Του Πάνου Τριγάζη*
Οι ηγεσίες της ΕΕ συναντήθηκαν εκτάκτως την περασμένη Κυριακή με θέμα την αντιμετώπιση της κρίσης, που συγκλονίζει την παγκόσμια οικονομία και γεννάει βαθιές διαιρέσεις στην Ευρώπη. Ωστόσο, εμμένουν στις ίδιες νεοφιλελεύθερες «συνταγές» και δεν εννοούν να απαλλάξουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες από τον «κορσέ» του Συμφώνου Σταθερότητας. Η ανεργία απειλεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.
Θα μπορούσε η ΕΕ να αποτελέσει το «αντίπαλο δέον» για την αντιμετώπιση της κρίσης αν είχε ακολουθηθεί μια διαφορετική πορεία ενοποίησης, με υπεράσπιση του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» και προώθηση της πραγματικής σύγκλισης των χωρών-μελών. Επιπλέον, αν είχε επιλεγεί ο δρόμος της πανευρωπαϊκής συνεργασίας και μια στενότερη προσέγγιση με τη Ρωσία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, της κοινής ανάπτυξης και της κοινής ασφάλειας όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Αντιθέτως, οι ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες έγιναν πιο ευάλωτες εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων και ευρωατλαντικών επιλογών των κυρίαρχων κύκλων. Αυτό αποτυπώθηκε στη διεύρυνση των ανισοτήτων, την εξάπλωση της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας και της φτώχειας, την αποδόμηση του κράτους πρόνοιας, τη διαιώνιση των δημοκρατικών και οικολογικών ελλειμμάτων, τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές, την αναγνώριση της πρωτοκαθεδρίας του ΝΑΤΟ στα θέματα της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Ασκώντας έντονη κριτική στην ακολουθούμενη πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η Ευρωπαϊκή Αριστερά απορρίπτει ταυτόχρονα τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού που είναι εντελώς παρωχημένες στις πραγματικότητες του 21ου αιώνα. Χωρίς να μειώνονται στο ελάχιστο οι αγώνες μας στο εθνικό επίπεδο για την ήττα του νεοφιλελευθερισμού και του ατλαντισμού, θεωρούμε ότι η Ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί ένα ευρύ πεδίο όπου η ενοποίηση των αγορών και των δυνάμεων του κεφαλαίου διαμορφώνει συνθήκες και για τη διεθνοποίηση των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων που ήδη αναπτύσσονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και οδηγούν σε ευρωπαϊκές δομές του κινήματος, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κ.α.
Στην πορεία προς τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, η Ευρωπαϊκή Αριστερά –μαζί της και ο ΣΥΝ- προβάλλει τις δικές της εναλλακτικές προτάσεις, συνδέοντας το σήμερα με το αύριο, το όραμα με την πράξη. Με την πεποίθηση ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή, διεκδικούμε μια διαφορετική πορεία ευρωπαϊκής οικοδόμησης, που περνάει μέσα από την ήττα του νεοφιλελευθερισμού. Για μια Ευρώπη της πλήρους απασχόλησης και της πραγματικής σύγκλησης, μια Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνική, ειρηνική, οικολογική και φεμινιστική, ανοιχτή σ΄ένα σοσιαλιστικό μέλλον με δημοκρατία και ελευθερία.
Επίσης διεκδικούμε τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος πολυδιάστατης ασφάλειας – οικονομικής, πολιτικής, οικολογικής, ανθρώπινης – όπου θα έχει ρόλο και η «διπλωματία των πολιτών και των κινημάτων». Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι προτάσεις μας για την οικοδόμηση και της πανευρωπαϊκής συνεργασίας, στηριγμένης και σε μια νέα σχέση της Ε.Ε. με τη Ρωσία, για την αποτροπή νέων διαιρέσεων στην ήπειρό μας, που δημιουργεί η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η «αντιπυραυλική ασπίδα». Ταυτόχρονα, υποστηρίζουμε σταθερά ότι δεν έχει μέλλον μια «Ευρώπη – φρούριο», αντιθέτως το ζητούμενο είναι μια Ευρώπη αλληλέγγυα με τον «Τρίτο Κόσμο». Θέλουμε μια νέα Ευρώπη για έναν νέο κόσμο.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου