Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/07/2011
Από τη θεωρία -και μάλιστα τις πολιτικές μεγαλοστομίες- μέχρι την πράξη, τη δοκιμασία στη σκληρή αγορά, η απόσταση είναι μεγάλη και σύντομα θα φανεί αυτό σε σχέση με όσα αποφάσισαν και επέβαλαν στις Βρυξέλλες Μέρκελ και Σαρκοζί.
Μιλώντας με τον Γιάννη Δραγασάκη, η βασική διαπίστωσή του πριν γίνουν γνωστές πολλές κρίσιμες λεπτομέρειες, είναι πως και αυτή τη φορά η Ε.Ε. δεν αντιμετώπισε την κρίση χρέους. Απλώς επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την ελληνική περίπτωση για να μη γενικευτεί, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι το πέτυχαν. Παράλληλα, οι ρυθμίσεις που ανακοίνωσαν δεν αλλάζουν στο ελάχιστο την αδυναμία της Ελλάδας να διαχειριστεί το χρέος που της έχουν φορτώσει. Πολύ απλά το ελληνικό χρέος, όχι δεν είναι διαχειρίσιμο, αλλά παραμένει μοχλός πίεσης για την επιβολή νεοφιλελεύθερων - θατσερικών λύσεων στη χώρα. Αυταπατώνται όσοι εκτιμούν πως οι ελαφρύνσεις στην εξυπηρέτηση του χρέους που επιμηκύνεται είναι ουσιαστικές. Για άλλη μια φορά -σημειώνει ο Γιάννης Δραγασάκης - η Ευρωπαϊκή Αριστερά δικαιώνεται στην κριτική της αγωνιζόμενη για θεσμικές, βιώσιμες ευρωπαϊκές λύσεις, έξω από τους εκβιασμούς των αγορών και της απληστίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Γιώργος Σταθάκης εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για τα μέτρα που θα απαιτηθούν προκειμένου να περάσει η χώρα σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, όπως την διατάζουν. Όταν με τις σημερινές επιβαρύνσεις -σημειώνει- παρατηρείται καλπάζουσα μέχρι ασφυξίας ύφεση από τις φοροεπιδρομές και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, ποιά οικονομία θα αντέξει νέες πρόσθετες περικοπές 40 και 50 δισ. ευρώ για να βγάλει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό σε δύο - τρία χρόνια; Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Ο Γιώργος Σταθάκης εκτιμά πως οι αγορές δεν πρόκειται να χαριστούν σε κανέναν και περιμένει πως σύντομα θα επιτεθούν στους άλλους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης. Και αυτό γιατί, όπως όλοι, γνωρίζουν πολύ καλά και αυτοί ότι δεν δόθηκε καμιά λύση στο πρόβλημα χρέους της Ευρωζώνης, με τους υπάρχοντες μηχανισμούς να αντέχουν, πέρα από την Ελλάδα, άντε να σηκώσουν και το βάρος της Ιρλανδίας. Τι γίνεται όμως αν η κρίση χρέους αρπάξει για τα καλά Ισπανία και Ιταλία;
