Στις τράπεζες λεφτά, στην νεολαία σφαίρες
Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες
Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της αστυνομικής καταστολής -
Φτάνει πια με τα μεμονωμένα περιστατικά
Σάββατο βράδυ δολοφονείται ο 15χρονος Αλέξης από τα πυρά ειδικού φρουρού στο κέντρο της Αθήνας. Από την στιγμή εκείνη ζούμε μια ιδιότυπη κοινωνική εξέγερση της νεολαίας. Οργή που για χρόνια είχε συσσωρευθεί στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας, οργή καλά κρυμμένη από τα δελτία ειδήσεων και την δημόσια συζήτηση, οργή και θυμός, ξεχύθηκαν με μιας σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε δεκάδες πόλεις του εξωτερικού.
Ο Αλέξης δεν ήταν το πρώτο θύμα της αστυνομικής καταστολής, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Από τον Μ. Καλτεζά 23 χρόνια πριν μέχρι και σήμερα έχουμε πάνω από 10 «μεμονωμένους» νεκρούς, δεκάδες τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις και εξοστρακισμούς, αλλά και τόσα άλλα φαινόμενα αστυνομικής βαρβαρότητας.
Προσπάθησαν και προσπαθούν να μας πείσουν πως φταίει ο δράστης, φταίνε τα Εξάρχεια, φταίνε οι αδυναμίες της Ελληνικής Αστυνομίας και κανείς δεν παίρνει την ευθύνη. Ντροπή.
Στόχος τους είναι να μας φοβίσουν γιατί μας φοβούνται! Μας στέλνουν το μήνυμα ότι όποιος τολμήσει να αντικρούσει τα σχέδια του νεοφιλελευθερισμού, θα έχει την τύχη του 15χρονου. Δεν τους περνάει όμως! Οι μαθητές και οι φοιτητές, με τους εργαζόμενους στους δρόμους δείχνουν ότι δεν σκοπεύουν να τρομάξουν!
Απαιτούμε ένα συγνώμη από τις κυβερνήσεις που τα τελευταία 20 χρόνια οδήγησαν σε όλα αυτά, επέβαλαν μια κοινωνία τρόμου, κάμερες, τρομονόμοι, πάνοπλες διμοιρίες μέσα στην πόλη, ωμή βία απέναντι σε διαδηλωτές. Αυτά δεν είναι αδυναμίες αλλά η κεντρική πολιτική του κράτους που την είδαμε να υλοποιείται πάνω στα σώματα των φοιτητών, των μεταναστών, των διαφορετικών και όσων αμφισβητούσαν το κυρίαρχο ατομικό πρότυπο που προβλέπει μόνο μέλημα μας να είναι να κοιτάμε την δουλειά μας, να μαθαίνουμε τα νέα από τα δελτία ειδήσεων και να ψηφίζουμε ότι μας ορίζουν οι δημοσκοπήσεις.
Και ληστεύουν, και δολοφονούν.
Η τραγική δολοφονία όμως του Αλέξη συμβολοποιεί με ακραίο τρόπο όχι μόνο την καταστολή αλλά όλα τα αδιέξοδα των κυβερνητικών πολιτικών. Ανεργία, φτώχεια, επισφάλεια, ρατσισμός, υποβάθμιση της παιδείας. Από τη μία οι κυβερνήσεις που πνίγονται στα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου, των αντιασφαλιστικών νόμων, τις διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της ασυδοσίας των τραπεζών και της διάλυσης της παιδείας αλλά και των υποκλοπών, των κουμπάρων, της Siemens και του Βατοπεδίου και από την άλλη μια νεολαία αμήχανη, στριμωγμένη στο περιθώριο, αβέβαιη, με συνείδηση πως θα είναι η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από όλες τις προηγούμενες. Τα οράματα του εκσυγχρονισμού και της επανίδρυσης του κράτους μοιάζουν με φάρσες μπροστά στο σήμερα. Κάποιοι μας κοροϊδεύουν. Κάποιοι μας κλέβουν τη ζωή. Κάποιοι δολοφονούν το μέλλον μας. Ως εδώ!
Ακόμα και σήμερα, μετά από την τραγωδία της δολοφονίας του Αλέξη, μετά τους χιλιάδες που βγήκαν στον δρόμο, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τίποτα και κρύβονται πίσω από της σπασμένες τζαμαρίες. Τους μαθητές δεν τους βλέπουν. Βλέπουν μόνο την βία. Τους χιλιάδες εργαζόμενους που διαδήλωσαν μαζικά κόντρα στα εξαγγέλματα του πρωθυπουργού δεν τους βλέπουν.
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ το μόνο που προτείνει είναι να το ψηφίσουμε για να συνεχιστεί η γνωστή εναλλαγή των δύο κομμάτων εξουσίας στην διαχείριση των κυβερνητικών θέσεων. Δεν τους περνάει από το μυαλό να συνομιλήσουν με αυτό τον κόσμο που βγαίνει στο δρόμο για να διεκδικήσει την αξιοπρέπεια του, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στην ζωή. Δεν τους περνάει από το μυαλό να υιοθετήσουν εδώ και τώρα αυτονόητα αιτήματα που θα αποδείκνυαν τον ελάχιστο σεβασμό απέναντι στη νεολαία άλλα και σε κάθε δημοκρατικό πολίτη.
Επαναλαμβάνουν μηχανικά ανούσιες κατηγορίες για το ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτό τον κατήφορο δυστυχώς πέρα από το ΛΑΟΣ τους ακολούθησε και η ηγεσία του ΚΚΕ. Λυπόμαστε. Η Αριστερά οφείλει να μείνει στο πλευρό των από κάτω, στο πλευρό των νέων, αταλάντευτη στην μάχη για τα αυτονόητα δικαιώματα μας.
Εμείς από την πρώτη στιγμή μιλήσαμε για το αδιέξοδο του φετιχισμού της βίας και δηλώσαμε πως ποτέ δεν υιοθετήσαμε τέτοιες πρακτικές μέσα στο κίνημα. Δεν θα υπογράψουμε όμως και δήλωση μετανοίας, ούτε θα ανεχτούμε να μας ζητάνε πιστοποιητικά φρονημάτων οι υπαίτιοι για τα σημερινά αδιέξοδα των νέων.
Τώρα είναι η ώρα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε τη δράση μας μέσα στους μαζικούς χώρους. Τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουμε μαζικά και ενωτικά, εργαζόμενοι και νεολαία, να μπει φρένο στην εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Να τους διώξουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου