• Να τους χαλάσουμε τα σχέδια
• Να μιλήσει ο λαός. Εκλογές τώρα.
• Νέος συνασπισμός εξουσίας με πυρήνα την Αριστερά, η λύση.
1. Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα παραπαίει κάτω από το βάρος της οργής και της αγανάκτησης της κοινωνίας. Το πολιτικό σύστημα, η τροϊκα, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα από-νομιμοποιούνται από τη λαϊκή κινητοποίηση. Το κίνημα στις πλατείες τον Ιούνιο και Ιούλιο, οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων, η δυναμική εμφάνιση γυναικών και νέων, ανέργων, συνταξιούχων, αγροτών και μικρομεσαίων, η κοινή δράση τους στις πρόσφατες κινητοποιήσεις και τη μεγάλη απεργία και η πάνδημη λαϊκή έκρηξη κατά την διάρκεια της 28ης Οκτωβρίου ανάγκασε τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε υποχώρηση και οδήγησαν την κυβερνητική πλειοψηφία σε κρίση. Χρειάζεται να σημειώσουμε την ανάπτυξη ενός νέου επιπέδου συνειδησης που συνδέει το ατομικό συμφέρον με το συλλογικό και κοινωνικό. Χρειάζεται να τονίσουμε τις δημοκρατικές, μαζικές, μαχητικές μορφές που αξιοποίησε με επιτυχία το συνδικαλιστικό κίνημα που δείχνουν τον δρόμο ανάταξης του για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μισθωτής εργασίας.
2. Μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας το πολιτικό σύστημα, προσπαθεί να ανασυνταχθεί.. Κάτω από τον ψευδώνυμο τίτλο της «εθνικής σωτηρίας και συναίνεσης», προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να ανατάξει την ηγεμονία του, ώστε με καλύτερους όρους να συνεχίσει να υλοποιεί τις επιλογές εξόδου από την κρίση σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Σε κάθε περίπτωση προεκλογικά, προεικονίζοντας τις μετεκλογικές συναινέσεις, επιχειρεί να συντάξει το «κόμμα του Μνημονίου», ορίζοντας από τώρα τα περιεχόμενα των συναινέσεων σε βάρος των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων με μια πρωτοφανή αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Σ’ αυτή τη λογική όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Ο πρωθυπουργός, με την πρότασή του για τη διενέργεια δημοψηφίσματος το οποίο συνέδεε με την παρουσία ή όχι της Ελλάδας στην ευρωζώνη, είχε στόχο τον εκβιασμό του ελληνικού λαού και την εξουδετέρωση των αντιδράσεών του. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο ευτέλισε μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, αλλά ακύρωσε και ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που, εγκαίρως και αποφασιστικά χρησιμοποιούμενο, θα μπορούσε να αποκρούσει τις πιέσεις της τρόϊκας και να προκαλέσει αλυσιδωτές πανευρωπαϊκές εξελίξεις σε προοδευτική κατεύθυνση. Πολύ ορθώς ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν αυτόν τον εκβιασμό και ζήτησαν την άμεση διενέργεια εκλογών, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι, ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες, ένα δημοψήφισμα με ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην σύμβαση (και όχι παραμονή ή όχι στην ευρωζώνη, όπως διέταξαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί) ήταν καλοδεχούμενο.
Η ΝΔ αντιμετώπισε το ενδεχόμενο της διενέργειας δημοψηφίσματος με τον ίδιο ακριβώς εκβιαστικό τρόπο και, προκειμένου να μην υλοποιηθεί, αποφάσισε ότι αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση, την οποία αρνιόταν ως και ώρες πριν φορώντας το αντιμνημονιακό της προσωπείο. Έγινε πια από όλους ξεκάθαρο ότι πίσω από τις αντιμνημονιακές κορώνες του κ. Σαμαρά για τη σωτηρία της χώρας κρυβόταν επιμελώς η μία και μοναδική στόχευση: να ανοίξει ο δρόμος για την πρωθυπουργία.
Κυβερνητικοί βουλευτές οι οποίοι στην προηγούμενη δόση φώναζαν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να παρέχουν στήριξη στη μνημονιακή πολιτική της ύφεσης ξέχασαν ξαφνικά τα Μνημόνια και άρχισαν να συζητούν πώς το κόστος αυτής της απαράδεκτης πολιτικής θα επιμεριστεί και σε άλλους, μέσα από μια κυβέρνηση υποτιθέμενης εθνικής ενότητας. Ή, για την ακρίβεια, Μνημονιακής Ενότητας.
Η χτεσινή οπερέτα έληξε με τη ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που υπόσχεται να γίνει άλλη. Ο πρωθυπουργός καταχειροκροτήθηκε από τους βουλευτές που το μόνο που εμπιστεύτηκαν ήταν την υπόσχεσή του να φύγει. Η μελοδραματική χθεσινή αφήγηση του μας έδωσε να καταλάβουμε πλήρως ποιος είναι ο αληθινός του φόβος και ποιες οι αληθινές του προθέσεις.
Να αποφύγει τη λαϊκή ετυμηγορία.
Οι παραινέσεις για κυβερνήσεις εθνικής συναίνεσης και συνεργασίας, ήταν απολύτως υποκριτικές.Το μόνο που θέλουν είναι να εγκλωβίσουν συνενόχους σε ένα παιχνίδι παρασκηνίου, με μοναδικό δεδομένο τη συνέπεια στην πολιτική της υποτέλειας και της κοινωνικής διάλυσης.
Αν ήθελαν ειλικρινά κυβερνήσεις προγραμματικών συμπτώσεων και διαφανών συγκλίσεων, θα έφερναν τη Δευτέρα το πρωί την απλή αναλογική και την Τρίτη θα οδηγούσαν τη χώρα με ομαλό τρόπο σε εκλογές.
Αυτή τη στιγμή, η απαίτηση προώθησης των αποφάσεων της 26/10 στην Ελλάδα, δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα Δημοκρατίας.
ΟΙ θεσμοί απαξιώνονται και το κοινοβούλιο ακόμα περισσότερο.
Τον πρώτο λόγο στα δημόσια πράγματα διεκδικούν αυτοί που θέλουν να επιβάλουν το Μνημόνιο, είτε πρόκειται για τραπεζίτες, είτε για βαρόνους των Μέσων, είτε για κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικούς ταγούς του Μνημονίου.
Όλο αυτό το συνονθύλευμα αποτελεί το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστεί, αν τα πράγματα προχωρήσουν προς τα εκεί, η περίφημη «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης».
Συνεπώς η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και το δικαίωμα της λαϊκής βούλησης να εκφράζεται και να αποφασίζει για την πορεία του τόπου, οφείλει να είναι αυτή τη στιγμή κυρίαρχο ζήτημα για την αριστερά.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει δημοκρατική διέξοδος, εκτός από την άμεση προκήρυξη εκλογών. Αυτό απαιτείται για να εκφραστεί ελεύθερα η λαϊκή βούληση. Καλούμε λοιπόν τον πρωθυπουργό να πράξει το αυτονόητο. Να καταθέσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτηση της κυβέρνησης, να ζητήσει τη διάλυση της βουλής και την άμεση προκήρυξη εκλογών.
Όλα τα άλλα είναι παιχνίδια εκτροπής.
Η πολιτική και επικοινωνιακή επίθεση ενάντια στην Αριστερά και συνολικά ενάντια στις αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δεδομένο πρέπει να θεωρείται ότι η κρατική καταστολή –με τη συνηγορία των καναλιών και των μεγάλων εφημερίδων, τους προνομιακούς ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους- θα επιχειρήσει να απαντήσει στο πρόβλημα που δημιουργεί στο σύστημα η απουσία συναίνεσης και η διάρρηξη του μπλοκ εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου, που επιφέρει η εκτεταμένη καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων.
3. Η πολιτική μας βρίσκει απήχηση στην Ελληνική κοινωνία, και την απήχηση αυτή οφείλουμε να την κεφαλαιοποιήσουμε πολιτικά και να την διευρύνουμε.
Απέναντι στο Μνημονιακό Μπλοκ, οφείλουμε να αντιπαρατάξουμε το δικό μας μέτωπο, έναν Νέο Συνασπισμό Εξουσίας, στηριγμένο στην δυναμική των κοινωνικών κινητοποιήσεων.
Το μήνυμά μας είναι: η κοινωνία πρέπει να απελευθερωθεί από τον φόβο και την αβεβαιότητα απέναντι σε μια εναλλακτική λύση.
Μια κυβέρνηση στηριγμένη στα ευρύτατα λαϊκά στρώματα και στην δυναμική των κοινωνικών αγώνων, μπορεί να δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.
Πρώτα από όλα, αξιοποιώντας τις ευαίσθητες ισορροπίες στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, και ξεκινώντας διεκδικήσεις σε εντελώς νέα βάση. Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και της τελευταίας ΚΠΕ του ΣΥΝ παρέχουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο παρεμβάσεων.
Με εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη – αειφόρο ανάπτυξη υπέρ των κοινωνικών αναγκών και όχι με όρους κεφαλαίου - (αγροτική οικονομία, ΑΠΕ, τουρισμός, Παιδεία κ.λ.π.) και ενίσχυση και υπεράσπιση αλληλέγγυων και αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών οικονομικών δραστηριοτήτων.
Με ριζική αναδιανομή πλούτου.
Με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και αντικοινωνικούς όρους, αξιοποιώντας όλα τα όπλα αποφασιστικής και σκληρής διαπραγμάτευσης (λογιστικό έλεγχο, αμφισβήτηση, αθέτηση πληρωμών κ .α.).
Με αναζήτηση εναλλακτικών πηγών δανεισμού.
Με εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα προς όφελος της κοινωνίας και την άμεση επαναφορά στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που ξεπουλήθηκαν ή βρίσκονται στη διαδικασία να ξεπουληθούν.
Με κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, τονίζουμε πως η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά δικαιώματα κλπ) είναι το πρώτο καθήκον μιας προοδευτικής διακυβέρνησης και όχι η εξυπηρέτηση των τοκογλύφων.
Ο νέος Συνασπισμός εξουσίας δεν θα αναγνωρίσει τις αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις της υποτέλειας.
Ούτε τους εκβιαστικούς μονόδρομους της κοινωνικής χρεοκοπίας.
Η φωτιά έχει ήδη ανάψει σε όλη την Ευρώπη.
Καλούμε τον ελληνικό λαό να απορρίψει τη νέα δανειακή σύμβαση.
Γνωρίζουμε ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι.
Αλλά δεν υπάρχουν και μονόδρομοι.
Αν οι εταίροι μας και οι πιστωτές μας δεν αποδεχτούν αυτή τη βάση διαλόγου, υπάρχει και ο δρόμος των μονομερών επιλογών.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι και δικό τους.
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Ο κόσμος της εργασίας, η κοινωνία που διαλύεται από την πολιτική τους, η Αριστερά, σηκώνουν το γάντι και θα συντρίψουν κάθε απόπειρα εκβιασμού τους. Η υλοποίηση της πολιτικής μας πρότασης για τη συγκρότηση κοινωνικού και πολιτικού αντινεοφιλελεύθερου – αντιμνημονιακού μετώπου, που θα δώσει πολιτική ελπίδα και θα αποτελέσει την εναλλακτική λύση για μια τελείως αντίθετη από την ασκούμενη πολιτική διακυβέρνησης της χώρας, είναι επείγουσα ανάγκη.
Ξεκινάμε από το αυτονόητο. Δεν υπάρχει διέξοδος προς την ανάκαμψη, που να μην ξεκινάει με την απαλλαγή από το Μνημόνιο, και την χειραφέτηση από τις επιλογές του κεφαλαίου.
Είναι, λοιπόν, σημαντική ευθύνη να εμπεδώσουμε στα πλατιά κοινωνικά στρώματα την αυτοπεποίθηση μιας εναλλακτικής λύσης.
Και αυτό περνά μέσα από την ενδυνάμωση των κοινωνικών αγώνων.
Είναι ανάγκη, όμως, το κίνημα αυτό να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Και στη βάση αυτή προτάσσουμε τη γραμμή της ευρύτερης δυνατής ενότητας ανάμεσα σε πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που αμφισβητούν από προοδευτική σκοπιά το Μνημόνιο.
Ξέρουμε πως η συγκρότηση ενωτικών συμμαχιών δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Αλλά το αίτημα της πλατιάς ενότητας ωριμάζει στον κόσμο.
Και πλατιά ενότητα σημαίνει μίνιμουμ και ξεκάθαρο προγραμματικό πλαίσιο.
Δεν είναι ώρα να ξεψαχνίσουμε τις διαφορές μας ούτε να φέρουμε στο προσκήνιο το απωθημένο μας για εσωτερική αλλαγή συσχετισμών στην Αριστερά.
Ούτε βεβαίως να ασχοληθούμε με τη μερική βελτίωση των ποσοστών του χώρου μας.
Όλα αυτά είναι εκφράσεις ενός σεχταρισμού αναντίστοιχου με τις σημερινές συνθήκες και με τις απαιτήσεις των εργαζομένων, της νεολαίας και ολόκληρης της κοινωνίας.
Η συγκυρία στην οποία ζούμε δεν είναι κατάλληλη ούτε για ηγεμονισμούς ούτε για ξεκαθαρίσματα ούτε για ασκήσεις ιδεολογικής καθαρότητας.
Είναι η εποχή να διεκδικήσουμε από τον νεοφιλελευθερισμό την ηγεμονία.
Στις διαμορφούμενες συνθήκες ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει ιδιαίτερες ευθύνες απέναντι στο λαό και την πορεία της χώρας μας αλλά και το μέλλον των λαών της Ευρώπης. Στην, πριν ένα μήνα, συνεδρίαση της ΚΠΕ, καθορίσαμε την τακτική και τις πρωτοβουλίες μας. Χρειάζεται να προσθέσουμε ένταση και ακούραστη δράση.
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα τις αμέσως επόμενες κρίσιμες μέρες ο μόνος δρόμος για τους εργαζομένους και την νεολαία είναι η συνέχιση των ανυποχώρητων αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατία. Τίποτα δεν, μπορεί να σταματήσει την κοινωνία να διεκδικήσει το δίκιο της, να επιβάλει τη θέληση της. Σε αυτή την πορεία οι δικές μας δυνάμεις θα συνεχίσουν να πρωτοστατούν σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα του αγώνα αντίστασης, σε όλες τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
4. Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην Ε.Ε. αλλά και στο κόσμο. Αυξάνουν οι πιθανότητες μιας νέας όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης δεδομένου πως οι πολιτικές λιτότητας στην Ε.Ε. και σε όλο τον κόσμο κάθε άλλο παρά επιλύουν το πρόβλημα υπερσυσώρευσης του κεφαλαίου. Ο ανταγωνισμός μερίδων του κεφαλαίου δεν επιτρέπει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του καπιταλισμού, που προϋποθέτει την καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, με συνέπεια όλα τα ενδεχόμενα να είναι δυνατά.
Σήμερα με την αποδυνάμωση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και την ανάδυση πολλαπλών οικονομικών κέντρων, της Κίνας, της Ρωσίας κ.α., δεν υπάρχει η ηγέτιδα δύναμη για να εκπροσωπήσει τα γενικά συμφέροντα του καπιταλισμού με συνέπεια η περίοδος να θυμίζει έντονα την προηγούμενη μεγάλη καπιταλιστική κρίση, εκείνη του ’30.
Στο πεδίο της Ε.Ε. η κρίση επεκτείνεται πέρα από τον Ευρωπαϊκό Νότο και απειλεί της ηγέτιδες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, σήμερα την Ιταλία και πιθανότατατα αύριο την Γαλλία. Με αυταρχικό τρόπο οι πολιτικές ελίτ που επιμένουν στον νεοφιλελευθερισμό της λιτότητας και της ύφεσης, προσπαθούν να καταδυναστεύσουν τις κοινωνίες, να υποτάξουν την ανάδυση του κοινωνικού υποκειμένου που εκδηλώνεται ήδη με αγώνες και αντιστάσεις –ακόμα και με εκρήξεις κοινωνικής απόγνωσης-σε κάθε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, αυταρχοποιώντας την αρχιτεκτονική των ευρωπαϊκών θεσμών, δημιουργώντας ένα ολιγαρχικό σύστημα λήψης των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων με πρόσχημα τη διάσωση του ευρώ.
Η στάση των Μέρκελ – Σαρκοζί, με αφορμή την ελληνική περίπτωση, στάση επικυρίαρχων, που προσβάλλει την ελάχιστη αξιοπρέπεια ενός λαού, είναι ένα αξιοσημείωτο δείγμα για το τι εννοούν οικονομική διακυβέρνηση. Η αποδοχή από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι της εποπτείας ΔΝΤ- ΕΚΤ- ΕΕ δεν είναι ένα απλό επεισόδιο στη συνέχεια του ίδιου δρόμου. Σημειώνει μια νέα κατάσταση σε επίπεδο Ε.Ε. αλλά και της παγκόσμιας κοινωνίας. Η προκλητική παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας επιβεβαιώνει τον αντιδημοκρατικό κατήφορο στον οποίο οδηγείται η λεγόμενη οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης, σύμφωνα και με τη δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 26/10/2011. Και δίνει το πραγματικό περιεχόμενο στη μόνιμη εποπτεία της Ελλάδας: να λαμβάνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις από κέντρα και επιτελεία που λογοδοτούν απευθείας στις Βρυξέλλες και στους τραπεζίτες εκχωρώντας κυριαρχία και, κυρίως, εκχωρώντας τη λαϊκή αξιοπρέπεια. Όπως περίπου το διατύπωσε ο Σόιμπλε, να σύρεται η Ελλάδα πίσω από το όχημα της Ευρώπης για παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Η δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 26/10/2011 εκτός από τις ρυθμίσεις που αφορούν στη δανειακή σύμβαση της χώρας, για την οποία ο ΣΥΝ έχει αναλυτικά τοποθετηθεί και έχει απορρίψει, περιλαμβάνει και ρυθμίσεις που αφορούν στην οικονομική διακυβέρνηση της ζώνης του Ευρώ. Μέσω αυτών επιχειρείται η συγκρότηση μηχανισμού εκτελεστικής εξουσίας, ακραία αντιδημοκρατικού, στο μέτρο που δεν διασφαλίζεται καμιά απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, ούτε δημοκρατικός έλεγχος και διαφάνεια, της σκοπιμότητας και της νομιμότητας των αποφάσεών του.
Οι υπερεξουσίες του, σε συνδυασμό με την υποχρέωση των χωρών - μελών της ευρωζώνης να ενσωματώσουν τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας στο εθνικό δίκαιο με συνταγματική ισχύ, αναγορεύουν την οικονομική διακυβέρνηση σε ένα ακραία αυταρχικό θεσμικό πλαίσιο που αντίκειται σε βασικές αρχές εθνικής κυριαρχίας.
Ο ΣΥΝ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά βρίσκονται σήμερα στην πρώτη γραμμή της μάχης που δίνουν οι λαοί της Ευρώπης για να ανατρέψουν τη στρατηγική της ΕΕ, που οδηγεί τους λαούς στην κοινωνική καταστροφή.
Ο ΣΥΝ σ’ αυτή τη μάχη επαναθεμελιώνει το διακηρυγμένο στόχο του για την Ευρώπη της δημοκρατίας, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού στο περιβάλλον και στα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αποτελεί όρο για τη σωτηρία και την ενότητα των λαών της Ευρώπης. Με ενθουσιασμό χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις της αντισυνόδου στη Νίκαια της Γαλλίας, που πραγματοποιήθηκαν 1-3 Νοεμβρίου, στις οποίες συμετείχαν αγωνιστές από ολόκληρο τον κόσμο. Το σύνθημα ‘Πρώτα οι λαοί, όχι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα’ κυριάρχησε στη μεγάλη πορεία της 1ης Νοεμβρίου. Η αντισύνοδος εξέδωσε ψήφισμα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και τους αγώνες του.
Οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αυξάνουν. Στην συνολική επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του πρέπει να αντιτάξουμε εθνική και διεθνική δράση πάνω σε ένα ενωτικό και ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα σύγκρουσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μια από τις άμεσες προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι η καθοριστική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που υλοποιείται είτε από δεξιές είτε από ΄΄σοσιαλδημοκρατικές΄΄ κυβερνήσεις, στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Μια ήττα που περνά μέσα από τη ριζική αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των δυνάμεων της Αριστεράς, ώστε να ανοίξουν νέοι δρόμοι για τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης, μακριά από το νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό της λιτότητας. Ο ΣΥΝ θα πάρει άμεσα πρωτοβουλίες με στόχο τις επόμενες 15 ημέρες να συνέλθει στην Αθήνα το Προεδρείο του ΚΕΑ με συγκεκριμένη ατζέντα: ανάπτυξη πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων, συγκρότηση ομάδας για μια εναλλακτική πολιτική πρόταση σε επίπεδο Ε.Ε. Συγκροτούμε ομάδα από τον Ευρωβουλευτή, την αντιπροσωπεία μας στο ΚΕΑ, την υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής και τον υπεύθυνο Εξωτερικής Πολιτικής που άμεσα να επικοινωνήσουν και συζητήσουν με όλα τα αδελφά Ευρωπαϊκά Κόμματα.
5. Το Κόμμα, η Νεολαία ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνουν από τώρα σε πλήρη δημοκρατική και εκλογική ετοιμότητα όχι μόνο για να υπερασπιστούμε την δημοκρατία στην ελληνική κοινωνία αλλά και για να καταγραφεί με τον πιο αυθεντικό τρόπο η βούληση του λαού όταν και όποτε γίνουν οι εκλογές. Μέσα στην επόμενη εβδομάδα η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συγκροτήσει εκλογική επιτροπή υποστήριξης, τεχνική εκλογική επιτροπή, επιτροπή εκλογικού προγράμματος. Η Π.Γ. του Κόμματος στην πρώτη συνεδρίαση της θα ορίσει τα μέλη του Κόμματος που θα στελεχώσουν τις αντίστοιχες επιτροπές. Θα πρέπει σύντομα να προγραμματιστεί ειδική συνεδρίαση της ΚΠΕ με θέμα τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις συμμαχίες
