- Θέλω να ξεκινήσω από αυτό που προσωπικά θεωρώ μείζον γεγονός και το οποίο δεν ανατρέπεται από οτιδήποτε άλλο, ήταν οι τεράστιες διαδηλώσεις, η τεράστια συμμετοχή στην απεργία σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα για δύο ημέρες, για 48 ώρες, και το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν που, δεν ξέρω, νομίζω πως η επόμενη ημέρα δεν είναι ίδια πια, ανεξαρτήτως αν πέρασε το νομοσχέδιο ή δεν πέρασε. Αν πήρε 153 ή 154 ... Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας άποψη..
Πρέπει να είναι κάποιος τυφλός, κουφός, άλαλος, όπως είναι η κυβέρνηση σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας και με την ίδια την κοινωνία, για να μη βλέπει ότι εκφράστηκε αυτές τις δύο ημέρες και η οργή και η αγανάκτηση σε ένα νέο επίπεδο συνειδητότητας, όχι για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά για να φύγει αυτή η κυβέρνηση, για να υπάρξει πραγματική δημοκρατία στον τόπο. Εκατομμύρια Έλληνες σε όλη τη χώρα διαδήλωσαν ενάντια σε αυτή την πολιτική. Εκατομμύρια Έλληνες καταλαβαίνουν πως αυτά τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Και όχι πλέον έκπληκτοι. Γιατί απέκτησαν αυτό το επίπεδο συνειδητότητας. Είδε ο Ελληνικός λαός την ελαστικότητα της συνείδησης της κοινοβουλευτικής σήμερα πλειοψηφίας, η οποία βεβαίως, την επόμενη μέρα το πρωί θα βρέθηκε έκπληκτη μπροστά στην ανακοίνωση – γιατί κάποιοι την ξέρανε από τα πριν – ότι την Κυριακή δεν θα ληφθούν τελικές αποφάσεις. Ότι τα πραγματικά προβλήματα υπερβαίνουν τις επικοινωνιακές και πολιτικές ανάγκες της ίδιας της κυβέρνησης και ότι η ίδια η κυβέρνηση όχι απλώς ταυτίζεται με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Επιδίωξη τους δεν είναι το ΄΄βιώσιμο χρέος΄΄. Δεν είναι τα μέτρα μέσο, είναι σκοπός. Η κυβέρνηση αφού τόλμησε επιτέλους να έρθει στο φως η περίφημη επιστολή του κ. Βενιζέλου προς την Λαγκάρντ, ανακαλύψαμε ότι το άρθρο 37 δεν υπήρχε, ήταν δική τους πρωτοβουλία.
- Είναι από την καλή τους την καρδιά που λέμε..να δώσουμε και κάτι παραπάνω. Αντιθέτως ανακαλύψαμε τη δέσμευση για απεριόριστες απολύσεις στο δημόσιο, στα αγγλικά μάλιστα, για όσες χρειαστεί και χωρίς τέλος…..δηλαδή δεν είναι μόνο οι 30 χιλιάδες….
Προειδοποιήσαμε ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι τελικά. Μπορεί οι διάφοροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να έβγαιναν και να λέγανε για τελευταία φορά – θυμίζει άλλα πράγματα αυτό το «για τελευταία φορά» - αλλά φαίνεται ότι τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Γιατί ο στόχος είναι να ισοπεδωθεί η κοινωνία και τα δικαιώματά της.
- Πιστεύετε ότι μπορεί αυτή η κυβέρνηση να σταθεί πλέον με αυτά; Δηλαδή, ακόμα και οι δικοί τους βουλευτές λένε από Δευτέρα πρωτοβουλίες…μπορεί να σταθεί το ΠΑΣΟΚ, να συνεχίσει;…
Έχει ένα εύστοχο τίτλο η Αυγή σήμερα που λέει ότι «το νομοσχέδιο πέρασε, η κυβέρνηση καταρρέει». Όση αναλγησία και να έχουν, όσο αυταρχισμό και να επιδείξουν απέναντι στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους άνεργους, δεν θα έχουν καλό τέλος.
- Θέλω να πάμε λίγο στα χθεσινά γεγονότα που ήταν πολύ θλιβερά και κατέληξαν, δυστυχώς, με έναν νεκρό συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, οικοδόμο, άνεργο, 53 ετών, νεότατο άνθρωπο και βέβαια χθες είχαμε την επίθεση των κουκουλοφόρων στο ΠΑΜΕ, είχαμε την αντίδραση του ΠΑΜΕ, είχαμε επίθεση και στον ΣΥΡΙΖΑ, βρήκε αφορμή τέλος πάντων η κα Παπαρήγα, δεν ξέρω ποιο είναι το σχόλιό σας για όλα αυτά;
Θα ήθελα να πω το εξής. κατ’ αρχήν έχουμε οργή μέσα μας γι’ αυτό που έγινε. Οργή, αγανάκτηση και, βεβαίως, εκφράζουμε και τα πιο βαθειά συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού, αλλά και στο ΠΑΜΕ, για τον νεκρό, ο οποίος πρέπει σας πω ότι ήταν και γνωστός και είχε όλο το σεβασμό μας για την δράση του παρόλο ότι ήταν σε έναν άλλο πολιτικό χώρο. Και θεωρούμε, βεβαίως, ότι εκείνο που πρέπει να μείνει δεν είναι το που, πως, πότε, γιατί, αλλά το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ξεκίνησε το πρωί από το σπίτι του να πάει με ειρηνικό και μαχητικό τρόπο, να εκφράσει τη δική του ιδεολογία και λογική, να πάρει μέρος σε μια διαδήλωση ενάντια στην κυβέρνηση και δεν γύρισε. Αυτό είναι το ένα ζήτημα.
- Να πούμε ότι είναι ο Δημήτρης Κοτζαρίδης.
Είναι ο Δημήτρης Κοτζαρίδης, 53 χρονών, οικοδόμος από το Βύρωνα, γραμματέας του ΠΑΜΕ του Βύρωνα. Και θέλω να τονίσω το εξής. όταν το λαϊκό κίνημα με τις πιο ογκώδεις διαδηλώσεις, με τις πιο ογκώδεις πορείες, παίρνει στα χέρια του την κατάσταση, αυτό είναι το βασικό. Θεωρούμε ότι ήταν εγκληματική η επίθεση ενάντια στο ΠΑΜΕ, αντικειμενικά προβοκατόρικη και βεβαίως από την άλλη μεριά θεωρούμε ότι είναι ιδεολογική αγκύλωση, αν δεν είναι κάτι χειρότερο, η προσπάθεια που κάνουν από χθες το βράδυ στελέχη του ΚΚΕ, να επιρρίψουν ευθύνες σε άλλους αριστερούς χώρους, προσπαθώντας να διαμορφώσουν τι; Τείχη που έσπασαν, τείχη που έπεσαν μέσα από μεγαλειώδης συγκεντρώσεις. Από εκεί και πέρα εμείς πρέπει να επιμείνουμε στην ίδια λογική, την ανάπτυξη του κινήματος, την πολιτικοποίησή του, τη δράση του, τη δημοκρατικότητά του. Άλλωστε και σήμερα γίνονται γενικές συνελεύσεις σε πάρα πολλούς χώρους με τεράστια συμμετοχή, για το πώς θα συνεχίσουμε τους αγώνες. Βεβαίως, μέσα στη χθεσινή διαδικασία καταρρίφτηκαν και διάφοροι μύθοι. Ο μύθος ότι οι «λαϊκοί στρατοί» ή ο μύθος ότι οι «επαναστατικές πρωτοπορίες» θα δίνουν λύση ερήμην, είτε δια της περιφρούρησης είτε δια της εγκληματικής επίθεσης είτε δια του πετροπόλεμου με τα ΜΑΤ κλπ, θα δίνουν λύσεις στα προβλήματα του λαϊκού κινήματος. Αυτά δεν υπάρχουν. Συγχρόνως, πρέπει να πούμε ότι για άλλη μια φορά τη βασική ευθύνη την παίρνει η κυβέρνηση, η κυβέρνηση που χρειάζεται τον πιο έντονο και ένοπλο πια αυταρχισμό για να περάσει αυτή την πολιτική της.
- Το κλίμα το δημιουργεί η κυβέρνηση, αυτό είναι αλήθεια. Όταν η κυβέρνηση δημιουργεί το κλίμα αυτό, δηλαδή όταν εξωθεί τον κόσμο στα άκρα, δημιουργεί κλίμα βίας, που την συμφέρει κυρίως….
Η κυβέρνηση με την πολιτική της είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη πηγή βίας.
- Δεν πρέπει να χάνουμε το στόχο αυτό είναι το θέμα.
Η βία υπάρχει στο τραπέζι, στην κουζίνα κάθε οικογένειας, μόλις θα έρθουν και οι λογαριασμοί…
- …γιατί υπάρχει πιο μεγάλη βία από το να κόψουμε το ρεύμα ενός ανθρώπου και να τον αφήσεις στο σκοτάδι, υπάρχει μεγαλύτερη βία από αυτό; Μπορεί να του κοστίσει ακόμα και τη ζωή του. Αυτό το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες είναι βία.
Θα έλεγε κανένας, ότι δύσκολα μπορεί να βρει παραδείγματα μεγαλύτερης βίας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από τον πατέρα και τη μητέρα που ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν και δεν μπορούν να πάνε τα στοιχειώδη στην οικογένειά τους. Το είπατε εύστοχα, ότι «υπάρχει μεγαλύτερη βία από το να κόψουν το ρεύμα;». Και μια σειρά άλλα θέματα. Δηλαδή, πρέπει να βλέπουμε αυτή τη βία, την οποία εξασκεί στην κυβέρνηση, για να καλύψει, για να περιφρουρήσει αυτή τη βία χρησιμοποιεί και άλλου είδους βία. Δηλαδή, τη βία της αστυνομικής καταστολής, και μέσα σε αυτό το κλίμα πάντοτε ευδοκιμούν θύλακες παρακρατικοί, οι οποίοι πάνε να εκμεταλλευτούν για να δημιουργήσουν τρόμο και φόβο. Δεν θα τους περάσει.
To Γραφείο Τύπου
