* Πώς θα χαρακτηρίζατε την προεκλογική τακτική των κομμάτων του Μνημονίου;
Το σύστημα εξουσίας και διαπλοκής που κυβερνά τη χώρα τα τελευταία 38 χρόνια είναι σε πανικό. Έχουν τόσο τρομοκρατηθεί που έπιασαν πάτο πριν λίγες ημέρες με το θέμα των περικοπών στις κύριες και επικουρικές συντάξεις. Με φτηνά επικοινωνιακά κόλπα μετέθεσαν τις περικοπές ένα μήνα μετά τις εκλογές, προφασιζόμενοι ότι χάλασε το σύστημα. Το μόνο σύστημα που χάλασε είναι το δικό τους, που αδυνατεί να συγκεντρώσει το 35% στις δημοσκοπήσεις. Με τις κουτοπονηριές τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο τους απόμαχους της ζωής, μια και, εκτός από τη βεβαιότητα των νέων επώδυνων περικοπών που τους ετοιμάζουν, λίγο πολύ τους είπαν πως τους θεωρούν εύκολα θύματα για ακόμα μια εκλογική εξαπάτηση. Έχουν επιλέξει να λένε απίστευτα ψέματα και να μιλούν για οτιδήποτε άλλο εκτός από το Μνημόνιο.
* Εννοείτε ότι επιχειρήθηκε αλλαγή ατζέντας;
Δεν αμφιβάλλουμε ότι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους. Πρώτη τους απόπειρα ήταν να θέσουν ένα υπαρκτό πρόβλημα των αστικών κέντρων, το μεταναστευτικό και την γκετοποίηση, πρώτο θέμα στην εκλογική ατζέντα και τα δελτία των 8. Θυμήθηκαν το θέμα με δέκα χρόνια καθυστέρηση και το ξέχασαν πάλι σε λίγες ημέρες. Διαπίστωσαν ότι και στο μεταναστευτικό ζήτημα η μόνη πολιτική δύναμη που έχει ολοκληρωμένη πρόταση είναι η Αριστερά. Αργότερα, συνέχισαν με τη γνωστή τακτική των αγορών και του ΔΝΤ, τα ξεχασμένα, θαμμένα σκάνδαλα. Και θα συνεχίσουν ακόμα και με προβοκάτσιες, όχι μόνο δεν το αποκλείουμε, αλλά το περιμένουμε κιόλας. Όμως είναι τέτοια η κοινωνική καταστροφή, η εκπτώχευση και προλεταριοποίηση του κόσμου της εργασίας που δημιούργησαν με σχέδιο, ώστε, θέλουν δεν θέλουν, αυτή η εκλογική μάχη θα γίνει με πολιτικούς και ταξικούς όρους.
Θα γίνει στη βάση ιδεολογικών και προγραμματικών διαφορών. Θα γίνει και στο ηθικό επίπεδο. Και εκεί -για άλλη μια φορά- θα διαπιστώσουν την υπεροχή της Αριστεράς.
* Στις δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται να κατάφεραν να συμπιέσουν την Αριστερά.
Η Αριστερά δεν χρειάζεται τις δημοσκοπήσεις για να αντιληφθεί την άνοδο της κοινωνικής της επιρροής. Ο κόσμος -που έχει υποστεί αυτήν τη βάρβαρη επίθεση τρία χρόνια τώρα-, όταν τον πλησιάζεις, σε ρωτά «ποιος είσαι» και «τι έχει κάνει εσύ για μένα τρία χρόνια τώρα». Η Αριστερά, όλο αυτό το διάστημα, δεν άφησε κανέναν μόνο του στην κρίση, ήταν καθημερινά δίπλα στους πολίτες, ασπίδα προστασίας στον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκαν από τους θιασώτες -παλαιούς και νεοφώτιστους- του νεοφιλελευθερισμού. Στο κίνημα των Αγανακτισμένων, στα κινήματα των διοδίων, στα χαράτσια. Και, δυστυχώς για το δικομματικό σύστημα και το υπηρετικό προσωπικό της τρόικας, ο κόσμος ξέρει πολύ καλά και τις εναλλακτικές προτάσεις, το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει την κοινωνία όρθια και όχι τους τραπεζίτες και τις αγορές κυρίαρχους.
* Ποιο είναι λοιπόν το δίλημμα των εκλογών; Και τι στόχο βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Καθώς πλησιάζουμε προς τις κάλπες, το δίλημμα γίνεται ολοένα και πιο καθαρό. Ή θα έχουμε μνημονιακή κυβέρνηση ή νέο συνασπισμό εξουσίας με την Αριστερά στο επίκεντρο. Πηγαίνοντας προς την κάλπη, ο κόσμος έχει να διαλέξει: Μνημόνιο ή Αριστερά. Ο λαός επέβαλε τις κάλπες. Δεν του χάρισε κανείς τη δυνατότητα να εκφραστεί. Την κατέκτησε. Θα επιβάλει λοιπόν και την ενότητα και την ανατροπή. Δύο χρόνια ακριβώς μετά, οι πολίτες θα δώσουν την απάντησή τους σε αυτούς που τους εξαπάτησαν, που αποφάσισαν χωρίς αυτούς. Σε αυτήν την εκλογική μάχη ο κ. Βενιζέλος, που δεν διάβασε το πρώτο Μνημόνιο, αλλά έφτιαξε το δεύτερο, μαζί με τον κ. Σαμαρά, που δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, αλλά έγινε βασιλικότερος του βασιλέως στο δεύτερο, θα κατέβουν με κοινό πρόγραμμα το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση της υποτέλειας. Από την άλλη μεριά, θα είναι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο και η προοπτική ενός νέου συνασπισμού εξουσίας με ρεαλιστικό, εφαρμόσιμο και συγκεκριμένο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Ο στόχος είναι να μην έχει το μνημονιακό μπλοκ ούτε 51% στον λαό ούτε 151 βουλευτές. Είναι στόχος εφικτός.
* Πώς σχολιάζετε την άποψη ότι υπάρχει άνοδος των άκρων;
Επιχειρούν λοιπόν να πλασάρουν τη θεωρία των άκρων. Και να ταυτίσουν την Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της με την ακροδεξιά. Αυτή η απόπειρα μόνο ως πολιτική χυδαιότητα μπορεί να χαρακτηριστεί. Στις δύο δεκαετίες που κυριαρχούσε το αμαρτωλό τρίγωνο «δικομματισμός - τράπεζες - μέσα ενημέρωσης», οι ακροδεξιοί είχαν πιάσει στασίδι στα κανάλια, όχι οι αριστεροί. Τα τελευταία χρόνια η εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής είναι στο απυρόβλητο από την εξουσία, όχι η Αριστερά. Για τον απλούστατο λόγο ότι την Αριστερά δεν την έχουν στο χέρι ούτε πρόκειται ποτέ να συναινέσει σε κανένα κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα. Αν λοιπόν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ τους ενδιαφέρει στα αλήθεια ο κίνδυνος εκφασισμού της κοινωνίας, ας αφήσουν την προπαγάνδα που ποτίζει τον σπόρο του φασισμού, ας σταματήσουν να τους χαϊδεύουν τ’ αυτιά και να τους χρησιμοποιούν.
* Εκτιμάται ότι υπάρχει δυνατότητα αλλαγής σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή μια αριστερή κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια διαπραγμάτευσης και διαμόρφωσης εξελίξεων;
Η Ευρώπη του Μάαστριχτ τελείωσε. Είναι ιδεοληψία να νομίζει κανείς ότι η Ευρώπη μπορεί να παραμείνει ως έχει. Δυστυχώς η ελληνική μνημονιακή συμμαχία είναι θλιβερός ουραγός της κ. Μέρκελ. Δεν υπάρχει σοβαρός αναλυτής που να μη λέει όσα εμείς υποστηρίζαμε εδώ και καιρό. Θα υπάρξουν λοιπόν αλλαγές. Διότι, εκτός από τα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής ηγεσίας, υπάρχει η κοινωνία που θέλει να μείνει κοινωνία, υπάρχει το μέτωπο της ενωμένης Αριστεράς στη Γαλλία, στην Ισπανία, στα συνδικάτα της Ιταλίας. Υπάρχει αυτό που είπε ο Μελανσόν: «η αναγέννηση της ανυποχώρητης Αριστεράς». Υπάρχουν οι πλατείες και ο λαϊκός παράγοντας, με το πιο δημοκρατικό και αντικαπιταλιστικό σύνθημα: «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Αυτή η Ευρώπη, της αλληλεγγύης, της αξιοπρεπούς εργασίας και της αξιοπρεπούς αμοιβής, η Ευρώπη της δημοκρατίας και της ανυπακοής στον καζινο-καπιταλισμό, έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Σήμερα, αυτή η Ευρώπη και αυτή η Αριστερά, η ενωμένη και με σύγχρονο προγραμματικό λόγο, θα δώσει την πρώτη απάντηση στη Γαλλία. Στο τέλος του μήνα στην Ιρλανδία και στις 6 Μαΐου στην Ελλάδα. Είμαστε κοντά, πιο κοντά από ποτέ, οι λαοί της Ευρώπης να κατατάξουν στην κατηγορία "σκουπίδια" και τον νεοφιλελευθερισμό.
* Στην υποχώρηση του νεοφιλελευθερισμού θα μπορούσαμε να εντάξουμε και την επανεθνικοποίηση των πετρελαίων στην Αργεντινή;
Ακριβώς. Η Αργεντινή αποφάσισε να επανεθνικοποιήσει την εταιρεία πετρελαίων που της έκλεψαν όταν η χώρα ήταν όμηρος του ΔΝΤ και οδηγήθηκε με σχέδιο στη φτώχεια και τη χρεωκοπία. Διότι, ο ορυκτός πλούτος πρέπει να αξιοποιείται με όρους κοινωνικής ανταποδοτικότητας και όχι κερδοσκοπίας.
Εμείς είμαστε με την επιλογή της σημερινής κυβέρνησης της Αργεντινής, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος είναι με τις εκθέσεις και τα σχέδια του ΔΝΤ. Με το Μνημόνιο Βενιζέλου και την κυβέρνηση Σαμαρά - Παπαδήμου, όλη η δημόσια περιουσία και οι φυσικοί πόροι της χώρας εκχωρήθηκαν στους δανειστές και το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό είναι το μεγάλο όραμα, το εθνικό συμφέρον για το οποίο μας καλούσαν σε σιωπητήριο οι κύριοι Βενιζέλος και Σαμαράς. Για κακή τους τύχη, οι συγκυρίες και οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της Αργεντινής τους εξέθεσαν.
* Έχετε σταθερά υποστηρίξει την εκλογική συνεργασία της Αριστεράς. ΚΚΕ και ΔΗΜ.ΑΡ. δεν ανταποκρίνονται. Θα επιμείνετε;
Η πρότασή μας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είναι στρατηγική επιλογή για εμάς. Είναι μεγάλη ανάγκη για την κοινωνία. Την έχουμε διατυπώσει εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Με επιμονή και υπομονή δρέπουμε τους πρώτους καρπούς των προσπαθειών μας με τη συνάντησή μας με συντρόφους του σοσιαλιστικού χώρου, με τους οποίους συγκροτήσαμε το ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Πιστεύω ότι η ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά τις εκλογές και η καθολική απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς θα δώσουν την ώθηση στο ζήτημα της ενότητας. Δυστυχώς, με διάφορα προσχήματα, οι ηγεσίες του ΚΚΕ και της ΔΗΜ.ΑΡ. απορρίπτουν όλες τις ενωτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζαμε ότι τουλάχιστον την πρότασή μας για τις μονοεδρικές θα την αποδεχόντουσαν. Απάντησαν με αμηχανία και θέτοντας όρους τεχνικούς και όχι πολιτικούς. Ο εκλογικός νόμος είναι νομικό όπλο στα χέρια του συστήματος, όχι πρόσχημα για τη μη συνεργασία. Μπορούσαν, εάν το πρόβλημά τους είναι νομικό, να το συζητήσουμε και να υπερβούμε από κοινού τα εμπόδια. Ο κόσμος όμως λέει ένα μεγάλο "ναι" στην ενότητα, ο κόσμος ζητάει με τεράστια ποσοστά κυβέρνηση της Αριστεράς. Γιατί ξέρει ότι με τέτοια κυβέρνηση δεν πρόκειται το ταμείο του κράτους να πάει στο εξωτερικό, ξέρει ότι με κυβέρνηση Αριστεράς δεν θα γίνουμε η πρώτη χώρα-αποικία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξέρει ότι πρώτα θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις και μετά οι τοκογλύφοι. Κι αν ο κόσμος της Αριστεράς πει το μεγάλο "ναι", κανείς δεν θα επιμείνει στο μικρό του "όχι".
* Και από τη ΔΗΜ.ΑΡ. περιμένατε τέτοια αντίδραση;
Όχι, αλλά δυστυχώς αυτό που έλεγαν εγχείρημα της «ανανεωτικής αριστερής φυσιογνωμίας» πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε «ανασύνθεση του σοσιαλιστικού χώρου», με ταυτόχρονες μεταγραφές στελεχών του σκληρού σημιτικού μπλοκ. Έτσι σήμερα, η ΔΗΜ.ΑΡ. με τις επιλογές που έκανε μοιάζει να αγιοποιεί την περίοδο. Η εποχή Σημίτη όμως ήταν η αρχή της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ, η οποία ολοκληρώθηκε υπό την ηγεσία Παπανδρέου - Βενιζέλου. Τότε πρωτακούσαμε για απασχολήσιμους και ευελφάλεια. Τότε έγινε η ληστεία του Χρηματιστηρίου, η σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και η εκρηκτική άνοδος του χρέους από τα 100 στα 180 δισ. Η Αριστερά πρέπει να βγάλει σοβαρά συμπεράσματα από αυτή την περίοδο. Εμείς σε κάθε περίπτωση επιμένουμε πως η θέση τους είναι σε συμμαχία μαζί μας. Δεν πρέπει να γίνουν αριστερό συμπλήρωμα μιας μνημονιακής λύσης. Αριστερά του Μνημονίου δεν υπάρχει.
* Τι μπορεί να κρατήσει η Αριστερά από την πορεία των δύο τελευταίων ετών;
Σε αυτόν τον τριετή πόλεμο των αγορών ενάντια στη δημοκρατία κρατάμε τον αγώνα που έδωσαν εκατομμύρια πολίτες καθημερινά στις πλατείες, στους δρόμους και τους εργασιακούς χώρους. Είμαστε περήφανοι για τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστάτησαν σε αυτόν τον αγώνα. Στα κινήματα «Δεν πληρώνω», στα κινήματα ενάντια στο χαράτσι. Είμαστε περήφανοι για όσους και όσες αποχώρησαν από το κυβερνητικό κόμμα, μένοντας πιστοί στα ιδανικά τους και συναντήθηκαν μαζί μας για να συγκροτήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό κοινωνικό Μέτωπο. Νιώθουμε δέος που αγωνιστήκαμε δίπλα στον Μ. Θεοδωράκη και τον Μ. Γλέζο. Και στις 6 Μαΐου πιστεύουμε ότι θα νικήσει η Δημοκρατία, θα νικήσει η Αριστερά.
