1. Μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου πιστεύετε πως δικαιώθηκαν όσοι υποστήριζαν ¨τι ΠΑΣΟΚ, τι ΝΔ¨;
Τα δυο κόμματα δεν είναι ίδια αλλά όπως αποδείχθηκε διέθεταν συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά σχέδια απέναντι στη κρίση. Το επισημάναμε και προεκλογικά και δεχθήκαμε σφοδρή κριτική. Αμέσως μετά τις εκλογές επιβεβαιωθήκαμε όταν η νέα κυβέρνηση άρχισε να «παίζει» με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, προκειμένου να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη των προεκλογικών της δεσμεύσεων και να προωθήσει τα συγκεκριμένα μέτρα. Το ότι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, οφείλεται και σε αυτά τα κυβερνητικά παιχνίδια, και κυρίως στις δημόσιες δηλώσεις για Τιτανικούς και χρεοκοπία. Το ερώτημα λοιπόν για το ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πρέπει να το απευθύνετε στους πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απαλλαγούν από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και τους προέκυψε συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ.
2. Γιατί θεωρείτε τόσο αρνητική τη στήριξη που δίνει ο κ. Καρατζαφέρης στην κυβέρνηση για την οικονομία; Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, μάλιστα, κερδίζει δημοσκοπικά με τη στάση του περισσότερο απ’ ότι εσείς…
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι ένας συνεπέστατος αντιδραστικός πολιτικός. Ο εχθρός του είναι οι μετανάστες, και οποιοσδήποτε διεκδικεί εργασιακά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Κατά τα άλλα, πάγια θέση του είναι η αδιαμαρτύρητη υποταγή σε κάθε μορφή εξουσίας, είτε αυτή είναι οι τράπεζες, είτε οι Βρυξέλλες, είτε οι εργοδότες. Με την έννοια αυτή, η συμπολίτευση στην οποία επιδίδεται, είναι απολύτως ενδεικτική για το είδος της πολιτικής που ασκεί σήμερα η κυβέρνηση. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι αντίθετα με την ιδεολογία του, αλλά είναι συμβατά με την ιδεολογία του κ. Καρατζαφέρη και αυτό αρκεί. Όσο για τις δημοσκοπήσεις, καλύτερα να περιμένουμε, γιατί όπως θα έχετε παρατηρήσει, δημοσκοπήσεις αυτή την περίοδο, για κάποιο περίεργο λόγο, δεν γίνονται.
3. Αν υποθέσουμε ότι έχετε δίκιο και κατακρημνιστεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. Τι εναλλακτικό βλέπετε; Και μάλιστα περισσότερο προοδευτικό;
Εναλλακτική πολιτική είναι αυτή που ενισχύει τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αναζητά το κόστος εξόδου από την κρίση σε αυτούς που επί δεκαετίες συσσωρεύουν μυθώδη κέρδη, και στηρίζει την έξοδο από την σημερινή κατάσταση σε συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, καθώς και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Είναι μάλιστα η μόνη ρεαλιστική, καθώς η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης μας οδηγεί σε μια τρομακτική ύφεση. Για να προωθηθεί όμως μια τέτοια εναλλακτική πολιτική, χρειάζεται να υπάρξουν και οι κατάλληλοι πολιτικοί συσχετισμοί, καθώς και ισχυρή πίεση από τον κόσμο. Και αυτό ακριβώς είναι που επιδιώκουμε, με τις πολιτικές μας παρεμβάσεις.
4. Εσείς παρεμπιπτόντως ζητάτε να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, όπως πράττει ο κ. Αλαβάνος;
Ζητάμε να παρθούν πίσω τα μέτρα. Να συγκλίνουν σε αυτό το στόχο ακόμα και οι πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων, πλειοψηφικό και αποτελεσματικό. Αν αυτό το μέτωπο είναι νικηφόρο, οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
5. Πιστεύετε και εσείς ότι το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε, μαζί του και οι σημερινοί κομματικοί σχηματισμοί της Αριστεράς, είναι προς απόσυρση;
Οι αποσύρσεις στην πολιτική δεν έρχονται με διακηρύξεις. Έρχονται από την στιγμή που συγκροτούνται νέες κοινωνικές συμμαχίες και ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα. Πιστεύω ότι το σύστημα που διακυβέρνησε τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια, βασισμένο σε εναλλαγή των δύο κομμάτων, βρίσκεται σε βαθειά κρίση, από την οποία δεν θα τα καταφέρει να βγει. Και ταυτόχρονα πιστεύω ότι η Αριστερά οφείλει να υπερβεί τα δικά της προβλήματα, αν θέλει να είναι αντίστοιχη με τις απαιτήσεις των καιρών.
6. Συνεχίζετε να επιμένετε στη συγκρότηση του τρίτου πόλου της Αριστεράς; Και ρωτώ γιατί από την άλλη υποστηρίζετε πως οι διαφορές σας με το ΚΚΕ είναι ριζικές…
Ακούστε, η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Και δεν είναι μόνο η αδυναμία των ανθρώπων να αντεπεξέλθουν οικονομικά, είναι ακόμα το ξήλωμα του ασφαλιστικού και η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Η κατάσταση αυτή μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει ουσιαστική και άμεση αντίσταση από την πλευρά της κοινωνίας. Και για να είναι αποτελεσματική η αντίδραση αυτή, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα στον αγώνα. Η ενότητα δεν προϋποθέτει απόλυτη ιδεολογική συμφωνία, προϋποθέτει βούληση.
7. Καλά πώς θα συνεργασθείτε με την κυρία Παπαρήγα, που σας αποκαλεί-όσους μείνατε στον ΣΥΝ-…ποντίκια;
Δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική επιλογή του Περισσού. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή ενότητα του κόσμου που ακουμπά σε όλο τον προοδευτικό χώρο για να ανατραπούν τα μέτρα. Να συναντηθούν όλοι σε αυτά που τους ενώνουν. Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό.
8. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πάντως, εξακολουθεί να σας έχει στο στόχαστρο, με ιδιαίτερους μάλιστα χαρακτηρισμούς. Έχει κάτι προσωπικό μαζί σας; Τι κατά τη γνώμη σας συμβαίνει…
Ο κ. Πάγκαλος εδώ και πολύ καιρό επιδίδεται σε εκστρατεία λάσπης, ασύστολων συκοφαντιών και φραστικού τραμπουκισμού ενάντια στην Αριστερά. Αυτό δεν οφείλεται απλώς στο οξύθυμο του χαρακτήρα του. Είναι μια στάση που εντάσσεται πλήρως στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Χρειάζονται ένα εσωτερικό εχθρό για να αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση τους. Έφτασαν στο σημείο να βεβαιώνουν ότι κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε τον κ. Παναγόπουλο, και συγγνώμη δεν ζητήσανε. Το έργο όμως είναι ξαναπαιγμένο και ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Όταν θα διαπιστώσουν την ζημιά που τους κάνει και θα επιχειρήσουν να τον μαζέψουν, θα είναι αργά.
9. Χωρίς μισόλογα κ. Πρόεδρε για ένα θέμα που συζητείται πολύ στον ΣΥΝ. Ναι ή όχι από το κόμμα σας στην συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε.;
Το να κάνεις κριτική στις σημερινές δομές και στις κατευθύνσεις που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ζήτημα. Το να θεωρείς ευνοϊκό για τις κοινωνικές τάξεις που θέλεις να εκπροσωπήσεις, το σενάριο αποχώρησης είναι άλλο. Άλλωστε μια τέτοια προοπτική δεν θα δημιουργούσε κάποιο μεγάλο κόστος στην Ευρώπη, ενώ για την Ελλάδα θα ήταν ανυπολόγιστο. Αυτό που φοβούνται οι κυρίαρχοι κύκλοι στην ΕΕ, είναι ένας συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων σε όλες τις χώρες. Και εκεί στρέφουμε τις προσπάθειές μας. Η στρατηγική της Αριστεράς πρέπει να είναι να αλλάξουμε την Ευρώπη. Όχι να την εγκαταλείψουμε.
10. Ναι ή όχι στη ζώνη του ευρώ;
Στο βαθμό που δεν υπάρχει εναλλακτική στρατηγική για τη συμμετοχή μας σε κάποια άλλη περιφερειακή οικονομική συνεργασία, νομίζω ότι δε χωράει ερώτημα. Για σκεφτείτε λίγο τις συνέπειες: Η επιστροφή στην δραχμή, θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπούν σε υποτιμημένες δραχμές οι μισθοί και να παραμείνουν σε ευρώ τα χρέη και τα κέρδη. Τα κεφάλαια θα εγκαταλείψουν τη χώρα λίγα εικοσιτετράωρα πριν την υποτίμηση, για να επιστρέψουν υπερτιμημένα και να αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα. Αυτό θα οξύνει ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες. Η αριστερά δε μπορεί να υπερασπίζεται μια τέτοια εκδοχή αλλά να διεκδικεί μια άλλη πολιτική ανάπτυξης για την Ευρώπη. Με άλλη λογική για το νόμισμα, απαλλαγμένη από τον μονεταρισμό και την περιοριστική πολιτική. Γιατί το σημερινό γερμανοκεντρικό μοντέλο βρίσκεται σε αδιέξοδο, πράγμα που ομολογείται πλέον ανοιχτά. Θα με ρωτήσετε, βέβαια, αν μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική είναι ρεαλιστική. Μήπως, όμως, είναι ρεαλιστικό να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρώπη ως έχει;
11. Προσδοκάτε σε έναν…Λαφονταίν από το ΠΑΣΟΚ; Ή τουλάχιστον προοπτική σε μια σοσιαλιστική συνιστώσα του ΣΥΝ, με στελέχη που θα προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ;
Εκτιμούμε ότι ο σημερινός δρόμος τον οποίο έχει επιλέξει η κυβέρνηση, θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε βαθύτατη κρίση. Και το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης αυτής, θα είναι η οριστική αποκοπή του ΠΑΣΟΚ από στρώματα που παραδοσιακά το υποστήριζαν. Εμείς με τον κόσμο αυτόν θέλουμε πρώτα από όλα να συναντηθούμε. Πιστεύω ότι μια τέτοια συνάντηση μπορεί να απελευθερώσει απίστευτη ενέργεια, προωθητική και δημιουργική για τον τόπο. Από εκεί και πέρα, αν δρομολογηθούν τέτοιες εξελίξεις, σίγουρα θα εκφραστούν και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αλλά δεν είναι το πρώτο που μας ενδιαφέρει. Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι να υπάρξει αντίσταση στα κυβερνητικά μέτρα. Γιατί η επίθεση στους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφάλιση, είναι κάτι που αφορά τους πάντες, ανεξάρτητα από το κόμμα που επέλεξαν στις εκλογές.
12. Οι παρατάξεις που στηρίζετε σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα συνεχίσουν να μετάσχουν στα όργανα των διοικήσεων των Συνομοσπονδιών;
Όσα προβλήματα και καθυστερήσεις και αν έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, η διάσπασή του σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο θα ήταν πολύ σοβαρό λάθος. Η συμμετοχή σε αντιπροσωπευτικά προεδρεία, είναι μια στάση που πρέπει να κριθεί ως προς τα θετικά και τα αρνητικά της σημεία. Το σημαντικό είναι να ασκεί η αριστερά σταθερή και κάθετη αντιπολίτευση απέναντι στον κυβερνητικό και τον πελατειακό συνδικαλισμό. Και ταυτόχρονα, να πιέζει όσο γίνεται περισσότερο για τον αναπροσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος προς τους κοινωνικούς αγώνες, καθώς και την επανασύνδεσή του με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά τους νέους ανθρώπους, που παλεύουν για τα 500 και τα 600 ευρώ χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.
13. Με το Συνέδριο του Ιουνίου τι θέλετε να πετύχετε κ. πρόεδρε;
Το προηγούμενο διάστημα, ήρθαμε αντιμέτωποι κατά πρόσωπο με τις αδυναμίες μας και μάλιστα με αρκετά επώδυνο τρόπο. Αν θέλουμε λοιπόν να αντιστοιχούμε στην κρισιμότητα των περιστάσεων και να είμαστε πολιτικά αποτελεσματικοί, οφείλουμε αυτές τις αδυναμίες να τις δούμε διεξοδικά και να τις ξεπεράσουμε. Αυτό καλείται να κάνει το Συνέδριό μας. Και μπορεί να το κάνει, πάντα με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, με πολιτική σύνθεση και με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες.
14. Την επομένη, δηλαδή, οι τάσεις θα λειτουργούν ως ¨κόμμα μέσα στο κόμμα¨;
Τις τάσεις δεν μπορείς να τις αποκλείσεις, ούτε να τις απαγορεύσεις. Όπως δεν μπορείς να απαγορεύσεις και την ελεύθερη διατύπωση απόψεων. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει κόμμα, που εργάζεται και λειτουργεί ως τέτοιο και όχι ως ομοσπονδία τάσεων, με αλληλοσυγκρουόμενα πολιτικά σχέδια. Αυτό νομίζω ότι είναι και η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και των φίλων του κόμματος, να γίνει επιτέλους ο ΣΥΝ κόμμα με κανόνες και πλαίσιο λειτουργίας που όσοι θέλουν να βρίσκονται εντός οφείλουν να το σέβονται. Αυτό μας ζήτησε ο κόσμος μας και νομίζω ότι στο συνέδριο θα αποτυπωθεί πλήρως.
15. Σας κατηγορούν, πάντως, ότι επιδιώκετε την διάσπαση του ¨Αριστερού Ρεύματος¨ και τη συγκρότηση ¨προεδρικής¨ ομάδας;
Ο στόχος είναι η επιστροφή της πολιτικής στα θεσμικά όργανα του κόμματος. Με δημοκρατική λειτουργία, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες και όχι με διαμόρφωση των ισορροπιών σε διαδρόμους και κλειστά γραφεία. Το κόμμα δεν χρειάζεται άλλες τάσεις, έχει ήδη αρκετές. Το κόμμα χρειάζεται κανόνες λειτουργίας, σεβασμό στην δημοκρατία, και πολιτική που θα εμπνέει και θα εκφράζει τα μέλη του.
16. Την ¨Ανανεωτική Πτέρυγα¨ τη θεωρείτε ικανή να διασπάσει τον ΣΥΝ, αν δεν ικανοποιηθεί στην ¨κόκκινη γραμμή¨ που θέτει για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ και καιρό δέχομαι εισηγήσεις διασπάσεων εκατέρωθεν. Το θεωρώ θετικό ότι αυτές οι εισηγήσεις δεν περπατάνε στον πονεμένο από χίλιες διασπάσεις κόσμο της αριστεράς. Σε ένα κόμμα, οι όροι συνύπαρξης διαμορφώνονται από όλους, και αφορούν και την πολιτική συμμαχιών, και την υλοποίηση ή υπονόμευση των αποφάσεων, και την επιδίωξη ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και τα πάντα. Νομίζω ότι μια σοβαρή εμβάθυνση της πολιτικής μας γραμμής και μια σαφής δέσμευση σε κανόνες λειτουργίας, μπορεί να μας φέρει όλους σε κοινή κατεύθυνση χωρίς η εσωκομματική δημοκρατία να θιγεί στο ελάχιστο.
17. Ριζική ανανέωση να περιμένουμε κ. Πρόεδρε; Την χρειάζεται ο ΣΥΝ;
Η ανανέωση είναι πολιτικό ζήτημα. Δεν μας ενδιαφέρει απλώς η ανανέωση για την ανανέωση, μας ενδιαφέρει κάθε βήμα που θα κάνει τον ΣΥΝ λιγότερο γραφειοκρατικό, και πιο αποτελεσματικό στην πολιτική του δουλειά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανανέωση, με σαφή και ξεκάθαρα πάντως τα πολιτικά κριτήρια, είναι διαρκές ζητούμενο. Ειδικά για την δική μας αριστερά, που αντιμετωπίζει την πολιτική ως στάση ζωής και όχι ως κατεστημένο.
18. Στις προσεχείς εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, αποκλείεται κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ;
Η τελευταία μας απόφαση, είναι σαφέστατη. Πάμε με τους συμμάχους μας της ριζοσπαστικής αριστεράς και επιδιώκουμε διεύρυνση και προς άλλους χώρους, ιδιαίτερα τον οικολογικό, στην βάση της αντιμετώπισης των τοπικών προβλημάτων. Εμείς θα επιμείνουμε στην συγκρότηση αυτοδιοικητικών σχημάτων που θα είναι μεν πλατειά και ανοιχτά σε συνεργασίες, αλλά θα είναι όσο πιο αξιόπιστα γίνεται σε επίπεδο προγράμματος, αυτοδιοικητικής πρακτικής και προσώπων. Αλλά είναι σημαντικό να αναδειχτούν και τα τρέχοντα πολιτικά προβλήματα, ιδιαίτερα στους διευρυμένους δήμους των μεγάλων πόλεων και τις περιφέρειες, όπου η αναμέτρηση έχει κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Και με αυτή την έννοια, θέμα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ δεν τίθεται, πόσο μάλλον στις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, όταν ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με μια τέτοια κυβερνητική πολιτική.
* Βλέπουμε ότι είστε κάθετα αντίθετος με το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. Είναι στ΄ αλήθεια τόσο τρομερό;
Το ΔΝΤ μπήκε στη διεθνή ατζέντα ως λύση από τον κ. Παπανδρέου. Βέβαια πρωτίστως, εντός συνόρων, είχε υποδειχθεί από τους δύο ένθερμους υποστηριχτές της πολιτικής του, τους κ.κ. Καρατζαφέρη και Μητσοτάκη. Δε πιστεύω ότι πρόκειται για γλωσσικό ολίσθημα του κου Παπανδρεόυ, ούτε για μπλόφα. Σε τόσο σημαντικά θέματα δε μπορεί κανείς να μπλοφάρει. Μάλλον πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Σε κάθε περίπτωση εάν καταλήξουμε στο ΔΝΤ την απόλυτη ευθύνη θα την έχει ο κ. Παπανδρέου. Στο ΔΝΤ όμως έχουν βέτο οι ΗΠΑ. Άρα εδώ έχουμε κατ’ αρχήν μια οδυνηρή διπλωματική ήττα της Ευρώπης. Δεύτερον, είναι σαφές ότι το ΔΝΤ θα διεκδικήσει εφαρμογή απάνθρωπων και αποτυχημένων πολιτικών οι οποίες τελευταία αποκαλούνται «τεχνογνωσία». Ακούσαμε και κάποιες αστειότητες από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να ζητήσει νέα μέτρα, οι οποίες όμως διαψεύστηκαν εντός 24ώρου, από τον κ. Στρος Καν.
* Τα έχετε βάλει με τις τράπεζες μήπως έχετε μονομανία κ. Πρόεδρε;
Οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 28 δις δημόσιου χρήματος, προκειμένου να διασφαλιστεί η ρευστότητα στην οικονομία, την οποία ποτέ δεν είδαμε. Κερδοσκοπούν ασύστολα ακόμα και τώρα δανειζόμενες με 1% από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζοντας το κράτος με πενταπλάσιο ποσοστό. Οι τράπεζες κρατάνε περίπου το 25% του ελληνικού χρέους. Είναι οι εγχώριοι κερδοσκόποι. Εμείς λέμε κάτι πολύ απλό. Να επιστρέψουν στον έλληνα φορολογούμενο όσα βγάζουν από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Είναι παράλογο αυτό; Λέμε να μετοχοποιούν ένα μέρος των κερδών τους και να το αποδίδουν στα ασφαλιστικά ταμεία. Μήπως και αυτό είναι παράλογο; Σε κάθε περίπτωση η χώρα δε πρόκειται να βγει από τη κρίση αν δεν γίνουν ριζικές τομές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν δε προχωρήσουμε άμεσα σε έναν ισχυρό δημόσιο πυλώνα, που θα κατευθύνει τον ανταγωνισμό προς όφελος των δανειοληπτών και θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη με κριτήριο τη κοινωνική ανταποδοτικότητα και όχι το κέρδος των μετόχων.
To Γραφείο Τύπου
