Συναδέλφισσες / συνάδελφοι
Το νεοφιλελεύθερο – νεοσυντηρητικό κοινωνικό μοντέλο στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο περνά τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα κρίση του με τo χρηματοπιστωτικό σύστημα σε Η.Π.Α. και σε Ε.Ε. να καταρρέει. Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών ρίχνουν εκατοντάδες δις. για να απορροφήσουν τις ζημιές μεγάλων τραπεζών κοινωνικοποιώντας τα χρέη τους, την ίδια ώρα που ομνύουν υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Η πρόθεσή τους δεν είναι φυσικά η αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών, ή η στήριξη των εργαζομένων, αλλά η στήριξη του κεφαλαίου και αποφυγή της συνολικής χρεοκοπίας. Ο νεοφιλελευθερισμός ως μορφή διαχείρισης του ανεπτυγμένου καπιταλισμού απέτυχε παταγωδώς και ο καπιταλισμός ως σύστημα αποδεικνύει διαρκώς την βαρβαρότητά του και την ανικανότητά του να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες.
Στη χώρα μας, η κυβέρνηση διευρύνει το καθεστώς ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας (ΟΤΕ, τράπεζες, λιμάνια κ.ά.), συνεχίζει την πολιτική λιτότητας, αποδιαρθρώνει επιπλέον τις εργασιακές σχέσεις, υπονομεύει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΔΕΚΟ, τράπεζες), προχωρά σε αρνητικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα ολοκληρώνοντας αυτές που προωθήθηκαν από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αποδίδει νέα προνόμια στο κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι βλέπουν καθημερινά το εισόδημά τους αλλά και τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται, τις κοινωνικές ανισότητες, την ακρίβεια και τη νέα φτώχεια να διευρύνονται. Την ίδια στιγμή ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται θεαματικά και τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Όλα υποτάσσονται σε μια πολιτική που στόχο έχει την ανακατανομή του πλούτου σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του κεφαλαίου. Θέλουν τον κόσμο της εργασίας με όρους σκλαβοπάζαρου.
Η θέση του εκπαιδευτικού, αλλά και όλων των εργαζομένων, έχει επιδεινωθεί ραγδαία το τελευταίο διάστημα.
· Η δημόσια εκπαίδευση δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα με στόχο την απαξίωση και μέσω αυτής την ιδιωτικοποίησή της. Το Σύνταγμα παραβιάζεται μετατρέποντας τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) σε ιδιωτικά Πανεπιστήμια μετά την άκαρπη προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16, λόγω της δυναμικής αντίδρασης του φοιτητικού, εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος. Οι συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα εμφανίζονται στα σχολεία, η ομηρία των αναπληρωτών-ωρομισθίων συνεχίζεται, τα συλλογικά όργανα απαξιώνονται και οι πελατειακές σχέσεις και τα ρουσφέτια οργιάζουν, η ιδιωτικοποίηση της παιδείας εντείνεται για να κερδίζουν ακόμα περισσότερα οι ιδιώτες και για να υποτάξουν πλήρως την εκπαίδευση στις ανάγκες της αγοράς.
· Τα ασφαλιστικά μας ταμεία βρίσκονται στο όριο της κατάρρευσης. Η διαχείριση των χρημάτων μας συνεχίζει να γίνεται από διορισμένες διοικήσεις και όχι από εκπροσώπους του κλάδου μας, το «τζογάρισμα» των αποθεματικών στο χρηματιστήριο (δομημένα ομολόγα) συνεχίζεται με τα πρόσφατα παραδείγματα «τοξικών χρηματιστηριακών προϊόντων». Η κρατική επιχορήγηση παραμένει σταθερή όταν αυξάνονται οι ασφαλισμένοι κατά 29% (ΟΠΑΔ), οι μισθωτοί και συνταξιούχοι του δημοσίου παραμένουν ουσιαστικά χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εξαιτίας της καταγγελίας των συμβάσεων είτε από τους φαρμακοποιούς, είτε από τους γιατρούς, ενώ το ΤΠΔΥ έχει τη δυνατότητα κάλυψης 100 από τις 15.000 αιτήσεις για ΕΦΑΠΑΞ! Τα αγαθά της Υγείας και των κοινωφελών υπηρεσιών εμπορευματοποιούνται με γοργούς ρυθμούς, οι εξελίξεις στο ασφαλιστικό, στον ΟΤΕ, στα λιμάνια, στην Ολυμπιακή και η πρόσφατη φοροεπιδρομή κυρίως στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα τελευταία επεισόδια σ’ ένα αντεργατικό σήριαλ με πρωταγωνιστές τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. της τελευταίας 15ετίας.
Απέναντι σ’ αυτό το ζόφο ο κόσμος της εργασίας προσπαθεί να βρει διέξοδο, ψάχνει το στήριγμά του. Απ’ αυτήν την κυβέρνηση, κι απ’ αυτές τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια δεν έχει πια να περιμένει τίποτα. Μπαίνει στον αγώνα, όταν αντιληφθεί ότι μπορεί να διεκδικήσει αυτό που δικαιούται. Αυτό δείχνει η ιστορική εμπειρία και στο χώρο μας. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα ήταν αναντίστοιχοι της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και χωρίς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Οι πλειοψηφίες των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ και οι ηγεσίες τους, με τον κυβερνητικό - συναινετικό συνδικαλισμό της υποταγής που υπηρετούν, πλήττουν την αξιοπιστία των συνδικάτων και βλάπτουν τα συμφέροντά μας. Η στάση τους στην τελευταία εθνική συλλογική σύμβαση ήταν αποκαλυπτική και δηλωτική της συμβιβαστικής στάσης απέναντι στους εργοδότες. Αυτό έδειξε η προδοτική υπογραφή της απαράδεκτης συλλογικής σύμβασης εργασίας της ΓΣΕΕ. Από την άλλη, η ηγεσία της ΔΑΚΕ συνέχισε να ακολουθεί την τακτική στήριξης της κυβέρνησης και εκτόνωσης των αγώνων, μέσω προσεχτικών διαφοροποιήσεων από την κυβέρνηση σε δευτερεύοντα ζητήματα, με στόχο να μην φαίνεται ότι ασκεί «καραμπινάτο» κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά ούτε και να φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Οι διασπαστικές, ανθενωτικές λογικές και πρακτικές του ΠΑΜΕ αποδυναμώνουν την ταξική πάλη και το συνδικαλιστικό κίνημα, ανατροφοδοτούν την κρίση και τα αδιέξοδα.
ΕΜΕΙΣ επαναφέρουμε το αίτημα της κοινής δράσης της αριστεράς και όλων των εργαζομένων μέσα από τα συνδικάτα και πρέπει να οργανώσουμε ιδεολογική και πολιτική αντίκρουση αυτής της λαθεμένης στάσης, ενισχύοντας ενωτικές απόψεις που υπάρχουν σε αυτό το χώρο. Με τις δυνάμεις μας επιδιώκουμε το διάλογο και την κοινή δράση για την οργάνωση των αντιστάσεων.
Οι ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ζητούν σήμερα να γίνει η παιδεία κριτήριο ψήφου. Για τον γονιό που αιμορραγεί οικονομικά, για τον φοιτητή που θα πάρει πτυχίο χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, για τον εκπαιδευτικό που ζει με μισθό πείνας. Για το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο Πανεπιστήμιο που συστηματικά υποχρηματοδοτούνται και απαξιώνονται. Για την έρευνα που δεν έχει στοιχειώδεις πόρους. Για όλο το λαό, γιατί η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπορεύσιμο προϊόν.
Προτείνουμε:
· Άμεση αύξηση της χρηματοδότησης για την εκπαίδευση στο 5% με προοπτική το 8% του ΑΕΠ.
· Οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική στήριξη των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Απαιτούμε 1400 ευρώ μισθός νεοδιόριστου.
· Εξασφάλιση της μορφωτικής αυτονομίας του Λυκείου και πλήρη αποσύνδεσή του από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
· Άμεσα μέτρα για την αναβάθμιση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
· 2χρονη προσχολική και 12χρονη σχολική υποχρεωτική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, ανασύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων, αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας και εξέτασης των μαθητών. Προγράμματα σπουδών προσανατολισμένα στη σφαιρική επιστημονική γνώση.
· Στήριξη της πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης και των μειονοτικών σχολείων καθώς και της εκπαίδευσης των παιδιών με ειδικές ανάγκες.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ - ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ «ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου