας. Δουλέψαμε συστηματικά και συντονισμένα. Είχαμε την πιο ενιαία εκφορά δημόσιου λόγου από κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση. Είμαστε τώρα πιο έμπειροι. Ξέρουμε πώς να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί. Καταφέραμε να φέρουμε τη δική μας ατζέντα στο κέντρο της συζήτησης.
Το μήνυμά μας πέρασε. Σήμερα έχουμε πάλι τη δυνατότητα να καταξιωθούμε στην συνείδηση των εργαζομένων και ιδιαιτέρα των νέων ανθρώπων, ως η φωνή της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης. Η φωνή που υπερασπίζεται την ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρίση και διατυπώνει την μοναδική εναλλακτική πρόταση διεξόδου.
Ας μου επιτραπεί μια και μόνη προσωπική αναφορά. Και αυτή αφορά το σύντροφό μας το Γιάννη το Δραγασάκη. Είχε αποφασιστική συμβολή στη επιτροπή εκλογικού σχεδιασμού και τύπου κατά την προεκλογική περίοδο. Κυρίως όμως, ανέδειξε κάτι που ο χώρος μας το έχει ανάγκη. Ότι τα ηγετικά στελέχη δεν είναι ανάγκη να είναι στα έδρανα της βουλής για να έχουν κεντρικό ρόλο και καταξίωση. Ότι μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στις μάχες μας χωρίς να επιθυμούν να εκλεγούν. Πιστεύω ότι και στο μετεκλογικό τοπίο η συμβολή αυτής της επιτροπής θα είναι κρίσιμη, ότι θα βοηθήσει στην καθημερινή μας δράση και επιχειρηματολογία, στην πληρέστερη ενημέρωσή όλου του κόμματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Λίγες ημέρες μόλις μετά την εντυπωσιακή κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει δώσει τα πρώτα δείγματα πολιτικής. Και είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πολιτών, έχοντας φτάσει στο όριά τους με την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι διατεθειμένοι να δώσουν πίστωση χρόνου στη νέα κυβέρνηση. Δεν είναι όμως διατεθειμένοι να δουν για μια ακόμη φορά το ίδιο έργο. Γιατί ο κόσμος που έριξε τη Νέα Δημοκρατία στα χαμηλότερα ιστορικά της ποσοστά, δεν είναι απογοητευμένος μόνο από την διακυβέρνηση. Είναι απογοητευμένος από τη ζωή του, το μέλλον του, τις προοπτικές του και τις προσδοκίες του για μια αξιοπρεπέστερη ζωή, καμία κομματική εναλλαγή δεν θα μπορέσει να την εκπληρώσει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια εναλλακτική πολιτική. Η εναλλακτική πολιτική, προϋποθέτει εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση αλλά και διάθεση σύγκρουσης με ισχυρά συμφέροντα. Είναι όμως φανερό από ότι τις πρώτες κιόλας μέρες, ότι παρά τις όποιες θετικές εξαγγελίες στόχων, οι αντιφατικές πρακτικές και οι παλινωδίες, ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους.
Δείτε τι γίνετε στα θέματα:
• των δημόσιων οικονομικών
• της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ,
• του ασφαλιστικού συστήματος,
• των κολεγίων
Πρώτα από όλα στα δημόσια οικονομικά. Βλέπουμε να επαναλαμβάνεται ακριβώς η ίδια μεθόδευση, με την περίφημα απογραφή Αλογοσκούφη το 2004. Η κυβέρνηση έρχεται στην εξουσία με υποσχέσεις, αλλά δυστυχώς η οικονομική πραγματικότητα είναι χειρότερη από ότι φανταζόταν. Και έτσι προετοιμάζουν το κλίμα για σκληρά μέτρα και συνέχιση της ίδιας περιοριστικής πολιτικής. Της πολιτικής που επιδιώκει να διασφαλίσει τα κέρδη, διαιωνίζοντας ταυτόχρονα την ανεργία και τη φτώχεια, ξηλώνοντας θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και ιδιωτικοποιώντας τον δημόσιο πλούτο.
Βλέπουμε ακόμα και μάλιστα ιδιαίτερα σύντομα, την κυβέρνηση να επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε προβλέψει προεκλογικά. Ότι τα προγράμματα που παρουσιάστηκαν παρόλο που δεν ήταν ίδια, δεν ήταν ανταγωνιστικά αλλά συμπληρωματικά. Ότι το ένα θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί στο άλλο.
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση το λιμάνι του Πειραιά. Μια αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση, με εξοργιστικούς όρους. Τώρα, κυβερνητικοί κύκλοι δηλώνουν ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Και η επαναδιαπραγμάτευση που γίνεται κάτω από την πίεση των εργαζομένων, δεν στοχεύει ούτε στην ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου στον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων, ούτε καν στην επανεξέταση κάποιων όρων παραχώρησης. Παρά μόνο σε κάποιες σημειακές αλλαγές που θα σώζουν κάπως τα προσχήματα χωρίς να θίγουν τα συμφέροντα της πολυεθνικής. Θα είμαστε εδώ και θα παρακολουθούμε.
Στο ασφαλιστικό, η προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ να καταργήσει τις διατάξεις του νόμου Πετραλιά, για τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών και τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, εγκαταλείφθηκε μια μόνο ημέρα μετά τις προγραμματικές δηλώσεις. Και στο ζήτημα των κολεγίων, η κυβέρνηση επιχειρεί να ρυθμίσει οριστικά το ζήτημα της αδειοδότησης– as soon as possible, όπως ήταν και η χαρακτηριστική έκφραση της κας Διαμαντοπούλου, προσπερνώντας το ζήτημα της συνταγματικότητας. Και προφανώς με την αγωνία να προλάβουν μια ενδεχόμενη γνωμοδότηση του Συμβουλίου Επικρατείας, που θα ανέτρεπε την αναβάθμιση των κολλεγίων σε ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Υπάρχει επίσης η κυβερνητική πρωτοβουλία στο θέμα των stage. Ένα θέμα που η δική μας παρέμβαση έφερε στο επίκεντρο της προεκλογικής συζήτησης, και το οποίο αφορά δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους. Η κυβέρνηση περισσότερο δίνει την εντύπωση ότι επιχειρεί να το επιλύσει για δημοσιονομικούς λόγους, για να περικόψει δαπάνες, παρά για να αντιμετωπίσει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Και φιλοδοξεί να μεταφέρει αυτή την ιδιότυπη κατάσταση εργασιακής ομηρίας στον ιδιωτικό τομέα. Θέλω εδώ να επαναλάβω την δική μας θέση. Σωστά διαγράφονται τα προεκλογικά ρουσφέτια. Και όσοι ήδη απασχολούνται με τρέχουσες συμβάσεις stage πρέπει να ασφαλιστούν και να παίρνουν τον κατώτερο μισθό. Τo πρόβλημα με τα stage δεν είναι το κόστος. Είναι ότι αποτελούν ανασφάλιστη κακοπληρωμένη εργασία με ρουσφέτι. Γι αυτό πρέπει να καταργηθούν και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα.
Τι πρέπει να γίνει.
Πρώτον: Καμία θέση εργασίας ανασφάλιστη και κάτω από τη σύμφωνα με το νόμο κατώτατη σύμβαση δε πρέπει να γίνεται αποδεκτή ούτε στον δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα.
Δεύτερον: Πρέπει να προκηρυχθούν άμεσα διαγωνισμοί μέσω ΑΣΕΠ για να καλυφθούν οι χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην πολιτική προστασία.
Και τρίτον: να καλυφθούν αναδρομικά από το δημόσιο οι ασφαλιστικές εισφορές για σύνταξη όσων εργάστηκαν με stage. Και να τους αναγνωριστεί η εργασιακή εμπειρία τους με ειδική μοριοδότηση ανάλογα με το χρόνο απασχόλησής τους.
Αυτή είναι η θέση μας είναι μια θέση διάφανη και ξεκάθαρη και δεν αποτελεί ευκαιριακή τοποθέτηση. Είναι η θέση που διακηρύτταμε και προεκλογικά, όλο το διάστημα που με τις παρεμβάσεις μας στη βουλή και αλλού, αναδείξαμε ένα τεράστιο θέμα πελατειακής εκμετάλλευσης των νέων ανθρώπων.
Τέλος, από την πλευρά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρακολουθούμε μια επίδειξη δύναμης και αυθαιρεσίας στους δρόμους της Αθήνας. Αθρόες προσαγωγές, χωρίς κανέναν λόγο και καμία απολύτως σκοπιμότητα και συλλήψεις πολιτών που υπερασπίζονται τη νομιμότητα και τα δικαιώματα. Η τακτική αυτή έγινε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση πριν από λίγες μέρες στα Εξάρχεια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Το σημαντικό είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια να παγιωθεί κλίμα αστυνομοκρατίας σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας. Τριανταπέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, το ζήτημα του εκδημοκρατισμού της Αστυνομίας και του σεβασμού στα ατομικά δικαιώματα, παραμένει ανοιχτό και εμείς δε θα διστάσουμε να το θέσουμε παρά τις κραυγές του ΛΑΟΣ και τις δημοσιογραφικές ειρωνείες. Θα το αναδείξουμε προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα για τον εκδημοκρατισμό της ΕΛ.ΑΣ., και για το σεβασμό στα συνταγματικά δικαιώματα του πολίτη. Εμείς είμαστε η αριστερά της μη βίας. Τη βία την απεχθανόμαστε. Αναμετρούμαστε ιδεολογικά και πολιτικά με όσους την επιλέγουν ως μέσω άσκησης πολιτικής.
Και για να τελειώνουμε: Βία, δεν άσκησαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τους ασκήθηκε βία και μάλιστα αναίτια βία. Γι’ αυτό δεν ζήτησε συγγνώμη ο κ. Χρυσοχοίδης; Για αυτό δεν παραίτησε τον αρχηγό της αστυνομίας; Περιμένουμε βέβαια και την απάντηση του σε ερώτησή μας στη Βουλή. Και το λέω αυτό γιατί εμείς δεν πιστεύουμε ότι είναι αποκλειστικά επιχειρησιακές οι ευθύνες. Υπάρχουν και πολιτικές. Αν ο υπουργός θεωρεί ότι τα έκανε όλα καλά και η αστυνομία απλώς υπερέβη εαυτόν, ας το δηλώσει.
Τέλος, θέλω να απευθύνω ένα μήνυμα σε όσους έχουν στο μυαλό τους να στοχοποιήσουν το ΣΥΡΙΖΑ εκ νέου για αυτά τα θέματα και να υιοθετήσουν την προπαγάνδα της ακροδεξιάς. Το χουμε ξαναδεί το έργο πολλές φορές. Καλά θα κάνουν να το καλοσκεφτούν. Θα λάβουν την απάντηση που τους αξίζει. Γιατί μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρείς και η κακή του η μέρα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Επιτρέψτε μου και μια κουβέντα για το θέμα της διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού συνεδρίου. Είναι ανάγκη να συγκροτηθεί η ΕΦΕΕ. Το έχουν ανάγκη οι φοιτητές, το έχει ανάγκη το ελληνικό πανεπιστήμιο. Για αυτό και η φοιτητική παράταξη στην οποία συμμετέχουν οι νέοι και οι νέες του ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλε προς αυτή την κατεύθυνση. Εμείς είναι γνωστό ότι σεβόμαστε την αυτονομία των κινημάτων. Είναι δομικό στοιχείο της ανάλυσης μας. Όλα τα κόμματα όμως οφείλουν να πάρουν θέση σε ένα κρίσιμο θέμα και να αφήσουν την υποκρισία των φοιτητικών ανακοινώσεων. Και οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλες και η ευθύ νη προσωπικά του πρωθυπουργού είναι μεγάλη, γιατί έχει τοποθετηθεί δημόσια υπέρ της ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ.
Και παρόλα αυτά για άλλη μια φορά οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ είναι αυτές που αρνούνται να συμβάλουν και πυρπολούν μια προσπάθεια παραμερισμού των όποιων διαφορών για τη διεξαγωγή του Πανσπουδαστικού συνεδρίου. Περιμένουμε με ενδιαφέρον, να πάρει θέση ο Πρωθυπουργός για το θέμα αυτό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εκτός από τις γενικόλογες εξαγγελίες, που ήταν πολλές στις προγραμματικές δηλώσεις, υπάρχουν και ορισμένες απτές προθέσεις αλλαγής που εξεδήλωσε η νέα κυβέρνηση, και αυτές αφορούν στον νέο εκλογικό νόμο. Αυτό που ακούμε ότι μαγειρεύεται είναι ένα νέο εκλογικό σύστημα, που με το τέχνασμα των μονοεδρικών και με προκατασκευασμένα διλήμματα, επιδιώκει την υφαρπαγή ψήφων από την Αριστερά και την αναστήλωση του δικομματισμού. Το αποκαλούν, μάλιστα, και γερμανικό σύστημα. Να αφήσουν τα αστεία. Το γερμανικό σύστημα είναι απλή αναλογική. Με την εξαίρεση του ορίου του 5%. Αλλά είναι απλή αναλογική. Ότι σου δώσουν οι πολίτες σε ψήφους το παίρνεις σε έδρες. Ούτε δωράκια των 40 ούτε των 50 εδρών υπάρχουν. Τελεία και παύλα. Αυτό που ακούμε ότι μαγειρεύεται δεν επιδιώκει την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Ενδεχομένως να επιδιώκει τον τεχνητό παραγκωνισμό της αριστεράς. Επιδιώκει επίσης τον απόλυτο έλεγχο των κοινοβουλευτικών ομάδων από τους αρχηγούς, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα απέχουν πολύ από ένα στοιχειωδώς δημοκρατικό επίπεδο λειτουργίας. Και τέλος επιδιώκει την ανάδειξη ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων από ισχνές πλειοψηφίες. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις.
Ο κ. Παπανδρέου επικαλείται την ανάγκη να χτυπηθεί το μαύρο πολιτικό χρήμα. Αλλά ξέρει πια ολόκληρη η κοινωνία ότι το μαύρο πολιτικό χρήμα δεν σκοντάφτει σε εκλογικούς νόμους. Πάει κατ ευθείαν σε ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις και σε κόμματα εξουσίας. Ο κ. Τσουκάτος δήλωσε ότι παρέλαβε το μαύρο πολιτικό χρήμα και το πήγε στο κομματικό ταμείο. Το κομματικό ταμείο ισχυρίζεται ότι δεν έχει παραλάβει τίποτα. Κάποιος λέει ψέματα. Και ρωτάμε: ο εκλογικός νόμος φταίει γι αυτό;
Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη. Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις εκείνο το εκλογικό σύστημα που αποτυπώνει με τον πιο δίκαιο τρόπο την λαϊκή βούληση. Και το σύστημα αυτό είναι η απλή ανόθευτη αναλογική. Αρκετά με την φιλολογία περί ισχυρών κυβερνήσεων. Ισχυρές κυβερνήσεις έχουμε από το 1974. Και τα κοινωνικά αδιέξοδα, η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, είναι δικό τους έργο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Είπα και στην αρχή, ότι μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, ο ρόλος της πραγματικής αντιπολίτευσης, από αριστερές ριζοσπαστικές θέσεις, πέφτει σε εμάς. Οφείλουμε να σταθούμε αντίστοιχοι των περιστάσεων. Έχουμε όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε. Έχουμε το πρόγραμμά μας, που αποδείχτηκε στις τελευταίες εκλογές μάχιμο και πειστικό. Και που αν το αξιοποιήσουμε, μπορεί να αποτελέσει πόλο ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών και μαζικών κοινωνικών διεκδικήσεων για ώριμα αιτήματα. Από την δική μας πολιτική επάρκεια εξαρτάται.
Έχουμε επίσης μια πολύ καλή κοινοβουλευτική ομάδα, αντίστοιχη της εξαιρετικής μέχρι σήμερα κοινοβουλευτικής μας παρουσίας. Και έχουμε και τις δυνάμεις του κόμματος και της ριζοσπαστικής αριστεράς με ψηλό ηθικό, πείσμα και αποφασιστικότητα, ειδικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. Οφείλουμε να έχουμε το βλέμμα στραμμένο στις μελλοντικές εξελίξεις. Και με την πολιτική μας παρέμβαση στην Βουλή και τα κοινωνικά κινήματα, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αλλαγής του πολιτικού τοπίου.
Η περίοδος χάριτος του ΠΑΣΟΚ αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και δυνάμεις ακόμα και από την βάση του κυβερνώντος κόμματος θα αρχίσουν ξανά να αναζητούν διέξοδο. Παράλληλα δεν πρέπει να υποτιμάμε και τις εξελίξεις στην Αριστερά. Το ΚΚΕ βρίσκεται ήδη μπροστά στο αδιέξοδο στο ποίο οδηγήθηκε εξ αιτίας του απομονωτισμού του. Και οι οικολόγοι πράσινοι, μέσα από μεγάλες και σοβαρές αντιφάσεις, αναζητούν τον βηματισμό τους.
Εμείς οφείλουμε να βαδίσουμε με την στρατηγική της ενότητας της Αριστεράς, όπως πορευτήκαμε μέχρι τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια στρατηγική που δεν αντιμετωπίζει την ενότητα μέσα από διεργασίες κορυφής. Αλλά και που δεν περιχαρακώνεται στο καβούκι της περιμένοντας να αλλάξουν οι συσχετισμοί από μόνοι τους. Μια στρατηγική που θα υποκινήσει πολιτικές διεργασίες, μέσα από διάλογο, πολιτική αντιπαράθεση αλλά και επιδίωξη της ευρύτερης κοινής δράσης ανάμεσα στις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας. Σίγουρα μια τέτοια δράση δεν περιγράφει σήμερα κεντρικές πολιτικές συμμαχίες. Είναι όμως αναγκαία και εφικτή στο κοινωνικό επίπεδο, στους αγώνες για δουλειά, αξιοπρέπεια, κοινωνική αλληλεγγύη, στους αγώνες για το περιβάλλον, στους αγώνες για την υπεράσπιση των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η πορεία μέχρι τις εκλογές, ήταν μια πορεία δύσκολη, προβληματική και βασανιστική για όλους. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με όλα τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα στο κόμμα, όλες τις αγκυλώσεις, όλα τα αρνητικά φαινόμενα που συνηθίζουμε να κουκουλώνουμε κάτω από το χαλί. Το κόμμα και ο κόσμος μας στήριξε στην εκλογική μάχη. Δεν μας έδωσε όμως ούτε άφεση ούτε και λευκή επιταγή για να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια. Το κομματικό ζήτημα είναι ανοιχτό στις οργανώσεις και παρά το κλίμα αισιοδοξίας, είναι λάθος να παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει και είναι σοβαρό. Υπάρχει το πρόβλημα της δημόσιας εικόνας του κόμματος. Υπάρχει το πρόβλημα της ανανέωσης του στελεχικού δυναμικού καθώς και της αξιολόγησης των στελεχών και των χρεώσεών τους. Υπάρχει το πρόβλημα του πόσο ουσιώδης και πολιτική είναι η λειτουργία των οργάνων. Υπάρχει το ερώτημα του κατά πόσον οι τάσεις λειτουργούν ως ρεύματα ιδεών ή ως στενοί και άγονοι μηχανισμοί. Και πόσο οι μηχανισμοί αυτοί αφήνουν χώρο στο κόμμα να αναπνεύσει, να πάρει πρωτοβουλίες, να ανοιχτεί στην κοινωνία, να αντιστοιχεί την πολιτική του δράση στα νέα δεδομένα που προκύπτουν. Όλα αυτά τα προβλήματα υπάρχουν, είναι προφανές. Όπως επίσης είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να λυθούν δια της αδράνειας. Η συζήτηση αυτή, λοιπόν, πρέπει να ανοίξει. Και πρέπει να δοθεί ο λόγος στον κόσμο, που στηρίζει το κόμμα στα πόδια του. Απέναντι σε αυτό τον κόσμο οφείλουμε να επεξεργαστούμε νέους όρους για την κομματική δουλειά. Πάντα μέσα από τη λογική της σύνθεσης και με απόλυτο σεβασμό στη δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις. Δεν μπορούμε όμως να πάμε πίσω από αυτό. Θεωρώ ότι στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις να βελτιώσουμε πραγματικά το κόμμα. Να ενισχύσουμε τη δημοκρατία και την πολιτική λειτουργία και να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα με συγκεκριμένα και σταθερά βήματα.
Και ως πρώτο βήμα πρέπει να ανοίξει ο διάλογος και να δοθεί ο λόγος στα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Η κοινοβουλευτική ομάδα έκανε ήδη ένα πρώτο βήμα. Θέσαμε τις βάσεις μιας πιο συλλογικής λειτουργίας. Έτσι ώστε η δουλειά στην Βουλή, να εντάσσεται μέσα στο ευρύτερο πολιτικό σχέδιο, που υλοποιείται από τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Βάλαμε νέους κανόνες στην δομή και την επιλογή της ομάδας των συνεργατών. Συμφωνήσαμε να μην κάνουμε χρήση προκλητικών προνομίων. Και ξαναείδαμε το ζήτημα των οικονομικών. Και είμαι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα και ότι όλα τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας θα ανταποκριθούν σ’ αυτά που συμφωνήσαμε. Έτσι οφείλουμε να προχωρήσουμε σε πολιτικά και πρακτικά ζητήματα, σε όλο το κόμμα, ξεπερνώντας παγιωμένες καταστάσεις που δεν συμβάλλουν στην κομματική μας αυτοεκτίμηση.
Τέλος, στο επόμενο διάστημα, θα ανοίξει η συζήτηση για το μοντέλο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι ως κόμμα θα πρέπει να επεξεργαστούμε τις προτάσεις μας και να τις καταθέσουμε σε δημόσιο διάλογο προς τους συμμάχους, αλλά κυρίως προς τον ανένταχτο κόσμο που στηρίζει το εγχείρημα.
Χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα λειτουργεί στην βάση της ισοτιμίας, του αλληλοσεβασμού, της αυτονομίας όλων όσων τον συναποτελούν και της πολιτικής σύνθεσης.
Χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ αποτελεσματικό. Αλλά και ταυτόχρονα πολιτικά ευέλικτο σε διευρύνσεις, πολιτικές συμμαχίες, συνεργασίες.
Έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορεί να παίξει ηγεμονικό ρόλο στους κοινωνικούς αγώνες και στις πολιτικές ανακατατάξεις του επόμενου διαστήματος.
Χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικό, που θα δίνει λόγο και φωνή σε όλα του το κόσμο, είτε είναι οργανωμένος σε κάποια συνιστώσα είτε όχι.
Που θα λειτουργεί με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Και που θα διασφαλίζει την συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα επιδιώκουμε την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εκφράζει αυτό που πραγματικά είναι και αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε. Την προοπτική της ενότητας της Αριστεράς. Να οργανώσουμε λοιπόν έναν ανοικτό και σε βάθος διάλογο για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Να συζητήσουμε με ειλικρίνεια το πώς θα κάνουμε το συμμαχικό μας σχήμα πιο ανοικτό, πιο δημοκρατικό, πιο αποτελεσματικό. Ας ακουστούν όλες οι απόψεις. Ανοιχτά. Χωρίς μισόλογα. Ας κατατεθούν γραπτώς από όλους και στο ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δικαιούμαστε να κρύβουμε τα προβλήματά μας κάτω από το χαλί. Δεν δικαιούμαστε να πάμε στις επόμενες εκλογικές μάχες με τα ίδια προβλήματα που κόντεψαν να μας στοιχίσουν την κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Τα πράγματα μπροστά μας είναι σύνθετα. Απέναντι στην κρίση και στις τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις που ήδη προκαλεί, η Αριστερά καλείται να παίξει έναν νέο ρόλο, πιο δυναμικό, πιο αποφασιστικό μέσα στην κοινωνία. Έχουμε την ενέργεια και τις προϋποθέσεις να ανταποκριθούμε. Έχουμε και τις δυνατότητες. Ας ανταποκριθούμε θετικά στις προσδοκίες ενός ολόκληρου κόσμου, κόσμου που μας αγαπάει και μας στηρίζει. Και ας εργαστούμε με τρόπο που να μας κάνει αντίστοιχους των σημερινών απαιτήσεων.
Ευχαριστώ πολύ.
